Heimilistíminn - 12.06.1975, Blaðsíða 8

B c= R VI /\ r & *
^ag a N ' (//]■
Trassaskapur
Einu sinni var lítill drengur,
sem aldrei gat haft leikföngin
sin á réttum stað. Þau földu
sig alltaf. Tindátarnir hans
lágu úti i skotum i stað þess að
standa beinir í röðum, ruggu-
hestar, bilar, boltar og bangs-
ar lágu eins og hráviði út um
allt og það versta við þetta
var, að nú var lykillinn að
leikherberginu týndur, svo
mamma varð að opna glugg-
ann utan frá og klifra inn.
— Ó, sagði hún gröm. — Þú
ert nú meiri trassinn. — Ef þú
gengur ekki frá þessu dóti
þinu, lendirðu i Trassalandi.
Drengurinn var háttaður og
nú lá hann i rúminu sinu og
velti fyrir sér, hvar Trassa-
land væri.
— Við vitum það, hvisluðu
tindátarnir og boltarnir i kór.
— Ég veit, það hvíslaði ein-
hver fyrir utan glugganp og
einkennilegur náungi stakk
höfðinu inn fyrir og kinkaði
kolli.
— Ég rata til Trasslands,
sagði hann. Komdu bara með,
þá máttu vera eins mikill
trassi og þú vilt, án þess að
nokkur skipti sér af þvi.
Drengurinn fór fram úr og
læddist að glugganum, klifraði
upp i hann og stökk niður á
grasið úti fyrir, til undarlega
náungans. Hann rétti honum
höndina og i nokkrum stökk-
um hurfu þeir út fyrir hliðið og
út á mjóa stiginn, sem lá inn í
skóginn.
— Ó, ég gleymdi skónum
minum! sagði drengurinn. —
Ég fann þá hvergi.
— Allt i lagi, sagði náunginn
og hló. — í Trassalandi má
ganga bæði berfættur og
buxnalaus, það tekur enginn
eftir þvi. Komdu, við erum að
verða komnir.
Undarlegi náunginn hlaut að
hafa vængi á fótunum, þvi
kjarr og runnar þaut framhjá
og brátt sá drengurinn rjóður
fram undan.
— Þetta eru ljósin i höilinni,
þar sem Trassius kóngur á
heima, sagði náunginn. —
Hann á bæði drottningu og
prinsessu.
Svo voru þeir komnir.
Drengurinn hafði aldrei
séðneittsvona stórkostlegt, en
það var dálitið erfitt að kom-
ast eftir götunum. Börnin voru
að byggja hús úr götusteinun-
um og i búðunum tók fólk hlut-
ina og setti þá frá sér á allt
annan stað, ef það ætlaði ekki
aðkaupa þá. Þar var osturinn
við hlið sápunnar, þvpttáduft-
ið hjá gulrótunum og allt á
ringulreið.
Loks komust þeir inn i höil-
ina, þvi þangað varð að fara
fyrst til að verða innritaður,
sem fullkominn trassi.
Trassius kóngur sat sjálfur
með stóran fjaðurpenna og
færði nöfnin inn i trassabók
ríkisins
— Hvað heitir þú? spurði
hann drenginn og dýfði penn-
anum i blekið.
— Benni, sagði drengurinn
og hneigði sig. — Mig langar
til að leika mér að tindátun-
um, ef ég má.
— Já, ef þeir eru ekki týndir,
sagði kóngur og leitaði að
blekbyttunni, sem hafði verið
þarna fyrir andartaki.
— Hérna er hún, sagði rödd
að baki hans og þarna var
prinsessan komin. — Þú lagðir
hana frá þér i hásætið.
Hún var svo falleg i hvita
silkikjólnum sinum, að dreng-
urinn gleymdi alveg að
hneigja sig. AUt i einu heyrðist
mikill hávaði og einhvers
staðar datt eitthvað á gólfið,
svo veggirnir skulfu.
Prinsessan varð hrædd.
— Geturðu ekki hjálpað mér
pabbi? bað hún kónginn. —
Þau eru komin aftur, leiðinda-
tröllin Tjá og Tundur og rifa
allt til, sem ég geng frá i her-
berginu minu. Bara að við
þekktum einhvern hraustan
pUt, sem gæti rekið þau burtu.
Þá yrði landið okkar reglulegt
indæUsland að búa i.
— Æ stundi kóngurinn. — Þú
veizt að þau hafa tekið frá mér
völdin. Bara að einhver gæti
komið lagi og reglu á lögregl-
una, umferðina og tindátana,
8