Heimilistíminn - 12.06.1975, Side 33

að það væri búið að opna verzlun hérna. Ég var
einmitt að hugsa um, hvort þér gætuð klippt
mig, þvi ég þarf verulega á þvi að halda, ég er
með svo sítt hár. Það hefur ekki verið klippt
lengi.
— Já, herra minn, ég klippi og raka og hvað
sem er. Ég skal með ánægju klippa yður.
Andartak, ég ætla bara að sækja skærin.
Lilla hljóp og fann garðklippurnar og kom
svo og klippti brúnina meðfram öllu blóma-
beðinu. Það varð fallegt aftur. Lilla hefði viljað
gera það ennþá betur, en klippurnar voru svo
þungar og hendurnar á henni svo litlar. En
grasið var hæstánægt með klippinguna.
— Ó, nú liður mér betur. Yður finnst liklega
heldur ekki gott, þegar hárið á yður er of langt,
er það?
— Nei, svaraði Lilla. — Amma klippir hárið
á mér oft, þegar þess þarf. En get ég gert nokk-
uð; annað fyrir yður? Vantar yður staf? Eða ef
til vill svolitið vatn?
— Nei, ekki rdag, en þakka þér fyrir, svaraði
grasið og Lilla fór enn inn fyrir búðarborðið.
Litill þröstur flaug niður á grasið. Hann kom
úr stóru eikinni.
— Vantar yður eitthvað, herra þröstur?
hrópaði Lilla. — Nei, þakka þér fyrir, kvakaði
þrösturinn afar hratt.
— Jú, annars, ef þú getur útvegað mér nokkra
brauðmola, sagði hann og tvisteig á grasinu.
— Auðvitað get ég það, sagði Lilla. — í þessari
verzlun fæst allt. Gjörið svo vel, herra þröstur.
Lilla braut brauðskorpuna i litla mola og
fleygði þeim út á grasið.
Þegar þrösturinn kom auga á þá, flaug hann
nær og tók brauðmolana, gleypti suma, en
greip hina i nefið.
— Kærar þakkir, kvakaði hann, þegar hann
flaug framhjá Lillu með fullt nefið. — Ég kem
aftur eftir meiru eftir svolitla stund. Hann var
reyndar kominn eftir andartak.
— Þetta er fyrirtaks verzlun, sem þér hafið
hérna, sagði hann meðan hann tindi upp mola.
— Börnin min eru alltaf svo svöng, og það er
erfitt að útvega mat. Ég veit ekki hvar ég á
helst að leita nú orðið.
— Ég vona, að þeim geðjist að þessum
kvöldmat, sagði Lilla.
í sömu andrá kallaði amma: — Lilla komdu
inn, maturinn er til. Þá lokaði Lilla verzluninni
og hljóp inn.
— Amma, ég hef haft svo mikið að gera. Það
komu margir viðskiptavinir sagði hún, þegar
þær sátu og borðuðu.
— Jæja, var það vinan? sagði amma. — Þá
hefur heppnin verið með þér.
Allt i einu hætti Lilla að borða og sagði: — En
amma, ég gleymdi að tak-við borgun. En þetta
gerði gagn og ég hafði svo gaman af þvi.
— Þá hefurðu lika fengið eins konar borgun,
sagði amma og brosti til Lillu.
Ánægða
fjölskyldan
Siðdegi eitt var Lilla að leika sér, alein, eins
og hún var vön. Hún lék sér að gömlum spilum
og byggði úr þeim hús á gólfinu, ein hæð, tvær
hæðir — og svo hrundi húsið saman. En Lilla
byrjaði að byggja upp á nýtt.
En svo datt henni i hug, að hætta að reyna að
byggja stórt og hátt hús, en reisti i staðinn
33