Eintak - 10.02.1994, Blaðsíða 31

mér að fullu. Ásamt því að vera
leikari hef ég einnig unnið sem
dansari. Síðastliðið haust fór ég í
prufu vegna danshlutverks sem ég
átti von á. Eftir nokkrar æfmgar var
mér sagt að ég gæti ekki verið með.
Ég gat til dæmis ekki staðið á tám.
Dansferill minn er nú að engu orð-
inn.
Tveimur vikum eftir slysið, þegar
ég lá enn rúmfastur, átti ég von á
peningum frá framleiðendunum.
Það bólaði hins vegar ekkert á
þeim. Ég sendi þeim ítrekað föx en
fékk engin svör. Ég hef misst alla þá
vinnu sem ég hafði verið bókaður
fyrir út árið og sat því atvinnulaus
og vonlaus um vinnu á næstunni.
Þetta sagði ég í bréfum mínum til
Kidda og þrábað um að fá send
launin þar sem ég hafði unnið mína
vinnu. Ég heyrði í gegnum Gísla í
París að myndin hafði ekki gert það
eins gott á Islandi og vonir stóðu til
og að ffamleiðendurnir væru því
félitlir. Þar af leiðandi yrði erfitt að
borga mér.
Þarna var ég orðinn ákaflega ör-
væntingarfullur og vonlítill. Eg var
orðinn pínulítill kall, sokkinn í
þunglyndi. Umboðsmaðurinn
minn reyndi að hafa upp á Kidda
en hann var í Los Angeles og
ómögulegt að nálgast hann. Sím-
hringingum var aldrei svarað.“
Framleiðandinn á Hilton í
Cannes
„Það var ekki fyrr en í maí á kvik-
myndahátíðinni í Cannes, þar sem
Stuttur frakki var sýnd, að ég hafði
upp á Kidda. Þar hitti ég líka ís-
lenska lögfræðinginn Tómas Þor-
valdsson sem Kiddi hafði bent
mér á að tala við til að taka að sér
bótakröfur vegna slyssins. Að sögn
Kidda væri hann fyrirtaks lögfræð-
ingur. I Cannes var ég enn á hækj-
um. Tómas sagði mér að málið yrði
auðvelt, ég þyrfti bara að láta hann
fá öll skjöl sem vörðuðu málið og
eins sönnunargögn um bókaða
vinnu og þess háttar. Ég gekk frá
því strax og ég kom til Parísar.
í Cannes sagði Kiddi mér frá erf-
iðleikum með myndina. Til dæmis
sjái hann sér ekki fært að borga
ferðakostnað og uppihald leikstjóra
né aðalleikara til Cannes. Hins veg-
ar væsti ekki um Kristin í Cannes.
Hann bjó á Hilton hótelinu við
ströndina.
Kiddi sagði að aðeins tuttugu
þúsund manns heíðu séð myndina
á Islandi og að það þýddi engan
hagnað. Þess vegna gæti hann til
dæmis ekki greitt starfsmönnunum
laun. Hann lofaði þó að senda mér
launin í lok maí.
Seinna komst ég að því að Kiddi
gaf mér rangar upplýsingar því ég
komst yfir fréttablað frá Islandi þar
sem stóð að þrjátíu þúsund manns
hefðu séð myndina.
Nú hafði ég fengið nóg af loforð-
um svo ég heimtaði peningana
strax og benti honum á það helvíti
sem ég hafði þurft að þola undan-
farið vegna slyssins. Félagslega kerf-
ið í Frakklandi virkar þannig að
maður fær ekki ókeypis aðhlynn-
ingu verði maður fyrir slysi fýrr en
maður hefur aflað nákvæmra sann-
ana fyrir öllu sem varðar slysið. Ef
nægra sannana hefur verið aflað
getur maður fengið endurgreiddan
sjúkrahúskostnað og þvíumlíkt, en
ekki fyrr en fjórum mánuðum
seinna. Ég þurfti að leita á náðir
ellilífeyrisþeganna, foreldra minna,
um lán þar til ég fengi endurgreitt
frá ríkinu. Auk þess þurffu þau líka
að hjálpa mér með leigu og allt
uppihald. Það var mjög auðmýkj-
andi fyrir mig að leita eftir svo
miklum peningum til foreldra
minna, ungur, hraustur maður eins
og ég. Ég tala nú ekki urn þau svona
félítil, enda létu þau mig heyra það.
Frakkland er eina landið þar sem
leikarar fá atvinnuleysisbætur. Það
gengur þannig fýrir sig að vinni
maður í fjóra mánuði á ári fær
maður tólf þúsund franka á mán-
uði hafi maður ekki vinnu. Vegna
slyssins gat ég ekki farið til Banda-
ríkjanna og því uppfyllti ég ekki
kröfur um atvinnuleysisbætur þar
sem ég hafði ekki unnið fjóra mán-
uði ársins.
Leigusali minn rukkaði mig í
hverjum mánuði um leigu og ég
þurffi ætíð að biðja hann um að
hafa biðlund þar sem ég væri að
bíða effir launum frá íslandi. Hann
var orðinn afar þreyttur og pirrað-
ur á þessu og sendi einu sinni lög-
regluna á mig sem ítrekaði við mig
að ég yrði að borga leiguna. Mér
leið virkilega eins og skít. Það var
ekki nóg að ég fengi ekki launin fýr-
ir vinnuna í Stttum frakka heldur
var ég slasaður og gat ekki unnið.
Hvernig átti ég að lifa? Og ekki vildi
Kiddi borga mér í Cannes og ekki
kom launaumslag í lok maí.“
Hótaði að saurga framieið-
endur í Haugasundi
„I ágúst á síðasta ári var ég til-
nefndur fyrir bestan leik í aðalhlut-
verki á kvikmyndahátíðinni í
Haugasundi í Noregi en myndin
var einnig tilnefnd til verðlauna
fýrir bestu nryndina. Þegar ég frétti
af þessu sendi ég fax til Propag-
anda, sem tók að sér að selja mynd-
ina erlendis. Propaganda hafði til
dæmis látið útbúa ensk auglýsinga-
spjöld í Cannes þar sem áhugasöm-
um var bent á að hafa samband við
Sigurjón Sighvatsson eða Prop-
aganda Films. Kiddi hefur verið að
starfa fyrir Sigurjón í Los Angeles
og þess vegna hefur hann líklega
notið aðstoðar hans við kynningu á
myndinni. Ég vissi að Sigurjón Sig-
hvatsson er ákaflega mikilvægur
maður og því sendi ég Kidda bréf
en stílaði það á Sigurjón. I bréfinu
hótaði ég að fengi ég ekki borgað
myndi ég nota tækifærið á kvik-
myndahátíðinni til að segja að
framleiðendur myndarinnar Stutt-
ur frakki væru „fucking producers“
og að ég myndi beina því til lista-
manna að fara aldrei til Islands og
vinna með þessum mönnum. Þetta
dugði til að fá svar frá Kidda. Ég
fékk fax frá honum þar sem hann
þakkaði mér kærlega fýrir að hafa
sýnt biðlund og hversu stoltir þeir
væru af tilnefningu minni en bætti
því við að þeir ættu í miklum erfið-
leikum vegna myndarinnar þar
sem að bankinn væri farinn að
þrýsta á þá um endurgreiðslur af
lánum og svo framvegis. Hann
sagði útilokað að ég gæti fengið
greidda alla upphæðina en hægt
væri að borga mér helminginn
núna sem voru 25.000 franskir
frankar. Hótunarbréf mitt virkaði
sem sagt. Ég lét þetta gott heita í bili
og var stilltur í Haugasundi. Ég
fékk þó ekki hálfa upphæðina
greidda þar sem dreginn var af mér
símakostnaður; tvö símtöl til
Frakklands, sjúkrahúskostnaður
vegna slyssins og fleira. Að lokum
fékk ég um 20.000 franka.
Ég veit að tökuliðið hefur ekki
fengið greitt og það er jafnvel að
íhuga málshöfðun á hendur fram-
leiðendum.
Eftir að ég kom aftur til Frakk-
lands að hátíðinni í Haugasundi
lokinni hafði ég samband við Kidda
og sagðist vilja fá afganginn af laun-
unum mínum þegar myndin yrði
seld erlendis. Málið er hins vegar
það að þeir hafa ekki sinnt því sem
skyldi. Þetta veit ég, því á kvik-
myndahátíðinni í Haugasundi var
ég til dæmis eini aðilinn að mynd-
inni sem var á svæðinu. Framleið-
endur létu ekki sjá sig né nokkur
aðili sem sá um að selja myndina.
Það segir sig sjálft að myndin verð-
ur ekki seld ef framleiðendurnir
mæta ekki á slíkar kvikmyndahá-
tíðir. Stuttur frakki hlaut mjög góð-
ar viðtökur og fólk var afskaplega
hrifið. Strax að lokinni sýningu
myndarinnar kom til dæmis til mín
belgískur dreifiaðili sem spurðist
fýrir um framleiðendurna þar sem
hann hafði áhuga á að kaupa
myndina á belgíska hátíð. Ég er líka
viss um að margir aðrir höfðu
áhuga. Ég veit að best er að ná
samningum um sölu rétt að sýn-
ingu lokinni, þegar áhrifa hennar
gætir enn. Þegar ég uppgötvaði að
Bryndís Schram, framkvæmda-
stjóri kvikmyndasjóðs, væri stödd á
hátíðinni sagði ég henni af áhuga
belgíska dreifiaðiíans. En það var
auðvitað of seint því þegar hún tal-
aði við hann hafði áhugi hans
beinst að öðru. Ég skrifaði Kidda
enn einu sinni og spurði hann af
hverju hann mætti ekki á hátíðina
og benti honum á að hann yrði að
sinna þessu ef hann hygðist selja
myndina. Sér í lagi væri mikilvægt
að fylgja henni eftir á Norðurlönd-
um þar sem hún ætti bestu sölu-
möguleikana. Hann sagðist ekki
hafa átt möguleika á að komast og
bla, bla, bla. Hann vinnur ekki sína
vinnu eins og framleiðandi. Með
þessu áframhaldi er ljóst að mynd-
in selst aldrei og ég fæ aldrei þau
laun sem ég á inni.
Ég ætla að fýlgjast mjög náið með
því á næstunni hvernig framleið-
endurnir bera sig að því að seha
myndina á erlendum vettvangi. Ég
hef með höndum upplýsingar um
allar helstu kvikmyndahátíðir sem
halda á í náinni framtíð og ég veit á
hvaða kvikmyndahátíðir Stuttur
frakki hefur möguleika á að komast
á. Gísli Snær er bráðlega á förum á
kvikmyndahátíð í Skandinavíu þar
sem Stuttur frakki verður sýndur.
Ég ætla rétt að vona að framleið-
endurnir mæti þar. Enn fremur r
ætla ég að fá staðfestar tölur um að-
sókn á myndinni þar sem samning-
ur minn felur í sér að ég fái tvö pró-
sent af hagnaði af henni.“
Ætlarí mál við framleiðend-
ur
Ætlar þú í mál við framleiðend-
urna fáir þú ekki umsamin laun?
„Fyrst verð ég að ljúka málinu
vegna bílslyssins á íslandi. Síðan
mun ég snúa mér að því að fá laun-
in innheimt. Gangi það ekki með
góðu mun ég fá mér annan lög-
fræðing."
Hvernig stendur skaðabótamál-
ið núna?
„Lögfræðingur minn, Tómas
Þorvaldsson, hefur fengið öll gögn
frá mér í hendurnar. Við höfum átt
í töluverðum tjáskiptaörðugleikum
þar sem hann talar ekki góða
ensku. Það varð því að ráði að
sendirráð íslands í París hefði milli-
göngu með samskiptum okkar. Ég
hef afhent því alla pappíra sem
tengjast málinu og starfsfólk þess
hefur verið mér innan handar. Ég
hef það fyrir satt að sendiráðið hafi
nánast unnið málið upp í hendurn-
ar á Tómasi. Málið er nú alfarið í
hans höndum.“
Hvaða kröfur gerirðu?
„Ég vil fá sjúkrahúskostnað
greiddan og einnig bætur fyrir
vinnutapið sem ég varð fyrir í kjöl-
far slyssins. Það er mjög erfitt að
meta svona íýrir listamenn. Ég varð
af launum vegna Bandaríkjaferðar-
innar en þá er ekki allt upp talið.
Þeim mun meira sem maður vinn-
ur, þeim mun meiri líkur er á vinnu
í framtíðinni. Til dæmis hefði ég átt
von á því í Bandaríkjunum að leik-
stjórar fylgdust með sýningum til
að leita að leikurum með framtíð-
arverkefni í huga. Þannig missti ég
af framtíðartækifærum. Að auki er
málum þannig háttað að þegar
maður sækir um vinnu í leikhúsi
þarf maður oftar en ekki á miklum
líkamsstyrk að halda og það hefur
alltaf verið mér í hag fram að þessu
því ég hef oftast fengið hlutverk
sem reyna á líkamann. Núna hef ég
ekki lengur minn fyrri styrk í fót-
unum. Ég er eins og trúður."
Hvað ertu að tala um háa upp-
hæð?
„Ég fer að sjálfsögðu fram á
mikla peninga. Umboðsmaður
minn hefur reiknað út það tjón sem
ég hef orðið fýrir og hans niður-
staða var að fara fram á eina milljón
franka (urn það bil tólf og hálf
milljón íslenskra króna).“
Hefurðu einhvern áhuga á því
að snúa aftur til íslands eða eiga
einhver samskipti við fslendinga, ~
að frátöldum lögfræðingum, eftir
það sem á undan hefur gengið?
„Mér er mjög hlýtt til Islands.
Það getur meira að segja vel verið
að ég leiki í annarri mynd á Islandi.
Þess hefur verið farið á leit við mig
en ég get ekki talað um það núna.
Ég trúi því enn að til séu almenni-
legir framleiðendur á íslandi."
Þrátt fyrir slysið og allan þann
skaða sem það hefur haft á starfs-
feril Jean Philippe ætlar hann ekki
að láta bugast. Ólíkt Frökkum al-
mennt, er sá stutti ákaflega lífsglað-
ur og opinn náungi. Geti hann ekki
starfað sem leikari í framtíðinni
ætlar hann að snúa sér að því að
framleiða myndir. Nýjasta hugar-
fóstur hans er að búa til mynd sem m
fjallar um ævintýri Pólos. „þetta
verða tuttugu myndaflokkar sem
eiga að mynda eins heild,“ segir
hann. „Kannski einn ntyndaflokk-
anna íjalli um Pólo á íslandi.
Ég sé ekki eftir að hafa komið til
íslands. Islendingar eru gott fólk en
ég vil hvorki heyra né sjá Kristin og
Bjarna aftur. Aldrei! Þeir eru ekki
vandir að virðingu sinni.“ 0
10. FEBRÚAR 1994
FIMMTUDAGUR 20. JANUAR 1994 3-)