Íslendingaþættir Tímans - 27.04.1972, Blaðsíða 6

bræðranna
A. og U. Hansen
hann, á hennar heimili, til 23 ára ald-
urs. Hann fór aö vinna þegar aldur og
kraftar leyföu, allt sem til féll, þvi aö
atvinna á Sauðárkróki á þeim tima var
þá oft lítil og stopul. Helzt var það um
skipakomur. Einnig skrapp hann oft á
sjó. Um 17 ára aldur réöst Baldur á
togara, og stundaði þá vinnu i 3 vetur,
frá áramótum til vors. A sumrin var
hann heima og stundaði sjó á trillum.
Um skeið gerðist hann meðeigandi i
trillubát með tveim öðrum góðum fé-
lögum, sem þeir gerðu út á timabili.
Það gekk allt vel, þvi að þetta voru
duglegir og kappsfullir ungir menn að
árum. Siðar hættu tveir félagarnir,
Baldiir og Siguröur P. Jónsson, sem nú
býr á Sauðárkróki. Skömmu siðar
hætti svo Baldur alveg við sjóinn.
Ég gat þess i upphafi, að ég hefði
haft löng og náin kynni af Baldri. En
ástæðan til svo náinna kynna, þótt
stundum væri bil milli búða, var sú, að
vorið 1931 kvæntist ég móður hans, og
tók þá við heimili hennar. Baldur var
áfram heima hjá móöur sinni, og hjá
okkurtil 1934. Hann fluttist þá alfarinn
til Siglufjarðar. Þar réðst hann sem
lærlingur i rafvirkjaiðn, hjá Jóhanni
Jóhannessyni rafvirkjameistara þar.
Sveinsprófi lauk hann 18/12 1938, og
hafði þá áður lokið iðnskólaprófi.
Stuttu eftir námiö gerðist hann meö-
eigandi meistara sins við fyrirtæki
hans, sem var rafmagnsverkstæöi,
ásamt alhliða þjónustu i sambandi við
Enn einu sinni hefur okkur mönn
unum borizt andlátsfregn manna á
bezta aldri. Við höfum spurt „hvers
vegna”, og ekki fengið svör við
spurningunni. Hvers vegna gerist það,
að menn eru burtu kallaðir úr þessum
heimi, langt fyrir aldur fram?
Kallaðir burtu frá áhugamálum
sinum, frá störfum sinum, frá ást-
vinum sinum. Þannig mætti lengi
telja. Svörin koma ekki. Maðurinn
með ljáinn gefur ekki skýringar, gerir
ekki vart við sig fyrirfram. Við erum
raflagnir i hús og fleira. Stóð það sam-
eignatimabil um 4 ár.
Árið 1942, 16. mai, kvæntist Baldur
Oddrúnu Reykdal, dóttur Olafs Reyk-
dal trésmiðameistara á Siglufirði,
ættuðum úr Skagafirði. Kona hans var
Sæunn Oddsdóttir, skipstjóra frá
Siglunesi. Sté Baldur þá sitt gæfu spor,
þvi að góður maki er gæfa hvers og
eins. Kona hans reyndist honum ávallt
hans styrka stoð, þvi að hún er fyrir-
myndar húsmóðir og góð móðir barna
þeirra.
Siðla sumars 1942 fluttust hjónin til
Ölafsfjarðar, og varð Baldur raf-
stöðvarstjóri þar, og á þessu ári fékk
hann meistararéttindi i raflögnum. A
Ólafsfirði ætluðu þau sér að ilengjast,
og byggðu sér þar ibúðarhús, en at-
vikin höguðu þvi svo til, að eftir 4 ár
fluttust þau aftur til Siglufjaröar.
Baldur tók við starfi hjá sildarverk-
smiðju rikisins, sem verkstjóri, eða
yfirumsjónarmaður með öllu þvi sem
tilheyrði rafmagni verksmiðjanna.
Þar starfaði hann i 20 ár, frá 1946-1966.
A þessu timabili öllu útskrifuðust
margirnemari iðninni frá honum, þar
á meðal sonur hans, Sævar, sem út-
skrifaðist sem rafvélavirki. Við Iðn-
skóla Siglufjarðar kenndi Baldur i 20
ár rafmagnsfræði og teikningu. Hann
las mikið og einkum um allt, sem að
rafmagni laut. Meistararéttindi i raf-
vélavirkjun fékk Baldur 25/5 1964. Að
félagsmálum starfaði hann um skeið,
að málefnum Iðnaðarmannafélags
Siglufjarðar, og var formaður þess
eitthvert timabil. I júni 1966 fluttust
hjónin frá Siglufirði til Akraness, og
tók Baldur þar við starfi sem eftirlits-
maður við rafmagn hjá Akraness-
kaupstap.
gjörsamlega varnarlaus fyrir þessu.
Við vitum ekki, hver verður næstur til
að kveðja þennan heim.
Ég var staddur vestur á fjörðum, er
mér barst til eyrna að stéttarbróður
minn og vinur Adolf Hansen haföi
látizt að kvöldi þriðjudagsins 14. marz
á Borgars'júkrahúsinu I Reykjavik, og
vakin var athygli min á, að bróðir hans
Urrct Hansen hefði látizt af slysförum
19. febr. s.l.
Vegna fjarveru úr höfuðborginni
hefur mér nú, sem stundum áður, ekki
A Akranesi kunnu þau hjónin vel viö
sig, og áttu þar friðsælt heimili, er þau
hlúðu að i sameiningu. Baldur kunni
vel við alla þá, sem hann kynntist þar,
og samhæfðist einnig öllum þeim vel,
sem hann starfaði með, og bar þeim
gott orð, Siðast, en ekki sizt, lét henn
vel yfir að starfa meö félögum úr
Rótaryklúbb Akraness, og þar var
vissulega félagsskapur fyrir hann.
Ég hef nú dregið saman i stórum
dráttum nokkurs konar æviágrip um
Baldur. Hef sagt frá uppvaxtarárum
hans, og einnig getið þeirra starfa sem
voru lifsstörf hans. 011 störf vildi hann
leysa vel af hendi. Hann var ákaflega
vandvirkur að eðlisfari, og svo fjöl-
hæfur, að fátitt er. Margt er á heimili
hans, sem ber vitni um hagleik hans og
listhneigð. Hann var vandaður maður,
tilfinninganæmur, drengur góöur og
hjálpfús. Þau hjónin eignuðust 3 börn,
og höfðu barnalán. Börnin eru öll vel
gefin og góð og myndarfólk. Þau eru:
Sævar, rafvélatæknifræðingur, vinnur
hjá Rafmagnsveitum rikisins:
Steinar, gjaldkeri hjá sildarverk-
smiðju rikisins á Siglufirði og rekur
þar einnig iðnfyrirtæki i félagi meö
öðrum, Guðný, gift Bernhard Vii-
mundarsyni verkstjóra. Hún er full-
trúi á endurskoðunarskrifstofu hjá
Pósti og sima.
Og nú að sfðustu kveöur móðirin
soninn sinn kæra, með hjartans þökk-
um fyrir allt, sem hann var henni á
árunum fyrr, þegar hún þurfti þess
mest með. Aö lokum kveð ég þig,
Baldur minn, og þakka þér kynnin
góðu, og bið þér blessunar guðs á
sólgeislanna strönd.
Kristinn Gunnlaugsson
islendingaþættir
6