Morgunblaðið - 27.09.2004, Blaðsíða 26

26 MÁNUDAGUR 27. SEPTEMBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Ari Freyr Jóns-son fæddist á
Landspítalanum í
Reykjavík 23. apríl
1982. Hann lést á
Huddinge-sjúkrahús-
inu í Stokkhólmi 16.
september síðastlið-
inn. Foreldrar Ara
Freys eru Sólrún
Hvönn Indriðadóttir
frá Raufarhöfn, f. 14.
febrúar 1960, og Jón
Sigmar Jónsson frá
Seltjarnarnesi, f. 17.
júlí 1961. Systkini
Ara Freys eru Stef-
anía, f. 12. janúar 1984, Sunna
Hlín, f. 14. september 1989, og Íris
Ósk, f. 14. febrúar 1991.
Unnusta Ara Freys
er Kristín María Guð-
jónsdóttir frá Staða-
stað á Snæfellsnesi.
Ari Freyr ólst upp
á Raufarhöfn og bjó
þar ásamt fjölskyldu
sinni. Hann stundaði
nám við Menntaskól-
ann á Akureyri og
síðan í Fjölbrauta-
skólanum í Garðabæ
eftir að hann flutti
með fjölskyldu sinni
til Hafnarfjarðar
vegna veikinda sinna.
Útför Ara Freys
fer fram frá Fríkirkjunni í Hafn-
arfirði í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
Á hverjum degi, þá einhvern veg-
inn innst inni, finnst mér eins og ég
muni heyra í gítarspilinu berast nið-
ur stigann, að þú sitjir á rúminu með
gítarinn í fanginu, syngjandi eitt-
hvert Bubbalag.
Ég finn fyrir svo miklum tómleika
að mér finnst eins og hluti af mér
hafi dáið með þér. Ég veit að nú ertu
farinn en samt finnst mér það svo
óraunverulegt, ég á alltaf von á þér
og ég býst alltaf við að þú komir
heim, eða að þú hringir í mig og
spjallir eins og við gerðum alltaf.
Ég á svo margar minningar sem
ég mun ávallt bera í hjarta mínu sem
munu fylgja mér í mínu lífi. Eitt er
víst að minningarnar getum við allt-
af varðveitt og það er eitt af því fáa
sem ekki er hægt að taka frá okkur.
Við gerðum svo ótrúlega margt
saman enda vorum við óvanalega
samrýnd og þú varst ekki einungis
bróðir minn, heldur líka minn besti
vinur.
Ég er viss um að þú ert hérna hjá
okkur og eflaust læturðu vita af þér
við tækifæri.
Þú átt stóran hluta í hjarta mínu
þar sem ég geymi minningarnar um
þig og þær munu aldrei dofna.
Þín systir
Stefanía (Lóa.)
Fyrir rúmum þremur árum bjó
Jón Sigmar mágur minn norður á
Raufarhöfn með konunni sinni Sól-
rúnu og börnum þeirra, Ara Frey,
Lóu, Sunnu og Írisi. Allt virtist leika
í lyndi. Það var komið fram í ágúst,
rétt eftir verslunarmannahelgi. Ari
Freyr hafði verið lasinn í nokkra
daga og foreldrar hans fóru því með
hann í rannsókn á Fjórðungssjúkra-
húsið á Akureyri. Þá kom fyrsta
áfallið. Ari greindist með hvítblæði
og var sendur samdægurs til
Reykjavíkur. Þar tók við löng og erf-
ið krabbameinsmeðferð á Landspít-
alanum sem stóð yfir næstu tvö árin.
Þennan örlagaríka dag breyttist líf
allrar fjölskyldunnar. Þau fóru aldr-
ei heim aftur, nema til að pakka
saman búslóðinni og flytja hana suð-
ur.
Fljótlega eftir að fjölskyldan flutti
suður keyptu þau sér íbúð. Jón Sig-
mar og Sólrún fengu sér vinnu og
dæturnar byrjuðu í skóla. Allar laus-
ar stundir notuðu þau til að hlúa að
Ara. Þetta var þeim erfiður tími, þó
sérstaklega Ara. Aldrei heyrðist þó
nokkurt þeirra kvarta. Þá kom það
berlega í ljós hvað þessi ótrúlega
fjölskylda var samhent. Þrátt fyrir
erfið veikindi ríkti ávallt gleði og
fullvissa um að Ari næði fullri heilsu
á ný. Meðferðin gekk vel og þegar á
leið þurfti hann ekki að vera nema af
og til inni á sjúkrahúsi. Á þessum
tíma kynntist Ari glæsilegri og ynd-
islegri stúlku, Kristínu Maríu, sem
passaði vel inn í fjölskylduna. Hún
reyndist þeim öllum styrk stoð. Lífið
brosti við þessu fallega unga pari.
Eftir að Ari hafði lokið tveggja ára
krabbameinsmeðferð virtist hann
hafa náð fullri heilsu og hóf aftur
nám þar sem frá var horfið. Þá kom
seinna áfallið. Í janúar síðastliðnum
tók sjúkdómurinn sig upp aftur og
nú voru horfurnar ekki bjartar. Jón
Sigmar sagði upp vinnunni til að
annast Ara. Saman fóru þeir feðgar
til Svíþjóðar í maí þar sem Ari
gekkst undir áframhaldandi með-
ferð. Vonast var til að hann kæmi
heim heill heilsu nú á haustdögum.
Fyrst í stað virtist allt ganga vel.
Sólrún fór út ásamt dætrunum og
Kristínu þar sem þær eyddu megn-
inu af sumrinu hjá Ara. Löngum
stundum voru þeir feðgar þó einir.
Þegar á leið fór heilsu Ara hrakandi.
Það mátti heyra á daglegum fréttum
frá Jóni Sigmari að honum var ekki
rótt. Eftirfarandi vísu sendi hann
okkur í júlí.
Nagar hugann napurt hlær
hvergi er skjól að líta.
Kvíðinn hefur langar klær
kann að klóra og bíta.
Seinni partinn í ágúst fór ástandið
enn versnandi. Sólrún fór út í byrjun
september og saman voru þau hjá
Ara til hinstu stundar. Hann lést
hinn 16. september síðastliðinn. Öll
höfum við misst mikið við fráfall
Ara, ekki síst Nonni sonur minn sem
missti góðan frænda og sinn besta
vin. Mestur er þó missir og sökn-
uður Jón Sigmars, Sólrúnar, Krist-
ínar, Lóu, Sunnu og Írisar. Þau geta
þó huggað sig við það að þau fórn-
uðu öllu til að Ari gæti náð heilsu
aftur. Meiri ást og umhyggju er ekki
hægt að gefa. Síðustu þrjú ár hafa
verið allri fjölskyldunni erfið en nú
er enn erfiðari tími framundan. Þá
reynir á okkur sem næst þeim
stöndum að styðja þau í sorginni og
hjálpa þeim að takast á við lífið að
nýju.
Egill Sigurðsson.
Hversu miskunnarlausar geta
ráðstafanir þínar ekki verið Guð
minn.
Hvers vegna er ungur maður, fal-
legur og vel gerður, rifinn burt frá
lífinu og öllum þeim sem elska hann
og bundið hafa vonir sínar við hann?
Einkasonur og frumburður for-
eldra sinna, bróðir, unnusti og vinur.
Hvers vegna? Hans hlýtur að hafa
verið þörf annars staðar.
Þegar leiðir okkar Ara Freys lágu
fyrst saman fyrir tveimur árum á
Melhaga 10 var það einkum tvennt
sem við tókum eftir, hvað hann hafði
falleg augu og prúðmannleg fram-
koma hans. Hann bar það einhvern
veginn með sér að vera alinn upp af
góðu fólki. Þegar við kynntumst fjöl-
skyldu hans skildum við það enn
betur.
Hjá Ara var stutt í glettni og gam-
ansemi þótt alvaran hefði þá þegar
barið harkalega að dyrum hjá þess-
um ljúfa dreng. Hann var Rósu okk-
ar góður vinur og fljótur að taka upp
hanskann fyrir hana þegar stóra
systir hafði ákveðnar skoðanir á
gerðum hennar í sambúðinni á Mel-
haganum. Góðir eiginleikar í skap-
gerð Ara, hugprýði, ljúflyndi og
hæverska, hafa eflaust reynst hon-
um vopn í baráttunni við þann illvíga
sjúkdóm sem að lokum lagði hann að
velli. Ari barðist hetjulega og kvart-
aði aldrei. Það hefur reynt á ungan
mann sem var á leið í útskriftarferð
með menntaskólaárgangnum sínum,
að greinast nokkrum dögum áður
með hvítblæði og fara hvergi, en
horfa á eftir félögum og vinum út í
gleðina og lífið.
Nú hefur hann lagt upp í sína
hinstu ferð svo allt of allt of snemma.
Elsku hjartans Kristín María.
Megi góður guð vernda þig og
styrkja á komandi tíð. Hugur okkar
allur er hjá þér, foreldrum og systr-
um Ara Freys. Við vottum ykkur öll-
um okkar dýpstu samúð. Guð gefi að
sorgir ykkar megi með tímanum
breytast úr sárum söknuði í ljúfar
minningar um góðan dreng. Minn-
ing Ara Freys mun lifa.
Klara, Guðjón, Rósa
og Ásdís.
Nú hafa englar himins þig sótt,
en þurftu þeir á þér að halda svo fljótt?
Þegar þú veiktist, allir þorðu að vona,
því elsku vinur, þetta átti aldrei að enda
svona.
Þegar ég sit og hugsa til baka,
þá minnist ég margs, því af nógu er að
taka.
Í hjarta mínu þú átt nú líf
þar til að dag einn ég til þín svíf.
Vertu þá til með gítar í hendi,
því við byrjum að spila um leið og ég lendi.
Þótt þú sért farinn á allt annan stað
líttu samt til mín, ef þú mátt vera að.
En á vissan hátt þá er ég feginn,
því nú á ég vin þarna hinum megin.
Ég mun ávallt sakna þín Ari minn,
þar til við hittumst í annað sinn.
Þinn vinur og frændi,
Jón Bergþór.
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið loga skæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórleifsson.)
Elsku Ari Freyr, blessuð sé minn-
ing þín.
Elsku Kristín María, Jón, Sólrún,
Lóa, Jói, Sunna og Íris, ég votta
ykkur öllum mína innilegustu sam-
úð. Guð veri með ykkur.
Sigrún Erla.
Elsku Ari minn, manstu þegar við
keyrðum upp í Kjarnaskóg um miðja
nótt til að leita að kanínum og fest-
um bílinn í snjó og vorum föst í 3
klukkutíma? Manstu þegar mig
vantaði knús í miðjum efnafræði-
tíma hjá Jóhanni og þú stóðst upp og
labbaðir yfir alla stofuna bara til að
knúsa mig? Manstu þegar við hitt-
umst um verslunarmannahelgina
eftir að ég kom heim frá Bandaríkj-
unum og við vorum svo ánægð því
við yrðum aftur saman í bekk?
Manstu þegar þú gistir heima og
hélst bara utan um mig alla nóttina?
Manstu þegar ég, þú og Nonni bök-
uðum pitsuna og ég gleymdi að þvo
sveppina? Manstu hvað var gaman
þegar við hittumst á djamminu þeg-
ar ég kom í Húsmæðraskólann og þú
varst læknaður?
Elsku Ari, þú hefur alltaf getað
komið mér til að hlæja, þú ert eins
og sólargeisli sem lýsir allt upp í
kringum þig. Þú hefur alltaf gert
gott úr öllu og alltaf brosandi. Því
veit ég að þér líður vel og á meðan á
ég þessar yndislegu minningar sem
ég mun aldrei gleyma.
Blessuð sé minning þín, kæri vin-
ur, og Guð geymi þig að eilífu.
Mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur,
Anna Guðrún.
,,Það kemur nemandi í próf núna
sem þarf að vera einn í stofu vegna
veikinda.“ Þetta voru skilaboðin sem
ég fékk þegar ég hitti Ara Frey í
fyrsta sinn. Ari var þá í fjarnámi en
kom í skólann til að þreyta próf. Ég
fór inn í stofuna og þar sat hann nið-
ursokkinn í prófið. Hann bar augljós
merki veikindanna en lagði sig allan
fram. Síðar áttum við eftir að kynn-
ast þegar heilsa hans leyfði að hann
sækti skólann reglulega. Við skipu-
lögðum námsferilinn og áður en
veikindin tóku sig upp aftur hafði
hann gert ráð fyrir að ljúka stúd-
entsprófi af náttúrufræðibraut um
næstu jól. Það er sárt að horfa á
þennan feril sem aldrei verður lokið.
Ari átti tryggan bakhjarl í skól-
anum sem var Stefanía systir hans.
Þau voru oft saman í fögum og sá
hún um að færa honum verkefni og
glósur ef hann gat ekki mætt. Marg-
ar minningar skjóta upp kollinum,
Ari hress og glaður, kominn með fal-
legt hár, ég þekkti hann varla, þau
Stefanía saman í híbýlahönnun, Ari
veikur, Stefanía ein … Mér virtist
fágætt systkinasamband ríkja á milli
þeirra, hljóðlátt og traust. Þau voru
einstakir nemendur. Stunduðu nám-
ið af elju og samviskusemi og ef þörf
var á tilhliðrun vegna veikindanna
var sú beiðni borin fram af hógværð
og háttvísi. Fjölbrautaskólanum í
Garðabæ er sómi að slíkum nem-
endum. Nemendum sem sýna
þroska og þolgæði í erfiðum aðstæð-
um. Mér eru dýrmæt þau kynni sem
ég hafði af systkinunum Ara Frey
og Stefaníu í námi þeirra í FG.
Ég votta Stefaníu og öðrum ást-
vinum Ara dýpstu samúð. Guð blessi
minningu um góðan dreng og hetju-
lega baráttu.
Anna Guðrún Hugadóttir,
námsráðgjafi í FG.
Elskulega fjölskylda; Jónsi,
Hvönn, Lóa, Sunna, Íris og Kristín
María.
Til hvers verið er að taka slík
gæðablóð í burtu eins og þig, Ari
minn, skil ég ekki; heiminum veitir
ekki af svona yndum eins og þér.
Síðustu daga hafa minningarnar
streymt í gegn og hjartað grætur
sárt.
Sæti strákurinn í hvítu hettupeys-
unni. Köflóttu buxurnar … ljótu
köflóttu buxurnar. Rómeó og Júlía.
Góðmennskan og glettnin í augun-
um. Fimur gítarleikur og jafnvel
söngur. Sweet Child O’Mine. Vatns-
slagirnir á vistinni. Gleðigjafinn Ari.
Jæja. Gull af manni. Bubbi. Ban-
anaklessur á hurðarhúnum. Róleg-
heitin. Afgan. Sælkerinn Ari. Kát-
ínan í kringum þig. Gula hárið.
Paradise City. Skallatímabilið.
Dökka hárið. Nissan Sunny. ,,Eigum
við að panta pitsu?“ Jólin. Stóru
snjógallarnir. Pollýanna. Snjókastið
í myrkrinu. Vatnsgreiðslan. Tárin
streyma.
Við skulum taka einn Bubba, þú
kannt stefið:
Milli jóla og nýárs um nótt við komum
í nístingskulda, slyddu og él.
Syneta hét skipið sem skreið við landið
með skaddað stýri og laskaða vél.
Við austurströndina stóðum á dekki
störðum í sortans ólguský.
Drunur brimsins bárust um loftið
bæn mín drukknaði óttanum í.
Innst í firðinum sáum við ljósin lýsa
ljósin sem komu þorpinu frá.
Um síðir þau hurfu í hríðina dökku
um hjörtu okkar flæddi lífsins þrá.
(Bubbi Morthens.)
Ég þakka fyrir að hafa fengið að
kynnast þér og elskulegri fjölskyldu
þinni.
Þín vinkona,
Hildur H.
Fyrir réttum tíu árum fluttum við
til Raufarhafnar og bjuggum þar í
nær fimm ár. Þar bundumst við
mörgu góðu fólki vináttuböndum.
Meðal þeirra voru Jón Sigmar og
Sólrún Hvönn. Þau áttu myndarleg-
an og prúðan barnahóp. Ari Freyr
var elstur þeirra, unglingur um
fermingu þegar við fluttum norður.
Hár, grannur og ljós yfirlitum. Hann
var góður námsmaður, iðinn í íþrótt-
um, spilaði í hljómsveit með jafn-
öldrum sínum og var duglegur og
samviskusamur í unglingavinnunni.
Fyrirmyndarunglingur. Eftir að við
fluttum frá Raufarhöfn varð eðli-
legra vik milli vina. Um verslunar-
mannahelgina sumarið 2001 hittum
við Jón Sigmar og Sólrúnu eina góða
kvöldstund í sumarbústað norður í
Eyjafirði. Gamlar minningar voru
rifjaðar upp og margt spjallað. Ekk-
ert benti til annars en bjart væri
framundan. En skjótt skipast veður
í lofti. Örfáum dögum síðar fréttum
við að Ari Freyr væri kominn á
sjúkrahús, fársjúkur af hvítblæði.
Skyndilega var allt breytt. Fjöl-
skyldan þurfti fyrirvaralaust að
flytjast suður til að takast á við nýj-
an veruleika og styðja við Ara Frey í
langri og erfiðri baráttu. Við tók
löng sjúkrahúsvist hjá honum með
tilheyrandi meðferðum. Um tíma
virtist sem árangur hefði náðst en í
byrjun þessa árs kom í ljós að svo
var ekki. Í vor heimsóttum við Jón
Sigmar og Sólrúnu rétt áður en þeir
feðgar fóru til Svíþjóðar þar sem
lokabaráttan var háð. Þá voru vonir
bundnar við að hægt væri að snúa
taflinu við með þeirri þekkingu sem
þarlendir læknar hafa yfir að ráða.
Allt var gert sem fært var en kom
fyrir ekki. Ari lést um miðjan sept-
ember eftir þriggja ára baráttu.
Orða er vant við slíkar fregnir. Ung-
ur maður sem allir vegir eru færir er
kallaður burt áður en meðfæddir
hæfileikar og geta til að takast á við
tækifæri lífsins fá að njóta sín. Eftir
sitja þó minningar um góðan dreng
sem eru þeim huggun er um sárt
eiga að binda.
Við sendum foreldrum Ara Freys,
systkinum hans, unnustu og öðrum
aðstandendum okkar innilegustu
samúðarkveðjur á erfiðum tímum.
Gunnlaugur, Sigrún
og börnin.
ARI FREYR
JÓNSSON
www.mosaik.is
LEGSTEINAR
sendum myndalista
MOSAIK
Hamarshöfði 4 - sími: 587 1960
Guðmundur
Jóhannsson
f. 10. 6. 1932
d. 8. 3. 1989
Minning þín lifir
Hvíl í friði
Kársnesbraut 98 • Kópavogi
564 4566 • www.solsteinar.is