Morgunblaðið - 12.03.2005, Síða 43

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. MARS 2005 43
MINNINGAR
✝ Árni Jens Val-garðsson fæddist
2. apríl 1984. Hann
lést í umferðarslysi
3. mars síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Þóra Guðrún Árna-
dóttir, f. 12. des.
1965, og Valgarður
Sigurðsson, f. 16.
sept. 1959. Bræður
Árna eru Guðmund-
ur Elvar, f. 17. sept.
1986, og Daníel, f. 7.
okt. 1992. Foreldrar
móður Árna eru
Árni Pétursson, f.
28. okt. 1938, og Svanhildur
Ágústa Sigurðardóttir, f. 11. maí
1947. Foreldrar föður hans eru
Sigurður Alexand-
ersson, f. 16. jan.
1925, og Helga Sæ-
mundsdóttir, f. 6.
ágúst 1931.
Unnusta Árna er
Brynja Vala Guð-
mundsdóttir, f. 1.
maí 1984.
Árni ólst upp á
Sigurðarstöðum á
Melrakkasléttu og
gekk í barnaskóla á
Raufarhöfn. Hann
var nemandi í Vél-
skóla Íslands er
hann lést. Útför
Árna verður gerð frá Raufar-
hafnarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Kveðja frá unnustu
Þú varst minn vetrareldur.
Þú varst mín hvíta lilja,
bæn af mínum bænum
og brot af mínum vilja.
Við elskuðum hvort annað,
en urðum þó að skilja.
Ég geymi gjafir þínar
sem gamla helgidóma.
Af orðum þínum öllum
var ilmur víns og blóma.
Af öllum fundum okkar
slær ævintýraljóma.
Og þó mér auðnist aldrei
neinn óskastein að finna,
þá verða ástir okkar
og eldur brjósta þinna
ljós á vegum mínum
og lampi fóta minna.
(Davíð Stef.)
Elsku Árni minn, þú veist að ég
mun alltaf elska þig, til enda veraldar.
Brynja Vala Guðmundsdóttir.
Í sálmi Hallgríms Péturssonar,
Allt eins og blómstrið eina, er hægt að
lesa eftirfarandi:
Á snöggu augabragði afskorið verður fljótt,
lit og blöð niður lagði, –
líf mannlegt endar skjótt.
Árni Jens Valgarðsson, unnusti
dóttur minnar, lést í umferðarslysi 3.
mars, hann hefði orðið 21 árs 2. apríl
næstkomandi.
Þegar Árni fór að venja komur sín-
ar hingað á heimilið fyrir tveimur og
hálfu ári síðan var farið fram á að
hann yrði kynntur fyrir fjölskyldunni
og látinn segja á sér deili og kom
nokkuð fljótt í ljós að þarna var á
ferðinni vænn drengur. Hjálpaði þar
til sameiginlegur áhugi okkar á alls
kyns tæknibúnaði og ekki síst gerði
hann sér fulla grein fyrir því að ein af
frumþörfum nútímaheimilisins voru
öflug hljómflutningstæki og heima-
bíó.
Fyrstu mánuðina máttu blessuð
börnin ekki hvort af öðru sjá og er
ekki grunlaust að fyrir að kynnast
ástinni í fyrsta sinn hafi námsárangur
vetrarins í bóklegu fræðunum farið
halloka þetta misseri. Eitt var það í
fari Árna sem við tókum strax eftir,
það var umhyggja hans fyrir foreldr-
um sínum og yngri bræðrum, þeir litu
upp til hans sem elsta bróður og hann
var þeirra fyrirmynd í einu og öllu,
mikill og sár er þeirra missir, Elvars
og Daníels. Enn fremur þótti það
ekkert tiltökumál að skjótast austur á
Sigurðarstaði ef hans hjálpar var þörf
þó leiðin fram og til baka tæki drjúg-
an tíma dagsins. Haustið 2004 ákváðu
þau að halda til Reykjavíkur, leigja
þar saman og stunda nám, hún í Há-
skóla Íslands og hann í Vélskólanum.
Sú staðreynd að eiga aldrei aftur
eftir að heyra hann renna í hlað er
þyngri en tárum tekur.
Það vita þeir er reynt hafa hversu
óumræðilega sárt það er að fylgjast
með barninu sínu missa það sem því
er kærast í lífinu, unga manninn sem
hún gaf ást sína, hjarta sitt og sak-
leysi og ætlaði að ganga með allt á
enda veraldar.
Í ljóðinu Ferðalok eftir Jónas Hall-
grímsson, einu fallegasta ljóði sem ég
hef lesið, stendur eftirfarandi:
Háa skilur hnetti
himingeimur,
blað skilur bakka og egg,
en anda sem unnast
fær aldregi
eilífð að skilið.
Fyrir nokkrum árum missti vinur
minn son sinn í umferðarslysi. Þegar
ég hringdi í hann stuttu seinna og
spurði hvernig honum liði sagði hann:
,,Það er allt í lagi meðan ég hef nóg
við að vera en um leið og um hægist
kemur söknuðurinn og sorgin, það er
eins og þetta bíði einhvers staðar aft-
an í höfðinu og kemur um leið og færi
gefst.“
Elsku Brynja Vala, minningarnar
um tíma ykkar Árna, fyrstu ástarinn-
ar þinnar, átt þú nú ein. Geymdu þær
í hjarta þínu um ókomna tíð.
,,Mann nokkurn dreymdi draum.
Honum fannst hann ganga á ströndu
með Drottin sér við hlið. Á himninum
sá hann atburði í lífi sínu. Og við
hvern atburð sá hann spor í sandin-
um, hlið við hlið, hans spor og spor
Drottins. Þegar hann hafði séð síð-
asta atburðinn í lífi sínu, þá leit hann
til baka á sporin í sandinum. Hann
tók eftir því, að oft voru bara fótspor
eftir einn í sandinum. Og það var þeg-
ar hann var daprastur og leið verst í
lífinu. Honum leið illa yfir þessu og
spurði Drottin um þetta: „Drottinn,
þú sagðir, að þegar ég hefði ákveðið
að fylgja þér, þá myndir þú ganga
með mér alla leið á leiðarenda. En ég
hef tekið eftir því, að þegar mér leið
verst í lífinu, þá eru bara spor eftir
einn. Ég skil ekki hvers vegna þú yf-
irgafst mig, þegar ég þarfnaðist þín
mest.“ Drottinn svaraði: „Elsku
barnið mitt. Mér er annt um þig og ég
myndi aldrei hafa yfirgefið þig, þegar
þú þjáðist og þér leið illa, og þegar þú
sérð fótspor eftir einn, þá bar ég þig í
gegn um erfiðleikana.“
Við viljum þakka öllum þeim sem
hafa styrkt okkur, aðstandendur
þessara ungmenna og huggað undan-
farna daga. Okkar sem næst þeim
stöndum bíður nú það verkefni að
styðja Brynju Völu, bræður og for-
eldra Árna til þess að læra að fóta sig
aftur í nýjum veruleika og framandi
köldum heimi.
Elsku Árni, við hefðum öll viljað fá
að vera þér lengur samferða. Hafðu
þökk fyrir þína alltof stuttu samfylgd.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Guðmundur Hrafn
Brynjarsson, Bryndís
Reynisdóttir, Katrín
Guðmundsdóttir.
Stundin líður, tíminn tekur,
toll af öllu hér,
sviplegt brotthvarf söknuð vekur
sorg í hjarta mér.
Þó veitir yl í veröld kaldri
vermir ætíð mig,
að hafa þó á unga aldri
eignast vin sem þig.
(Hákon Aðalsteinsson.)
Nú sitjum við öll saman og hugsum
til þín og rifjum upp þær stundir sem
við áttum með þér. Þær eru svo
margar og góðar að við komum þeim
ekki á blað. Tíminn stoppaði hjá okk-
ur öllum þegar við fengum þessar
hræðilegu fréttir um fráfall þitt, elsku
Árni. Sú tilhugsun ein, að við munum
ekki hitta þig aftur, virðist svo óraun-
veruleg. Við bíðum eftir því að þú
labbir inn um dyrnar hjá okkur með
hláturinn þinn og brosið, í leðurjakk-
anum nýkominn úr ljósum og tilbúinn
út á lífið. Þú varst sannur vinur vina
þinna, það var alltaf hægt að treysta á
þig ef mann vantaði hjálparhönd.
Þær voru ófáar stundirnar sem við
áttum með þér sem fá okkur til þess
að brosa og hlæja. Við munum alltaf
minnast þín með bros á vör og þú
munt lifa í hjörtum okkar, alltaf. Guð
geymi þig, elsku vinur.
Þínir vinir
Auður, Hörður, Dagmar,
Ragnar, Fjóla, Eiður og Jóhann.
Þá er komið að kveðjustundu hjá
okkur, elsku vinur minn, og verður
þín sárt saknað. Þegar mér var sagt
að þú værir dáinn vildi ég ekki trúa að
guð gæti verið svona vondur og órétt-
látur, þú sem varst í blóma lífsins og
áttir allt lífið framundan. En minn-
ingin um þig mun ávallt vera í hjarta
mér og allar góðu stundirnar sem við
áttum saman, og mun ég sérstaklega
sakna þess að fá ekki þessar reglu-
legu hringingar frá þér. Það var svo
gaman þegar þú hringdir í mig og
sagðir mér sögur af þér.
Það eru svo margar minningar sem
koma upp í hugann þegar maður
hugsar um þig, eins og t.d síðasti sjó-
mannadagur,vá, hvað var gaman,
þetta var þinn dagur. Og svo alltaf í
skólanum, manstu hvað var bara allt-
af gaman þegar við hittumst, alltaf
hlógum við og höfðum gaman.
Ég vil þakka fyrir að hafa fengið að
kynnast svona skemmtilegum og góð-
um strák eins og þér. Þú hverfur aldr-
ei úr hjarta mér. Ég vil votta Valla,
Þóru, Elvari og Daníel og fjölskyldu
alla mína samúð og biðja guð um að
halda verndarhendi yfir þeim.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregarárin stríð.
(V. Briem,)
Þín vinkona
Árdís Inga.
Það voru harmafregnir sem bárust
að norðan eftir síðustu helgi þess efn-
is að Árni Jens á Sigurðarstöðum
hefði látist í bílslysi daginn áður.
Mann setur hljóðan. Upp rifjast ýms-
ar minningar frá þeim tíma sem við
bjuggum á Raufarhöfn. Árni Jens er
einn af þeim unglingum sem manni
eru minnisstæðir frá þessum árum.
Tengslin voru mikil milli krakkanna
eins og gengur í ekki stærra sam-
félagi. Árni Jens var tápmikill og
dugnaðarlegur strákur sem kom oft
til okkar í matarhléum í skólanum eða
utan skólatíma á þessum árum, hann
bauð félögum sínum út að Sigurðar-
stöðum og margt var brallað. Veiði-
vötn og fuglalíf Sléttunnar eru æv-
intýraheimar fyrir börn og unglinga.
Sigurðarstaðir á Sléttu er einn af
fáum bæjum sem enn eru í byggð
nyrst á Melrakkasléttu. Þar tuddast
norðanáttin hart þegar sá gállinn er á
henni en þar leikur líka suðvestan-
áttin hvað blíðast við mann þegar
hennar nýtur við. Það þarf duglegt og
útsjónarsamt fólk til að nýta þá land-
kosti sem harðbýlar jarðir á Sléttunni
búa yfir. Árni Jens hafði öll þessi ein-
kenni til að bera, vinnusamur og dug-
legur að bjarga sér.
Eftir að við fluttum að norðan þá
hittumst við af og til á götu þegar
hann var á leið í skólann og við spjöll-
uðum saman. Hann hafði tekið
ákveðna stefnu í lífinu, nám var
stundað í Vélskólanum og sjórinn
togaði. Á lífshlaup þessa dugnaðar-
pilts er síðan klippt á einu andartaki.
Við vottum foreldrum Árna Jens
og bræðrum hans á Sigurðarstöðum,
afa hans og ömmu á Raufarhöfn og
öðrum aðstandendum okkar innileg-
ustu samúð við þeirra mikla missi.
Gunnlaugur og fjölskylda.
Þegar fréttir bárust um að ungur
maður hefði látið lífið í bílslysi norðan
Kópaskers 3. þessa mánaðar setti
mig hljóðan og ég hugleiddi miskunn-
arleysi örlaganna. Síðar sama dag
varð kunnugt að ungi maðurinn var
Árni Jens Valgarðsson, nemandi í
Vélskóla Íslands. Þá fékk þessi sorg-
legi atburður á sig enn nýja mynd í
huga okkar nemenda og starfs-
manna. Þegar frétt um fráfall nem-
anda berst inn í skóla missa allir móð-
inn um stund og máttleysi og hugsun
um óréttlæti sækir að.
Árni Jens innritaðist í Vélskóla Ís-
lands haustið 2000 og eftir hlé við
störf á sjó úti hóf hann aftur nám
haustið 2004 en stefndi frá upphafi að
því að menntast til hæsta stigs vél-
stjórnar og ljúka námi sem vélfræð-
ingur af fjórða stigi. Framtíðin blasti
við þessum unga manni þegar örlögin
tóku af honum ráðin.
Árni Jens vék ekki frá markmiði
sínu á ferð sinni í skólanum, stundaði
nám sitt af eljusemi og var hálfnaður
að takmarki sínu.
Hann var góður nemandi og hvers
manns hugljúfi og hefur mér verið
sagt af þeim sem honum kenndu að
þar hefði farið hæglátur maður, klár á
sínum markmiðum og með stefnuna á
hreinu.
Við þökkum Árna Jens ánægjuleg-
ar samvistir.
Nemendur og starfsmenn skólans
flytja fjölskyldu hans og ástvinum
hugheilar samúðarkveðjur. Megi guð
veita þeim huggun í þeirra miklu
sorg.
Jón B. Stefánsson
skólameistari.
Elsku Árni, að hugsa til þess að þú
sért farinn frá okkur er skrýtin til-
finning, en í hjarta okkar skilurðu eft-
ir fullt af skemmtilegum minningum
sem við áttum saman á síðustu árum.
Þegar þú varst með voru hlutirnir
aldrei beint eðlilegir, þá meinum við
að allt sem við gerðum saman er
ógleymanlegt fyrir okkur. Þær eru
svo margar góðu stundirnar sem við
áttum með þér, til dæmis á Vopna-
skaki 2002, þegar tjaldið okkar
brann, löggan skutlaði okkur á Justy-
inum, þú vaknaðir við hroturnar í
henni Rebekku, fuglarnir réðust á
tjaldið, og svona gætum við haldið
lengi áfram.
Minnig þín mun alltaf lifa í hjarta
okkar, elsku vinur.
Við vottum fjölskyldu Árna okkar
innilegustu samúð.
Þínar vinkonur frá Þórshöfn,
Auður, Rebekka, Ólöf, Eygló
og Andrea Björk.
Þegar ég hugsa til baka til þess
tíma þegar við vorum í grunnskólan-
um á Raufarhöfn, skólaböllin, grínið
og allt sem við brölluðum í tíu ár þá
fattar maður hvað minningarnar eru
mikilvægar og eru eitthvað sem verða
alltaf í huga manns. Ég hitti þig sein-
ast fyrir rúmum mánuði síðan.
Þú sóttir mig heim og við fórum
niður í bæ saman á djammið, en þá
hafði ég ekki séð þig í þónokkuð lang-
an tíma, og ég get ekki lýst því með
orðum hversu þakklát ég er að hafa
hitt þig þá.
En, elsku vinur, ég vildi kveðja þig
með þessum orðum þó svo ég hafi svo
margt að segja, það kemst ekki fyrir
á blað en ég geymi það í hjarta mínu.
Elsku Þóra, Valli, Elvar, Daníel og
aðrir aðstandendur. Ég votta ykkur
mína dýpstu samúð. Megi guð styrkja
ykkur á þessum sorgartíma.
Sjáumst síðar, Árni minn. Hvíl í
friði.
Þín fermingarsystir,
Erna Ragnarsdóttir.
Elsku Árni. Á einu augnabliki ertu
hrifinn á brott og við sitjum eftir og
skiljum ekki neitt, okkur er orða vant,
en langar að kveðja þig með ljóði eftir
Bubba:
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra
Við hin sem lifum lifum í trú
á að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni
veki þig með sól að morgni
Drottin minn, faðir, lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert, mín lífsins rós,
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni,
þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn látu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól,
láttu svo ljósið bjarta
vekja hann með sól að morgni
vekja hann með sól að morgni
Drottinn, réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd,
og slökk þú hjartans harmabál,
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni
svo vaknar hann með sól að morgni
Farðu í friði, vinur minn kær,
faðirinn mun þig geyma
um aldur og ævi þú verður mér nær,
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni,
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Elsku Þóra, Valli, Elvar, Daníel,
Svana, Árni, Helga, Siggi og
Brynja Vala. Sorg ykkar nístir, en við
óskum og vonum að minningin um
yndislegan dreng lýsi ykkur um
ókomna tíð.
Við sendum ykkur okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Sigurveig, Aðalsteinn og
Guðmundur Helgi.
Elsku, elsku Árni minn. Ekki datt
mér í hug að ég þyrfti að skrifa minn-
ingargrein um þig, ég get ekki lýst
því hversu mikill söknuður það er að
missa þig, elsku vinur.
Þegar ég heyrði að þú hefðir dáið í
þessu hræðilega bílslysi átti ég mjög
bágt með að trúa því, það er svo
skrýtið þegar svona ungt fólk deyr,
sérstaklega á svona litlum stað. Það
var alltaf svo gaman þegar þú komst
til okkar Andra í mat og gistingu eða
bara til að rugla eitthvað. Ég er mikið
búin að hugsa um þann tíma, og þeg-
ar ég þurfti að henda þér í bað heima
hjá mér á sjómannadaginn á Rauf-
arhöfn þegar þú fleygðir þér í sjóinn,
þú þurftir að segja svo mikið og láta
mig hlæja að þér og þú varst nátt-
úrlega búinn að rennbleyta öll gólf.
Oft komstu með Elvar bróður þinn
með þér, þú varst alltaf svo góður við
hann.
Minningarnar eru svo margar að
þær kæmust aldrei í svona stutta
grein. Þú varst svo yndislegur strák-
ur og endalaust fyndinn, það er ekki
annað hægt en að brosa í gegnum tár-
in, ævinlega hress og kátur og alltaf
geislaði gleðin í kringum þig, um leið
og maður sá þig varð maður strax
glaður.
Mig langar að biðja þig um að
passa Mökk fyrir mig, ég veit að þú
gerir það, þú kannski leikur stundum
við hann og svona, þið verðið góðir
saman.
En elsku Árni minn, ég vil bara
kveðja þig og ég vona að þér líði vel
þarna hinum megin og við eigum eftir
að hittast einhvern tímann aftur og
þá verður nú hlegið að bröndurunum
þínum. Þú safnar þeim saman og
geymir þá handa mér.
Elsku Þóra, Valli, Elvar, Daníel og
aðrir aðstandendur sem eiga um sárt
að binda, ég sendi ykkur öllum mínar
innilegustu samúðarkveðjur. Megi
guð styrkja ykkur í þessari miklu
sorg.
Kveðja.
Þín vinkona og frænka,
Elva Björk.
Elsku Árni. Síðustu dagar hafa
verið svo erfiðir og er skelfilegt til
þess að hugsa að við fáum aldrei aftur
að sjá þig. Við áttum öll góðar stundir
með þér og þökkum við þær og það að
hafa fengið að kynnast þér.
Við geymum í hjarta okkar minn-
ingar um þær samverustundir sem
við áttum saman, og munum við þeim
aldrei gleyma. Þín verður sárt sakn-
að.
Innilegar samúðarkveðjur til
þeirra sem eiga um sárt að binda.
Kristján, Íris, Hólmgeir, Ólafur,
Nanna, Steindór, Ævar Vilberg,
Drífa, Gísli, Þorsteinn Vilberg,
Albert og Kristín.
ÁRNI JENS
VALGARÐSSON