Eintak - 10.02.1994, Blaðsíða 35

©HAUKUR SNORRASON
aQfli eli &
kuqqamir
komnir á kreik
Langi Seli og skuggarnir eru
byrjaðir að æfa saman á nýjan leik.
Liðsskipan er sú sama og fyrr: Axel,
Kommi, Jón Skuggi og Stein-
grímur.
„Við vorum búnir að fá nóg af að
spila í bili þegar við hættum á sín-
um tíma. Nú er okkur aftur farið að
langa til að taka upp þráðinn og
spila rokk og ról“, segir Axel. „Við
höfum breytt æfmgaferlinu að dá-
litlu leyti. Aður vorum við allir inni
í bxlskúr í einu að hamast en nú eru
það ekki nema um það bil tveir sem
móta lögin áður en farið er inn í æ-
fingahúsnæði. Tónlistin hefúr þó
ekki mikið breyst, enda eru þetta
enn þá Langi Seli og skuggarnir.
Við erum byrjaðir að taka upp
demó fyrir útgefendur og okkur
sjálfa, enda er alltaf gott að geta
hlustað á tónlistina án þess að vera
að spila hana um leið. Það hefur
verið dálítið erfítt að finna tíma til
æfinga því Kommi spilar líka með
K.K. Hann er til dæmis kominn til
Danmerkur núna með þeirri
hljómsveit.“
Langi Seli og skuggarnir stefna
að því að halda tónleika í kringum
næstu mánaðamót. „Okkur langar
frekar til að halda tónleika heldur
en að spila á pöbbum. Við munum
að sjálfsögðu leyfa gömlu lögunum
að fljóta með enda skömmumst við
okkar ekki fyrir þau. Þau verða þó
ekki uppistaðan í dagskránni."
Höfundur úreltra hugtnynda!
Hringjari í tómleikans kirkju!
Hvað er maðurinn?
Útsmogið átvagl!
Makalaus makráður dindill!
Morðóður brosandi böðull!
Ormur:
En skáldin... hvað með skáldin?
Skólastjóri:
Skáldin eru ský í buxum!
Ský t buxum!
SKý í buxum!
]á, skáldin eru ský í buxum!
Þarsem hús okkar standa með
hitnin yfir
og hnetti gangandi á brautum
þar andar skáldið tneð öllu sem
lifitr
og engist í hversdagsins þrautum.
Því skáldin eru ský í buxuttt!
Ský í buxutn!
Skáldin eru ský t buxum!
Flosi í Gauragangi
„Ég leik skólastjórann í Gaura-
gangi eftir Ólaf Hauk,“ segir Flosi
Ólafsson leikari, sem síðast sást á
sviði í hlutverki Hérastubbs bakara
í Dýrunum í Hálsaskógi. „Ég kann
vel við hlutverkið enda hefur mig
alltaf langað til að vera skólastjóri -
alla vega frekar en að vera nemandi.
Gauragangur er alveg ágætt leikrit;
mikil músik, söngur og húllumhæ.
Nú verð ég að fara því það er verið
að kalla okkur inn á svið.“
Gauragangur verður ffumsýndur
á Stóra sviðinu í Þjóðleikhúsinu á
föstudaginn og þar syngur Flosi
lagið Ský í buxum. I textanum
sendir Ólafur Haukur kveðju til
Viadimírs Majakovski sem samdi
einhverju sinni ljóðabók sem heitir
einmitt Ský í buxum. Á þriðja tug
leikara tekur þátt í Gauragangi og
er þetta viðamesta sýning Þjóðleik-
hússins á leikárinu. Hljómsveitin
Nýdönsk semur og flytur alla tón-
list í verkinu. Geisladiskur verður
gefinn út með lögunum úr sýning-
unni og svo fólk geti nú sungið með
þegar farið verður að biðja um
Flosa á útvarpsstöðvunum, gefur
hér á að líta textann:
Ský í buxum
(Með kveðju til Majakovskis)
Hvað er maðurinn?
Mýbit á andliti jarðar!
Fúllyttdur api í flauelsbuxum!
Fíkill t heimskulegt þvaður!
Hvað er maðurinn?
Maur í borgarþúfu!
nær maöur ekki nema þremur bitum af ham-
borgaranum á milli afmælissöngva. Skiljanlega
er starfsfólkið oröið hálf kvekkt á öllum þessum
húllumhæi og er nánast eins og undin tuska á
milli halarófu-marseringana. Til aö bæta gráu
ofan á svart hefur Hard Rock farið öfuga leið í
kreppunni. í stað þess að lækka verðið eða
halda því stöðugu þá hefur verðið á Hard Rock
hækkað. Tillaga til úrbóta: Lækka verðið Iftillega
og opna annan Hard Rock niðrf bæ til að dreyfa
álaginu af afmælis- og gæsapadfum. Innst inni
er Hard Rock einn best heppnaði veitingastaður
Reykjavíkur.
DANSSTAÐIR
Casablanca er vinsælasti staður bæjarins, á
því leikur enginn vafi. Ef fólk vill komast inn á
laugardagskvöldi án þess að þurfa að standa f
stympingum f röð í langan tfma er réttast að
mæta tímanlega, helst vel fyrir miðnætti. Það er
tuttugu og tveggja ára aldurstakmark inn á stað-
inn og dyraverðirnir eru nokkuð harðir á að
ganga eftir skilríkjum hjá þeim sem eru grunaðir
um að vera yngri. Það er ekki hægt að segja að
tónlistin í Casablanca sé f takt við nýjustu trend.
Önnur lög en þau sem hafa sannað rækilega að
fjöldinn vilji hlusta á, virðast ekki sleppa undlr
nálina hjá plötusnúði staðarins. Eru lögin þaraf
leiðandi flest öll nokkuð við aldur, og sum hver
komin að fótum fram sökum elli. Stór plús við
Casablanca er að þar eru margir barir og þvt
auðvelt að nálgast drykkjarföng.
Hótel ísland freistar þess nú að komast aftur á
kortið sem einn möguleiki í skemmtanalífi
landsmanna. Sú leið sem Ólafur Lautdal og fé-
lagar á Hótel íslandi hafa ákveðið að velja, er að
bjóða upp á nokkra þreyttustu skemmtikrafta
landsins undir einum hatti. Sumargleðin með
þá Ragga Bjarna, Ómar Ragnarsson, Hemma
Gunn, Þorgeir Ástvaldsson, Bessa Bjarnason og
Magnús Ólafsson innanborðs, hefur verið vakin
upp frá dauða. Sumargleðin naut mikilla vin-
sælda hér á árum áður þegar hún ferðaðist um
landið þvert og endilangt. Nú á að reyna að fá
gömlu aðdáendurna til að mæta aftur og einnig
aö krækja í einhverja sem höfðu ekki aldur til að
fylgjast með gamninu á sínum tíma. Það er dá-
lítið skrýtið að bjóða upp á Sumargleði á miðj-
um þorra og spurning hvort þetta lukkist. Það
styrkir þó óneitanlega tiltækið að Sigga Bein-
teins verður með velmannaða hljómsveit sem
leikur undir dansi að loknum skemmtiatriðum.
B í Ó
BIOBORGIN
Mrs. Doubtfire ★★★* Robin Williams er
frábær (gervi gamallar barnfóstru. Myndin býð-
ur upp á fjölmargar hlátursrokur og baklöll.
Orlando ** Falleg mynd fyrir þá sem þola
Sally Potter og lesbískt trúboð hennar. Mikið
lagt í búninga, föröun og ytri umgerð og þvi Irá-
bær mynd fyrir lesbíska búningahönnuði.
BÍÓHÖLLIN
Frelsum Villa Free Willy ** Af hverju eig-
um við að vera að því? Sentimental en vel skrif-
að handrit um strák og hval sem er kvalinn.
Fullkominn heimur A Pertect World
*** Ekki óskarsverðlaunadæmi eins og sein-
asta mynd Eastwoods, en fín samt sem áður.
Costner er góður krimmi hvernig sem á það er
liliö.
Demolition Man ** Stallone átti gott kom-
bakk t Cliffhanger og þessi mynd átti að festa
hann í sessi sem eina helstu hetju harðhausa-
myndanna, það mistókst. Alladín *** Full-
orðnir jafnt sem börn geta haft gaman af þessari
frábæru teiknimynd. Þrir kossar draga myndina
niður.
Njósnararnir Under Cover Blues * Fremur
vond gamanmynd. Skömm sé Kathleen Turner
og Dennis Quaid.
HÁSKÓLABÍÓ
Vanrækt »or Det fors’ömte for'ar ** Dönsk
útgáta af The Big Chill.
Móttökustjórinn The Concierge * Mynd
sem nær því aldrei að verða fyndin en gefur það
heldur aldrei til kynna að hún kunni að verða
það. Það gengur ekkert upp hjá aumingja Mi-
chael J. Fox.
Króginn The Snapper ** Grátbrosleg lýsing
Freisting
Rakakrem og það úr
nýrri línufrá Christian
Dior. Heitir Hydra Star
og erfýrir allar húðteg-
undir mennskar. Gott í
umhleypingunum höf-
um við heyrt.
EQ BIÐ AÐ HEILSA
Heima á Nítjánda stræti á Man-
hattan, 31. janúar 1994
Kœri vinur!
Hér í þessunr hæga morgni vest-
an við djúpt og dimmt hafið, leikur
Mississippi John Hurt hugljúfa
blúsa og sönglar fyrir mig með
sinni þýðu röddu. Það er enn þá
vetur í borg borga, en þriggja gráðu
frost og logn eru hátíð eftir mínus
tuttugu til þrjátíu gráðu strekking-
inn sem æddi um strætin dag eftir
dag hér fyrr í mánuðinum. Veðrið
var sem sagt fallegt þegar ég skaust
áðan út í bakarí eftir bagli og New
York Times, börnin skræktu á
skólalóðinni við hliðina, og á
leiðinni sá ég lítinn hund í peysu
merkja sér kassann þar sem maður
nokkur sefur oft með teppi yfir sér -
rytjulegur, miðaldra maður sem í
fyrra átti ekkert teppi heldur bara
glært plast og var einu sinni að
dunda sér við svolítið mjög svo
persónulegt þegar ég átti leið hjá
plastinu. Eftir að hafa síðan borðað
baglið með norskum Mills kavíar,
tekið inn einn lýsisbelg og lesið í
blaðinu allar tölulegar upplýsingar
um glæsilegan sigur minna manna í
Knicks á Seattle í fyrrakvöld, rak ég
augun í skýrslu um morð og byssu-
eign samborgara minna á liðnu ári.
Ekki voru nema sex morð framin í
hverfinu hérna, sem má teljast
nokkuð gott miðað við það að yfir
tvö þúsund manns féllu fyrir
kúlum í borginni og að á áttatíu og
átta mínútna fresti fær einhver
byssukúlu í sig.
Annars er ég nú allur að koma
til eftir matarboðið í
gærkvöldi, boð þar sem
Kristinn Jón, Hugi Ó1
afs og Sigga söng
kona hjálpuðu okkur
við að innbyrða
þjóðlega rétti; saltfisk
(reyndar upp á
spænsku), harðfisk og
rúgbrauð. Og örlítið
brennivín með, en ein-
hvern veginn bragðast það svo
miklu betur hér en heima. Eftir
matinn vorum við síðan svo upp-
tekin við að skoða ljósmyndir ftá
Nepal og ræða um pólitískt ástand
þar austur frá, við að gagnrýna
Lánasjóðinn og spillingu íslenskra
stjórnmálamanna, að ég upp-
götvaði ekki fýrr en gestirnir voru
farnir að ég gleymdi að segja þeim
frá öllum þessum undarlegu atvik-
um sem ég upplifði í liðinni viku.
Ég sagði þeim ekki frá parinu sem
var samferða mér
út af lestarstöðinni á 59. stræti og
ég komst ekki hjá að heyra að þau
voru eitthvað að tala um „Iceland“
og að maðurinn var að reyna að
sannfæra konuna um að á íslandi
væru flestir búnir að að kasta
kristni og aðhyllast ásatrú. Ég
hlustaði á þetta um stund en
blandaði mér síðan í umræðurnar,
sagðist vera íslenskur, leiðrétti
manninn og sagði að jú, Ásatrúar-
söfnuðurinn kynni að vera í tísku
en í honum væru ekki nema ein-
hverjir tugir manna. Og þegar
kempulegur allsherjargoðinn hefði
verið jarðsettur á dögunum þá
hefði það verið í vígðri mold við
Saurbæ - þó svo að klerkur og nýr
goði hefðu staðið sitthvoru megin
grafar á ljósmynd sem birtist í
Morgunblaðinu. Konan þakkaði
mér innilega fyrir hjálpina, en karl-
inn urraði af vonsku yfir afskipta-
semi minni þegar ég kvaddi og
skondraði áffam.
Ég sagði gestunum heldur ekki
ffá því þegar ég var annars hugar á
leið í skólann og tveir menn
stöðvuðu ferð mína með því að
skjóta litlum vagni út úr sendibíl
hægra megin við mig, þvert yfir
gangstéttina og inn um dyr til
vinstri. í rauninni ekkert merkilegt
við það að tveir menn fari þvert yfir
gangstétt og inn í hús, en þeir
trilluðu með sér þessum vagni á
hjólum; vagni alveg eins og sjá má í
spítalamyndum. Hann var aflang-
ur, yfir honum blátt teppi, og eitt-
hvað undir því sem var reyrt niður
með ólum á tveimur stöðum. Þetta
„eitthvað“ var í laginu eins og feitur
maður; höfuðlag á þeim enda sem
hvarf inn um dyrnar, þá magi og
loks tær. Þegar mennirnir voru
búnir að loka á effir sér og ég gat
gengið áfram, þá dokaði ég samt
við og las á spjaldið sem fest var á
dyrnar: Gramercy Park líkvinnu-
stofan. Og þá skildi ég hvernig í
öllu lá, og skildi um leið af hverju
Pizza Hut og Kentucky Fried
Chicken eru í sama húsi, bara
næstu dyr, og ég ákvað að fara aldr-
ei þangað inn til að fá mér skyndi-
bita.
Þá sagði ég gestunum ekki sög-
una sem var kannski undarlegust af
þeim öllum, eða ffá því þegar ég var
í neðanjarðarlestinni og hún var
full af fólki og tafðist í tíu mínútur
og þessi skrýtni maður sem sat á
móti mér spurði skyndilega hvort
ég væri Islendingur. Undrandi
svaraði ég játandi, en áttaði mig um
leið á því að ég hélt á plastpoka frá
Icemart í flugstöðinni; á honum
víkingar með sverð og íslenski fán-
inn.
„Býrðu í Reykjavík?“ spurði
maðurinn.
Ég játaði því einnig, og þá kom
það og formlega orðað: „Hvaða
bær í Njálssögu er næstur heimili
þínu?“
Ég hafði búist við flestum öðrum
spurningum um ísland, en stundi
þó upp úr mér að líklega væri það
Hlíðarendi. Við ræddum síðan
lengi um Islendingasögurnar og
það var óneitanlega skrýtið samtal
sem ég held að ég verði að segja þér
ffá síðar, núna verð ég nefnilega að
hlaupa. Með kærum kveðjum.
•--E — ý
Brennivín o
4*
FIMMTUDAGUR 10. FEBRÚAR 1994
FIMMTUDAGUR 20. JANUAR 1994 35