24 stundir - 02.04.2008, Blaðsíða 25

Sagan sem Þórhildur Þorleifs-
dóttir og leikhópurinn segja okk-
ur á stóra sviði Þjóðleikhússins er
hálfgert mósaíkverk. Á hringsviði
Þjóðleikhússins er að finna ein tíu
leikrými sem hefur verið komið
fyrir í hring sem er á stöðugri
hreyfingu. Í þessum rýmum þríf-
ast ellefu persónur sem örlögin
leiða saman – tvær fjölskyldur og
nokkrir einstaklingar. Leikmyndin
er yndisleg, minnir á hringekju
sem engin leið er að stökkva af.
Útlit sýningarinnar er raunar
mikið listaverk, leikmynd, leik-
gervi og lýsing mynda dásam-
legan, en dálítið geggjaðan, heim
sem tónlistin styður vel við.
Leikstjórinn Þórhildur hefur
löngu sýnt að hún er mikil
galdrakona þegar kemur að upp-
setningu stórsýninga og hér
bregst henni ekki bogalistin.
Margir leikararnir urðu nánast
óþekkjanlegir á sviðinu – það var
dáindisskemmtilegt og bendir til
þess að menn hafi unnið heima-
vinnuna sína.
Eitt sem Þórhildur gerir öðrum
leikstjórum betur er hin lík-
amlega vinna sem hún fer í með
leikurunum. Líkamsbeiting var
hér með miklum ágætum og má
þar nefna Þóru Karitas Árnadótt-
ur í hlutverki 12 ára stúlku, sem
var óþægilega sannfærandi á köfl-
um.
Það var miserfitt að tengjast
persónunum, einstæðingarnir
voru almennt fjarlægari en þeir
sem voru hlutar af fjölskyldum,
svo sem Dada Þórunnar Lár-
usdóttur og allt hennar slekti. Að-
alpersónan Nadeza var þó sú sem
var mest utangarðs, en hún var
ákaflega heillandi í meðförum
Sólveigar Arnarsdóttur. Sérstakt
gleðiefni var að sjá stórleikara af
eldri kynslóðinni – Arnar Jóns-
son, Hjalta Rögnvaldsson og
Gunnar Eyjólfsson sem voru allir
framúrskarandi og átti sá síðast-
nefndi stórleik.
Maður skammast sín, vit-
anlega, meðan á sýningunni
stendur fyrir það hversu fáfróður
maður er um þá atburði sem per-
sónurnar eru að vinna úr.
Kannski var það þess vegna sem
þeir hlutar sýningarinnar sem
lutu að pólitík fóru aðeins fyrir
ofan garð og neðan. Það var
a.m.k. stundum óljóst hver var að
njósna um hvern, fyrir hvern – og
af hverju. Persónulegu sögurnar
urðu mun áhrifameiri.
Viðfangsefni leikskáldsins er
meðal annars samskipti kynslóð-
anna og var þar margt áhugavert,
en niðurlagið var að vísu helst til
snyrtilegt. Engu að síður var þessi
kvöldstund í Þjóðleikhúsinu mikil
(en að vísu dálítið löng) upplifun.
Sýning sem situr í manni
Hin grimma grunnhyggni
Þórunn var stórhættulegt
kvendi.
Leikstjóri: Þórhildur Þorleifsdóttir
Höfundur: Biljana Srbljanovic
Leikmynd: Vytautas Narbutas
Búningar: Filippía I. Elísdóttir
Lýsing: Lárus Björnsson
Tónlist: Giedrius Puskunigis
Þýðing:Davíð Þór Jónsson
Leikarar: Anna Kristín Arn
grímsdóttir, Arnar Jónsson,
Eggert Þorleifsson, Friðrik
Friðriksson,Guðrún Gís-
ladótir, Gunnar Eyjólfsson,
Hjalti Rögnvaldsson,
Pálmi Gestsson, Sólveig
Arnars
dóttir, Þóra Karítas
Árnadóttir og
Þórunn Lárusdóttir
Engisprettur
í Þjóðleikhúsinu
Eft ir Arndísi Þórarinsdóttur
arndis@24stundir.is
LEIKLIST
Í HNOTSKURN
Landslið leikara í marglaga verki,
greypt í dásamlega leikmynd.
24stundir MIÐVIKUDAGUR 2. APRÍL 2008 25
KOLLAOGKÚLTÚRINN
kolbrun@24stundir.is a
Allt sem hægt er að ímynda
sér er raunverulegt.
Pablo Picasso
Veröld hefur gefið út í kilju
írsku skáldsöguna Strákurinn
í röndóttu náttfötunum eftir
John Boyne og er þetta frum-
útgáfa á íslensku. Bruno, sem
er níu ára þýskur drengur í
síðari heimsstyrjöld, veit ekk-
ert um helförina eða grimmd-
arverk landa sinna erlendis.
Dag einn flytur fjölskyldan úr
notalegu húsi þeirra í Berlín
og upp í sveit þar sem hann
hefur engan til að leika við.
Þar kynnist hann Shmuel;
strák sem lifir undarlegu lífi
handan girðingar og klæðist
þar að auki röndóttum nátt-
fötum – eins og allir aðrir hin-
um megin gaddavírsins. En
vinátta Brunos og Shmuels á
eftir að draga dilk á eftir sér
og hafa ófyrirsjáanlegar af-
leiðingar.
Örlagarík
kynni
Föstudaginn
4. apríl kl.
20:00 verða
haldnir út-
gáfutónleikar,
þar sem Anna
Jónsdóttir
sópr-
ansöngkona
og Sigríður Freyja Ingimars-
dóttir píanóleikari munu
flytja lög af nýútkomnum
geisladiski, Móðurást. Tón-
leikarnir verða í Hafnarborg,
Strandgötu 34, Hafnarfirði.
Sungið um
móðurást
AFMÆLI
Casanova
kvennamaður, 1725
Hans C. Andersen
rithöfundur, 1805
Marvin Gaye söngvari, 1939
Eftir Kolbrúnu Bergþórsdóttur
kolbrun@24stundir.is
„Ætli hugmyndin hafi ekki sprottið
út frá áhuga mínum á fræðslustarfi
Sinfóníuhljómsveitarinnar, auk
þess sem ég á börn og hef oft leitað
að bókum um tónlist sem hæfa
þeim en hef lítið fundið,“ segir
Hallfríður Ólafsdóttir, flautuleikari
Sinfóníuhljómsveitar Íslands, en
hún hefur sent frá sér barnabókina
Maxímús Músíkús heimsækir
hljómsveitina. Þetta er fjörug saga
um litla mús sem villist inn á æf-
ingu sinfóníuhljómsveitar og
kynnist hljóðfærunum og þeim
hljóðum sem þau gefa frá sér.
„Þegar músin er búin að sjá
hljóðfæraleikarana hita upp og
þeir byrja að spila setti ég inn í
huga músarinnar það sem ég finn
sjálf þegar ég hlusta á tónlist: eitt-
hvað yndislegt, angurvært, sorg-
legt, glaðlegt og mikilfenglegt. Allt
þetta er tónlistin, sem músin hlust-
ar á að segja,“ segir Hallfríður.
Bein tengsl við tónlistina
Bókinni fylgir geisladiskur þar
sem sagan er lesin og Sinfóníu-
hljómsveitin leikur tónverkin sem
við sögu koma. „Mér fannst skipta
miklu máli að sögunni fylgdi disk-
ur þannig að bein tengsl væru við
tónlistina,“ segir Hallfríður. „Þegar
ég fékk hugmyndina að sögunni
fór ég að hugsa um hvaða tónlist
myndi vera vel til þess fallin að
kynna sinfóníska tónlist fyrir
börnum. Ég valdi til dæmis Bolero
eftir Ravel vegna þess að margir
kannast við lagið og sama stefið er
síendurtekið en með mismunandi
blæbrigðum þannig að það heyrist
hvernig hljóðfærin hljóma ein og
sér og hvernig þau blandast saman.
Lagið byrjar veikt en endar í helj-
arinnar hljómi. Sömuleiðis valdi ég
Á Sprengisandi eftir Kaldalóns.
Bæði vegna þess að ég vildi hafa
eitt íslenskt verk og vegna þess að
það vekur alltaf mikla ánægju
þeirra sem hlusta á það. Það er til
dæmis ótrúlega gaman oft á tón-
leikaferðalögum Sinfóníunnar er-
lendis að sjá fólk sem ekki þekkir
lagið bókstaflega takast á loft þegar
við spilum það sem aukalag.“
Mús með eigin karakter
Myndirnar í bókinni, sem eru
bráðskemmtilegar, eru eftir Þórar-
in Má Baldursson, víóluleikara
Sinfóníuhljómsveitarinnar. „Hann
er stórkostlegur myndskreytari,
bjó til þessa dýrlegu mús, sem er
ekki lík nokkurri annarri teikni-
myndamús, heldur á sinn eigin
karakter. Það er mikill húmor í
myndum hans og með þeim tekst
eitt af því sem ég vildi: að sýna
mannlegu hliðina á hljóðfæraleik-
urunum sem annars eru eins og á
stallil á tónleikum, fínir og form-
legir á sviðinu.“
Töfraheimur tónlistarinnar
„Mitt helsta takmark með þess-
ari bók er að veita börnum innsýn í
töfraheim klassískrar tónlistar,“
segir Hallfríður. „Mér hefur fund-
ist að klassísk tónlist hafi farið hall-
oka síðustu ár og börnum gefst að-
allega tækifæri til að hlusta á
popptónlist. Það er eins og fólk
haldi að klassísk tónlist sé ekki fyr-
ir alla en börn geta hlustað á hvaða
tónlist sem er. En maður setur
börnin auðvitað ekki inn í tón-
leikasal og lætur þau hlusta strax á
heila sinfóníu, frekar en að láta þau
byrja á að lesa heila skáldsögu.Ég
vildi með bókinni veita þeim inn-
sýn í það hvað tónlistin er að segja
og kveikja ímyndunaraflið til þess
að þau geti skilið tungumál tónlist-
arinnar og flogið með tónlistinni.“
24stundir/Ómar
Tónlistarsaga fyrir börn
„Mitt helsta takmark með
þessari bók er að veita
börnum innsýn í töfra-
heim klassískrar tónlist-
ar,“ segir Hallfríður Ólafs-
dóttir, flautuleikari og
höfundur bókar um mús-
ina Maxímús Músíkús,
sem heimsækir hljóm-
sveit.
➤ Á geisladiski sem fylgir bók-inni les Valur Freyr Einarsson
leikari söguna.
➤ Tónverkin sem við sögu komaeru eftir Aaron Copland, Mau-
rice Ravel og Sigvalda Kalda-
lóns.
➤ Hallfríður samdi svo eitt lag,Lagið hans Maxa.
GEISLADISKURINN
Maxímús Músíkús er aðalsögupersóna í nýrri barnabók
Hallfríður „Mitt helsta tak-
mark með þessari bók er að
veita börnum innsýn í töfra-
heim klassískrar tónlistar.“