Heimilistíminn - 02.10.1975, Blaðsíða 23

in
Um hvað við höfðum rifizt? Já, það
"Ijómar ef til vill hlægilega, en við höfð-
Um veriðað rökræða jafn ómerkilegt mál-
efni 0g afturgöngur. Jæja, ekki endilega
afturgöngur, en yfirnáttiírleg fyrirbæri
almennt. Ég hélt þvf statt og stöðugt
fram, að allt slikt hefði sina eðlilegu skýr-
ln§u, en Eirikur var á þveröfugri skoðun.
^ann trúði þvi blint, að fólk, sem sýnir
einhverja yfirskilvitlega eiginleika, gangi
aftur eftir lif sitt hér á jörðinni.
~~ Hugsaðu þér, hvað margt fólk hefur
óvenjulega hæfileika sagði hann og veif-
ab> gafflinum framan við nefið á mér. —
díemis ég. Er þá nokkuð undarlegt þótt
allt sé morandi af afturgöngum?
~~ Hefur þu yfirnáttUrlega hæfileika?
Sa8öi ég og hló hæðnislega um leið og ég
burt gafflinum hans með hnifnum
'Uinum. — Hvers konar, ef ég má spyrja?
Ég get spáö i kaffikorg, til dæmis,
ek,{i satt? Auk þess get ég séð inn i
^annshugann. Þig, til dæmis, get ég lesið
e'ns 0g opna bók. Hlustaðu bara: Núna,
meóan við sitjum og rökræðum, finnurðu
einhverja ógnun og þess vegna ferðu i
varnarstöðu. Innst inni óttastu allt sem þU
nefUr ekki fulla stjórn á, og það er margt.
Ja, þu ert svohrædd, að þú þorir ekki einu
smni að viðurkenna hræðsluna. Viður-
ker>ndu það bara, stelpa min.
Þetta hefði hann auðvitaö ekki átt að
Se8ja. Eg er nefnilega ekki sú manngerð,
sem er fús til að viðurkenna hlutina. Eitt
'’j'óið tók við af öðru og allt endaði með þvi
ae óg þrammaði heim, öskuvond eftir að
afa kvatt Eirik utan við kaffihúsið með
e[lirfarandi orðum: — Þú ert vesælt
s r'ðdýr, skal ég segja þér. Þú talar
sj°na við mig, af þvi þú þolir ekki að ég sé
^kari persónuleiki en þU.
aginn eftir beið ég auðvitað eftir þvi
u na"n hringdi til min i vinnuna og bæði
111 gottveður. Eirikur er tilfinningamað-
jjJ"’ n®stum finlegur slikur. Ef það er eitt-
v Sem veitist honum erfitt, er þab að
era óvinur fólks: hann er meira að segja
'&nbuinn ag auðmýkja sig til aö semja
'. vi& úmhverfið. Ég fyrir mitt leyti, á
s ltl óaeð að taka nokkuð aftur. Sagt er
gert er gert, ég er stolt og — þvi
ÍUr - þrjósk.
bj, .lrikur hringdi að visu, en ekki til að
. afsökunar. Ég varð svo ringluð,
i^gar mér skildist, að hann var ennþá