Eintak - 10.02.1994, Blaðsíða 12

Bc^fiur Hermannsson
A margffatt hærri
launum en fasjráðnir
starfsmenn RUV
Eitt af yfirlýstum markmiðum
Hrafns Gunnlaugssonar þegar
hann kom til starfa hjá Ríkissjón-
varpinu var að færa þáttagerð að
töluverðu leyti frá starfsmönnum
Sjónvarpsins í hendurnar á sjálf-
stætt starfandi kvikmyndagerðar-
mönnum utan stofnunarinnar.
Þetta átti bæði að vera hagkvæmara
fyrir Sjónvarpið og ýta undir sjálf-
stæða kvikmyndagerð í landinu.
Einn af þeim mönnum, sem Hrafn
hefur fengið til að vinna fyrir Sjón-
varpið er Baldur Hermannsson
vinur hans. Baldur Hermannsson
hefur fyrst og fremst stjórnað upp-
tökum og útsendingum á þáttum á
vegum skrifstofu framkvæmda-
stjóra, það er að segja á vegum
Hrafns.
Það hefur vakið megna óánægju
meðal fastra starfsmanna Sjónvarps
að Baldur fær mun betur borgað en
þeir fyrir sömu vinnu. Baldur kem-
ur að stofnuninni sem verktaki og
fær því greitt fýrir einstök verkefni,
en ekki samkvæmt stimpilklukku.
Sem dæmi um hin góðu kjör sem
Baldur þiggur fyrir vinnu sína hjá
Sjónvarpinu nefna heimildarmenn
þar að hann hafi fengið fimmtíu
þúsund krónur fyrir hvern þátt sem
hann hefur unnið á vegum skrif-
stofu framkvæmdastjóra. Þetta eru
helst spjallþættir þar sem þátttak-
endur hafa setið í stólum sínum all-
an tímann og ekki 'nefur þurft að
fara út úr húsi til að taka upp efni.
Undirbúningur útsendingarstjóra
fyrir svona þætti er sáralítill, ekki
nema örfáar klukkustundir. Sömu
heimildarmennn innan Sjónvarps-
ins segja að það séu dæmi fyrir því
að á sama deginum hafi Baldur
stjórnað beinni útsendingu frá um-
ræðum í sjónvarpsai og auk þess
stjórnað upptökum á spjallþætti
sem sýna átti síðar. Og þar með haft
eitt hundrað þúsund krónur upp úr
krafsinu fyrir dagsverkið. Ef starfs-
maður Sjónvarps heíði unnið sama
verk, hefði það verið á tímakaupi
og hann fengið um það bil tíu þús-
und krónur fyrir vikið. O
Undirbúningur
fyrir köllunina
Erla Bolladóttir dvelst um þess-
ar mundir í Jóhannesarborg í Suð-
ur-Afríku ásamt eiginmanni sín-
um, Hartmanni Guðmundssyni
og dætrum þeirra tveimur. Þar
ganga þau í biblíuskóla. En hvernig
stendur á ferðum þeirra lengst suð-
ur í álfum? ElNTAK sló á þráðinn til
Erlu.
„Við vorum í biblíuskóla á Ha-
waii 1991 og fórum þá um haustið
að boða trúna í Asíu. Þetta var leið-
angur til að kynna mannskapnum í
skólanum út á hvað trúboð gengur.
I desember það ár koraum við svo
heim og héldum áfram að starfa í
Veginum. Við vissum þó að við
ættum eftir að fara út aftur. Við átt-
um vini í biblíuskóla hér í Jóhann-
esarborg og fórum að heimsækja þá
í mars í fýrra og þá fæddist hug-
myndin að vera hér áfram og fara í
þennan skóla.“
Ætlið þið að vera þarna lengi?
„Skólinn er til tveggja ára en við
vitum ekki hvert þetta leiðir. Við
erum að undirbúa okkur fyrir þá
köllun sem er ekki orðin okkur al-
veg ljós enn og bíðum eftir því hvað
Guð vill gera með okkar líf — tök-
um þetta bara frá degi til dags.“
Hvernig líður ykkur í Suður-
Afríku?
„Okkur líður mjög vel. Það er
frábært að vera hérna."
Hvernig er ástandið í Jóhannes-
arborg núna?
„Það er friðsælt í hverfinu þar
sem við búum. Hópar blökku-
manna berjast innbyrðis í öðrum
hverfum en við fréttum helst af því
í gegnum fjölmiðla.".©
Gerðu samanburð
á verði oggœðum
12
FIMMTUDAGUR 10. FEBRÚAR 1994