NT - 28.06.1984, Blaðsíða 14

-E Fimmtudagur 28. júní 1984 14
Liggja dýrgripir í Þjóðminjasafninu undir skemmdum? \
„Veit ekki um neitt sem ekki m
segir Halldóra Ásgeirsdóttir, forvórður á safninu
■ Þessi fyrirbrík var fyrir framan altarið í Möðruvallakirkju í Eyjafirði. Hún var smíðuð í Noregi ■ Þó að margar myndir sem málaðar eru á tré séu sprungnar í safninu þá eru fáar jafn illa farnar
á 15. öld og er eins og sjá má á myndinni mjög farin að springa auk þess sem málningin er víða og þessi.
sprungin og farin að losna.
Margir hafa orðið til að halda því framað skammar-
lega illa sé búið að Þjóðminjasafni íslands, sem
lögum samkvæmt á að vera miðstöð allrar þjóðminja-
vörslu í landinu. Kunnáttumenn hafa kveðið sér
hljóðs opinberlega og fullyrt að dýrgripir í safninu
liggi undir skemmdum (frægust er sennilega deilan
um Valþjófsstaðahurðina í þessu sambandi). Hvort
sem fullyrðingar þessar eru á rökum reistar eða ekki
er öllum Ijóst sem ganga um salarkynni safnsins, að
þar er ekki alK eins og æskilegast væri. Víða sjást hlið
við hlið munir úr málmi og tré, sem þó gera alls ekki
sömu kröfu til ytri skilyrða, til dæmis raka- og
hitastigs. Einnig reka menn fljótlega augun í það að
margir gripir í safninu eru skítugir - á það sérstaklega
við um vefnað, málverk og altaristöflur. Þá eru
trégripir margir hverjir sprungnir og málning farin að
detta af þeim.
NT heimsótti Þjóðminjasafnið í vikunni sem leið í
því skyni að grennslast fyrir um það hvemig munir þar
eru varðveittir. Þar hittum við að máli Halldóru
Ásgeirsdóttur, forvörð, og fer samtal við hana hér á
eftir:
■ Halldóra segir að geymslur safnsins séu betri en hún hafi þorað að vona. Eftir að mælingar hófust fyrir nokkru hafi komið í Ijós að raka- og hitastig sé nokkuð
jafnt.'
■ „Það kom mér
mjög á óvart þegar ég
kom heim frá námi fyr-
ir rúmu ári og byrjaði
að vinna hérna á safn-
inu hvað munirnir hafa
raunv erulega varðveist
vel. Ég hafði gert mér
allt annað í hugarlund.
Að vísu má alltaf fínna
eitthvað sem mætti
fara betur enda er
stöðugt verið að lag-
færa eitthvað smáveg-
is. En ég fæ ekki séð
að við þurfum að bylta
neinu fyrr en Lista-
safnið flytur út úr hús-
inu, sem menn vona
að verði árið 1988,“
sagði Halldóra.
„Auðvitað væri æskilegast
að geta haft málmhlutina í
einum sal, tréhluti í öðrum
og svo framvegis. En meðan
við höfum ekki yfir fleiri
sölum að ráða þýðir ekkert
að hugsa um slíkt - enda
hefur aðalvandamálið hjá
okkur verið það að loftið er
helst til þurrt og lífrænir
hlutir, eins og til dæmis tré,
þola vel að standa í þurru
lofti þó að það sé ekki æski-
legt. Um leið og þeir komast
í raka drekka þeir hann í sig
og verða jafngóðir á eftir.“
- Hafa verið gerðar ná-
kvæmar mælingar á hita- og
rakasveiflum í safninu?
„Það er verið að gera þær
núna. Við erum með mjög
nákvæma mæla að láni og þeir
skrá hitann og rakann með
sírita þannig að við getum séð
yfirlit yfir langt tímabil á
strimli. Útkoman er enn sem
komið er furðugóð, nema í
Suðursalnum, en á honum eru
stórir gluggar og þegar sólin
skín getur orðið mjög heitt.
Það stendur líka til að byrgja