Heimilistíminn - 02.10.1975, Blaðsíða 7

Fundur Kleópölru og Antonlsar er eitt af meatu ..lýaiagara rlftum" adg—aar. Haa kmm ugHMH íyy CydauaHJdt I fallakn—
sk'Pi. rónu silfurárum. Sjálf var Kleópatra klædd eins og ástargy&jan, Afródfta. Myndin er ár kvlkmyndinnl.
hennar verða að veruleika. Þá yrði auð-
veldara að gera Calpurniu, konu Cæsars
'neinlausa og hiín, Kleópatra mundi
ásamt Cæsari drottna yfir þvi volduga
keisaradæmi, sem Cæsarion myndi siðan
erfa. Forn menning Egyptalands setti
svipsinn d þetta stórveldi, sem byggt yrði
á valdi Rómaveldis.
Þessir draumar urðu brátt að ösku,
tegar Kleópatra frétti að Cæsar hefði ver-
'h myrtur. Það sem verra var, hvorki hún
né Cæsarion voru nefnd á nafrt i erfða-
skránni. Slíkt var einfaldlega ekki hægt
sarnkvæmt rómverskum lögum.
Otlendingar gátu ekki erft rómverskar
e>gnir.
Kleópatra yfirgaf Rómaveldi með
leynd, ásamt tæplega tveggja ára syni
sinum. Þegar togstreitan um hver ætti að
k°ma istað Cæsars, brauzt út að fullu, sat
hún örugg i konungshöllinni i Alexandriu.
k’etta voru ringulreiðartimar i Róma-
''eldi. Eftir miklar innbyrðis deilur, tók
Þn'stjóraveldi við. Það voru þeir Oktavi-
*». 18 ára kjörsonur Cæsars, Marcus
^tonius, vinsæll hershöfðingi og land-
sljórinn i N-Afriku, Æmilius Lepidus. Þeir
sk'ptu heimsveldinu á milli sin, þannig að
marcus Antonius réði löndunum við
austanvert Miðjarðarhaf, Lepidus N-
rfku, og Oktavius sat i Róm sem eins
°nar hæstráðandi.
^trax brauzt út borgarastyrjöld milli
orðingja Cæsars, undir forystu Cassius-
ar og Brútusar og þristjóranna, sem töldu
sig löglega eftirmenn Cæsars. 1 þessum
deilum klemmdist Kleópatra á milli hóp-
anna, sem hún studdi til skiptis. Þegar
baráttunni lauk og Marcus Antonius stóð
eftir sem sigurvegari við austanvert Mið-
jarðarhaf, vildi hann hitta Kleópötru og
láta hana standa fyrir máli sinu varðandi
svikin.
Þau áttu að hittast i gömlu Litla-Asiu-
borginni Tarsus, og fundurinn varð með
allt öðrum hætti en Antomus hafði hugsað
sér. Kleópatra hafði þegar framtíðar-
áætlanir sinar tilbúnar. Cæsar var látinn,
en nýr Cæsar skyldi upp risa. Það skyldi
Kleópatra sjá um með hjálp hinna gömlu,
egypzku guða.
Sótt að Antoniusi
Fundur Kelópötru og Marcusar Antoni-
usar er eitt af stærstu „sýningaratriðum”
mannkynssögunnar. Með meistaralegu
auga fyrir þvi áhrifamikla, notaði Kleó-
patra auðæfi sin og fegurð til að blinda
þennan stórvaxna, grófgerða hernaðar-
snilling. Manninn, sem naut þess að leika
eins konar millihlutverk milli hins vold-
uga hálfguðs Herkúlesar og Dionýsosar*
guðs vinsins.Iifsgleðinnar og jákvæöu afl-
anna.
Kleópatra kom siglandi upp ána
Cyndnus i skipi með gullslegnu þilfari.
Arar galeiðuþrælanna voru úr silfri og
klufu vatnið I takt við þýða flaututónana.
Seglin voru purpurarauð. Kleópatra sat
undir hásætishimni úr silki, klædd eins og
Afródita,ástargyðjan sjálf. Beggja vegna
stóðu ungir drengir og veifuðu svalandi
lofti að drottningunni. Ahöfnin, önnur en
þrælarnir, var valin meðal fegurstu hirð-
meyja hennar og voru þær klæddar eins
og gyðjur. Allt skipið angaði af dýrustu
ilmvötnum, sem rauk yfir þúsundir áhorf-
enda, sem fylgdust með siglingunni upp-
fljótiö.
Marcus Antonius, sem beið á hafnar-
bakkanum i Tasus, sendi boð út i skipið og
bauð Kleópötru til kvöldverðar. En hún
óskaði þess aö hann kæmi um borö til
hennar. Hann tók boðinu, en hikandi þó.
Maturinn var óhemjulega iburðarmikill.
Borðin voru þakin gulldiskum og gim-
steinum settum drykkjarilátum og dýr-
mætur gull- og silfurlagður utsaumur
myndaöi skilrúm til að hylja þá sem möt-
uöust fyrir forvitnum augum.
Marcus Antoníus dáðist að fegurðinni
og auðæfunum. Kleópatra brosti og sagði,
að þetta væru allt gjafir til hans til aö
bjóða hann velkominn og bauð honum að
koma aftur daginn eftir.
í það sinnið var allt enn iburðarmeira,
svo fremi sem sh'kt var mögulegt, og
borðbúnaðurinn var heinustu iistaverk úr
gimsteinum, settu gulli. t þetta sinn gaf
hún einnig Antoniusi og fylgdarliði hans
allt sem á boröum var sem minjagripi frá