Íslendingaþættir Tímans - 27.04.1972, Blaðsíða 27

byggja gott og vandaö iveruhús á
Hrishóli. Þessu verki lauk hann meö
sæmd. Mun honum þá hafa þótt sem
hann ætti léttara meö aö kveöja vett-
vang ævistarfsins, ef sjá mætti meö
sanni, aö hann heföi einhvern tima
komiö þar viö.
Björn Agúst var umgengnisgóöur og
vel metinn af sveitungum sinum, eins
og maklegt var. Hann var i hrepps-
nefndinni um langt árabil, meöan naut
forystu Jóns Jóhannssonar i Mýrar-
tungu, sem var sjálfkjörinn oddviti
lengi. Þegar Björn varö sjötugur, var
góöur mannfagnaöur á Hrishóli. Hélt
hann þar allri sveitinni hin beztu tööu-
gjöld, og nú er ljóst, aö þaö hefir um
leiö veriöeinskonar kveöjugildi.
A þeim árum, sem siðan hafa liöiö,
var hann á lausum kili, dvaldi mest á
Reykhólum og i Hveragerði, og lagði
ætiö liö sitt til aö fegra umhverfið eftir
þvi sem kraftar leyföu.
Fyrir nokkrum missirum gekk hann
undir allmikla uppskurði og fékk
nokkuö góöa timabundna bót meina
sinna. En þar kom aö þau tóku sig upp
á ný, og úr þvi var sýnt að hverju fór.
Björn Agúst á Hrishóli sýndi sveit
sinni höföinglega ræktarsemi meö
stórgjöfum til menningarmála nú i
vetur. Kom þaö raunar engum á ovart,
sem þekktu hann rétt. Þó svo sé nú
komið málum, aö hann er „alfluttur
suöur”, þá er hann allt um það enn á
meðal okkar, sem eigum hann ljós-
lifandi i minningunni. Þannig veröur
hann enn hinn sami Björn á Hrishóli i
bliðu og striöu, meðan samferðamenn
hans eru ofar moldu.
Játv. J. Júliusson.
Leiðréttingar
1 minningargrein um Asmund
Kristjánsson bónda i Lindarhliö i
Islendingaþáttum nr. 72 þ.á.:
1. A bls. S.Gestur Kristjánsson,
Múla, er talinn fæddurárið 1916,
en á aö vcra 1906.
2. A bls. 9segir um trjáviö, aö
hann sé ,, nú fullplanaður orö-
inn”, en á aö vera nú fullplant-
aður oröinn.
70 ára
Jensína Oladóttir
Bæ, Arneshreppi
Hinn 18. febrúar s.l. varð sjötug
Jensína Öladóttir að Bæ f Arneshreppi,
Strandasýslu.
Jensina fæddist i Ingólfsfiröi I Ar-
neshreppi 18. febrúar 1902, dóttir hjón-
anna Jóhönnu Sumarliöadóttir og Ola
Þorkelssonar, og ólst þar upp i glöðum
systkinahópi.
Arið 1928 fór hún i ljósmóðurnám til
Reykjavikur, og aö þvi loknu kom hún
heim og tók við ljósmóðurstörfum I
Árneshreppi.
Ariö 1929 giftist hún Guðmundi Val-
geirssyni úr Norðurfirði. Þau keyptu
hluta úr jöröinni Bæ i Trékyllisvik og
hófu þar búskap. Jöröin var húsalaus
aö kalla mátti, ibúöin var eitt litið her-
bergi, og túniö var lltiö og kargaþýft,
en þau voru samhent og nægjusöm,
hann var búfræöingur en hún ljósmóö-
ir, og bar allt vott um hagsýni og
snyrtimennsku, utan húss sem innan,
þótt búiö væri viö þröng kjör.
Ariö 1936 réöust þau i byggja gott og
vandað steinhús, þá var þúfnakarginn
horfinn og hafin stækkun á ræktuöu
landi. Nú fór aö birta yfir hjá þeim,
þau eignuöust þrjá drengi, hrausta og
efnilega, sem unnu viö búiö til þess
þeir voru orönir fulltiða menn, og aö
auki ólu þau upp þrjú fósturbörn. Jen-
sina hélt sinu ljósmóðurstarfi jafn-
framt þvi aö veita forstööu stóru og
myndarlegu heimili.
Ljósmóðurstarfinu sinnti Jensina
með þeim ágætum, aö ekki varö á
betra kosiö, svo traust og örugg, og oft
var sagt, þegar útlitiö var alvarlegt
hjá verðandi móöur, „Hún Jensina er
komin, þá verður ailt I lagi.” Nú er
Jensina búin aö vera ljósmóöir I
Arnesi i 44 ár og hefur tekið á móti
meira en 400 börnum, og svo mikil
hamingja hefur fylgt henni i starfi, aö
þótt stundum liti alvarlega út, þá var
þekking og hamingja hennar svo mik-
il, aö alltaf gat hún ráðið bót á erfið-
leikunum.
Nærri má geta, að mjög hefur reynt
á þrek og dugnaö ljósmóöurinnar i
starfi hennar, þetta var eitt erfiöasta
hérað á landinu, vegleysur til skamms
tima og yfir fjöll og hálsa að fara, en
aldrei hikaöi Jensina, hvernig sem á
stóð, hvort sem var á nótt eöa degi,
hún var alltaf tilbúin, og svo rösk og
létt til gangs, aö fyigdarmenn hennar
áttu oft fullt i fangi meö aö fylgja henni
eftir.
Siðar var sú breyting gerö á, aö ljós-
móöurhéraðinu var skipt. Tók Björg
Pétursdóttir ljósmóöir á Gjögri viö
syöri hlutanum, en Jensina hafði
áfram nyrðri hlutann, frá Árnesi norð-
ur i Skjaldabjarnarvik.
Þess voru dæmi, að Jensína dvaldi
allt að mánuði hjá konum á afskemmt-
ustu bæjum, til aö biöa eftir fæðingu,
þar sem veöurfar og aðrar aðstæöur
gerðu ótryggt að til ljósmóður næöist i
tima, er fæöingu bar að höndum. Þar
kom þvi i hlut húsbóndans aö annast
heimiliö i fjarveru húsmóðurinnar, og
annaðist hann þaö svo vel, aö þar fór
ekkert úrskeiöis, sama snyrtimennska
og myndarbragur á öllu. Þó bættust á
hann ýms félagsmálastörf til viðbótar
öðru, er þurfti aö sinna.
Nú er mikið breytt um hagi þessara
samhentu og ágætu hjóna. Sonur
þeirra og tengdadóttir eru sezt að búi
með þeim, og léttir þaö mjög störf
þeirra og daglegt strit.
„Jensina min.” Ég og fjölskylda
min þökkum þér af hjarta ómetanleg
störf þin, öörum til heilla og blessunar,
og undir þaö veit ég aö allir sveitungar
þinir vilja taka af heilum hug.
Viö óskum þér allra heilla og bless-
unar á komandi árum.
Hafðu hjartans þökk.
Sveinbjörn Valgeirsson.
islendingaþættir
27