Morgunblaðið - 05.06.2005, Qupperneq 46

46 | 5.6.2005
SMÁMUNIR…
Hvað er nú þetta fyrir fólk? Greiðslukort í sumarbúningi? Aðgangs-
kort að hótelherbergi? Lyftu? Litaspjald frá málningarverslun?
Nei, þetta er hvítlauksspjald, ómissandi í hvert eldhús, útilegu og
tjald. Hugmyndin er einföld en ótrúlega frumleg, á þessu upp-
hleypta spjaldi má rífa hvítlauk með því einfaldlega að nudda af-
hýddu laufinu við yfirborðið. Spjaldið er framleitt í ýmsum skærum
litum, fæst t.a.m. í Yndisauka í Iðu-húsinu og kostar 350 krónur. Á
brotajárnshaugana með gömlu rifjárnin og hvítlauksklemmurnar,
þetta er tískan í dag – en má reyndar alls ekki fara í uppþvottavélina
skv. upplýsingum á bakhlið. Muna að lesa alltaf smáa letrið!
Ólíkt konum þykir körlum ekki við
hæfi að vera með púðurdós uppá
vasann og púðra sig eftir þörfum
ef húðin verður feit og glansandi í
dagsins önn og amstri. Samt er
þörfin jafnvel meiri, því feit húð
er sérstaklega „karlmannleg“ og á
þar karlhormónið testosteron ein-
hvern hlut að máli.
Fyrirspurnir karla snerust enda
flestar um hvaða krem þeir ættu
að nota gegn feitri húð þegar
Clarins setti snyrtivörulínu fyrir
karla á markað fyrir tveimur ár-
um. Þar
hefur verið
brugðist
við og nú
fæst í Clar-
insMEN-
línunni
kremið Gel
Anti-
Brillance
Shine-Free
Gel, sem tek-
ur karlmann-
lega á þessum
vanda.
Karlmannlegur vandi
Það er ekkert grín að vera í spreng. Sérstaklegaekki ef maður er staddur í lest djúpt ofan í jörð-inni og engin von um að finna salerni næstu
tuttugu mínúturnar. Tveir litlir strákar sitja hlið við hlið
í lestinni, annar er rólegur en hinn ekki. Sá órólegi held-
ur á litlum bangsa og ruggar sér fram og til baka.
Mamma þeirra fylgist með þeim báðum og sér að eitt-
hvað er ekki eins og það á að vera hjá þeim órólega sem
horfir örvæntingafullur á hana. „Oh no,“ segir mamman
og stynur. „What have you done?“ segir hún við dreng-
inn og bróðir hans snýr sér að honum. Mér sýnist þeir
vera tvíburar. Mamman segir hinum órólega að standa
upp, hann hlýðir henni tilneyddur. Í ljós kemur að sætið
er gjörsamlega á floti og drengurinn þrýstir bangsanum
upp að brjóstkassanum og stingur þumalputta upp í sig
þó hann sé líklega orðinn fimm ára gamall.
Ég skil drenginn vel að hafa bara látið vaða í sætið
því oft hef ég verið í sömu aðstöðu í stórborginni Lond-
on. Það er hreinasta martröð að
vera í spreng í neðanjarðarlest,
sérstaklega þar sem lestarkerfið er
seinvirkt og allar líkur á töfum.
Sem betur fer get ég enn haldið í
mér og mun vonandi geta það í
hálfa öld í viðbót. Það er dálítið
merkilegt að kaffihús og smærri
veitingastaðir virðast ekki skyldug-
ir til þess að bjóða fólki þann
möguleika að gera þarfir sínar. Þá
á ég við að engin eru salerni fyrir
viðskiptavini.
Fyrir nokkrum vikum hélt ég að ég myndi lenda í því
sama og drengurinn með bangsann. Þó ekki í lest held-
ur á gangstétt í hinu fína Mayfair-hverfi. Það sem verra
var, ég þurfti að gera „númer tvö“. Eftir fjölda tilrauna
til þess að komast á salerni á kaffihúsum og litlum mat-
sölustöðum fór mér ekki að lítast á blikuna. Við tóku
bílaumboð og skrifstofur fyrirtækja, hvergi hið vinalega
WC-merki að sjá. Í örvæntingu leit ég inn um glugga
Bentley, Porsche, Jaguar og Ferrari og gat mér þess til
að ekki yrði vinsælt að biðja þá háu herra sem þar stóðu
vörð að hleypa mér á salerni. Loksins gekk ég fram á
knæpu og staulaðist þar inn í átt að klósetti. „Out of
order“ stóð á blaði sem límt hafði verið á hurðina. Ég sá
fyrirsögnina fyrir mér: „Þrítugur maður gerir í bræk-
urnar á gangstétt í einu fínasta hverfi London.“ En
sjálfsbjargarviðleitnin er sterk og áfram arkaði ég illa
haldinn. Loksins fann ég vinalega krá með klósetti og
óþarfi að fara nánar í þá sálma.
Á Íslandi virðist það sjálfsagt mál að leyfa fólki að
fara á klósettið en svo er ekki í London. Reglan er
greinilega sú að þú mátt kaupa þér mat og drykk en þú
verður helst að losa af þér heima hjá þér. Eða í neð-
anjarðarlest. Litli strákurinn hefur sjálfsagt verið lengi í
spreng en ekki viljað segja mömmu sinni frá því. Bróðir
hans horfir vandræðalegur á farþegana sem brosa til
hans og finnst þetta allt saman voða sætt. Væri þó ekki
jafnsætt ef fullorðinn maður hefði átt í hlut. Mamman
brosir líka afsakandi og brosleikurinn heldur áfram um
stund. Sá pissublauti sýgur enn þumalinn og horfir á
gólfið. Fjölskyldan fer út á næstu stöð og inn koma
feðgar. Drengurinn, sem líklega er orðinn tíu ára gam-
all, sest í pissusætið án nokkurra viðvarana farþega og
virðist ekki finna fyrir bleytunni. Tveimur stöðvum síð-
ar fer hann út, áberandi rassblautur og allir glotta kvik-
indislega. Þátttakendur í pissusamsærinu hafa núna
skemmtilega sögu að segja. Verst að nú er ég í spreng.
Kannski ég láti bara vaða í sætið. | helgisnaer@mbl.is
Drengur í spreng
Pistill
Helgi
Snær
Tveimur stöðvum
síðar fer hann út,
áberandi rassblautur
og allir glotta
kvikindislega.
Hvítlaukurinn
kortlagður