NT - 03.05.1984, Blaðsíða 12

■ Um síðustu helgi var hald-
inn á Akureyri aðalfundur
miðstjórnar Framsóknar-
flokksins og mættu um 100
fulltrúar á fundinn á Hótel
KEA. Þetta er í fyrsta skipti,
sem miðstjórnarfundur Fram-
sóknarflokksins er haldinn fyr-
ir utan Reykjavík og var al-
menn ánægja með árangur
þessarar tilraunar og eins með
undirbúning heimamanna.
Annað, sem vakti athygli var
að konur settu mikinn svip á
þinghaldið, enda hafa aldrei
jafn margar konur setið í mið-
stjórn flokksins. Konur voru
um þriðjungur fundarmanna.
Kvöldið áður en aðalfundur-
inn hófst voru haldnir átta
almennir stjórnmálafundir
víðsvegar um Norðurland.
Flestir fundanna voru vel
sóttir. Á föstudagsmorguninn
fóru þingmenn auk þeirra sem
héldu ræður á stjórnmálafund-
unum í heimsókn í nokkur
fyrirtæki á Akureyri. Ferðin
hófst í Mjólkursamlagi KEA
en síðan var farið á cftirtalda
Fimmtudagur 3. maí 1984 12
■ Steingrímur Hermannsson flytur ræðu sína á aðalfundi miðstjórnar Framsóknarflokksins um helgina.
NT-myndir KÓL
Aðalfundur miðstjórnar Framsóknarflokksins:
Háþróaður iðnaður njóti forgangs
- Atvinnumálin í brennidepli • Stjórn flokksins
endurkjörin m Konur mættu sterkar til leiks
staði: Verksmiðjur SÍS á GIct-
áreyrum, Útgerðarfélag Akur-
eyringa, Slippstöðina og aðal-
skrifstofur KEA. Steingrímur
Hermannsson og nokkrir aðrir
heimsóttu auk þess Mennta-
skólann á Akureyri og ræddu
við nemendur.
Aðalfundurinn hófst með
því að formaður, ritari og
gjaldkeri flokksins héldu
ræður, en sfðan voru almennar
umræður. Á fundinum var sér-
staklega fjallað um atvinnumál
og lagt fram álit sem atvinnu-
veganefnd flokksins hafði
samið. Ýtarlega var rætt um
álit nefndarinnar svo og álit
þjóðmálanefndar SUF sem
einnig var lagt fyrir fundinn.
Hér á eftir verður gerð grein
fyrir kosningum í ábyrgðastöð-
ur flokksins, stjórnmálaálykt-
uninni svo og þeim tillögum,
sem samþykktar voru á fundin-
um.
Stjóm flokksins
endurkjörin
Steingrímur Hermannsson
var endurkjörinn formaður
Framsóknarllokksins á mið-
stjórnarfundinum á Akureyri.
Halldór Ásgrímsson var
endurkjörinn varaformaður,
Guðmundur Bjarnason var
endurkjörinn ritari og Guð-
mundur G. Þórarinsson var
endurkjörinn gjaldkeri. Ragn-
heiður Sveinbjörnsdóttir var
endurkjörin vararitari og Sig-
rún Magnúsdóttir var endur-
kjörin varagjaldkeri.
Á miðstjórnarfundinum var
einnig kosið í framkvæmda-
stjórn til næstu tólf mánaða.
Nú sitja fjórar konur sem aðal-
menn í framkvæmdastjórn og
er það í fyrsta skipti sem svo
margar konur eiga þar sæti. Þá
er ein kona varamaður.
Núverandi framkvæmda-
stjórn er þannig skipuð:
Steingrímur Hermannsson,
Halldór Ásgrímsson, Guð-
mundur Bjarnason, Finnur
Ingólfsson, Dagbjört Hösk-
uldsdóttir, Drífa Sigfúsdóttir,
Erlendur Einarsson, Hákon
Hákonarson, Jón Sveinsson,
Niels Á. Lund, Ragnheiður
Sveinbjörnsdóttir, Sigrún
Magnúsdóttir og Þorsteinn
Ólafsson. Varamenn: Hákon
Sigurgrímsson, Jónas Jónsson
og Þóra Hjaltadóttir. Þá hefur
Sigrún Sturludóttir, formaður
Landssambands framsóknar-
kvenna, seturétt og málfrelsi á
fundum framkvæmdastjórnar-
innar.
Samþykktar tillögur
Á fundinum voru afgreiddar
eftirfarandi átta tillögur:
1. Um kísilmálverksmiðju á
Reyðarfirði:
„Miðstjórnarfundur Fram-
sóknarflokksins beinir þeim
tilmælum til ríkisstjórnarinnar
að þeim viðræðum sem nú
standa yfir við hugsanlega sam-
starfsaðila vegna byggingar
kísilmálmverksmiðju á Reyð-
arfirði verði hraðað eftir föng-
um þannig að niðurstöður liggi
fyrir með haustinu og Alþingi
geti þá tekið afstöðu til
málsins.“
Samþykkt.
2. Um kjör í miðstjóm:
„Aðalfundur framsóknar-
félags V-Húnavatnssýslu,
haldinn á Hvammstanga 16.
nóv. 1983, vítir vinnubrögð
þau, er höfð voru við kjör til
miðstjórnar á síðasta flokks-
þingi Framsóknarflokksins,
þar sem fulltrúar flokksins úr
Reykjavík og nágrenni höfðu
samtök um, að ryðja fulltrúum
landsbyggðarinnar úr mið-
stjórninni. Umræddframkoma
gefur tilefni til endurskoðunar
á reglum um kjör í miðstjórn
þannig að öllum kjördæmum
verði tryggð lágmarks tala full-
trúa í miðstjórn kosnum á
flokksþingi eða á annan hátt.
Tillaga þessi var samþykkt
með atkvæðum allra fundar-
manna.“
Vísað til laganefndar.
3. Um miðstjórnarfundi:
„Aðalfundur miðstjórnar
Framsóknarflokksins, haldinn
á Akureyri 27.-29. apríl 1984,
beinir því til framkvæmda-
stjórnar að hún boði til a.m.k.
eins miðstjórnarfundar á ári
auk aðalfundar.“
Vísað til framkvæmda-
stjórnar
4. Um flokksþing:
„Aðalfundur miðstjórnar
Framsóknarflokksins skorar á
framkvæmdastjórn flokksins
að halda flokksþing árið 1985
eða ári fyrr en venja er.“
Vísað til framkvæmda-
stjórnar.
Utflutningsbætur
á landbúnaðarvörur
eftir Matthías Eggertsson
■ Fátt hefur verið meira til
umræðu að undanförnu en
„gatið“ á fjárlögunum. Þegar
rætt hefur verið um hvar ríkis-
sjóður getur sparað hafa margir
nefnt fyrst að skera megi niður
útflutningsbætur á landbúnað-
arvörur. Gjarnan hefur fylgt
þeirri sparnaðartillögu að frá-
leitt sé að borga niður matinn í
útlendinga á sama tíma og við
greiðum dýrum dómum þær
búvörur sem við neytum sjálf.
Allmikill ókunnugleiki virðist
ríkja meðal fólks á því fyrirbæri
sem nefnist útflutningsbætur og
eru þessi orð sett á blað til að
reyna að bæta úr því.
Fyrst er tii að taka að allir
landsmenn, í bændastétt sem
■ Matthías Eggertsson.
utan, eru án efa sammála um að
vont er að greiða þurfi útflutn-
ingsbætur með búvörum. Gott
væri að geta verið án þeirra.
Upphaflega eru þær ákveðnar
árið 1959 til að ná saman endum
við verðákvörðun í svokallaðri
Sexmannanefnd milli neytenda
og framlciðenda og tók þáver-
andi landbúnaðarráðherra, Ing-
ólfur Jónsson, ákvörðun um
þær. Ágreiningurinn sem þá
þuffti að leysa var um það hvort
framleiðendum væri heimilt að
hækka verð á búvörum sem
seldar væru innanlands til að
bæta upp halla á útflutningi
búvara. Það er bannað en í
staðinn lögfest að ríkissjóður
greiddi allt að 10% af verðmæti
búvöru í útflutningsbætur.
Fyrstu árin var aðeins hluti af
þessari heimild nýttur en hin
síðari ár hefur hún oftast verið
nýtt að fullu og jafnvel hefur
það ekki dugað til, og jafnast
þá mismunurinn á alla framleið-
endur þeirrar vöru, sem ekki
tekst að greiða að fullu, með
svokölluðu verðjöfnunargjaldi.
Um leið og ítrekað skal að
best væri að ekki þyrfti að
grciða útflutningsbætur er
nauðsynlegt að vekja athygli á
að það er grunnhyggin skýring
á þeim að þær gegni ekki öðru
hlutverki en að halda bændum
uppi á atvinnubótavinnu og
„gefa“ útlendingum fram-
leiðsluvörur þeirra.
Landbúnaður er undirstöðu-
atvinnuvegur þjóðarinnar
ásamt fiskveiðum, og sumum
greinum iðnaðar. Hvert ársverk
í þessum greinum skapar nokk-
ur ársverk í úrvinnslu og þjón-
ustu. Þannig má ætla að verð-
mæti það sem bóndinn fær fyrir
ull og gærur tífaldist við úr-
vinnslu uns varan er seld úr
landi. Allir þeir sem selja land-
búnaði rekstrarvörur taka fullt
fyrir sitt sem og allir þeir sem
vinna úr afurðum þeirra. Ef
þessi hringrás framleiðslu, úr-
vinnslu og sölu nær ekki saman
endum eru reikningar jafnaðir
á launalið bóndans.
Með fullri virðingu fyrir hlut-
verki hárskera í þjóðfélaginu
svo að dæmi sé tekið þá er það
engin goðgá að benda á að hárið
sem þeir klippa kemur engum
að notum, gagnstætt ullinni af
sauðkindinni.
Það er athyglisvert og virðist
vera alþjóðlegt fyrirbæri að
undirstöðuatvinnuvegir eigi við
meiri erfiðleika að stríða en
aðrar atvinnugreinar.