Morgunblaðið - 29.08.2004, Blaðsíða 38

MINNINGAR
38 SUNNUDAGUR 29. ÁGÚST 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Elsku Jói minn, nú
ertu farinn frá okkur
og fyrirvarinn var eng-
inn. Það er sárt að
missa góðan félaga og
tengdaföður. Sem betur fer eru
minningarnar margar og allar góðar
því þú varst svo skemmtilegur mað-
ur hvernig sem á stóð, líka þegar þú
varst pirraður en það er hæfileiki
sem fáir hafa.
Ég man hvað það var gaman að
horfa á ensku knattspyrnuna með
þér og allar íþróttir því það skapaðist
svo góð stemmning í kringum þig og
fólk hreinlega sogaðist að þér. Við
héldum báðir með Liverpool og
markareglan sem við komum okkur
JÓHANN
HALLDÓRSSON
✝ Jóhann Hall-dórsson fæddist
á Fáskrúðsfirði 24.
október 1942. Hann
lést að kvöldi mið-
vikudagsins 18.
ágúst síðastliðins og
fór útför hans fram
frá Landakirkju í
Vestmannaeyjum 27.
ágúst.
upp var snilld, þ.e. bjór
fyrir hvert mark sem
okkar menn skoruðu.
Það var líka fyndið þeg-
ar við vorum að pæla í
að halda með öðru liði
sem skoraði að meðal-
tali 4–6 mörk í leik því
Poolararnir skoruðu
ekki nógu mikið á tíma-
bili Houlliers. En þegar
þeir skoruðu var æðis-
legt að vera nálægt þér
þrátt fyrir olnboga-
skotin föstu og mikið af
marblettum á öxlinni,
það var sko alveg þess
virði.
Þú varst greiðabesti náungi sem
ég hef kynnst, aldrei neitt mál að
hjálpa til eða redda hlutunum,
óhemju duglegur og ósérhlífinn al-
veg sama hvað var uppi á teningnum.
Í haust hjálpaðir þú mér að setja nið-
ur snúrustaur og það voru engin
vettlingatök frekar en fyrri daginn
og ég velti fyrir mér hvor var að
hjálpa hvorum því þú gekkst svo
rösklega til verks að ég var orðinn
handlangari hjá þér en ekki öfugt
eins og það átti að vera og svona var
það alltaf. Það skemmdi ekki fyrir
hvað það var gaman að brasa með
þér, við gátum ruglað endalaust og
þú varst með frábæran húmor.
Fyrir nokkrum árum vorum við
uppí Grenlæk ásamt fjöldskyldum
okkar í mokveiði. Eftir tvo daga í
læknnum var aflinn orðinn einhverj-
ir 50–60 fiskar, öll búr full og komið
að því að slátra á bakkanum. Í hama-
ganginum misstir þú einn fisk út í
lækinn en gerðir þér lítið fyrir, óðst
út í á eftir honum og náðir honum,
komst upp úr með kvikindið í hönd-
unum, blautur upp í mitti. Lilla
spurði þig hvort þú værir orðinn eitt-
hvað ruglaður og hélt að það skipti
ekki máli þó að einn fiskur slyppi þar
sem svo margir voru eftir. Þú svar-
aðir henni sallarólegur „Það er mis-
jafnt hvað fólk leggur áherslu á í líf-
inu“. Það er huggun harmi gegn að
þú fékkst að fara á uppáhaldsstaðn-
um þínum við uppáhaldsiðju þína –að
veiða.
Ég kveð þig með trega, elsku vin-
ur, en minningarnar góðu hjálpa
okkur öllum í sorginni.
Hvíl í friði.
Vignir Sigurðsson.
Það sem lífið gefur mun lífið taka.
Jói hennar Lillu er dáinn, var tekinn
héðan. Það er svo margs að minnast
þegar ég hugsa um Jóa. Ég man ekki
eftir mér öðruvísi en að Jói og Lilla
væru hluti af mínu lífi. Lengi vissi ég
ekki betur en við værum náskyld en
það vorum við ekki, bara skáskyld
eins og ég skilgreindi það seinna. Jói
og Lilla hafa verið vinir fjölskyld-
unnar og systkina mömmu í fjóra
áratugi. Jói var ætíð barnelskur og
ég minnist þess sem krakki að hann
sýndi okkur krökkunum svo mikinn
áhuga og elsku og fannst við alltaf
svo sniðug og dugleg. Þannig byggði
hann undir stoðir sjálföryggis og
frumkvæðis hjá okkur.
Glaðværð, kjarkur, þor, dugnaður
og gjafmildi eru orð sem koma í hug-
ann þegar ég hugsa um Jóa. Í fjalla-
ferðum var hann í essinu sínu og vildi
helst stýra jeppanum beint upp jök-
ulinn ef þess var nokkur kostur. Í
veiði var hann slyngur veiðimaður og
ég hélt sem krakki að Jói kynni að
tala við fiska. Það var eins og ekkert
stoppaði hann og í sumar þegar við
mamma klifum fjallatoppa Mallorka
með Lillu og Jóhönnu heyrðist oft í
Jóhönnu: „Hann pabbi hefði sko fílað
þetta,“ og það var rétt, Jói vildi helst
vera á hæstu tindum eða með hafið í
hendinni. Það voru svo margar fjalla-
ferðir framundan í huga okkar þar
sem Jói átti að vera með og Davíð
Örn sonur minn getur ekki skilið
hvernig svona maður eins og Jói get-
ur dáið.
Hinn 28. ágúst munum við Pétur
gifta okkur og því miður verður Jói
ekki með okkur þá, en ég veit að hug-
ur hans verður hjá okkur. Í brúð-
kaupsferðinni munum við fara til
grísku eyjanna og þá munum við
finna okkur eyjartanga og minnast
Jóa hennar Lillu sem elskaði hafið og
himininn.
Elsku Lilla, megi guðinn ykkar
veita þér styrk á þessum erfiðu tím-
um. Anna Dóra, Jóhanna, Heimir og
Birgitt, ég votta ykkur mína dýpstu
samúð.
Þórdís Lóa Þórhallsdóttir.
Hann var heilsteyptur persónu-
leiki og harðjaxl, einn af okkar nátt-
úrusköpuðu athafnamönnum, sem
vann hörðum höndum fyrir öllu sem
hann gerði, einn af sæknustu útgerð-
armönnum landsins, fyrst sem sjó-
maður og skipstjóri og síðan útgerð-
armaður.Hann var skemmtilegur og
góður drengur, vinur vina sinna og
lét ekki smámunina tefja fyrir. Hann
var í fullum skrúða lífsgleði og at-
hafnasemi þegar brotsjórinn stóri
skall, steig öldu veraldarvafstursins
með sínu lagi og svo kemur almættið
manni enn einu sinni á óvart og
skakkar leikinn öllum til harms, kall-
ar ungan mann í blóma lífsins langt
fyrir aldur fram.
Jóhann Halldórsson var einn af
einyrkjunum í útgerð, þessum dug-
miklu sjómönnum og útgerðarmönn-
um sem litu á starf sitt sem skyldu
við samfélagið þótt oft heyrist annað
í öfundartóninum. Unglingur vann
Jói Halldórs öll venjuleg störf æsku-
fólks í Eyjum. Það var aldrei hikað
við að ræsa þegar þurfti og það
hundsaði enginn ræsið í þá tíð. Hann
var af vinnandi fólki kominn, bæði
mamma hans og pabbi unnu við sjáv-
arútveginn á landi og sjó og hugur-
inn hneigðist fljótt að ævistarfinu
sem átti fyrir honum að liggja. Ung
hittust þau Jói og Lilla í Borgarhól,
Aðalbjörg Bernódusdóttir, og ung
hafa þau verið alla tíð í gegn um
þykkt og þunnt, hörkudugleg með
afkomendur af sömu gerð. Það kom
ekkert af sjálfu sér að þau fóru í út-
gerð. Á bak við það var vinna, vinna
og aftur vinna, útsjónarsemi, áræði,
áhyggjur þegar brældi á bankamið-
unum og gleði þegar vel gekk.
Einyrkjarnir hafa skipað þýðing-
armikinn sess í atvinnusköpun á Ís-
landi, því þeir hafa í rauninni verið
ankerin í flestum byggðarlögum
landsins með útgerðum sínum þótt
þeir hafi oft þurft að sveigja til ým-
issa átta til þess að lifa af. Einyrkj-
arnir hafa líka verið hjálpsamastir að
leggja hönd á plóginn fjárhagslega í
margháttuðu félagsstarfi heima-
byggðanna á landsbyggðinni. Samt
hefur verið þrengt að þeim meira en
flestum öðrum í fiskveiðistjórnunar-
kerfinu og það verður að færa til
betri vegar á ný, því ella fer illa fyrir
mörgum byggðum.
Jói Halldórs var dæmigerður fyrir
þá útgerðarmenn sem dúkkulísurnar
í landi, alvitrir blaðamenn og emb-
ættismenn, leyfa sér að kalla sæ-
fursta í niðrandi merkingu. Ef það
væri í húmor væri það eðlilegt, en
naggið er seigt undir pilsfaldi öfund-
arinnar. Staðreyndin er sú að hjá
þorra útgerðarmanna landsins er
nánast um þjóðnýtingu að ræða, því
sjónarmið þeirra er alltaf fyrst og
fremst að gefast ekki upp í rekstr-
inum, leiða til áframhaldandi at-
vinnusköpunar og eðlilegrar endur-
nýjunar, halda skuldunum í horfinu.
En það eru margir þröskuldarnir í
kerfinu og það er ekki í útgerðinni
sem stórgróðinn liggur þótt því sé
haldið á lofti. Hann liggur í bönkun-
um, versluninni, tryggingum og olíu-
félögum svo eitthvað sé nefnt, en
samt láta þessir útgerðarmenn aldr-
ei deigan síga. Þeirra hugsjón er
haldreipið sjálft, starfið sem þeir
völdu sér og sínum.
Oft liggja útgerðarmenn undir
ámæli fyrir að græða þótt þeir séu
ekki hálfdrættingar miðað við þá
sem hafa hvunndagsslipsin og ganga
með ferðatölvur í handarkrikanum.
En það er svo einkennilegt í þessu lífi
að fólk, harðduglegt fólk, er oft
gagnrýnt fyrir það sem það fær, en
það er ekki gagnrýnt fyrir það sem
það tapar.
En aðalatriðið er að hafa gaman af
þessu og Jói Halldórs hafði gaman af
lífinu, gaman af að glíma við erfið-
leikana og yfirstíga þá og útgerðin
þeirra hjóna var rekin áfram af afli
þeirra sem sjá alltaf von, alltaf tíru í
gegn um mistrið. Dagsverkið hefur
verið mikið og langt og mikils var að
vænta þegar lífið kippti af leið. Það
var alltaf hressandi að hitta Jóa,
hann átti snarpa kaldhæðni á tungu
sinni, en var samt svo hlýr og bjart-
ur. Það er mikill söknuður að honum,
sárt fyrir alla sem þekktu þennan
mannkostamann. Hann var alltaf til í
tuskið, til í að láta verkin tala og það
vantar svoleiðis menn. En enginn má
sköpum renna.
Góður Guð gefi eftirlifandi ástvin-
um og vinafjöld styrk til að mæta
þessum brimsjó í lífsblíðunni. Megi
Ísland áfram eiga menn eins og Jóa
Halldórs, því á því byggist framtíð ís-
lensks þjóðfélags. Þeir hafa dugað ís-
lenskri framþróun best, heilsteyptu
persónuleikarnir og harðjaxlarnir.
Árni Johnsen.
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðmundur Þór
Gíslason,
útfararstjóri.
Útfararþjónustan ehf.
Stofnað 1990
Þegar andlát ber að
Síðastliðin 14 ár höfum við feðgar
aðstoðað við undirbúning útfara.
Alhliða útfararþjónusta
Símar: 567 9110,
893 8638 og 897 3020
Rúnar
Geirmundsson
Sigur›ur
Rúnarsson
Elís
Rúnarsson
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
INGÓLFUR VIKTORSSON
loftskeytamaður
frá Flatey á Breiðafirði,
Lynghaga 7,
Reykjavík,
lést mánudaginn 23. ágúst síðastliðinn.
Útför hans fer fram frá Dómkirkjunni þriðju-
daginn 31. ágúst kl. 13.30.
Unnur Fenger,
Ingólfur H. Ingólfsson, Bärbel Schmid,
Jens Ingólfsson, Brynhildur Bergþórsdóttir,
Viktor Arnar Ingólfsson, Valgerður Geirsdóttir,
Guðmundur K.G. Kolka, Kristín Halla Sigurðardóttir,
Guðni Ingólfsson, Sigrún Ámundadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.