Morgunblaðið - 03.11.2005, Síða 42

42 FIMMTUDAGUR 3. NÓVEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Guðbjörg Jóns-dóttir fæddist á
Mýrum í Ytri-
Torfustaðahreppi
23. maí 1914. Hún
lést á elli- og hjúkr-
unarheimilinu
Grund 28. október
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Jónína Sigurlaug
Þorleifsdóttir, f.
8.6. 1886, d. 1924,
og Jón Ásmunds-
son, f. 21.7. 1887, d.
1938. Guðbjörg átti
tvö alsystkini. Þau eru Guðrún
Birna, f. 1916, d. 1999, og Þorleif-
ur Pálmi, f. 1919, og einn hálf-
bróðir, samfeðra, Erlendur, f.
1929.
Guðbjörg giftist Þórarni Jóns-
syni og eignuðust þau son, Jón
Hilmar, f. 1938, í sambúð með
Marilou Suson sem á fjögur börn.
Leiðir Guðbjargar
og Þórarins skildu
og Guðbjörg hóf
sambúð með Kristó-
fer Finnbogasyni
Jónssyni, f. 1903, d.
1961, og eignuðust
þau fjögur börn.
Þau eru: 1) Guð-
laug, f. 1940, maki
Niels J. Hansen, f.
1937, d. 2005, eiga
þau þrjú börn. 2)
Jónína Sigurlaug, f.
1942, maki Kjartan
L. Pálsson, f. 1939,
eiga þau tvö börn. 3) Sigríður, f.
1945, d. 1998, maki Ásgeir Berg
Úlfarsson, f. 1944, d. 1983, eiga
þau þrjú börn. Seinni sambýlis-
maður Sigríðar var Benedikt
Benediktsson, f. 1945.
Útför Guðbjargar verður gerð
frá Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Nú er komið að því að kveðja
Guggu ömmu. Hún var ekki amma
mín, en hún var amma barnanna
minna og barnabarna og hún var því
ávallt kölluð Gugga amma, sama
hvort það var ég eða einhver annar í
fjölskyldunni sem nefndi hana á nafn.
Það eru yfir 40 ár síðan ég hitti
hana fyrst. Var þá að gera hosur mín-
ar grænar fyrir einni af þrem dætr-
um hennar og eiginmanns hennar
Kristófers. Ekki held ég að henni
hafi í fyrstu litist á þennan pilt sem
var að sniglast í kringum heimilið
hennar.
Ég gleymi seint svipnum á henni
þegar ég loks áræddi að fara inn fyrir
þröskuldinn þar. Það voru soðin svið
á borðum og mér boðið í mat. Borg-
ardrengurinn var ekki vanur að
glíma við heita kindahausa með aug-
um og eyrum og öllu tilheyrandi og
fórst þetta verulega illa úr hendi.
Meirihlutinn af matnum á hausnum
varð eftir á honum og allt út um allt á
matarborðin og á gólfinu.
Álitið batnaði nú ekki held ég þeg-
ar hún seinna spurði um framtíðar-
plön piltsins.
Fékk hún þá mjög svo loðin svör
enda hans plön fram að því aldrei náð
lengra en fram til næsta dags og ef
vel lét fram að næstu helgi. Ekki álit-
legur tengdasonur þetta hefur hún
eflaust hugsað en sagði ekki neitt.
Gugga sætti sig við pilt þegar á leið
og þegar fram liðu stundir vorum við
orðnir miklir mátar og það hélst alla
tíð.
Hún var bóngóð fram úr hófi. Var
fljót til að bjóða mér aðstoð peninga-
lega þegar við keyptum okkar fyrstu
íbúð og var alltaf boðin og búin hjálpa
til. Hún naut þess að líta eftir barna-
börnum sínum ef með þurfti og það
var oft mikið starf því hópurinn var
stór og fjörugur.
Gugga var fróð kona og vel lesin og
gaman að spjalla við hana um lífið og
tilveruna. Hún hafði sínar skoðannir
á málunum og stóð fast á þeim. Mað-
ur lét það helst alveg eiga sig að vera
mikið á annarri skoðun en hún um
málefnin. Svona til að halda friðinn
sagði maður við sjálfan sig.
Þegar ég hitti hana fyrst voru þau
hjónin með starfsemi sem var mjög
óvenjuleg og þætti enn óvenjulegri í
dag og gengi sjálfsagt ekki heldur nú
til dags. Það voru brúðugerð og
brúðuviðgerðir. Þá fengust ekki
brúður hér í verslunum og þeirra
sem til voru á heimilunum var vel og
vandlega gætt. Litlar telpur komu
með brúðurnar sínar ef þær höfðu
orðið fyrir skakkaföllum á Nýlendu-
götuna og þar sáu þau Gugga og
Kiddi um að laga þær og lækna og
gera eins og nýjar. Þetta var dúkku-
spítalinn. Var oft gaman að sjá
gleðina sem ljómaði á andliti stúlkn-
anna þegar þær fengu dúkkuna sína
aftur þegar þau hjónin voru búin að
lækna hana.
Með þessu og ýmsum öðrum smá-
verkefnum sáu þau hjónin um sig,
sitt og sína enda ekki gerðar stórar
kröfur í lífinu eða staðið í kapphlaupi
um þægindi eða auð. Það var fyrst og
fremst hugsað um að börnin hefðu
það gott, allir hefðu í sig og á og að
skulda ekki neinum manni neitt. Þau
voru bæði listamenn í höndum, hvort
á sinn hátt. Ég hef oft hugsað til þess
hvað þau hefðu farið langt og náð
hátt ef þau hefðu haft þau tæki og
tækifæri sem bjóðast í dag. Hann
smíðaði og tálgaði mót og bjó til gips
og steypti og hún málaði síðan hlut-
ina eða saumaði búk og bjó til hár á
dúkkurnar. Það og styttur af fuglum
og konu í íslenska skautbúningnum
og fleiri verk voru mikil listaverk.
Gert við mjög frumstæð skilyrði og
með verkfærum sem fólk veit varla
hvað heita í dag.
Þegar Kristófer féll frá langt um
aldur fram lagði Gugga ekki neitt ár-
ar í bát. Ég minnist hennar í fisk-
verkun úti á Granda, sem matráðs-
konu í skólum og rafveituflokki úti á
landi og matráðskonu á Upptöku-
heimilinu í Kópavogi. Þar voru ung-
lingar sem áttu í einhverjum útistöð-
um við yfirvöld eða foreldra sína sett
inn. Þar var Gugga bæði mamma og
amma margra þeirra. Hún þurfti
ekki neitt fræðimannatal eða próf úr
æðri skólum til að geta talað við þau á
máli sem þau skildu. Mörg þessara
ungmenna höfðu samband við hana
og fylgdust með henni og hún með
þeim löngu eftir að þau voru orðin
fullorðin og komin á græna grein í líf-
inu. Það segir sitt um þessa sóma-
konu sem Gugga var.
Nú undir það síðasta var sárt að
sjá þessa hörkukonu dofna upp og
verða nánast ósjálfbjarga. Ég heim-
sótti hana af og til á Elliheimilið
Grund, þar sem hún var síðustu árin.
Tók hana í smáökutúr í hjólastólnum
hennar um ganga heimilisins og
sagði henni í leiðinni helstu fréttir af
ömmu- og langömmubörnunum
hennar. Þótt hún gæti ekki talað eða
tjáð sig og ég héldi oft að hún vissi
ekkert hver þessi maður væri sem
væri að aka henni um og tala við
hana, þá brosti hún og andlitið ljóm-
aði þegar talið barst að þeim. Þetta
var hennar fólk sem ég var að segja
henni frá, og hennar fólk var henni
allt alveg fram í það síðasta.
Nú kveð ég þessa sómakonu með
þessum einföldum orðum: Vertu sæl,
Gugga mín, og þakka þér fyrir allt
sem þú hefur gert fyrir mig og mína í
gegnum öll árin.
Kjartan L. Pálsson.
Elsku amma mín, mig langar að
kveðja þig með þessu fallega ljóði,
sem ég tileinka þér.
Þú varst amma mín
ég var stúlkan þín.
Fann ég hlýja hönd
hnýta ættarbönd.
Hvar er höndin nú,
hlýja ást og trú?
Hvar er brosið hýrt,
hjarta tryggt og skýrt?
Allt sem er og var
áfram verður þar,
geymt í hugans sjóð,
hverfist sorg í ljóð.
Ósk mín, amma mín,
er að ferðin þín
heim á ljóssins lönd
leysi þrauta bönd.
Vertu kærust kvödd.
Kallar nú sú rödd
ljóss er lýtur vald.
Lífsins fellur tjald.
(R.S.E.)
Sofðu rótt, elsku amma. Saknaðar-
kveðja.
Guðbjörg Ásgeirsdóttir.
Nú er hún amma mín búin að fá
hvíldina og fær þá að hvíla við hlið afa
eftir margra áratuga aðskilnað. Hún
amma var mikið hörkutól og dugnað-
arforkur. Það var gott að leita til
hennar með alla hluti. Þegar mig
vantaði vettlinga eða nýja lopapeysu
fór ég til hennar og hún var ekki lengi
að redda því. Þegar ég var 12 ára átti
ég að prjóna vettlinga í handavinnu.
Ég fór beint til ömmu með lopann og
uppskriftina og bað hana að hjálpa
mér. Hún sagði að það kæmi ekki til
greina að ég lærði svona ljóta úrtöku.
„Á ég ekki bara að prjóna fyrir þig al-
mennilega vettlinga?“ spurði hún?
Ég þáði það og var bara dauðfegin að
þurfa ekki að gera þetta sjálf. Þegar
ég svo náði í þessa fínu vettlinga með
mynsturbekk og fallegri úrtöku fatt-
aði ég að handavinnukennarinn
myndi ekki trúa að ég hefði gert þá
sjálf. Ég ákvað að segja bara sann-
leikann og auðvitað fékk hún amma
10 fyrir vettlingana. Svona var hún
amma, reddaði bara hlutunum.
Á haustin kom amma til mömmu
og pabba í sláturgerð. Þetta var
ómetanlegur tími, maður lærði auð-
vitað að gera þetta fína slátur og
amma sagði okkur skemmtilegar
sögur. Það var mikið hlegið enda ekki
von á öðru þar sem amma var virki-
lega skemmtileg kona.
Amma passaði mig mikið þegar ég
var lítil. Ég var annáluð frekjudós og
reyndi hvað ég gat til að stjórna
henni, en fattaði mjög fljótlega að
það stjórnaði enginn ömmu, ekki
einu sinni ég. Amma hafði gaman af
að rifja upp ýmsar sögur frá þessum
árum. Þá hló hún mikið og stríddi
mér óspart. Við vorum góðar vinkon-
ur við amma.
Það er búið að vera erfitt að horfa
upp á þessa sjálfstæðu konu sem vildi
ekkert annað en að ráða sér sjálf,
verða ósjálfbjarga og öðrum háð
undanfarin ár á elliheimilinu Grund.
Ég er fegin fyrir ömmu hönd að hún
hafi loks fengið hvíldina. Ég þakka
fyrir þann tíma sem ég fékk með
henni og viskuna sem hún deildi með
mér. Við erum öll rík að hafa notið
samvista við hana. Við eigum eftir að
sakna hennar sárt en minningin um
hana ömmu á eftir að lifa í hjörtum
okkar allra. Ég kveð hana elsku
bestu ömmu mína með miklum sökn-
uði.
Guðbjörg Nielsdóttir Hansen.
GUÐBJÖRG
JÓNSDÓTTIR
Ástkær faðir okkar, vinur, afi, langafi og
langalangafi,
KJARTAN ÓLAFSSON
frá Strandseli,
Ögurhreppi við Ísafjarðardjúp,
Birkihvammi 8,
Kópavogi,
lést á Landspítalanum við Hringbraut þriðju-
daginn 25. október.
Útför hans fer fram frá Digraneskirkju föstudaginn 4. nóvember kl. 13.00.
María Erla, Bolli, Einar, Guðríður og Halldór Kjartansbörn,
Sigríður Helgadóttir
og afabörnin.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÞÓRÐUR ÓSKARSSON
fv. útgerðarmaður á Akranesi,
Urðarási 8,
Garðabæ,
lést á Landspítalanum í Fossvogi föstudaginn
28. október.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 4. nóvember kl. 13.00.
Halldóra Björnsdóttir,
Halldóra R. Þórðardóttir,
Björn Þórðarson,
Óskar Þórðarson, Rósa Jónsdóttir,
Þórður Þórðarson,
Guðbjörg Þórðardóttir, Arnar Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir okkar og amma,
HJÁLMDÍS SIGURÁST JÓNSDÓTTIR,
Ytri Höfða,
Stykkishólmi,
andaðist á heimili sínu laugardaginn 29. október
síðastliðinn.
Jarðarförin fer fram frá Stykkishólmskirkju laug-
ardaginn 5. nóvember nk. kl. 14:00.
Fyrir hönd aðstandenda,
börn og barnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÞÓRÐUR GUÐJÓNSSON
útgerðarmaður,
Skólabraut 29,
Akranesi,
verður jarðsunginn frá Akraneskirkju föstudaginn
4. nóvember kl. 13.00.
Marselía Guðjónsdóttir,
Inga Jóna Þórðardóttir, Geir H. Haarde,
Herdís Þórðardóttir, Jóhannes Ólafsson,
Guðjón Þórðarson, Hrönn Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
HALLDÓRA S.F. THORLACIUS
frá Bæjarskerjum,
verður jarðsungin frá Hvalsneskirkju laugardaginn
5. nóvember kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
Hvalsneskirkju (Þórhildur, sími 423 7426).
Blóm og kransar afþakkaðir.
Raghildur Jónasdóttir,
Ólafur Jónasson, Kristólína Ólafsdóttir,
Þórarna Jónasdóttir, Sigfús Guðbrandsson,
Einar Jónsson,
Finnur Thorlacius og Sara Hrund,
Ari Thorlacius og Bylgja,
Jón og Bjarni Sigfússynir.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
FRIÐBJÖRG MIDJORD,
Fellsási,
Breiðdal,
sem andaðist á Landspítalanum í Fossvogi laug-
ardaginn 29. október, verður jarðsungin frá Hey-
dalakirkju laugardaginn 5. nóvember kl. 14.00.
Erlendur Björgvinsson,
Nína Midjord Erlendsdóttir, Sveinbjörn Egilsson,
Sigurbjörg Petra Erlendsdóttir, Emil Hafsteinsson,
Sóley Berglind Erlendsdóttir, Sigursteinn Brynjólfsson,
Rósa Elísabet Erlendsdóttir,
Björgvin Hlíðar Erlendsson, Bergþóra Guðnadóttir
og barnabörn.