Eintak - 10.02.1994, Blaðsíða 4

Fimmtudagurinn3> febrúar
Þaö var gaman að sjá til míns manns í
morgun. Kallaði á séra Heimi og ræddi
um veðrið með jDeim afleiðingum að
Túri klúri fauk. Eg sé Davíð fyrir mér
þegar hann hallar sér fram á borðið.
„Það er ansi hvasst núna, Heimir." „Það
er hætt við að einhver fjúki, Heimir."
„Hver heldurðu að fjúki, Heimir?" Alveg
dásamlegt. Séra Heimir greyið hefur far-
ið skjálfandi upp í Efstaleiti og rekið
Túra. Hringdi í Davíð til að óska honum
til hamingju. Hann var ekki við. Sendi
honum skeyti í staðinn. Næ honum
seinna.
Föstudagurinn 4- febrúar
Var í hörkustuði í dag. Fór upp í útvarps-
hús, gerði mér upp erindi og reyndi að
hlera hverjir væru helst með múður út af
brottrekstri Túra. Fékk nokkur nöfn og
sendi bæði Davíð og Hrafni á faxi.
Benti þeim á að við eigum ekki hægt um
vik í útvarpinu sjálfu en við gætum hins
vegar ráðið suma yfir á Sjónvarpið og
látið Hrafn gera þeim lífið leitt. Beið í fjóra
tíma eftir svari en fékk ekki. Fór á Café
Romance og fagnaði einn hvemig Davíð
hafði snúið Heimi niður. Hitti engan
nema Simba og Bigga og gat ekki
fengið mig til að tala við þá um pólitík.
Laugardagurinn 5« febrúar
Vaknaði seint og var illa fyrirkallaður.
Sofnaði í eftirmiðdaginn og vaknaði ekki
fyrr en undir miðnætti. Var andvaka og
fór í bíltúr. Það var einhver vakandi
heima hjá Davíð en ég bankaði ekki upp
á. Kjartan var sofnaður og líka Gussi fýla
en Frikki var enn á fótum. Fór þó ekki
inn heldur keyrði heim og sat fram eftir
nóttu einn með hugsunum minum inni í
stofu. Fannst ég einhvem veginn svo
einn í heiminum.
Sunnudagurinn 6. febrúar
Mikíð leiðist mér hann Ólafur Gríms-
son. Hann hreint og beint lyktaði af
ánægju þegar hann jós vandlætingu yfir
mig og BB á slaginu á Stöð 2. Mér
tókst vel upp til að byrja með en svo
fannst mér eins og hinir tækju ekki nógu
mikið mark á mér. Missti dampinn en
huggaði mig við að hugsa til næstu for-
síðu á Efst á baugi. Olafur Grímsson
hlær ekki svo glatt þegar hún kemur út.
Fór í Perluna og hlustaði á Davíð lesa
upp Ijóð Matthíasar. Matti var þurr á
manninn og hefur auðsjáanlega ekki fyr-
irgefið mér. Verð vist að láta mér nægja
að skrifa í DV og Pressuna enn um sinn.
Mánudagurinn /. febrúar
Fór á þingpalla að hlusta á helvitið hann
Ólaf sem enn var ekki búinn að ausa
öllum sóðaskapnum út. Nú fór hann að
gaspra um bréf sem Davíð sendi
Heimi eins og það komi málinu eitt-
hvað við. Davíð sneri Ólaf niður i svari
sínu og ég gat ekki setið á mér að
klappa á eftir. Erlendur þingvörður
vísaði mér út fyrir háreysti. Fór heim og
huggaði mig við að horfa á málverkin
mín - einkum það í svefnherberginu.
Þriðjudagurinn 8. febrúar
Vann lengi fram eftir kvöldi við að skrifa
nærmynd af Davíð Oddssyni sem
stjórnmálamanni, í marsheftið af Efst á
baugi. Lá ekkert á heim enda Magnús
Bjarnfreðsson með þriðjudagsumr-
æðuna í Sjónvarpinu. Ég held að Hrafn
sé eitthvað að linast úr því hann er að
púkka upp á þennan álappalega fram-
sóknarlúða. Nema Magnús eigi að vera
myndræn táknmynd fyrir uppdráttarsýki
framsóknarstefnunnar.
Miðvikudagurinn 9* febrúar
Reyndi að setja saman nokkur rök fyrir
því að Steingrímur Hermannsson
væri rétti maðurinnj Seðlabankann.
Gekk ekki nógu vel. Ég vona hálfpartinn
að krötum takist að koma í veg fyrir að
Denni fari í bankann. Ekki vegna þess að
ég vilji ekki að Davíð fari í stjórn með
Halldóri heldur vegna þess að ég hef
varla lyst á að verja skipun Denna í ein-
hverjum sjónvarpsþættinum. Ætli mér
verði ekki stillt upp gegn helvítinu honum
Olafi Ragnari aftur? Stundum hugsa
ég til þess tíma þegar ég gat varið mínar
eigin skoðanir og finnst eins og mér hafi
liðið betur.
© Aðeins Páll ogBjarni Hafþór á bílumfrá Stöð 2 © Biðröð eftir vœndiskonum
© Björgólfur fimmti ífyrsta sœtið
Forstjóra-
jeppi
PÁLS
Magnús-
SONARsjÓn-
varpsstjóra hefur farið
mikið í taugarnar á
starfsmönnum Stöðvar
2, einkum þeim brott-
reknu. Þetta er glæsileg-
ur bíll, enda fimm milljón
króna virði. Það jafngildir
fjórum árslaunum manns
með um 85 þúsund
krónur á mán-
uði, að launa-
tengdum gjöld-
um meðtöldum.
Jeþþi Páls er
annar tveggja
bíla Stöðvar 2
sem ákveðnir
starfsmenn hafa
til fullra umráða.
Það kemur sjálf-
sagt mörgum á
óvart að hinn
bíllinn er ekki
undir rassinum á markaðsstjóran-
um eða dagskrárstjóranum heldur
Bjarna Hafþóri Helgasyni,
fréttamanni Stöðvar 2 á Akureyri.
Það þarf ekki að taka það fram að
sá bíll er ekki fimm milljón króna
virði...
JR fleiðingar blaðaumfjöllunar
^^geta verið margs konar. í
^^síðasta EINTAKI var grein
um vændi í Reykjavík og var þar
meðal annars rætt við barþjón á
Skippernum í
Tryggvagötu þar sem
sögusagnir gengu
um að þar mætti rek-
ast á vændiskonur.
Reyndar gaf barþjónn-
inn þeim sögum undir fót-
inn með því að segja að þær
væru þar stundum og stundum
ekki. A fimmtudagskvöldið
var biðröð fyrir utan Skipper-
inn en það er sjaldgæf
sjón...
f atkvæðin í
fyrsta sæti i
prófkjöri sjálf-
stæðismanna væru
ein tekin gild hefði
Björgólfur
Guðmundsson lent í
fimmta sæti en ekki því
fimmtánda. Stór hluti
stuðningsmanna Björgólfs virð-
ist því hafa verið sérdeilis heitir
stuðningsmenn...
IIU
I.
Að undanförnu hefur sést
dömubindaauglýsing á skjánum
þar sem getur að líta fallegt par-
hús að morgni til. Tvær stúlkur
koma út. önnur er glaðleg og vel
sofin en hin er dauðþreytt. Sú
ferska notar „réttu“ dömubindin
en hin notar þau ekki.
Maður furðar sig óhjákvæmi-
lega á því af hverju stúikan getur
ekki sofið um nætur. Vissulega
eru þær margar stúlkurnar sem
stundum geta ekki sofið vegna
túrverkja, en ekki lina dömu-
bindin þær þjáningar. Auglýsing-
unni hlýtur því að vera ætlað að
sýna fram á að svefnleysi stúlk-
unnar megi rekja til lélegs vals á
dömubindum. Hún þarf því að
vakna af og til alla nóttina, skipta
á rúminu, þvo sér og síðast en
ekki síst, spúla kærastann sem
hlýtur að vera allur'útataður, ef
hann hefur þá ekki fyrir lifandis
löngu tekið upp á að flýja að
heiman meðan á þessu ófremd-
arástandi stendur.
Það var ekki heiglum hent að
fá útskýringu á auglýsingunni.
Rudolf Kristjánsson hjá Kaup-
seli, sem flytur bindin inn, benti
á Helga S. Helgason hjá Norður-
ljósum sem sér um auglýsingar
fyrir fyrirtækið. Hann sagðist
vilja kynna sér eilítið málefni
kvenna áður en hann svaraði.
Stuttu síðar hringdi hann og
hafði greinilega ekki haft neitt
upp úr krafsinu því hann benti
EINTAKI á að tala frekar aftur við
Rudolf.
NAFNSPJALD VIKUNNAR
Þetta virðulega nafnspjald á sér skemmtilega sögu. Eigandi þess er
Viktor H. Sveinsson og er hann skráður á því sem ráðgjafi ferða- og
útgáfufélagsins The Nordic Expedition Bureau. Þótt það fyirtæki eigi
sér bæði hljómfagurt nafn og glæsilegt lógó er það hvergi til á firma-
skrám og yfirtiöfuð ekki til nema í hugum tveggja manna. Annar
þeirra er fyrmefndur Viktor sem oft er kenndur við auglýsingastofuna
Mátturinn og dýrðin. Tildrög þess að kortið var gert voru þau að
Viktor og félagi hans voru að leggja í langferð um Austurlönd. Til að
tryggja góða þjónustu á hótelum og veitingastöðum kynntu þeir sig
sem fulltrúa The Nordic Expedition Bureau, afhentu nafnspjaldið og
sögðust vera að safna upplýsingum í ferðahandbók sem fyrirtækið
hygðist gefa út. Segir sagan að þjónustan sem þeir félagar fengu
hafi nánast án undantekninga verið til mikillar fyrirmyndar.
Hann varð því að lokum að
leiða EINTAK í allan sannleikann
um það af hverju stúlkan í aug-
lýsingunni getur ekki sofið:
Hún hefur áhyggjur af því að
bindið sem hún er með muni
ekki halda og allt leki í gegn. Svo
þegar hún fær þetta nýja'bindi
getur hún loksins sofið.
Þekkirðu dæmi þess að kon-
um komi ekki bJundur á brá
vegna slikra áhyggna?
„Ég þekki það nú ekki sem
karlmaður.“
Af hverju notar hún ekki bara
tvö bindi?
„Það er svo miklu óþægilegra
að nota tvö bindi. Það neðra nýt-
ist ekkert.“
Hvaðan er auglýsingin?
„Hún er framleidd í Frakk-
landi óg er sýnd um alla Evrópu.“
Hefurðu fengið einhver við-
brögð við auglýsingunni?
„Nei, enda eru blæðingar of
viðkvæmt mál til að þær séu
ræddar svona beint við mann.“
Heldurðu að íslenskar konur
gleypi við þeim hugmyndum
sem koma fram í auglýsing-
unni?
„Nú þori ég ekki að fara með
það.“
Þar hafið þið það, konur! Ef
þið sofið ekki meðan á biæðing-
um stendur, er það ekki vegna
fjárhagsáhyggna því enn finnst
sumum að ykkur beri lægri laun
en karlar, eða vegna þess að kyn-
ferðisafbrotamenn ganga lausir,
heldur vegna þess að þið óttist að
dömubindið haldi ekki! ©
UNDARLEQ
VERÖLD
HILMARS
ARNAR
Um sífellda og
örvœntingaijull
a hamingjuleit
Eins og vinir mínir þekkja manna best þá
hef ég frekar sveiflukenndan persónuleika.
Ég hef hneigð til að gerast nöldursamur og
oft á tíðum finnst mér alheimurinn standa í
biðröð um að gera mér lífið leitt. Meðan
aðrir í kringum mig fagna yfirvegun ellinnar
á ég það til að liggja lamaður upp í sófa og
hlusta á dauðahryglur frumanna, ryðgað tif
lífklukkunnar og tel símanúmerin sem ég
hef gieymt síðustu vikuna.
Satt að segja hafði ég aldrei áttað mig á
hversu stóra ábyrgð fjölmiðlar báru á þessu
ásigkomulagi fyrr en úrklippusendingar
James hins breska sýndu mér muninn á
vondum, vondum fréttum og góðum, vond-
um fréttum. Ég hafði að vísu dulvitað
brugðist við óþolandi æskudýrkun fjölmiðl-
anna og samtímans með því að horfa reglu-
lega á amerískar hryllingsmyndir þar sem
steríótýpísk gelgjugerpi eru slegin af á æ
hugvitsamlegri hátt af slíkum máttarstólp-
um sem Freddy Kruger, Michael Myers og
Jason, — en samt var ákveðið tóm í lífi
mínu. Ég fékk tár í augun við að opna dag-
blöðin, útvarpsfféttir ærðu mig og stjórn-
málamenn á skjánum voru afturgöngur sem
ekki vár hægt að kveða niður, þeir komu aft-
ur og aftur og aftur og urðu sífellt leiðinlegri.
Islenska kvíðasamfélagið er orðið svo gegn-
umsýrt einhverri óræðri fullvissu um að alit
sé að fara til fjandans að öll umfjöllun meng-
ast einhverjum gráma sem máir út öll skil
milli aðal- og aukaatriða, húmors og hyster-
íu. En þegar mér fóru að berast úrklippur
um fólk með ástríður, skoðanir og vilja til
þess að gera eitthvað í málunum byrjaði ég
smátt og smátt að taka íslenska gufusamfé-
lagið í sátt: tuttugu og níu ára aðdáandi
Imeldu Marcos stakk eldri bróður sinn
til bana eftir að þeir höfðu setið að sumbli og
deilt um það hvor væri fegurri, Imelda eða
Díana prinsessa. í Tælandi deildu tveir vinir
um hvort hefði komið á undan, hænan eða
eggið. Sá sem hélt með egginu lést eftir stutt
slagsmál. Nathan Hicks skaut yngri bróður
sinn fyrir að hafa notað sex klósettrúllur á
tveimur dögum... Aldrei gæti þetta gerst hér,
hugsaði ég feginn, þegar ég minntist þess
hversu oft ég hefði storkað forlögunum með
því að.halda fáránlegum skoðunum á lofti og
síðan fór ég að lofa smæð þjóðarinnar þegar
ég lás um vesalings Bill Helko sem var með
allar tölurnar réttar í kaliforníska lottóinu.
Aðalvinnungurinn jafngilti 45 milljónum
króna og Bill pantaði sér Porsche, bókaði
familíuna í frí til Hawaii og fór síðan með
vinahópinn á flottan veitingastað í Holly-
wood og skaut upp kampavínstöppum í gríð
og erg. Þegar hann fór að sækja milljónirnar
komst hann að því að 9097 aðrir höfðu líka
haft heppnina með sér og hans hlutdeild í
pottinum var fimmþúsundkall.
Og ég fór að iofa framtaksleysi og ástríðu-
leysi okkar þegar ég hugsaði um blessað
fólkið í Guatemala sem flykktist í hópum að
Kristsmynd sem birtist á kirkjuvegg þar í
borg eftir langt rigningasumar. Otrúleg
kraftaverk áttu sér stað, lamaðir sáu, dumbir
gengu og blindir heyrðu. Hópar fólks héldu
til fyrir framan kirkjuna og lofuðu almættið
þar til einhver benti á að myndin var tón-
leikaauglýsing frá Willie Nelson sem ein-
hver hafði málað yfir um vorið...
Æ, er það ekki þannig að meðan einhverj-
um líður verr en þér, þá hafirðu það ekki svo
slæmt. Svo lengi sem ég get borið deyfðina
og andleysið hér heima saman við umheim-
inn þar sem pólítíkusar finnast kyrktir
íklæddir nælonsokkum einum fata, þar sem
menn hafa skoðun á fegurð Lafði Díönu og
tásogi Söru Ferguson, þá uni ég allglaður
við mitt.
4
FIMMTUDAGUR 10. FEBRÚAR 1994