Morgunblaðið - 16.02.2005, Blaðsíða 32

32 MIÐVIKUDAGUR 16. FEBRÚAR 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Trausti Bergssonfæddist í Reykja-
vík 20. janúar 1953.
Hann lést á Køben-
havns Amts Sygehus
í Glostrup fimmtu-
daginn 20. janúar
síðastliðinn. Smári
Bergsson vélstjóri
fæddist í Reykjavík
2. maí 1951. Hann
lést á Roskilde Amts
Sygehus 8. júlí 2004.
Foreldrar þeirra
voru Þuríður Einar-
björg Erlendsdóttir
verslunarkona, f. 8.2.
1914, d. 13.9. 1983, og Børge Egon
Kjerrumgaard (ísl. nafn er Bergur
Kristjánsson) kjötiðnaðarmaður, f.
7.12. 1914, d. 13.6. 1987. Dóttir
Trausta og Ástu Fanneyjar Reyn-
isdóttur, f. 1953, er Elsa Bára, f.
1972, gift Markúsi Beinteinssyni, f.
1970, börn þeirra eru Júlía Rós, f.
1995, Ásdís Fanney, f. 1999 og
Mike Lynge, f. 1993. Síðustu sex ár-
in var Trausti í sambúð með Mer-
etha Sperling, f. 1954.
Smári kvæntist Ingu Hönnu
Kjartansdóttur, f. 1948 (skilin) og
eiga þau Írisi Björgu, f. 1971, gift
Dennis Lewis Purcell, f. 1970, dótt-
ir þeirra er Gabríella Nadine Pur-
cell, f. 1999. Seinna kvæntist Smári
Ingibjörgu Kristinsdóttur (skilin)
og varð fósturfaðir Sveinbjargar
Maríu, f. 1970, gift Ólafi Erni
Karlssyni, f. 1966, börn þeirra eru
Gabríel Örn, f. 1998 og Andrea
María, f. 2003. Dætur Smára og
Ingibjargar eru Þuríður Ósk, f.
1980, í sambúð með Árna Inga Pét-
urssyni, f. 1979 og Alma Lind, f.
1985.
Bræðurnir Trausti og Smári ól-
ust upp í Hafnarfirði og austurbæ
Reykjavíkur en sem börn fóru þeir
til Danmerkur á sumrin þar sem
þeir áttu fjölskyldu. Eftir að hafa
búið lengst af á Íslandi fluttist
Smári til Danmerkur í kringum
1984 en Trausti 1990. Þeir bræður
héldu alla tíð nánu sambandi.
Útför Trausta og minningarat-
höfn um Smára fer fram frá Graf-
arvogskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 15.
Ágúst Blær, f. 2003. Sonur Trausta
og Guðrúnar Björnsdóttur, f. 1951,
er Þór, f. 1975, kvæntur Önnu
Lenu Halldórsdóttur, f. 1976, börn
þeirra eru Arnar Snær, f. 1999 og
Helena Guðrún, f. 2003. Dóttir
Trausta og Kristbjargar Olsen, f.
1960, er Marta Rut, f. 1981. Sonur
Trausta og Berit Lynge, f. 1960, er
Einn dag um mitt sumar árið 2000
sat ég í garðinum hjá pabba í Gen-
tofte. Hann og Meretha höfðu grillað
kjöt, kartöflur og sveppi og Smári
frændi gert hið ljúffengasta
kryddsmjör. Þessa prýðismáltíð
borðuðum við með bestu lyst og skol-
uðum niður með dönsku öli á meðan
pabbi tárfelldi úr hlátri yfir mér sem
stökk úr sætinu í hvert skipti sem
geitungur birtist. Eftir matinn sátum
við síðan og spjölluðum langt fram á
kvöld eins og gerðist svo oft þegar ég
var í heimsókn hjá þeim í Danmörku.
Vinir þeirra og nágrannar komu
ósjaldan í heimsókn og sátu frameftir
líka því pabbi og Smári voru alla tíð
vinmargir. Þessi tiltekni sumardagur
situr einhverra hluta vegna sterkar í
minningunni en margir aðrir og varð
þess vegna fyrir valinu hjá mér nú.
Hann var yndislegur að öllu leyti, fólk
í góða skapinu í sólinni og pabbi að
segja sögur af öllu mögulegu sem á
dagana hafði drifið hjá honum og
Smára. Þessar sögur bræðranna
voru oft lyginni líkastar og urðu seint
þreyttar. Nú eru þær eins og fjár-
sjóður fyrir okkur, börnin þeirra, sem
við sækjum óspart í til að minnast
feðra okkar og þeirra mjög svo sér-
stöku persónuleika. Ég mun alltaf
sakna þess að taka upp símtólið og
heyra röddina hans pabba á hinum
enda línunnar. Ég mun alltaf sakna
pabba og Smára frænda og okkar
stunda saman en minningarnar eru
margar og góðar til að eiga um
ókomna tíð. Hvílið í friði elsku bræð-
ur, ykkar er sárt saknað.
Marta Rut.
Elsku pabbi.
Það er ólýsanlegur söknuðurinn
sem ég finn fyrir á hverjum degi. Það
að tala og hanga með þér á sumrin,
heyra þig tala og hlæja, og borða góð-
an mat sem þú eldaðir og bara spjalla.
En ég þakka Guði fyrir að hafa
kynnst þessum yndislega karakter.
Þú vildir allt fyrir okkur gera þegar
við vorum í heimsókn og gerðir allt,
langt fram yfir væntingar okkar. Það
er svo sárt að hugsa til þess að þetta
er allt búið og maður fær ekki að
njóta þess að hafa pabba í Danmörku.
Ég er ekki nema 19 ára og finnst ós-
angjarnt að fá ekki að hafa pabba
minn hjá mér en ég vona að þeir njóti
þín sem fá að hafa þig og að þú hafir
það sem allra best elsku pabbi. Ég bið
góðan Guð að varðveita þig og passa
sem gull.
Þín
Alma Lind.
Elsku Trausti.
Nú er þessi litli partur sem maður
hafði af pabba í Danmörku farinn líka
en ég veit að þú passar pabba eins og
þú gerðir alltaf við alla, þú elskaðir að
geta gert eitthvað fyrir fólk og redda
hlutunum. Þú varst alltaf góður við
mig og hjálpaðir okkur systrum mik-
ið í sumar þegar pabbi var veikur á
spítalanum, þó svo að þú værir ekkert
betur stemmdur sjálfur og ég vil
þakka þér fyrir allar sögurnar og
skemmtilegheitin sem þú gafst mér,
Trausti minn. Þær voru ófáar stund-
irnar sem við hlógum og skemmtum
okkur saman og ég þakka Guði fyrir
þig.
Þín frænka,
Alma Lind.
Elsku pabbi minn.
Það eru sjö mánuðir síðan við vor-
um í Danmörku hjá þér á spítalanum
og þurftum að kveðja þig. Þó að þinn
tími hafi verið kominn þá finnst mér
þú hafa farið allt of fljótt, það er svo
margt sem við áttum eftir að spjalla
um. Ég sakna þín svo mikið og á
hverjum degi óska ég þess að þegar
ég komi heim úr skólanum bíði skila-
boð frá þér á símsvaranum mínum.
Ég vildi óska þess að ég gæti talað við
þig einu sinni enn, elsku pabbi minn.
Það er svo einkennilegt að þótt við
vissum að þetta gæti gerst hvenær
sem er og við reyndum að nýta stund-
irnar sem við höfðum, þá er maður
aldrei tilbúinn. Þetta var búinn að
vera langur og strangur tími fyrir þig
síðan þú fékkst fyrsta heilablóðfallið
þitt og ég veit að hvíldin hefur verið
þér góð. Mér þykir óendanlega vænt
um allar þær stundir sem við áttum
saman, sérstaklega seinustu fjögur
ár, bæði í Danmörku og á Íslandi.
Margar kvöldstundir sem við sátum
og spjölluðum langt fram á nótt og
hlógum og grétum saman. Mig lang-
ar bara að segja þér hvað það góða
sem við höfum átt saman hefur glatt
mig mikið og hvað það erfiða hefur
kennt mér margt um lífið. Þú hefur
sýnt mér inn í heim sem, ef ekki fyrir
þig, þá hefði ég aldrei skilið. Ég er
ríkari að hafa átt pabba eins og þig
og yndislega mömmu eins og
mamma er, þið hafið kennt mér svo
margt hvort á sinn hátt.
Elsku pabbi minn, mér þykir svo
vænt um þig og ég veit að þú ert allt-
af hjá okkur systrunum. Þú átt hlýj-
an stað í mínu hjarta og ég vil að þú
vitir hvað þú og þitt líf hefur skipt
mig miklu máli, ég elska þig og sakna
þín svo sárt. Guð geymi þig pabbi
minn, þín
Þuríður Ósk.
Elsku Trausti frændi.
Núna, aðeins rúmu hálfu ári eftir
að pabbi lést, ert þú líka farinn. Þetta
eru óhugsandi aðstæður og mér
finnst svo stutt síðan við vorum hjá
þér í Danmörku að jarða pabba. Þeg-
ar ég hugsa til baka þá varð mér
hugsað til sumarsins 2003 þegar þið
bræðurnir komuð til Íslands saman
og ég sótti ykkur á flugvöllinn. Þið
voruð báðir vissir um að þetta væri
seinasta heimsókn ykkar til Íslands
og þið höfðuð rétt fyrir ykkur. Þú
varst svo spenntur yfir því að vera
hér og dróst pabba með þér upp og
niður Laugaveginn, þið skemmtuð
ykkur svo vel. Þannig varst þú alltaf,
það þufti ekki mikið til að gleðja þig
og láta þig hlæja. Ég vildi óska að
stundirnar hefðu verið fleiri því þú
fórst allt of fljótt.
Elsku Trausti minn, takk fyrir
góðu stundirnar og Guð veri með
þér. Ég sakna þín elsku frændi. Þín
frænka,
Þuríður Ósk.
Trausti pabbi minn kom alltaf á
nýjum bíl að sækja mig þegar ég var
enn minni en ég er núna. Stórum am-
erískum bílum með stórum sætum
og ég náði ekki upp í gluggann.
Pabbi náði í púða fyrir mig til að sitja
á og ég fékk að sitja frammí. Ég sá
samt ekki neitt en það var allt í lagi
því það var sjaldgæf og dýrmæt upp-
lifun að vera með pabba. Bíltúr í bæ-
inn að kaupa ís og tala við allt fólkið
sem pabbi þekkti á Laugaveginum.
Pabbi þekkti alla, líka Halla og
Ladda. Við fórum í heimsókn til
Leifs og Hönnu og stundum var farið
á Karlagötuna til Þuru ömmu í pínu-
litlu kjallaraíbúðina hennar að borða
pönnukökur og drekka heitt súkku-
laði. Þá var Smári uppáhaldsfrændi
minn stundum þar líka. Okkur
Smára þótti líka rosalega vænt um
hvort annað af því að hann hafði
fengið mig í afmælisgjöf þegar ég
fæddist. Smári var stundum með Ír-
isi dóttur sína og Lalla fósturson
sinn hjá Þuru ömmu og bæði hann og
pabbi fífluðust í okkur krökkunum
og sögðu sögur af gömlum uppá-
tækjum sínum.
Mér fannst pabbi minn engum lík-
ur, hann var a.m.k. ekki eins og
pabbar voru flestir. Hjá pabba var
ekkert bannað, hann átti alltaf nýjan
bíl og nýja kærustu í hvert sinn sem
ég hitti hann og hann átti oft ekkert
símanúmer svo ég gat ekki hringt í
hann. Hjá pabba mátti ég vaka til tólf
og það voru alltaf margir gestir sem
sátu við sófaborðið, reyktu margar
sígarettur og drukku kók með skrýt-
inni lykt. Sömu lykt og var oft af
pabba.
Á tímabili sá ég Smára miklu
meira en pabba. Smári giftist nefni-
lega mömmu hennar Sveinbjargar
sem átti heima rétt hjá mér. Þegar
ég kom heim til Sveinbjargar hitti ég
Smára og mér leið alltaf vel hjá þeim
því að ég fann svo vel hvað Smára
þótti vænt um litlu frænku sína.
Hann var líka óvenjulegur maður.
Hann kunni að búa til mat og konan
hans þurfti ekkert að hjálpa honum.
Sveinbjörg sagði að hann kynni líka
að búa til mat úr graslauk. Það var
líka hjá Smára sem ég hitti danska
afa – Börge afa í fyrsta sinn. Þá voru
allir ofsalega glaðir og Þura amma
var þar líka.
Smári flutti úr hverfinu og þegar
fjölskyldan hans stækkaði fluttu þau
með danska afa til Danmerkur. Eftir
það voru ekki fleiri fjölskylduboð
með pabba.
Stundum hvarf pabbi í marga
mánuði og svo kom hann aftur bros-
andi á amerískum bíl með nýja fal-
lega kærustu. Ég gat farið út í
sjoppu að kaupa sígarettur og ég gat
líka vaskað upp þegar það var margt
fólk í heimsókn. Pabbi átti rosalega
mörg glös. Hann átti hressa og
skemmtilega vini sem fannst ég vera
dugleg og sæt stelpa.
Ég varð unglingur og fór sjálf að
geta farið til pabba þegar ég vissi
hvar hann var. Hann kallaði mig
ennþá Litlu Ljót og mér var farið að
finnast það rosalega hallærislegt en
þótti samt vænt um það. Af því að
pabbi minnti mig á að hann meinti
það öfugt. Hann var ennþá töffari og
hafði prófað allt mögulegt. Hann orti
vísur og sagði rosalega skemmtileg-
ar sögur af því sem hann hafði upp-
lifað. Vinum mínum fannst hann
spennandi af því að hann var enginn
venjulegur pabbi. Hann kom fram
við mig eins og við værum vinir og
tók mig með á veitingastaði þar sem
engin börn eða unglingar voru. Það
var spennandi að eiga svona pabba
en ekki alltaf. Hann vildi vera pabbi
þegar það hentaði honum og ég var
ekki alltaf sátt við það. Það liðu tíma-
bil þar sem við töluðum ekki saman í
langan tíma og okkur fannst það báð-
um ömurlegt.
Síðustu árin á Íslandi voru honum
erfið og hann var sjálfum sér verst-
ur. Hann kvaddi mig með símtali og
svo flutti hann til Smára til Dan-
merkur.
Hann hringdi stundum fámæltur
og stundum mjög glaður að segja
mér hvað hann hefði það gott. Stund-
um í glasi og þá gjarnan með Smára.
Hann fór að búa með Meretha og
fór að hafa mikið samband. Það voru
alltaf sterk bönd á milli bræðranna
þó að þeir væru ekki alltaf sáttir.
Þeir voru síðustu árin báðir í miklu
sambandi við börnin sín og börn
hvors annars. Hringdu oft í okkur og
urðu ofsaglaðir þegar við heimsótt-
um þá. Þeir sváfu á sófanum hjá vin-
um og kunningjum til að geta lánað
okkur rúmin sín ef okkur vantaði
gistingu.
Nú síðast í nóvember kom pabbi
og Meretha til mín til Jótlands í eina
viku að létta undir með heimilishald-
inu þegar maðurinn minn var í burtu
vegna vinnu. „Slapparðu aldrei af
elskan mín’“ spurði hann mig eitt
kvöldið og færði mér púrtvínsglas
þegar ég sat við undirbúningsvinnu.
Þeir voru báðir bræðurnir óendan-
lega stoltir af börnunum sínum og
við fundum það vel. Það var alveg
sama hvort við gerðum eitthvað
merkilegt eða ekki, það var alltaf
sama stoltið í röddinni þegar þeir
færðu okkur fréttir af hvort öðru.
Pabbi tók því mjög nærri sér þegar
Smári dó í sumar eftir erfið veikindi
sem hann hafði reynt eftir bestu getu
að styðja hann í gegn um. Mér fannst
hluti af pabba hafa dáið þegar Smári
dó og ég var sannfærð um að hann
færi fljótlega til hans. Því miður
reyndist það rétt því hann fékk heila-
blóðfall hálfu ári síðar og dó næsta
dag á 52 ára afmælisdaginn sinn.
Ég vil ekki enn trúa því að hvor-
ugur þeirra eigi aldrei eftir að
hringja í mig aftur eða faðma mig og
kyssa eins og þeir gerðu en líklega
mun ég átta mig betur á því bráð-
lega. Ég á ekki óteljandi ljúfar minn-
ingar um mig og pabba né pappa-
kassa með dýrmætum gjöfum en
hann gaf mér skilyrðislausa ást, sem
er mörgum reiðiköstum og vonbrigð-
um yfirsterkari. Þess vegna er ég
þakklát.
Elsa Bára.
TRAUSTI OG SMÁRI
BERGSSYNIR
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
AUÐUR KRISTINSDÓTTIR,
Brautarholti,
Kjalarnesi,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni fimmtu-
daginn 17. febrúar kl. 13:00.
Jarðsett verður í Brautarholtskirkjugarði á
Kjalarnesi að lokinni stuttri minningarathöfn
í Brautarholtskirkju.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á minningarsjóð Hjúkrunarþjón-
ustunnar Karítas eða Krabbameinsfélag Íslands.
Ólafur Jónsson,
Kristinn Gylfi Jónsson, Helga Guðrún Johnson,
Björn Jónsson, Herdís Þórðardóttir,
Jón Bjarni Jónsson,
Emilía Björg Jónsdóttir, Þorbjörn Valur Jóhannsson
og barnabörn.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
RÓSA SIGRÍÐUR LEVERIUSARDÓTTIR,
lést á Sólvangi, Hafnarfirði, að kvöldi föstu-
dagsins 28. janúar sl.
Útförin fór fram í kyrrþey.
Sérstakar þakkir til starfsfólks 4. hæðar á Sól-
vangi fyrir góða umönnun.
Guðbjörg S. Ólafsdóttir, Eyjólfur Guðmundsson,
Ingi Þ. Ólafsson, Helga Nína Svavarsdóttir,
Ólafur F. Ólafsson, Ágústa Kjartansdóttir,
Oddur R. Ólafsson, Margrét Erlingsdóttir,
ömmu- og langömmubörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi, langafi, bróðir og mágur,
HARALDUR GUÐMUNDSSON
flugumferðarstjóri,
Háholti 23,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Hafnarfjarðarkirkju föstu-
daginn 18. febrúar kl. 13.00.
Áslaug Guðmundsdóttir,
Emil Guðmundsson, Sigurbjört Gústafsdóttir,
Guðmundur Haraldsson, Bára Ásbjörnsdóttir,
Þorgeir Haraldsson, Kolbrún Jónsdóttir,
Helga Haraldsdóttir, Haraldur Þorgeirsson,
Haukur Haraldsson, Herdís Jóna Guðjónsdóttir,
afa- og langafabörn.