Morgunblaðið - 26.02.2005, Side 38

38 LAUGARDAGUR 26. FEBRÚAR 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Svafar Helgasonfæddist á Hamri
í Fljótum 30. ágúst
1920. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Sauðárkróks þriðju-
daginn 15. febrúar
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Gunnhildur Krist-
jánsdóttir húsmóðir
og Helgi Kristinsson
smiður á Siglufirði.
Svafar átti þrjú
systkini, eitt er látið.
Svafar kvæntist
30. ágúst 1945 Gunn-
hildi Magnúsdóttur. Þau eiga
tvær dætur, þær eru; 1) Hildur,
gift Jóni Þóri Ólafssyni, börn
þeirra eru Ólöf Ágústa, f. 5. nóv.
1968, d. 8. febrúar 1989, Arnþór,
í sambúð með Ingu Láru Gylfa-
dóttur og Ómar Andri. Fyrir átti
Hildur soninn Svavar Ásbjörns-
son, kvæntur Eddu Björk Jóns-
dóttur. 2) Ólöf, gift
Wilhelm Wessman,
börn þeirra eru
Linda Wessman,
gift Knúti Rúnars-
syni, Róbert Wess-
man, kvæntur Ýr
Jensdóttur og
Gunnhildur Wess-
man, í sambúð með
Arnari Haraldssyni.
Langafabörnin eru
sex.
Svafar gekk í
Gagnfræðaskóla
Siglufjarðar, síðan í
Verslunarskóla Ís-
lands og útskrifaðist þaðan 1939.
Hann vann lengst af við skrif-
stofustörf hjá Kaupfélagi Skag-
firðinga. Svafar var einn af
stofnendum Lionsklúbbs Sauðár-
króks.
Útför Svafars fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 11.
Elsku afi hefur kvatt þennan heim.
Þegar við lítum til baka eigum við
margar góðar minningar um hann
Svafar afa og við geymum þær og
varðveitum í hjörtum okkar. Við vit-
um að núna líður honum vel og það er
huggun okkar.
Elsku amma, Guð veri með þér og
styrki þig í þessari sorg.
Elsku afi, við systkinin viljum
kveðja þig með þessum sálmi.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Guð geymi þig, elsku afi.
Linda, Róbert, og
Gunnhildur Wessman.
Elsku afi minn, nú fékkst þú loks-
ins frið og ró eftir langvarandi veik-
indi. Þótt það hafi verið það sem koma
átti, þá kemur samt skellur á mann og
minningarnar um þig flæða fram í
hugann. Þar sem ég er alinn upp hjá
ykkur ömmu á Öldustígnum áttum
við margar góðar stundir saman, sem
ég geymi með sjálfum mér, en það
sem stendur uppúr og ég hef reynt að
hafa að leiðarljósi, er hvað þú gast
alltaf verið í góðu skapi og snúið flest-
öllu upp í grín og glens, ásamt því að
vera úrræðagóður þegar á þurfti að
halda. Ég mun sakna þín mikið.
Mig langar að enda þessa minningu
um þig á línu úr dægurlagi sem var í
miklu uppáhaldi hjá þér og vekur allt-
af upp bros hjá mér, elsku afi, nú er
ballið búið en minningin um þig lifir
hjá mér alla ævi.
Þinn dóttursonur og nafni
Svavar Ás.
Þær koma oft í hug minn nú orðið
ljóðlínur Bólu-Hjálmars „Mínir vinir
fara fjöld“. Við, sem komin erum yfir
sjötugt, verðum að sætta okkur við að
horfa á eftir æ fleirum af vinum okkar
og jafnöldrum. Við þessu er ekkert að
segja. „Guð hefur búið þau örlög öllu
holdi“ og „þar eiga með þér hlut aldir
og óbornir“ eins og segir í helgri bók.
Huggun okkar er vissan um, að þeir
eru ekki horfnir okkur nema um
stund, við eigum eftir að mæta þeim á
ný. En þegar þeir kveðja, þá er gott
að staðnæmast, orna sér við góðar
minningar og senda bæn og þökk til
hans, sem sagði: „Komið til mín allir,
þér sem erfiðið og þunga eruð hlaðn-
ir, og ég mun veita yður hvíld.“.
Tveir vinir mínir, og fyrrum sókn-
arbörn, eru bornir til grafar á Sauð-
árkróki í dag. Hugir okkar hjóna leita
því norður til ástvinanna, sem á eftir
horfa. Annar þeirra er Svafar Helga-
son. Hildur dóttir þeirra Svafars og
Öbbu, konu hans, var í fyrsta ferm-
ingarbarnahópnum mínum á Krókn-
um og góð tengsl við hana og síðar
Ólöfu, yngri systur hennar, skópu
kunningsskap, sem varð að traustri
vináttu. Abba söng í kirkjukórnum og
átti sæti ásamt mér í æskulýðsráði.
Þannig spunnust þræðir okkar í milli,
þræðir sem urðu æ sterkari.
Minningarnar um Svafar eru fyrst
og fremst um góðan dreng, rólyndan
og hægan í fasi, alltaf hlýjan í viðmóti.
Hann hafði fallegan, drengilegan
svip, sem ég sannfærðist fljótt um, að
speglaði vel hans innri mann. Hand-
tak hans skilaði trausti og heilindum
að hjarta náungans. Hann var í senn
hógvær maður og hlédrægur, jafnvel
um of. Það var honum oft erfitt að
opna sig, ekki síst þegar áföll urðu. Þá
vildi hann bera harm sinn í hljóði. En
snertingin, hlýjan og viðmótið allt
sagði reyndar oftast það sem segja
þurfti.
Svafar var búinn að eiga við lang-
varandi veikindi að stríða og var
lengst af heima við aðdáanlega um-
hyggju Öbbu. Þegar hann komst ekki
lengur stigann milli hæða í húsi
þeirra, lét hún breyta bílskúrnum í
hjónaherbergi og opna inn í stofuna.
Myndin af samfélagi þeirra við hinar
mjög erfiðu aðstæður er fagur vitn-
isburður gagnkvæms kærleika þeirra
og mikillar fórnfýsi hennar.
Þeirri baráttu er lokið með sigri,
sem felst í því, að erfiðir líkamsfjötrar
eru fallnir og kærleikur Guðs hefur
lyft heilbrigðri sál í himingeim.
Minningarnar um Svafar kalla
fram þakklæti okkar Dagbjartar
beggja. Þar kemur einnig í hugann
brot úr ljóði eftir sr. Matthías:
Gullið sá ég glóði
glatt í þínu hjarta,
gull, sem geymt í sjóði,
gefur framtíð bjarta.
Abba, Hildur, Ólöf og ástvinir aðr-
ir. Megi sú eilífðarsýn, sem þessar
ljóðlínur geyma, vera huggun ykkar
og styrkur. Það er bæn okkar hjóna
beggja. Guð styrki ykkur öll og annist
góðan dreng.
Þórir Stephensen.
SVAFAR
HELGASON
✝ Ásta Linddal Stef-ánsdóttir bóndi
fæddist á Möðrudal á
Fjöllum 26. apríl
1916. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 19. febrúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Katr-
ín Brynjólfsdóttir, f.
1883, d. 1950, og Stef-
án Einarsson bóndi, f.
1848, d. 1916. Systk-
ini Ástu samfeðra
voru: Aðalbjörg
Anna, f. 1878, d. 1953,
Jón Aðalsteinn, f.
1880, d. 1971, Sigurður Aðalgeir, f.
1883, María Ingibjörg, f. 1888, d.
1929, Einar Stefán, f. 1891, d. 1968,
Hróðný Sigríður, f. 1892, d. 1966,
Ingvar Haukur, f. 1901, d. 1953, og
Guðlaug Bergljót, f. 1903, d. 1995.
Börn Ástu og Antons J. Guðjóns-
sonar eru: 1) Ásta Erla, f. 24. júlí
1937, fyrrverandi maki Jón Zoph-
oníasson, f. 1933, þau eiga sex
börn, tuttugu og þrjú barnabörn
og tólf barnabarnabörn. Barnsfað-
ir Ari Zophoníasson, f. 1945, d.
1977, þau eiga eitt barn og tvö
barnabörn. 2) Hörður, f. 20. maí
1939, fyrrverandi maki Rosemarie
Karlsdóttir, þau eiga þrjú börn og
tvö barnabörn.
Sambýlismaður Ástu var Jón
Guðjónsson, f. í Auðsholti í Hruna-
mannahreppi 17. október 1910, d.
20. nóvember 1984. Foreldrar hans
voru Kristjana Jóns-
dóttir, f. 1. maí 1872,
d. 14. september
1922, og Guðjón Jóns-
son, f. 10. apríl 1875,
d. 31. janúar 1955.
Synir Ástu og Jóns
eru: 1) Guðjón Már, f.
28. ágúst 1941, kona
hans er Sigurborg Ás-
geirsdóttir, f. 8. júlí
1960, þau eiga fimm
börn og fjögur barna-
börn, og 2) Stefán
Muggur, f. 30. ágúst
1946, kona hans er
Kristín Ágústsdóttir,
f. 16. apríl 1951, þau eiga fjögur
börn og þrjú barnabörn.
Ásta ólst upp hjá móður sinni
sem var vinnukona á ýmsum stöð-
um. Lengst framan af var hún á
Seli í Hrunamannahreppi en flutt-
ist þaðan að Galtafelli fyrir ferm-
ingu. Fljótlega upp úr því flutti hún
á Stokkseyri, síðar fór hún í vist til
Reykjavíkur og vann þar og á fleiri
stöðum þar til um tvítugt að hún
fluttist til Vestmannaeyja, þar sem
hún bjó með Antoni Guðjónssyni.
Við samvistarslit þeirra fluttist
hún aftur til Stokkseyrar, þar sem
hún hóf búskap ásamt Jóni Guð-
jónssyni, fyrst á Kumbaravogi (þá
Sólheimum), en 1941 fluttu þau að
Vestri-Grund.
Útför Ástu verður gerð frá
Stokkseyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Elsku mamma og amma á Grund.
Það er með mjög miklum söknuði
sem við kveðjum þig.
Við vitum að þetta var þín ósk og
vilji, og að þú vildir ekki mörg orð.
Því ætlum við að kveðja þig með
þessum sálmi.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Valdimar Briem.)
Elsku mamma og amma.
Við vitum að þú munt ávallt fylgj-
ast með okkur og þú lifir áfram í
hjörtum okkar.
Við munum ávallt sakna þín.
Þinn sonur og barnabörn og
barnabarnabörn
Hörður, Ásta, Finnur,
Aníta, Karl Georg og
Nökkvi Reyr.
ÁSTA LINDDAL
STEFÁNSDÓTTIR
✝ Lúðvík Sigur-björn Þórðarson
fæddist á Hrauns-
múla, Kolbeinsstaða-
hreppi 16. desember
1925. Hann lést á
Sjúkrahúsi Akraness
20. febrúar síðastlið-
inn. Foreldar hans
voru Sigurveig Dav-
íðsdóttir, f. 4. desem-
ber 1896 að Hamri,
Svínavatnshreppi, A-
Húnavatnssýslu, d. í
Stykkishólmi 28. mars
1951, og Þórður Árna-
son, f. á Syðri-Rauða-
mel í Kolbeinsstaðhreppi 28. sept-
ember 1894. Börn þeirra voru
Arelíus Borgfjörð, Davíð Árni,
Kristján Jónsson, Elínborg, Krist-
ín, Sigríður Rósa, Elín Jónína, Ingi-
björg Guðlaug, Jón, Ásta Eygló,
Lúðvík Sigurbjörn og andvana
fæddur drengur. Fyrir átti Þórður
einn son, Friðrik. Elín Jónína og
Ásta Eygló lifa bróður sinn.
Eiginkona Lúð-
víks er Halldóra
Guðmundsdóttir, f.
Hamraendum í Mið-
dölum 28. mars 1931.
Hún er dóttir
hjónanna Gróu Mar-
íu Sigvaldadóttur og
Guðmundar Bald-
vinssonar. Börn Lúð-
víks og Halldóru eru
Gyða, f. 11. febrúar
1963 og Guðmundur
Steinar, f. 3. ágúst
1966. Sonur Gyðu er
Elvar Ágústsson.
Dóttir Guðmundar
Steinars er Arena Huld.
Dóttir Lúðvíks og Maríu Báru
Frímannsdóttur er Hervör, f. 6.
ágúst 1952, gift Óskari Guðjóns-
syni, þau eiga þrjú börn, Rakel,
Maríu Kristínu og Óskar, og fjögur
barnabörn.
Lúðvík Sigurbjörn verður jarð-
sunginn frá Kvennabrekkukirkju í
Dölum í dag kl. 14.
Elsku pabbi og afi. Nú ertu far-
inn frá okkur endanlega, þú fjar-
lægðist okkur hægt og á undarlegan
hátt. Að greinast með Alzheimer er
mikið áfall og sorgleg raun, en við
viljum minnast þín eins og þú varst
áður en sá vágestur barði að dyrum.
Minningin lifir um elskulegan föður
sem alltaf var tilbúinn að hjálpa
okkur í öllu sem við tókum okkur
fyrir hendur, innilegan afa sem
smíðaði kassabíl með afastráknum
sínum, manninn sem unni náttúru
landsins og dýrunum sínum, þó
mest hestunum sem hann hafði sér-
stakt dálæti á. Allar liðnar stundir
þökkum við þér og kveðjum þig með
þessu ljóði sem er lýsandi fyrir
þann sjúkdóm sem tók þig hægt og
bítandi frá okkur.
Þú hvarfst
þér sjálfum og okkur
hvarfst
inn í höfuð þitt
dyr eftir dyr luktust
og gátu ei opnast á ný
þú leiðst
hægt á brott
gegnum opnar bakdyr
bústaður sálarinnar
er hér enn
en stendur auður
sál þín er frjáls
líkami þinn hlekkjaður
við líf
sem ekki er hægt að lifa
þú horfðir framhjá mér
tómum augum
engin fortíð
engin framtíð
engin nútíð
við fengum aldrei að kveðjast.
(Þýð. Reynir Gunnlaugsson.)
Gyða, Steinar og Elvar.
Mig langar, fyrir hönd fjölskyldu
minnar, að minnast Lúlla, eins og
hann var alltaf kallaður, með nokkr-
um orðum.
Það var sólríkur og fallegur
morgunn þegar ég sá Lúlla í fyrsta
sinn. Hann var þá nýkominn úr
Reykjavík með Höddu sinni að
heimsækja tengdaforeldra sína að
Hamraendum. Þær ferðir áttu eftir
að verða fleiri enda var Lúlli at-
vinnubílstjóri af Guðs náð. Sem
dæmi var hann leigubílstjóri hjá
Hreyfli til margra ára, ók rútu hjá
Norðurleið um árabil og eftir að
fjölskyldan settist að í Dölunum var
hann bílstjóri hjá Mjólkursamlaginu
í Búðardal þar til hann lét af störf-
um fyrir aldurs sakir. Þó að Lúlli
hafi oftast komið keyrandi í Dalina
átti hann sér annað áhugamál en
bíla en það voru hestar. Hann kom
stundum ríðandi úr Reykjavík vest-
ur í Dali í góðra vina hópi. Gull-
toppur og Höttur voru þar með í för
um tíma en mér eru þeir minn-
isstæðir vegna þess að mér fannst
þeir svo miklir Reykjavíkurhestar,
þeir átu pylsur og voru yfir sveita-
hestana hafnir. Lúlli stundaði tamn-
ingar með Bjössa Þórðar og Skarp-
héðni Pálssyni meðal annars á
Hrafnabjörgum og í Pálsseli í Lax-
árdal. Ég minnist þess að hafa farið
með Höddu systur eitt sumarkvöld
fram í Laxárdal að kíkja á kappana.
Þar höfðust þeir við í tjöldum og
skúrum sem þætti ekki boðleg að-
staða í dag.
Margs er að minnast en í gegnum
tíðina áttum við margar ánægjuleg-
ar stundir saman, ekki síst yfir spil-
um en ef þau voru tekin upp var
Lúlli fyrsti maður að borðinu. Með
Lúlla er fallinn góður drengur.
Minning hans lifir áfram og ekki er
ósennilegt að hann þeysi nú um
slétturnar efra á glæstum fákum.
Elsku Hadda og fjölskylda, hugur
okkar er hjá ykkur, þið eigið alla
okkar samúð.
Sigvaldi Guðmundsson
og fjölskylda.
Minningin um Lúlla, eins og hann
var alltaf kallaður, er mér skýr sem
góðmennis sem börn hændust að og
sérstaks snyrtimenni. Bílar og hest-
ar voru aðaláhugamál hans og um-
gengni hans við þessi tvö áhugamál
voru svo að eftir var tekið. Akstur
var hans aðalstarf, s.s. Hreyfill,
Norðurleið og Mjólkursamsalan.
Þótti hann góður bílstjóri og fór vel
með bíla sem hann ók. Lúlli var afar
dulur maður og oft hefur honum lið-
ið illa seinni árin út af sínum sjúk-
dómi, en ekki kvartaði hann. Síð-
ustu tvö árin var hann á
sjúkrahúsinu á Akranesi og var vel
hugsað um hann þar. En hól var
ekki það sem átti við Lúlla. Því læt
ég þetta duga, en þakka fyrir árin
sem ég og fjölskylda mín fékk að
verða þér samferða, kæri mágur.
Eiginkonu, börnum og barnabörn-
um votta ég samúð. Far þú í friði,
friður Guðs þig fylli.
Gott er sjúkum að sofna,
meðan sólin er aftanrjóð,
og mjallhvítir svanir syngja
sorgblíð vögguljóð.
Gott er sjúkum að sofa,
meðan sólin í djúpinu er,
og ef til vill dreymir þá eitthvað,
sem enginn í vöku sér.
(Davíð Stefánsson.)
Blessuð sé minning þín.
Baldvin Guðmundsson
og fjölskylda.
LÚÐVÍK SIGUR-
BJÖRN ÞÓRÐARSON