Íslendingaþættir Tímans - 27.04.1972, Blaðsíða 17

hjóna Björns Bjarnasonar, alþingis-
manns og bónda i Grafarholti,
Eyvindssonar i Vatnshorni i Skorradal
og Kristrúnar Eyjólfsdóttur, Þor-
steinssonar bónda að Stuðlum við
Reyðarfjörð. Þekktar og fjölmennar
ættir, dreifðar um land allt.
Hann fluttist ungur með foreldrum
sinum suður i Mosfellssveit, fyrst að
Reykjakoti og siðar að Gröf, sem hann
kenndi sig æ siðan við. Þaö bæjarnafn
breyttist siðar, er bærinn var fluttur
upp að holtinu, og hét hann frá þvi
Grafarholt og heitir enn, þótt nú sé sú
jörð innan marka Reykjavikur.
Grafarholt varð brátt menningar-
miðstöð sveitarinnar. Hvort tveggja
var, að Björn bóndi hafði notið mennt-
unar erlendis i búnaðarháttum, Krist-
rún menntuð eins og bezt var á kosið
eftir þeirra tima mælikvarða og svo
hitt að systkinin, sem voru sjö, drógu
dám af foreldrum sinum og urðu þar
af leiðandi drifandi afl i félagslifi
fólksins i sveitinni. Steindór var
elztur systkinanna og hefur án efa
verið nokkuð mótandi fyrir þau og
annað ungt fólk, sem þangað sótti. En
hann hvarf fljótt að heiman og fór til
náms og starfa, þó aö alla tið hafi sterk
taug dregið hann til samskipta við þær
hreyfingar, sem heimilið vakti i
byggðarlaginu.
Starfssvið Steindórs varð Reykjavik
og raunar landið allt. Þar lagöi hann
nótt við dag að vinna að hugðarefnum
sinum — ungmennafélagshreyfing-
unni, iþróttahreyfingunni og bind-
indishreyfingunni. Strax á fyrstu
árum sinum dróst hann æ meira að
æskulýðsstarfi, og þar var það svið
sem hann kaus sér og helgaði sina
starfskrafta til hinzta dags. IOGT
hefur naumast átt vinnusamari mann
á þessu sviði og 1R átti hann um ára-
tuga skeið sem traustasta og bezta
unglingaleiðtoga, sem félagið hefur
nokkru sinni eignazt.
Þessar linur eru skrifaðar frá ÍR-
ingi og iþróttamanni, sem átti þvi láni
að fagna að kynnast náið þessum góða
dreng og aldamótamanni, sem bar
framtiðina fyrir brjósti og helgaöi
æsku þess lands starfskrafta sina alla
án þess að þar kæmi nokkuð á móti
nema árangur vinnunnar. Ég held að
honum hafi orðið nokkuð ágengt meö
hæglæti sinu og umburðarlyndi, þó
hafði hann ákveönar skoðanir um
hreinleika hugar og handa en aldrei
heyröi ég hann boða þennan boðskap
nema i verki einu saman. Heilbrigö sál
i heilbrigðum likama voru fyrstu boö
aldamótamanna til æsku þessa lands
og iþróttahreyfingin tók sér siðar að
kjörorði. Trú von og kærleikur voru
boð bindindishreyfingarinnar til sam-
landa sinna. Steindór lifði sannur og
heill i báðum þessum kjörorðum og
laðaði æskuna til sín i anda þeirra.
Þegar við i dag kveöjum Steindór
hinztu kveðju er vert að lita til fram-
tiðarinnar eins og hann og óska æsku
þessa lands allra heilla, en óska þess
jafnframt að hún megi eignast marga
leiðtoga hans lika: þá er henni vel
borgið.
Vertu sæll og þakkir fyrir allt.
Vp.
Kveðja frá íþróttafélagi
Reykjavikur.
I dag kveðja IR-ingar einn af sinum
mestu máttarstólpum, mann, sem
haldið hefur merki félagsins hvað hæst
á lofti allt frá stofnun þess 1911.
Hér er um að ræða Steindór heitinn
Björnsson frá Gröf, sem i dag er til
moldar borinn.
Ariö 1908 stofnaði hann drengja-
félagið „Skarphéðin” og telpnafélagið
„Röskvu” 1910. Kenndi hann báöum
þessum félögum og siðar runnu þau
inn i IR og þar hélt hann áfram að
kenna þeim, enda var hann kennari fé-
lagsins i mörg ár. Félagar þessara
unglingafélaga urðu aðalkjarni fim-
leikadeildar ÍR I áraraðir.
Steindór Björnsson frá Gröf var
geröur að heiðursfélaga Iþróttafélags
Reykjavikur árið 1957 og var honum
þar með sýndur örlitill þakklætis-
vottur fyrir hans mörgu og gæfuriku
störf i þágu félagsins.
IR-ingar senda i dag þessum látna
heiöursfélaga sinum hinztu þakklætis-
og blessunarkveöjur yfir móðuna
miklu.
Steindór varð félagi i stúkunni Björg
nr. 53, i Mosfellssveit i ársbyrjun 1899,
þá 14 ára gamall, siðar i stúkunni Hlin
i Reykjavik og stofnfélagi stúkunnar
Framtiðarinnar nr. 173 árið 1918 og
var hennar sivakandi og trúi félagi til
hinzta dags 14. febrúar s.l. Sérstöðu
átti hann á margan hátt innan Regl-
unnar, m.a. auk annarrar fórnfýsi
fyrir sina listhæfni er öllum var kunn,
skrautritun er vel kom sér við ótelj-
andi tækifæri og ýmis ávörp auk allra
þeirra fræðslu- og hvatningarbréfa, er
hann skrifaði með sinni eftirtektar-
verðu og fögru rithönd og uppsetningu
til félaga Framtiðarinnar og barna-
stúkunnar Svövu nr. 23, er hann sýndi
föðurlega umhyggju i 70 ár. 1 21 ár
samfleytt var hann gæzlumaður
hennar og i 9 ár þess utan ýmist
aðalg.m. eða aðst.g.m.
Heiðursfélagi stúkunnar Framtið-
arinnar var hann frá 1943.
Um skeið var hann stórgæzlumaður
barnastúkustarfsins.
Steindór var kennari að mennt og
kenndi leikfimi um áratugi og eigin-
lega alla ævi, þvi að svo lék hann við
barnastúkubörnin fram á áttræðis-
aldur, dáandi og vinnandi að heilsu-
rækt alla ævi og af slikum nákvæmnis-
háttum valinn til mælinga og dómara-
starfa i iþróttakeppnum.
Auk hinna miklu starfskrafta, er
hann lagði fram fyrir hugsjón Góð-
templarareglunnar, var hann si-
gefandi til starfseminnar beina og
óbeina fjármuni á einn og annan hátt,
auk allra þeirra trúnaðarstarfa er
hann leysti af hendi og átti hlutdeild i.
Við Framtiðar- og Svövu-félagar
þökkum gjafaranum það mikla Ián, að
fá að njóta svo langa ævi sliks félags-
bróður, sem lengi mun minnzt með
virðingu og þökk fyrir 73ja ára bróður-
leg félagsstörf.
Fyrir hönd stúkunnar Framtiðar-
innar nr. 173.
Ingþór Sigurbjörnsson.
Minningarljóð um: Steindór Björnsson frá Gröf, f. 3.5.1885d. 14.2.1972.
(flutt á minningarfundi st. Framtíöin og við erfisdrykkjuna I Templarahöllinni)
Ævitið sumra er fossandi flaumur
þó falliö sé stutt fram á yztu nöf,
lengri var þin, eins og stórelfustraumur
vor Steindór Björnsson frá Gröf.
Þú dáöir þinn fööur, hans arnfleyga anda,
hans orösnild og færleika bundins máls
og vildir sem næst þessum styrkleika standa
og starfa til mannbóta, hreinn og frjáls.
Lifskraft I skóla þú lærðir aö þjálfa,
llf þiitt aö vanda og efla þess dáö.
Þú vildir ei skilja viö hugsun svo hálfa,
aö heföir ei sannleikans grunni náö.
íslendingaþættir
17