24 stundir - 24.05.2008, Síða 48

LÍFSSTÍLLSPJALLIÐ
lifsstill@24stundir.is
48 LAUGARDAGUR 24. MAÍ 2008 24stundir
a
Sviðsetningin og atriðið allt var hannað til þess
eins að það yrði munað eftir því. Það gekk stór-
kostlega vel upp og ég skemmti mér konunglega.
Eurovision-ferðin mín til Dublin er í minningunni sjö bestu dagar lífs míns. Keppnin var
ekki á góðum stað á þessum tíma vegna þess að Evrópa var búin að missa áhugann og áhorfs-
kannanir komu mjög illa út. Það leit jafnvel út fyrir að keppnin yrði lögð niður. Einhver
þurfti því að gera eitthvað en ég tel að ein meginástæða þessa áhugaleysis hafi verið að áhorf-
endur fengu ekki að taka virkan þátt í valinu á sigurvegara. Árið sem ég fór út, 1997, gerðu
sex þjóðir tilraun með símakosningu og ég sá mér leik á borði að mæta með lag sem væri
langt frá því að vera Eurovision-lag í þeim skilningi orðsins. Lagið átti að vera ögrandi og
ekki komið fram yfir síðasta söludag. Sviðsetningin og atriðið allt var hannað til þess eins að
það yrði munað eftir því. Það gekk stórkostlega vel upp og ég skemmti mér konunglega. Ég
er stoltastur af því að þetta lag hefur öðlast sjálfstætt líf síðan en þetta var í fyrsta sinn sem ég
náði því sem ég kýs að kalla mitt eigið hljóð og þar má ekki gleyma þætti lagahöfundarins,
Trausta Haraldssonar. Ég kveið því aldrei að fara út með svona óvænt atriði vegna þess að ég
vissi alltaf hvað ég var að gera. Rétt áður en við fórum á svið sagði ég við stelpurnar að ég ætl-
aði að fara fram og skemmta mér næstu þrjár mínúturnar. Það var nákvæmlega það sem við
gerðum enda myndaðist þarna ákveðin orka á sviðinu sem skilar sér ennþá þegar horft er á
atriðið. Ég var stoltur af þessu atriði á sínum tíma og ég er ennþá stoltur.
Páll Óskar Tón-
listarmaður.
Sjö bestu dagar lífs míns
Ég hef þrisvar farið í Eurovision sem að-
alsöngkona og fór svo að sjálfsögðu sem
bakrödd fyrir Silvíu Nótt.
Fyrst fór ég til Júgóslavíu árið 1990 með
Stjórninni þar sem við Grétar fluttum Eitt
lag enn. Við lentum í fjórða sæti sem má
teljast ótrúlegt þegar tillit er tekið til þess að
við sungum lagið á íslensku. Rauði kjóllinn
hefur alltaf verið talinn ein ástæða þess að
við hlutum jafn mörg stig og raun bar vitni
en hann fannst alveg á síðustu stundu og ég
ætlaði aldrei að fara í hann. Það má segja að
mér hafi verið skipað í kjólinn en fólk man
enn eftir honum.
Þessar ferðir eru alltaf mjög skemmtilegar
þrátt fyrir að þeim fylgi mjög mikil vinna.
Hópurinn þarf að æfa stöðugt og þvælast út
um allt til þess að kynna atriðið. Við þurft-
um líka að vera uppstríluð og í okkar fínasta
pússi hvern einasta dag meðan á keppninni
stóð. Það skemmtilegasta við keppnina er að
allt er á hreinu. Það er svo mikil fagmennska
í gangi að þú þarft aldrei að takast á við
óvænt klúður eða vesen. Hver keppandi hef-
ur sinn passa sem stjórnar því hvert hann
má fara og hver þjóð er með sitt búnings-
herbergi.
Sigga Beinteins
Tónlistarkona.
Ætlaði aldrei í
rauða kjólinn
Ég fór í mína fyrstu Eurovision-ferð árið
1986 en þá tók Ísland fyrst þátt í keppninni.
Keppnin var haldið í Bergen og þar sem
þetta var fyrsta keppnin okkar vissum við í
raun ekki á hverju við áttum von. Eftir að
hafa farið fimm sinnum í viðbót er þessi
fyrsta ferð ennþá sú minnisstæðasta. Mót-
takan var sú langflottasta sem ég hef upp-
lifað. Þjóðin tók að mínu mati vel á móti
okkur þrátt fyrir að hópurinn hafi ekki stað-
ist væntingarnar.
Síðast þegar ég fór út fór ég með Selmu
Björnsdóttur en þá lentum við í öðru sæti
með lagið All out of luck. Það var að sjálf-
sögðu mjög gaman og spennan í græna her-
berginu var sú mesta sem ég hef upplifað. Ég
man sérstaklega eftir því að undir lokin var
alltaf verið að færa vinningsborðann á milli
okkar og Svíanna en við fengum hann, að
mig minnir, þrisvar sinnum á okkar borð.
Þegar keppninni lauk fékk Selma heillaóskir
úr öllum áttum þar sem hún var fullvissuð
um að hún hefði unnið þrátt fyrir að hún
hefði lent í öðru sæti. Flestum fannst lagið
hennar miklu betra og hún náði að heilla
alla upp úr skónum.
Ragna Fossberg
Förðunardama.
Fyrsta keppnin
eftirminnilegust
Ég fór, eins og flestir vita, í fyrstu Eurovisi-
on-keppni Íslendinga og söng þar Gleði-
bankann með Icy-flokknum. Um visst
brautryðjendastarf var að ræða og ekki bara
hjá okkur flytjendunum heldur einnig öllum
þeim sem stóðu að umgjörðinni í kringum
atriðið. Við vorum með framleiðanda með
okkur sem skipulagði hvert einasta skref sem
við gengum. Ég geri ráð fyrir því að þetta
hafi breyst töluvert síðan og sé orðið mun
umfangsmeira núna.
Á þessum tíma þótti okkur mjög merkilegt
að vera með förðunar- og hárgreiðslufólk
auk þess sem við vorum með mann sem sá
um að hanna útlitið á flokknum. Það má
segja að hvert einasta skref hafi verið útpælt
enda vorum við öll klædd í stíl og ég stóð
alltaf á milli Eiríks og Pálma. Þetta var í
rauninni bara eitt stórt leikrit og er það enn.
Upplifunin var sú að þetta væri vika af
frægð. Við vorum stjörnur í eina viku og
þannig var komið fram við okkur. Ég myndi
ekki vilja lifa þessu lífi alla daga en það var
mjög gaman að fá stjörnumeðferðina í eina
viku. Ég hef tekið þátt í forkeppninni síðan
en aldrei farið aftur út og sá tími er löngu
liðinn að mínu mati.
Helga Möller
Tónlistarkona.
Fékk stjörnumeð-
ferð í eina viku
Ég hef farið tvisvar sinnum í Eurovision-
keppnina og var lagahöfundur í bæði skipt-
in. Fyrst fór ég árið 1987 en þá sat ég við pí-
anóið. Ég fór aftur árið 1989 en þá fór ég að-
eins út sem lagahöfundur. Þjóðin var að
mínu mati frekar óraunsæ á þessum árum
og væntingarnar til Gleðibankans árið áður
voru svo gífurlegar að það greip um sig hálf-
gerð móðusýki sem tengdist flytjendunum
ekki neitt. Það þótti því skelfilegur ósigur að
lenda fyrir neðan miðju. Íslendingar gerðu
ráð fyrir því að við myndum salta þetta eins
og síld en málið reyndist mun flóknara en
það.
Keppnin var líka töluvert meira sveitó á
þessum árum en nú er miklu meira umstang
í kringum keppnina og fólk tjáir sig stöðugt
um keppnina á netinu.
Vikan sem keppnin stóð yfir var mjög
skemmtileg og samanstóð af hinum ýmsu
uppákomum. Þetta var þó mjög rólegt allt
saman og alls ekki jafnmikill sirkus og kepp-
endur í dag upplifa. Keppendurnir núna
leggja sig fram líkt og um landsleik sé að
ræða en það var fjarri mínum huga þegar ég
fór út.
Valgeir Guðjónsson
Tónlistarmaður.
Ekki jafnmikill
sirkus þá og nú
Hver er þín besta
minning úr
Eurovision?
Íslendingar hafa upplifað stöðuga spennu á þessum árstíma síð-
an við ákváðum fyrst að senda keppendur í Eurovision-keppnina.
Okkar besti árangur var þegar Selma söng lagið All out of luck en
þá var sigurinn svo nærri að við fundum lyktina af honum. Okkur
hefur þó ekki alltaf gengið vel enda höfum við minnst fengið núll
stig og það verður ekki lakara. Í ár verður keppnin meira spenn-
andi en nokkru sinni enda vann Eurobandið það þrekvirki að ná
okkur upp úr undanúrslitunum.