Morgunblaðið - 04.08.2004, Blaðsíða 26

MINNINGAR
26 MIÐVIKUDAGUR 4. ÁGÚST 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Erna Guðmunds-dóttir fæddist í
Reykjavík 16. febr-
úar 1967. Hún lést á
sjúkrahúsi á Long
Island 21. júlí síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar eru Guð-
mundur Samúel Hall-
dórsson, f. 17. ágúst
1929, d. 18. apríl
1995, og Ingibjörg
Hermannsdóttir, f.
22. desember 1930.
Bræður Ernu eru
Halldór, búsettur í New York;
Brynjar, búsettur í Reykjavík;
Steinþór Ómar, bú-
settur á Álftanesi.
Erna fluttist ung
að árum til Banda-
ríkjanna með for-
eldrum sínum þar
sem hún bjó og starf-
aði æ síðan. Erna
lauk hefðbundinni
skólagöngu og vann
ýmis skrifstofustörf
en hin síðari ár starf-
rækti hún vefverslun
með íslenskar vörur.
Erna verður jarð-
sungin frá Fossvogskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
Þegar Erna var lítil sat hún aldrei
auðum höndum, hún bjó yfir ein-
hverjum dularfullum krafti. Á meðan
flest börn sátu og gláptu á sjónvarp
teiknaði hún og föndraði, eða gekk á
milli húsa í götunni og heilsaði upp á
fólkið: Góðan daginn, hvernig hafið
þið það? spurði hún, brosti og hló.
Þótt hún hafi ekki verið nema lítið
barn þá kynntumst við foreldrarnir
og eldri bróðir nágrönnum okkar í
gegnum Ernu. Hún var alls staðar
velkomin. Við kölluðum hana stund-
um bæjarstjóra þessa litla samfélags.
Æsku- og unglingsárin voru öll
svona, hún teiknaði og eignaðist mik-
ið af vinum. Eftir að hafa lokið
menntaskóla hélt hún í hönnunarnám
og fékk síðan fljótlega vinnu þar sem
hæfileikar hennar fengu að njóta sín.
En hún reyndi líka fyrir sér í ýmsu
öðru og það var alltaf einkennandi
hvað hún var fljót að tileinka sér hlut-
ina. Hún starfaði um tíma hjá fjár-
festingarfélagi á Manhattan. Hún
hafði aldrei haft neinn sérstakan
áhuga á tölvum þegar hún hóf störf
hjá fyrirtækinu en var á endanum
farin að kenna öðrum starfsmönnum
á þessi tæki. Síðustu árin rak hún
ásamt bróður sínum netverslun með
íslenskar vörur. Þar hélt hún upp-
teknum hætti. Hún eignaðist fjölda
vina um öll Bandaríkin í gegnum við-
skiptin, margir þeirra hafa sent okk-
ur góðar kveðjur nú eftir lát hennar
og viljað koma því á framfæri hvað
hún var opin og hlý í viðkynningu. Og
hún hannaði auðvitað heimasíðuna
þótt hún hafi aldrei fengist við slíkt
áður. Það er kannski táknrænt að fyr-
irtækið sem upphaflega var ráðið í
verkið fór á hausinn eftir að Erna
varð fljótari til við að klára verkefnið.
Síðustu misseri starfaði hún einnig
talsvert fyrir Íslendingafélagið í New
York. Þar eignaðist hún marga vini
sem voru henni kærir. Og hún hann-
aði auðvitað heimasíðu félagsins.
Erna sýndi mikinn styrk og hetju-
skap í veikindum sínum síðustu vik-
urnar. Það var lýsandi fyrir kraftinn í
henni að hún hafði eignast fjölda vina
á krabbameinsdeild sjúkrahússins
þegar hún lést. Það var eins og fólk
hefði tilhneigingu til þess að reiða sig
á hana, jafnvel þegar hún var hvað
veikust sjálf. Og hún hafði alltaf næg-
an kraft til þess að huga að líðan bróð-
ur síns.
Erna sagðist eiga sér tvær óskir
undir það síðasta. Hún vildi að sér
batnaði nægilega mikið til þess að
hún kæmist heim til þess að eyða dög-
unum með okkur, ekki til þess að gera
neitt sérstakt heldur bara til þess að
geta gert það sem við vorum vön að
gera saman, fara í búðir, elda mat,
tala saman. Og hún óskaði sér þess að
geta átt nokkra daga eða mánuði
heima á Íslandi áður en hún dæi þar
sem hún gæti farið að leiði föður síns,
hitt frændfólk og vini.
Ernu varð aldrei að ósk sinni, en
við vitum að hún er glöð yfir því að
vera komin til pabba síns. Hjá okkur
verður hins vegar tómlegt, en við er-
um þakklát fyrir þann tíma sem við
áttum með Ernu. Hún fyllti okkur af
gleði og kjarki.
Elsku Erna, guð geymi þig um alla
eilífð.
Halldór og mamma.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku Erna.
Það er svo sárt að kveðja þig nú í
hinsta sinn. En nú er veikindastríði
þínu lokið. Við áttum eftir að eiga svo
mörg ár saman en það var alltaf
ánægjulegt að fá þig heim á vorin síð-
astliðin ár, með þitt bjarta bros og
hlýja faðmlag. Við trúum því nú að þú
sért komin í hlýjan arm pabba þíns,
það er huggun í sorg okkar.
Við þökkum fyrir ástúð alla,
indæl minning lifir kær,
nú mátt þú, vina, höfði halla
við herrans brjóst er hvíldin kær.
Í sölum himinssólin skín
við sendum kveðju upp til þín.
(Höf. ók.)
Við biðjum þér Guðs blessunar.
Ómar og fjölskylda.
Ég man varla eftir því að hafa
heyrt Ernu segja nei, ég held hún hafi
bara aldrei sagt nei, jafnvel ekki þeg-
ar hún átti að segja nei, eins og þegar
hún afþakkaði eitthvað, hún sagði það
bara einhvern veginn öðruvísi. Það
var eiginlega alveg sama hvað maður
bað Ernu um, hún vildi allt fyrir
mann gera. Og það var eiginlega al-
veg sama upp á hverju var stungið,
hún var til í allt. Það mátti bara ekki
vera með nein leiðindi, eitthvert pex,
að minnsta kosti ekki lengi, þá lét hún
mann finna fyrir því á sinn hátt, lét
mann eiga sig og fór að gera eitthvað
skemmtilegt sjálf.
Erna átti alltaf þetta tromp uppi í
erminni sem var jákvæðnin. Það kom
mér því ekkert á óvart að það skyldi
hafa verið ótrúlegur hetjubragur á
baráttu hennar undir það síðasta. Og
auðvitað henni líkt að vera með hug-
ann við veikindi Halldórs bróður síns
allt til enda.
Ég held að maður eigi satt að segja
ekki eftir að kynnast mörgum svona
manneskjum um ævina. En maður
áttar sig bara ekki á því fyrr en of
seint. Ég vildi óska að ég hefði verið
nær henni Ernu þessa síðustu daga.
Við vorum jafnaldrar. Systrabörn.
Áttum nánast alla tíð heima í sínu
landinu hvort. Ég man fyrst eftir
henni þegar hún kom í heimsókn til
Svíþjóðar. Þá vorum við varla meira
en fjögurra ára. Mér fannst hún
miklu stærri en ég og klárari. Síðan
flutti ég heim en hún bjó alltaf úti í
Ameríku. Hún kom til Íslands á
hverju sumri með Guðmundi, Imbu
og Halldóri. Ég man bara eftir ólýs-
anlegri spennu yfir þeim heimsókn-
um. Og svo naut ég þeirra forréttinda
að vera boðið út til þeirra í New York.
Ég fór fyrst sumarið sem bíómyndin
Grease sló í gegn. Það fór dágóður
tími í þá plötu. Við hljótum líka að
hafa sett einhvers konar sundlaugar-
met það sumar; sex vikur samfleytt,
eða því sem næst. Og við fermdumst
saman. Ég man að ég sendi henni
eitthvert kver með hellingi af sálm-
um. Hún lét sig ekki muna um að læra
þá alla utanað. Þegar ég tilkynnti
henni loksins um vorið að hún þyrfti
bara að kunna Faðir vorið og Trúar-
játninguna sagði hún bara: Ó! Fæstir
hefðu nú getað lært alla þessa sálma
utanbókar og flestir hefðu tekið kast
yfir því að fá þessar mikilvægu upp-
lýsingar daginn fyrir fermingu. Síðan
tóku við mörg góð ár. Erna kom á
hverju sumri til Íslands. Um tvítugt
fór hún að koma með vinkonum sín-
um til að kanna íslenskt skemmtana-
líf sem henni þótti á köflum skrýtið en
líka mjög spennandi. Vinahópurinn
tók þessari jákvæðu og síhlæjandi
stelpu með pomp og prakt, það var
allt sett á fullt dagana sem hún var
með okkur. Og auðvitað gilti það
sama þegar ég kom til New York,
Erna hringsnerist í kringum mann.
Og þannig var þetta. Við heimsóttum
hvort annað, skrifuðumst á, vissum
hvort af öðru. Við vorum góð frænd-
systkin og góðir vinir.
Maður verður ósköp lítill þegar
dauðinn heggur svona nærri manni.
Maður skilur ekki þessa tilviljunar-
kenndu grimmd. En ég er viss um að
Erna hefði ekki viljað að maður hugs-
aði á þeim nótum. Hún gat tekið hvítt
A4 blað og breytt því í blóm á nokkr-
um sekúndum. Ég held að Erna hefði
viljað að maður horfði þannig á dauð-
ann, sem autt blað sem maður breytti
í eitthvað fallegt, góða minningu,
brosandi andlit.
Ég gleymi aldrei þessu brosi.
Þröstur Helgason.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem.)
Guð veri með þér, elsku Erna mín.
Þín frænka
Unnur Cannada.
Ó himins blíða hjartans tár
er hjúpar sorg, þótt blæði sár,
þín miskunn blíð, hún mildar barm,
hún mýkir tregans sára harm.
Þú ert það ljós, það lífsins mál,
er ljúfur drottinn gefur sál.
Nú hljóð er stund, svo helg og fríð,
að hjarta kemur minning blíð.
Hún sendir huga bros þitt bjart,
blessar, þakkar, þakkar allt.
Hún minnir sál á sorgaryl,
sendir huggun hjartans til.
(Steinunn Þ. Guðmundsdóttir.)
Elsku Erna mín, það er erfitt að
trúa því, að þú sért farin frá okkur,
langt um aldur fram. Ég minnist þín,
fallegrar lítillar stelpu með ljósa hárið
þegar þú varst að koma frá Banda-
ríkjunum með mömmu þinni og
pabba og Halldóri bróður þínum, allt-
af glöð og kát. Einnig þegar ég heim-
sótti ykkur tvisvar og bjó hjá ykkur á
Long Island, en þá lagðir þú á þig að
keyra áleiðis niður á Manhattan og
síðan fórum við í lest, því þú vildir
sýna mér stórborgina og vinnustað-
inn þinn. Þú tókst þátt í gríninu með
okkur mömmu þinni, þegar við vorum
að rifja upp sitthvað frá liðnum árum.
Þið urðuð fyrir miklu áfalli þegar
pabbi þinn lést snögglega þann 18.
apríl 1995 og hafið þið Halldór haldið
heimili með mömmu ykkar síðan og
annast hana vel. Illvígur sjúkdómur
læddist að þér fyrir tveimur árum og
barðist þú hetjulega þar til yfir lauk.
Ég bið algóðan Guð að varðveita
sálu þína og styrkja mömmu þína og
Halldór sem er fársjúkur og bræður
þína, Brynjar og Ómar. Ég veit, að
hann pabbi þinn bíður með opinn
faðminn á ströndinni hinum megin.
Vertu Guði falin.
Dóra.
ERNA
GUÐMUNDSDÓTTIR
Bróðir okkar og mágur,
ÞÓRIR GUÐMUNDSSON,
frá Sámsstöðum,
Mímisvegi 6,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Breiðabólstaðarkirkju í
Fljótshlíð, fimmtudaginn 5. ágúst kl. 14.00.
Nikulás Guðmundsson, Sigrún Jóhannsdóttir,
Árni Guðmundsson,
Ingibjörg Guðmundsdóttir, Sigurður S. Sigurðsson,
Edda Klemensdóttir
og fjölskyldur.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
STELLA (ÞURÍÐUR GUÐRÚN) OTTÓSDÓTTIR
frá Gilsbakka,
síðast til heimilis að Hraunbúðum,
Vestmannaeyjum,
lést sunnudaginn 1. ágúst.
Guðni Friðrik Gunnarsson, Petrína Sigurðardóttir,
Erla Gunnarsdóttir, Sigurður Garðarsson,
Ottó Ólafur Gunnarsson, Aðalheiður Viðarsdóttir,
Hrönn Gunnarsdóttir, Ólafur Sigurðsson,
Erlendur Gunnar Gunnarsson, Oddfríður Lilja Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Systir mín,
ÁSGERÐUR KLEMENSDÓTTIR
frá Dýrastöðum,
lést á Dvalarheimili aldraðra Hrafnistu mánu-
daginn 2. ágúst.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðrún Klemenzdóttir.
Elskulegur sonur minn, frændi og mágur,
JÓN ÞÓR JÓHANNSSON,
Prestastíg 6,
Reykjavík,
er látinn.
Jóhann Hallvarðsson,
Jóhann Davíð Snorrason,
Ingvi Pétur Snorrason,
Sigríður Ósk Óskarsdóttir.
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við
andlát og útför
SIGURÐAR ÁRNASONAR
frá Gegnishólaparti
í Gaulverjabæjarhreppi.
Starfsfólki dvalarheimilisins Sólvalla og hjúkr-
unarheimilisins að Kumbaravogi, svo og
öðrum þeim sem léttu honum ævikvöldið, eru
færðar alúðar þakkir.
Fyrir hönd vandamanna,
Árni Sverrir Erlingsson.
Faðir okkar og tengdafaðir,
SKÚLI HALLDÓRSSON
tónskáld,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni fimmtu-
daginn 5. ágúst kl. 15.00.
Magnús Skúlason, Svava Björnsdóttir,
Unnur Skúladóttir, Kristján Sigurjónsson.