Morgunblaðið - 16.02.2005, Síða 30

30 MIÐVIKUDAGUR 16. FEBRÚAR 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Hamarshöfði 4, 110 Reykjavík, s: 587 1960, www.mosaik.is
MOSAIK
af legsteinum
gegn staðgreiðslu
í janúar og febrúar
Sendum myndalista
15% afsláttur
Mig langar að minnast móður
minnar með nokkrum orðum.
Mér andlátsfregn að eyrum berst
og út í stari bláinn
og hugsa um það, sem hefur gerst
til hjarta mér sú fregnin skerst
hún móðir mín er dáin!
Þú varst mér ástrík, einlæg, sönn
mitt athvarf lífs á brautum,
þinn kærleik snart ei tímans tönn
hann traust mitt var í hvíld og önn
í sæld, í sorg og þrautum.
Ég veit þú heim ert horfin nú
og hafin þrautir yfir,
svo mæt og góð, svo trygg og trú,
og tállaus, falslaus reyndist þú
ég veit þú látin lifir!
Ei þar sem standa leiðin lág,
ég leita mun þíns anda,
er lít ég fjöllin fagurblá
mér finnst þeim ofar þig ég sjá
í bjarma skýjalanda!
(Steinn Sig.)
Þökk fyrir allt, Guð geymi þig,
elsku mamma mín. Þinn sonur
Guðni.
Það var um hádegisbil laugardag-
inn 29. janúar sl. sem síminn hringdi
og tilkynnt var að þú hefðir verið
send með bíl suður til Reykjavíkur á
gjörgæsludeild Landspítalans. Það
var ekki í fyrsta skiptið sem eitthvað
bjátaði á hjá þér en í þetta skiptið var
eins og það væri raunverulegra. Það
skutust að mér ótal minningar og mér
varð hugsað til þess þegar ég kom inn
á heimili ykkar afa eftir að dóttir þín
og tengdasonur, foreldrar mínir, lét-
ust í flugslysi árið 1973. Það var án
efa ekki auðvelt að taka á móti tveim-
ur ungum börnum þegar uppeldis-
starfinu var að mestu lokið. Þú
ákvaðst þó að takast á við enn eitt
verkefnið og eins og þú sagðir alltaf
við mig: „Mamma þín bað mig um að
passa ykkur Davíð bróðir þinn og það
ætla ég að gera.“ Þú stóðst við þín orð
og hjá þér áttum við heimili.
Kallið var komið, þú vaknaðir ekki
eftir að hafa misst meðvitund á leið-
GYÐA
GUÐNADÓTTIR
✝ Gyða Guðnadótt-ir fæddist í
Reykjavík 9. nóvem-
ber 1926. Hún lést 4.
febrúar síðastliðinn
og var jarðsungin
frá Langholtskirkju
14. febrúar.
Í formála minning-
argreina um Gyðu á
blaðsíðu 23 í Morg-
unblaðinu á mánu-
dag, 14. febrúar, féll
niður vegna mistaka
í vinnslu lokakaflinn
með nöfnum tveggja
barna hennar. Þau
eru: 6) Guðni, f. 30.1. 1961; og 7)
Rósa Þórey, f. 9.7. 1964. Sonur
hennar er Jökull Logi Arnarson, f.
23.6. 1992. Rósa og Jökull hafa bú-
ið með Gyðu undanfarin ár.
Barnabörnin eru orðin 18 og
barnabarnabörnin fjögur.
Húsmæðraskólamenntunin
nýttist Gyðu vel í rekstri stórs
heimilis. Þau Elías og Gyða
bjuggu í nokkur ár á Rauðalæk í
Holtum og síðar á Hellu á Rang-
árvöllum. Síðustu árin bjuggu þau
á Stokkseyri.
inni á spítalann. Næstu
daga horfðum við á þig
og þitt ótrúlega sterka
hjarta neita að gefast
upp. Þegar friðurinn
kom loksins gat ég ekki
annað en samglaðst þér
að vera komin heim til
afa, þetta hafa án efa
verið miklir fagnaðar-
fundir því þú saknaðir
hans svo óskaplega
mikið eftir að við misst-
um hann óvænt árið
2000. Alla tíð varstu svo
ótrúlega sterk, kraft-
mikil og falleg, eins og
það var erfitt að horfa á þig síðustu
dagana var jafnframt svo gott að geta
strokið yfir ennið á þér og haldið í
höndina á þér og hvíslað að þér að
hætta þessari þrautseigju og láta það
eftir þér að fara yfir. Þínu hlutverki
hér væri lokið og þú hefðir komið níu
börnum á legg með nokkuð góðu
móti. Þegar ég hugsa til baka þá man
ég bara hvað þú varst alltaf brosandi
og glaðleg, hvort sem það var leik-
araskapur eða ekki þá finnst mér gott
að muna þig þannig í hjarta mínu.
Mér er það dýrmætt hvað þú tal-
aðir alltaf fallega til mín síðustu ár, þú
sagðir mér svo oft hvað þér þætti
vænt um mig, hvað ég væri dugleg og
sparaðir aldrei hrósið.
Það er erfitt að hugsa til þess að
tengingin við stórfjölskylduna sé far-
in, standa eftir ein og hugsa með sér
að við Davíð bróðir séum bara tvö
núna. Það er sárt að kveðja þig og erf-
itt að hugsa til þess að þú sért ekki til
staðar til að taka á móti okkur með
kaffisopa og nýbökuðum kleinum eða
pönnukökum, en ég trúi því að núna
sértu komin heim, heim til afa,
mömmu og pabba og Helga frænda.
Elsku amma mín, takk fyrir að
taka mig að þér, ég veit að þetta var
ekki alltaf auðvelt og oft hefðum við
viljað að öðruvísi hefði farið.
Mig langar að síðustu að minnast
þín með þessari fallegu Kveðjustund
eftir frænda minn, Gunnar Dal:
Þín nótt er með öðrum stjörnum.
Um lognkyrra tjörn
laufvindur fer.
Kallað er á þig og komið
að kveðjustundinni er.
Dimman, þögnin og djúpið.
Og blöðin þín mjúk
sem bærast svo hljótt,
lótusinn hvíti sem lokast í nótt.
Orð eins og hendur sig hefja,
bænir til guðs úr brjósti manns.
Stíga upp í stjörnuhimin
og snerta þar andlitið hans.
Og nóttin fyllist af friði.
Úr heimi sem ekki er okkar
æðra ljós skín
en auga mitt sér.
Það læknandi höndum
um lótusinn hvíta fer.
Úr lindunum djúpu leitar
ást guðs til þín yfir öll höf.
Hún ferjar þig yfir fljótið
og færir þér lífið að gjöf.
Og söngnum sem eyrað ei nemur
þér andar í brjóst.
Dreymi þig rótt,
lótusinn hvíti,
sem opnast á ný í nótt.
Guð geymi þig, elsku amma mín.
Þín
Helga Guðný.
✝ Elín GuðrúnFriðriksdóttir
fæddist á Möðruvöll-
um í Hörgárdal 26.
október 1931. Hún
lést á heimili sínu á
Akureyri 6. febrúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Guð-
rún Steindórsdóttir,
f. 7.9. 1910, d. 26.9.
1971, og Friðrik
Júníusson, f. 6.2.
1898, d. 24.4. 1987.
Systir Elínar er
Hulda Rannveig, f.
28.11. 1935.
Hinn 20.8. 1953 giftist Elín Sig-
ursteini Kristjánssyni, f. 28.4.
1917, d. 3.1. 2001. Þau eignuðust
þrjá syni. Þeir eru: 1) Reynir, f.
30.9. 1950, maki Katrín Lilja Har-
aldsdóttir, f. 28.3. 1953. Þau eiga
fjögur börn. Þau eru: Friðrik
Hrafn, f. 26.8. 1971, maki Snæ-
björg Guðmundsdóttir, f. 17.5.
1976. Sonur Friðriks er Kristján
Júníus, f. 4.7. 1998, dóttir Snæ-
eu Björgu, f. 27.2. 2000, og Guð-
rúnu Rögnu, f. 12.1. 2004. Jóhanna,
f. 9.1. 1991. 3) Steindór, f. 3.8. 1964,
maki Erla Baldursdóttir, f. 14.2.
1960. Barn þeirra er Gunnar Helgi,
f. 5.4. 1998. Synir Erlu eru Ómar, f.
29.10. 1976, og Kristján Baldur, f.
18.2. 1982. Elsti sonur Sigursteins
er Svavar, f. 10.6. 1937, maki Reg-
ína Árnadóttir, f. 14.7. 1937. Dætur
þeirra eru tvær: Sigrún Hafdís, f.
8.6. 1956, maki Guðjón Steingríms-
son, f. 31.1. 1954. Þau eiga tvö
börn: Svavar Örn, f. 21.8. 1976,
maki Elísabet Anna Christjansen,
f. 11.2. 1972. Barn þeirra er Ísa-
bella Eir, f. 7.8. 2003, og Gunnhildi
Helgu, f. 29.3. 1982. Arna Dóra, f.
7.12. 1959, maki Valur Finnsson, f.
3.7. 1945. Barn þeirra er Regína
Sóley, f. 7.3. 1987.
Elín og Sigursteinn bjuggu lengi
á Flúðum fyrir ofan Akureyri. Árið
1977 fluttu þau í Hjallalundinn, en
síðustu árin bjó Elín í Furulundi
6c, og andaðist þar. Elín vann
lengst af sem matráðskona hjá
Vegagerð ríkisins, en áður hafði
hún unnið hjá Sambandsverk-
smiðjunum á Gleráreyrum og ýmis
önnur störf.
Útför Elínar verður gerð frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
bjargar er Selma
Björt, f. 24.7. 1998.
Haraldur Örn, f. 31.1.
1977, maki Stefanie
Nindel, f. 3.2. 1976.
Þau eiga tvo syni: Ar-
on Mána, f. 9.5. 2000,
og Marvin Loga, f.
21.11. 2002. Sigur-
steinn Haukur, f. 14.4.
1980, maki Sigrún
Inga, f. 8.7. 1983. Hug-
rún Harpa, f. 11.3.
1983, maki Trausti
Magnússon, f. 6.5.
1981. 2) Gunnar Frið-
rik, f. 18.12. 1950,
maki Björg Ragúels, f. 11.7. 1955.
Þau eiga þrjú börn. Þau eru: Jóna
Ragúels, f. 22.10. 1971, maki Jó-
hann Valur, f. 4.9. 1968. Börn Jónu
eru Arnar, f. 24.5. 1988, og Elva
Hrund, f. 16.10. 1995. Barn Jónu
og Jóhanns er Atli Fannar, f. 6.4.
2004. Barn Jóhanns er Helga, f.
1.10. 1994. Kristján Gísli, f. 22.5.
1974, maki Kolbrún Sjöfn, f. 13.9.
1974. Þau eiga tvær dætur, Magn-
Nú er okkar hjartkæra móðir og
tengdamóðir fallin frá og þá skiljast
leiðir um tíma. Við viljum þakka
henni alla þá ástúð sem hún sýndi
okkur alla tíð en þó ekki síst börnum
okkar. Amma Ella, eins og hún var
alltaf kölluð á heimilinu, var alltaf
tilbúin að passa bæði Jónu og Krist-
ján og hafa þau hjá sér hvenær sem á
þurfti að halda og engum duldist að
hún var bæði stolt af þeim og þótti
innilega vænt um þau. Svo líða árin
og áratugir og fyrr en varir eru þau
systkinin farin að gæta að ömmu Ellu
og líta eftir henni á hverjum degi.
Milli þeirra hefur verið ofinn sterkur
strengur og það er afskaplega sárt
þegar slíkir strengir slitna. En við
huggum okkur við það að amma Ella
fekk að sofna í rúminu sínu heima og
nú er hún laus við allar þær þrautir
sem þreyttum líkama hennar fylgdi.
Með þessu ljóði kveðjum við þig,
amma Ella, og þökkum þér fyrir allt
og allt:
Hvíldin er fengin, himins öldur rugga
hjartkærri móður inn í djúpan frið.
Nú ber ei lengur yfirskin né skugga
skínandi ljómi Drottins blasir við.
Líður hún nú um áður ókunn svið.
Englanna bros mun þreytta sálu hugga.
Hvíldin er fengin himins öldur rugga
hjartkærri móður inn í djúpan frið.
Þökk sé þér fyrir alla ástúð þína
allt sem þú gafst af þinni heitu sál.
Lengi skal kær þín milda minning skína
merlar hún geislum dauðans varpa á.
Fagurt um eilífð blossar andans bál.
Burt er nú kvöl og þreyta sorg og pína.
Þökk sé þér fyrir alla ástúð þína
allt sem þú gafst af þinni heitu sál.
(M. Joch.)
Megi allir góðir vættir og vernd-
arenglar vaka yfir þinni sál.
Þinn sonur og tengdadóttir,
Gunnar og Björg.
Elsku hjartans amma Ella er dáin.
Ég hélt að ég fengi að hafa hana
aðeins lengur hjá mér. Við áttum
heima á móti hvor annarri ég og
amma og átti ég að fylgjast með
henni.
Við sömdum um það að hún kveikti
ljósið í eldhúsinu þegar hún væri
komin á fætur og þá vissi ég að allt
væri í lagi. En einn daginn kom ekk-
ert ljós svo ég labbaði yfir til hennar
en þá var amma mín dáin. Á hverjum
degi horfi ég á dimman gluggann
hennar og sakna þess sárt að sjá ekk-
ert ljós og enga ömmu sitja við eld-
húsborðið eitthvað að bardúsa.
Það var alltaf gott að hlaupa yfir í
tíu dropa af kaffi og alltaf fékk maður
eitthvert góðgæti með. Amma mín
var heimsins besti kokkur og terturn-
ar hennar þær allra bestu. Það var
ósjaldan að ég hringdi til hennar til
að fá uppskrift að hinu og þessu, og
ekki stóð á svörum.
Ekki þótti ömmu minni slæmt að fá
Jóa minn yfir til sín á kvöldin til að
nudda þreyttar axlir. Lét hún þá fara
vel um sig og horfði á sjónvarpið á
meðan. Svo varð hann auðvitað að fá
smá kaffi og spjall á eftir.
Atli Fannar, sem varð tíu mánaða
daginn sem amma dó, brosir alltaf
þegar hann sér myndina af ömmu.
Þau voru svo góðir vinir og kallaði
hún hann alltaf elsku litla vininn sinn.
Ég gæti setið og skrifað svo marg-
ar góðar minningar um elskulega
ömmu mína, um öll jóla- og páskaboð-
in hennar, en ég ætla að geyma þær í
hjarta mínu.
Elsku amma mín, ég ætla að
kveðja þig með kvæði sem Elva mín
syngur svo oft og ég hugsa að hún sé
að syngja til þín:
Ó, amma, ó, amma, æ hlustaðu á
mig,
því ég er að gráta og leita að þér.
Þú fórst út úr bænum þú fórst út á
hlað.
Þú fórst upp til Jesú í sælunnar
stað.
Amma, nú ertu komin á sælustað
til afa Steina og þið sameinuð á ný.
Ég, Jói, Arnar, Helga, Elva Hrund
og Atli Fannar biðjum góðan Guð að
vernda þig og blessa.
Blessuð sé minning elsku ömmu
minnar Elínar Friðriksdóttur.
Þín sonardóttir,
Jóna Ragúels Gunnarsdóttir.
Elsku amma mín, það voru sárar
fréttir þegar pabbi sagði mér að þú
værir dáin. En við áttum oft góðar
stundir í Furulundinum þegar ég var
hjá þér. Við bökuðum, spiluðum og
hlustuðum á tónlist.
Takk fyrir allar góðu stundirnar.
Guð geymi þig, elsku amma mín.
Þinn ömmustrákur,
Gunnar Helgi.
Þegar ástvinur kveður þá eru það
sælar minningar sem vekja bæði
gleði og sorg í hjörtum okkar sem eft-
ir lifum. Í minningu okkar er amma
ávallt að stússast í eldhúsinu. Þegar
gesti bar að garði var ávallt gnægta-
borð hlaðið krásum sem glöddu smáa
sem stóra. Hún amma vissi sko vel
hvað fær litla sælkera til að brosa.
Heimili þitt var ávallt fullt af hlýju
og umhyggju sem þú áttir nóg af.
Vonandi getum við sýnt af okkur
ámóta göfuglyndi og manngæsku á
okkar ferðalagi í gegnum lífið. Þann-
ig heiðrum við minningu þína og þau
gildi sem þú hafðir í hávegum. Við er-
um því rík sem geymum minninguna
um konuna sem setti oftar en ekki
hag annarra framar eigin. Nú hefur
þú lokið veru þinni á meðal okkar og
verður þín sárt saknað. Við kveðjum
þig, elsku, elsku amma. Megi guð
gæta þín.
Gott er sjúkum að sofna,
meðan sólin er aftanrjóð,
og mjallhvítir svanir syngja
sorgblíð vögguljóð.
Gott er sjúkum að sofna,
meðan sólin í djúpinu er,
og ef til vill dreymir þá eitthvað,
sem enginn í vöku sér.
(Davíð Stefánsson)
Haraldur Örn Reynisson og
fjölskylda, Friðrik Hrafn
Reynisson og fjölskylda.
„Hún er dáin gamla konan,“ var
það sem pabbi sagði við mig þegar
hann færði mér fréttirnar. Ég hafði
vonast til að geta komið til að kveðja
þig en ekkert okkar fékk tækifæri til
þess. Það er miður því það er svo
margt sem ég vildi þakka þér fyrir.
En þú varst hvíldar þurfi og vona ég
að þú hvílist nú vel, ég veit að afi tek-
ur vel á móti þér.
Þótt lengstum hafi verið langt á
milli okkar á ég margar góðar minn-
ingar frá samverustundum okkar. Ég
man eftir þeim skiptum sem þið afi
komuð að Hlíðarbergi og eftirvænt-
ingunni að hitta ykkur. Það var líka
ógleymanlegt að heimsækja ykkur
fyrir norðan.
Þær voru margar góðar stundirnar
sem við áttum í Hjallalundinum þeg-
ar ég bjó hjá þér. Ég kann líklega
fyrst nú að meta til fulls þann tíma
sem við áttum þar saman. Ég veit að
okkur þótti báðum jafn vænt um
þennan tíma og það gleður mig. Alltaf
gerðir þú allt sem í þínu valdi stóð til
að mér liði vel hjá þér.
Nú síðari árin höfum við Sigrún
Inga komið að heimsækja þig en þær
heimsóknir voru allar of stuttar. Það
er ekki hægt að minnast á heimsókn-
irnar til þín án þess að tala um mót-
tökurnar sem maður fékk hjá þér.
Gestrisni var þér í blóð borin og alltaf
var eins og von væri á höfðingjum í
mat. Þú varst búin að baka kökur og
aldrei borðaði maður nóg. Síðari árin
kom maður óvænt til þess að þú settir
ekki allt á haus í undirbúningi.
Þú kvaddir okkur með tárum eftir
hverja heimsókn, nú kveð ég þig með
tárum, elsku amma. Ég veit að nú líð-
ur þér vel og þið afi eruð saman aftur.
Ég þakka þér fyrir allt það sem þú
lagðir á þig til að búa okkur góða
framtíð, ég get aldrei þakkað þér til
fulls. Við gleymum þér aldrei og
minningarnar varðveitum við.
Sigursteinn og Sigrún Inga.
Elsku amma, nú ertu farin frá okk-
ur og mikið sem ég á eftir að sakna
þín sárt. Það gerðist svo fljótt og það
var svo ógurlega sárt þegar pabbi
hringdi til að segja mér að þú værir
dáin. Það er svo margt sem kemur
upp í hugann á svona stundum, allar
þær minningar sem ég á um þig og
mikið sem ég er heppin að hafa átt
ömmu eins og þig. Ömmu sem alltaf
var svo gott að koma til og núna síð-
ELÍN GUÐRÚN
FRIÐRIKSDÓTTIR