Heimilistíminn - 12.06.1975, Blaðsíða 5

um. En i sárabætur fæ ég einstakt tilboð:
Sem eini Evrópumaðurinn má ég fara
með þeim tugþúsundum pilagrima, sem
biða við höfnina eftirrúmi á bátum þeim,
sem sigla út tilGanga Sagar. Þar má ég
ljósmynda og kvikmynda af hjartans lyst.
Ég tek strax boðinu, en ég kemst að þvi
innan skamms, að ég hef lagt út i ævin-
týri, sem ég get ekki haft stjórn á.
Eins og skepnuflutningar
Hafnaryfirvöldin gefa út vegabréf og
við Sumati Salve fáum lögreglufylgd
niður að höfninni. Við göngum um borð i
ferju og hálfs annars fermetra blettur er
ruddur handa mér. Það má skoða sem
iburö, þvi flestir verða að láta sér nægja
mátulegt rúm fyrir iljarnar.
Það úir og grúir af bátum i höfninni.
Þessi langþráði dagur er loks upp runninn
fyrir þúsundunum Indverja, sem dögum
saman hafa beðið á strætum Kalkútta.
Ferjan, sem við erum i, er miklu meira
en yfirfull. Hver einasti fersentimetri er
nýttur, allt niður i lestina. Sumati útvegar
soðið vatn, sem sett er á litla kúta. Það er
ekki vandi að verða sér úti um sjúkdóma i
þessum hita og mannfjölda. Vistirnar eru
hnetur, hrisgrjón og bananar og það
verður að nægja okkur næstu átta dagana.
Pilagrimarnir halda áfram að flykkjast
um borð i skip, fljótabáta og smábáta.
Þeir vaða út i farkostina, með fórnargjaf-
irog farangur i knippum á höfðinu. Marg-
ir þeirra eru allsérkennilegir útlits. Þeir
eru af sléttunum og úr frumskógunum.
Það er engu likara en ósýnileg hönd raði
fólkinu niður i bátana asalaust og án há-
vaða.
Sólin er lágt á himni og bátarnir leggja
frá landi. Allir eru þeir meira en ofhlaðn-
ir, en pilagrimarnir taka þvi öllu með
jafnaðargeði.
Þrír dagar og
þrjár nætur
Leiðin liggur niður breiða óshólma
Gangesar i átt til Indlandshafs. I ljós
kemur, að mér skjátlaðist, þegar ég taldi
bátana meira en ofhlaðna, þvi eftir þvi
sem við færumst niður óshólmana, kemur
fleira fólk og það kemst fyrir uppi á þök-
um bátanna. Þeir fátækustu hinna fátæku
hafa nefnilega beðið utan við borgina,
viðsfjarri fránum augum hafnaryfirvald-
anna. Nú láta þeir róa sér út að bátunum
og komast þannig með án þess að borga.
Meðan ég horfi á allan þennan troðning,
rennur upp fyrir mér hve þetta er hættu-
leg ferð. Varla er þorandi að hugsa um,
hvað gerast mundi, ef hvessti eða kvikn-
aði i um borð. Ég er ekki lengur hissa á
öllum blaðafréttunum um pilagrimaskip-
in sem sökkva.
Þessi vaggandi ferð stendur i þrjá
sólarhringa. Við siglum framhjá sveita-
þorpum, tigulsteinaverksmiðju og pálma-
skógum, áðuren viö komum út á opið haf.
Hindúar telja að guðirnir séu i náttúr-
unni, einkum fjöllunum, vatninu og
sólinni. „Himalayafjöllin eru heilög”
segja þeir ,,þvi þar er Shiva. Fljótin eru
lika heilög, þvi þau koma frá Himalaya:
Jamuna, Bramaputra, Godavari og hin.
En einkum er Gangesfljót þó heilagt, þar
sem upptök þess eru i siðu hári Shiva. Og
5