Íslendingaþættir Tímans - 27.04.1972, Blaðsíða 7

tekizt að afla mér upplýsinga, sem ég
hefði óskað að hafa, en þrátt fyrir það,
vil ég minnast þeirra bræðra með
nokkrum orðum, þar sem hinzta
kveðja þeirra fer fram fimmtudaginn
23. marz, en fyrir þann tima verð ég
ekki kominn til höfuðstaðarins.
Þeir bræður áttu islenzka móður en
norskan föður, þau voru Stefania
Guðmundsdóttir, ættuð af Snæfellsnesi
og Urrct Hansen. Börn þeirra hjóna
voru fjögur, bræðurnir tveir, sem nú
verða kvaddir, og tvær systur, sem
voru yngri en bræðurnir, og lifa þá
ásamt móður þeirra, en faðir þeirra
lézt, er börnin voru öll ung.
Adolf fæddist i Reykjavik 18. sep-
tember 1922, hefði þvi orðið fimmtugur
á þessu ári. Hann byrjaði ungur að
vinna við þjónustustörf á skipum
Skipaútgeröir ríkisins og Landhelgis-
gæzlunnar, bryti hjá Landhelgisgæzl-
unni var hann hátt á annan áratug,
siðast á varðskipinu Ægi.
Adolf var hlédrægur að eðlisfari, en
eignaðist samt marga vini og kun-
ningja, og trygglyndur var hann með
afbrigðum. Hann var sérstaklega vel
liðinn I starfi sinu, og utan þess, jafnt
meðal yfirboðara sinna sem annarra.
Barn að aldri var Adolf settur til
fósturs hjá ömmu sinni, sem bjó á
Hellissandi, og þar ólst hann upp til
fullorðinsára.
Adolf Hansen kvæntist 13. júlí 1952
eftirlifandi konu sinni, Ernu Sigurðar-
dóttur frá Djúpavogi, og eignuðist þau
fjóra syni, sem allir eru á lifi, sá elzti
20 ára, og sá yngsti 9 ára.
Bróðir Adolfs, Urrct, fæddist I Reykja
vik lO.október 1925. Kynni mín af
honum voru nánast enginn, en þar sem
hinzta kveðja hans fer fram jafnframt
útför Adolfs, vil ég með fáum orðum
minnast hans. Ævistarf hans var tengt
verzlunarstörfum og sjómennsku, og
við sjómennsku var hann, er hann
kvaddi okkur hérna meginn landa-
mæranna mHu. Hann féll fyrir borð á
togaranum Jóni Þorlákssyni laugar-
daginn 19.febrúat s.l. Hann var
ókvæntur og átti ekki börn.
Þegar útför Adolfs Hansen bryta, og
minningarathöfn Urrcts bróður hans
fer fram, minnumst við með þakklæti
og virðingu hinna látnu, og vottum
móður þeirra og systrum, svo og
öörum aðstandendum þeirra, okkar
innilegustu samúð i hinni miklu sorg
þeirra. Einnig viljum viö, stéttar-
‘bræður og vinir Adolfs, votta Ernu og
sonunum fjórum okkar dýpstu samúð I
þeirra mikla harmi.
Minningin um lif þeirra ’bræðra og
starf, um vináttu þeirra og tryggð,
Blessuð sé minning þeirra.
Akureyri, 20.marz 1972.
Böðvar Steinþórsson.
Ingibj örg Gunnlaugsdóttir
F. 17-2, 1902 D. 9-2, 1972.
17. febrúar fór framm frá Fossvogs-
kapellu útför Ingibjargar Gunn-
laugsdóttur. Hún var fædd 17. febrúar
1902, að Kolugili i Viðidal V-Húna-
vatnssýslu. Foreldrar Ingibjargar
voru hjónin Gunnlaugur Danielsson og
Ogn Auðbjörg Grimsdóttir. Er Ingi-
björg var unglingur heima á Kolugili,
veiktist hún og var ætið siðan veil til
heilsu, oft þjáð og meira veik en
margur hefur gert sér i hugarlund. En
hetjulund hennar og dugnaður voru
frábær. Imma, en svo var hún oftast
nefnd, var ein af þeim, sem háðu sina
lifsbaráttu i kyrrþey, og þótt lif hennar
væri enginn dans á rósum, þá flíkaði
hún ekki tilfinningum sinum, eða bar
þær á torg. Imma fór strax, er hún
hafði aldur til, að vinna hjá vanda-
lausum og alls staðar þar sem hún
vann var trúmennska hennar og dug-
naður rómuð og hag húsbænda sinna,
eða þeirra sem hún vann hjá, mat hún
meira en sinn eiginn hag, og hún hefur
áreiðanlega oft unnið meira en kraftar
hennar leyfðu. Eftir að Imma fluttist
til Reykjavikuryannhún samfleytt i 25
ár hjá Hreini h.f., og þar reyndust
henni allir mjög vel, og hún virti
mikils framkvæmdastjóra og verk-
stjóra þess fyrirtækis, og viljum við
flytja þeim þakkir fyrir, hve vel þeir
reyndust henni. Eftir að Imma hætti
að vinna i Hreini, dvaldi hún lang-
dvölum á sjúkrahúsum, og nú siðast á
Landspitalanum, þar sem hún an-
daðist 9. febrúar siðastliðinn.
Sjúkdómsstrið hennar undir lokin
var mjög erfitt, en allt þetta bar hún
með einstakri hugprýði og heyrðist
aldrei kvarta.
Við viljum i hennar nafni færa öllum
þeim, sem hjúkruðu henni og veittu
henni aðstoð, og þá ekki hvað sizt
hjúkrunarfólki og læknum Land-
spitalans beztu þakkir.
Kæra frænka, nú ertu horfin frá
þessu jarðneska striði, bak við for-
tjaldið sem enginn hinna dauðlegu
manna veit hvað er bak við,er jarðlifs-
vist okkar lýkur. En þú hefur áreiðan-
lega átt vinum að fagna, sem farnir
eru á undan þér, og hestunum þinum
og öllum dýrunum, sem þú reyndist
svo vel, ertu búin að klappa, eða á þvi
höfum við trú. Dýravinur var Imma og
dýrin áttu öflugan málsvara þar sem
hún var. Einhverjar mestu gleði-
stundir Immu voru i samfylgd hests-
ins, hún átti lengst af hesta, og oft
mjög góða hesta, og eins og Einar
Benediktsson segir i kvæði sinu
Fákum, þá gat Imma tekið undir
þessar ijóðlinur úr framangreindu
kvæði.
Sá drekkur hvern gleðinnar dropa i
grunn,
sem dansar á fáksspori yfir grund.
I mannsbarminn streymir sem
aðfalls unn
af afli hestsins og göfugu lund.
Maðurinn einn er ei nema hálfur,
með öðrum er hann meiri en hann
sjálfur -
og knapinn á hestbaki er kóngur um
stund.
Kórónulaus á hann riki og álfur.
Einar Benediktssnn
Nú ylja iltlum lófum frændsyst-
kinanna, finu vettlingarnir frá henni
Immu frænsku. Hún var alltaf sivinn-
andi meðan kraftarnir leyfðu, og
margir nutu góðs af handavinnu
hennar.
Við kveðjum þig svo hinztu kveðju
og þökkum þér allt, sem þú hefur fyrir
okkur gert. Systkini þin og frændfólk
kveðja þig með hjartans þökk fyrir
allt. Þú varst ávallt sú sterka, sú sem
aldrei bugaðist eða brotnaðir, og
aldrei brást neinum.
Þú áttir þá auölegð hjartans, sem
var öllum jarðneskum fjársjóðum
dýrari.
Guð blessi big.
Systradætur.
Islendingaþættir
7