Morgunblaðið - 05.06.2005, Blaðsíða 34

34 | 5.6.2005
Steikhúsið Rauðará er til húsa í fyrrum iðnaðarhúsnæði að Rauðarárstíg 37,þar sem Ölgerð Egils Skallagrímssonar starfrækti brugghús allt fram á ní-unda áratug síðustu aldar. Eftir að hún flutti upp á Hálsa skipti húsnæðið
um hlutverk og ef mig misminnir ekki var þar fyrst rekinn líbanskur veitingastaður
í einhvern tíma. Undanfarin ár eru það hins vegar steikur sem hafa dregið fólk í
húsið og greinilegt er að Rauðará nýtur töluverðra vinsælda. Að minnsta kosti hef-
ur það kostað allnokkrar tilraunir að fá pantað borð þar.
Þegar inn er komið fer ekki á milli mála að húsnæðinu hafi í upphafi verið ætlað
annað hlutverk en það sómir sér hins vegar ágætlega sem veitingastaður. Veit-
ingasalirnir eru gluggalaus rými þar sem flísalögð gólf og hvíthraunaðir veggir
mynda spænskt andrúmsloft en margvíslegir skrautmunir sem prýða staðinn allan
koma hins vegar úr öllum áttum; styttur, veggskreytingar og ýmislegt annað sem
gefa Rauðará óneitanlega svolítið sérstakt yfirbragð á köflum. Hringstigi leiðir fólk
upp í koníaksstofu eða bar þar sem er bjartara, allavega á sumarkvöldum.
Annars vegar er boðið upp á á la carte matseðil og hins vegar þriggja rétta til-
boðsseðil á 3.900 krónur. Við ákváðum að reyna hvort tveggja.
Fyrsti rétturinn á tilboðsseðlinum var humarsúpa. Hún var þykkt og með slettu
af þeyttum rjóma út í. Humarbragðið var þokkalega áberandi – hefði mátt vera
magnaðra – og á botninum voru nokkrir litlir humarbitar. Á móti voru pantaðir
sniglar í hvítlaukssmjöri. Þetta var nokkuð mikill réttur því auk sniglanna sem voru
í hefðbundinni sniglapönnu löðrandi í smjöri – en ekki áberandi hvítlauk – var
með ágætis ferskt salat, steikt grænmeti og sneið af hvítlauksbrauði. Fyrir minn
smekk hefðu sniglarnir mátt vera meira atriði í réttinum og hvítlaukurinn finn-
anlegur í bragðinu en líklega er þetta ágætis réttur fyrir þá sem ekki eru vanir að
leggja sér snigla til munns.
Aðalrétturinn á tilboðsseðlinum var piparsteik eða lambalundir. Lambalund-
irnar urðu fyrir valinu og voru þær ágætlega útilátnar, bornar fram með steiktri
kartöflu, mildri rjómasósu og steiktu grænmeti. Einfalt og hefðbundið. Á móti var
ákveðið að taka nautasteik af seðli og varð nautaprime fyrir valinu. Kjötið sjálft var
ágætt, fitusprengt og fínt eins og vera ber í svona steikum og greinilega af stórum
vöðva af flatarmálinu að ráða. En þótt flatarmálið hafi verið nokkuð var þykktin
ekki mikil en eins og allir steikarmenn
vita er það þykktin sem ræður miklu um
lokaniðurstöðuna. Grilluð steikin var
því nokkuð vel gegnumsteikt eða well
done á steikarmáli en ekki hafði verið
gefinn kostur á því við pöntun að velja
steikingarstig. Hún var því sæmileg en
ekki meira. Meðlæti var hið sama og
með lundunum, kartaflan með sýrðum
rjóma og steikt grænmeti.
Í eftirrétt kom eplakaka með heima-
tilbúnum ís og hálfu jarðarberi. Kakan
var í sjálfu sér ágæt á bragðið, þunn og hringlaga, en ég fann engin epli í henni, að
minnsta kosti ekki heila eplabita, og ísinn var sömuleiðis mjög bragðdaufur.
Á heildina litið var þriggja rétta seðillinn mjög góður díll. Þarna var í boði heil
máltíð með nautasteik eða lambalundum í aðalrétt á hagstæðu verði miðað við
verðlag almennt á íslenskum veitingastöðum. Á la carte seðillinn getur hins vegar
ekki keppt við steikhús á borð við Argentínu, ekki síst þar sem verðmunurinn er
þá orðinn hverfandi.
Vínseðill var stuttur, ágætlega valinn en nokkuð dýr. Miðlungsvínin voru svo
sem ekki dýrari en maður er því miður vanur af mörgum reykvískum veitinga-
húsum en betri vín þóttu mér óhóflega dýr. Þannig má nefna dæmi um eitt af mín-
um uppáhalds ítölsku rauðvínum sem þarna var verðlagt á tæpar níu þúsund krón-
ur en kostar rétt rúmar sex þúsund krónur á La Primavera. Svona verðlagning er
ekki til þess fallin að ýta undir að menn panti sér betri vín.
Þjónusta var hins vegar til fyrirmyndar, þægileg, kurteis og fagmannleg. Borð-
búnaður sömuleiðis ágætur og vínglös til fyrirmyndar.
L
jó
sm
yn
d:
K
ri
st
in
n
In
gv
ar
ss
onHAGSTÆÐ TILBOÐ,
ÞUNNAR STEIKUR
Rauðarárstíg 37 | Pöntunarsími:
5626766 | www.raudara.is
EINKUNN:
Viðunandi

Góður
Mjög góður



Frábær




Af-
burða veitingastaður
Einkunnagjöf byggist á mati á þjónustu, hús-
næði, vínlista og mat, að teknu tilliti til verðlags.
RAUÐARÁ
MATUR OG VÍN | STEINGRÍMUR SIGURGEIRSSON
Það er ekkert lát á yndislegum hvítvínum frá Ítalíu í vínbúðirnar.
Fátt á líka betur við á þessum árstíma en fersk og þægileg vín ítalska
stígvélsins.
Frá Mið-Ítalíu kemur Plenio Verdicchio Castelli di Jesi Classico Riserva 2001.
Annað Verdicchio-vín frá sama framleiðanda – Casal di Serra – hefur verið í sölu
um nokkurra missera skeið og heldur enn tvímæla-
laust stöðu sinni sem ein bestu kaupin í hvítvíni í
vínbúðunum. Stíll Plenio er nokkuð frábrugðin
enda er þetta einnar ekru vín látið gerjast á frönskum
eikartunnum en ekki stáltönkum.
Það hefur þykkan og sætan ilm, hnetur, steinefni og
þroskaðir ávextir. Í munni mikið og þykkt, langt og
þétt með vott af sítrus og vanillu. Allflókið og mikið
vín.
Ég vil ekki gera upp á milli Plenio og Casal di
Serra – hvort vínið hugnast manni betur er
spurning um smekk og skap. Casal di Serra er
ferskara og sýrumeira, Plenio þykkara og flókn-
ara. Vínhúsið Umani Ronchi stendur hins vegar
greinilega fyrir sínu. Plenio kostar 1.690 krón-
ur. 17/20
Sikiley er annað svæði Ítalíu sem hefur gefið
íslenskum vínunnendum margar perlur upp á
síðkastið. Hvítvínið Chiaramonte Ansonica
2004 frá Firriato er hins vegar úr þrúgutegund
sem lítið hefur farið fyrir til þessa, þ.e. Anson-
ica (ekki síður þekkt undir nafninu Insolia) en
fyrir skömmu fjallaði ég um vín úr sömu línu
úr þrúgunni Cataratto. Ansonica hefur nú tek-
ið við. Ávöxtur er djúpur og hreinn í nefi með
ferskum og skörpum sítrusávexti og ekki síst
þroskuðum ferskjum. Gott bit í munni, ferskt
og sumarlegt, 1.390 kr. 17/20
VÍN
Það er ekki á hverjum degi sem Íslendingum gefst færi á því að
snæða með helstu forsvarsmönnum víniðnaðarins í Bordeaux.
Það gerist hins vegar nú í næstu viku er boðið verður til kvöld-
verðar með Patrick Maroteaux. Hann er eigandi eins þekkt-
asta víngerðarhúss Saint-Julien sem heitir Chateau Branaire-
Ducru. og jafnframt forseti samtakanna Union des Grands
Crus de Bordeaux en aðild að þeim samtökum eiga bestu vín-
gerðarhús Bordeaux-svæðisins sem flokkuð eru sem Grand
Cru. Einnig verður George Haushalter gestur í kvöldverðinum
en hann er forstjóri eins helsta vínsölufyrirtækis Bordeaux,
Compagnie Médocaine.
Á miðvikudaginn verður boðin veisla sem hefst með fyrirlestri
þeirra Maroteaux og Haushalter ásamt vínsmökkun kl. 17.30 fyrir
þá matargesti sem það kjósa. Borðhald hefst að því búnu kl. 19.30. Í
eldhúsinu verður Ragnar Ómarsson, fyrrum yfirmatreiðslumaður
Holtsins, sem var fulltrúi Íslands á Bocuse d’ Or fyrr á árinu. Hann
mun bjóða gestum upp á þá rétti er hann eldaði í keppninni og með
matnum verða nokkur vín frá Branaire-Ducru. t.d. 1999, 1996 og
1988. Herlegheitin kosta 15 þúsund krónur.
asdfasdf
Branaire og Bocuse á Holti