Morgunblaðið - 09.11.2005, Blaðsíða 31

Elsku Hulda mín, Hjálmar, Óli og
fjölskyldur, Diddi og Birgitte í Dan-
mörku, ég votta ykkur öllum mína
dýpstu samúð.
Bergljót Rist.
Þegar kær vinur
á braut hverfur
þakklæti
blandast hryggð
yfir horfnum vini.
Þakklæti
fyrir góðar stundir
ljúfar minningar
sem áfram lifa:
Lífspælingar
hlátur, gleði
og tangó.
Hryggð yfir hörðu lífi
harðhentu á mjúku hjarta.
Hryggð yfir horfnum vini
Gunnhildur Fannberg.
Yngvi var ótrúlegur maður, besti
vinur minn, en það var ekki alltaf
auðvelt að vera vinur hans. Maður
þurfti að hafa fyrir því. Kannski
þess vegna svo eftirsóknarvert.
Hann var stoltur að vera guðfaðir
Sillu okkar, hann sagði þegar hún
fæddist að hann vorkenndi hinum
foreldrunum því fallegra barn en
okkar hafði þá ekki fæðst. Þetta átti
nú eftir að breytast. Bræður hans,
sem hann dáði mjög, fóru að eignast
börn. Magnús var sá fyrsti, fallegri
dreng hafði enginn áður litið,
nokkrum árum seinna kom Hulda.
Þá fékk Silla samkeppni, sú litla var
ótrúlega vitur. Þegar Vilhjálmur
Yngvi leit dagsins ljós þá var allt
fullkomið. „Nafni“ var kominn, þá
var hann að rifna úr stolti. Seinna
kom Jóhann, yndislega líkur stóra
bróður sínum. Hann gleymdi aldrei
að fylgjast með Unu, stóru systur
Magga. Það var alltaf þannig hjá
Yngva, að hans fólk gerði góða
hluti, það stóð sig vel í sínu starfi.
Sem var nú ekki síður það, sem
hann gerði sjálfur, hann talaði
minna um það. Hann elskaði að tala
um Hlíð, sem við höldum að hljóti
að vera besti staður í heimi fyrir
börn að alast upp á. Í Danmörku
átti hann ótal vini, en enga þó eins
góða og Sigga, Birgitte, Vibeke,
Erlu, Jón og svo ótal fleiri íslenska
og danska. Hann kenndi okkur að
meta „kultúr“, fór með okkur á
óperusýningar, ballettsýningar, alls
konar leiklistarsýningar og tónlist-
aruppákomur. Við fórum í nokkur
ár alltaf í byrjun ágúst á óperutón-
leikana í Söndermarken. Maður
kom snemma með sinn mat og
drykk og naut þess að vera til með
Yngva og hans bestu vinum. Hann
var mjög leiður þegar við fluttum til
Íslands, við vorum líka eyðilögð að
hafa hann ekki til taks, þegar þurfti.
En við vorum dugleg að fara til
Köben og í frí saman. Best var ferð-
in með honum, Birgitte og Sigga til
Aups. Hann kenndi Sillu góða siði,
alltaf að horfa í augu fólks þegar
skálað er. Og það mátti leifa, ef
manni var skammtað á diskinn, en
ef maður fékk sér sjálfur þurfti að
klára.
Við litla fjölskyldan á La Luna
eigum erfitt með að skilja að hann
er ekki lengur með okkur og við
munum sakna hans mjög mikið. Það
er gott að hafa Birgitte, Vibeke og
Sigga á þessum sorgartíma.
Elsku Hulda, Hjálmar, Óli og
fjölskyldur, guð veri með ykkur.
Katrín G. Sigurðardóttir (Æja).
Þú og ég höfum verið vinir frá því
við vorum 13 ára. Það er ófor-
skammað að fara 30 árum of fljótt.
Við sem lifðum þessi ár þegar við
vorum ungir, 20–30 ára, og þeystum
heimshorna á milli og upplifðum
ótrúlegustu hluti. Og síðan verið
vinir allt lífið. Á þeim árum eign-
aðist maður vini á hverju tjaldstæði
og við vorum svo alveg gapandi
þegar þeir birtust á veturna. Það er
óbærilegt að missa guðföður dóttur
okkar Sillu, að þú skulir allt í einu
vera farinn.
Þín er sárt saknað.
Þinn besti vinur
Gísli.
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 9. NÓVEMBER 2005 31
MINNINGAR
✝ ArngrímurGíslason fædd-
ist á Húsavík 25.
júní 1929. Hann lést
á Heilbrigðisstofn-
un Þingeyinga 19.
október síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Gísli Frið-
bjarnarson frá Jök-
ulsá á Flateyjardal,
f. 18. apríl 1895, d.
11. júlí 1974, og
Bergþóra Berg-
þórsdóttir frá Foss-
seli, f. 24. nóvem-
ber 1905, d. 2. september 1982.
Systur Arngríms eru Brynhildur,
f. 3. febrúar 1931, búsett á Húsa-
vík, og Huld, f. 19. mars 1935,
búsett í Englandi.
Hinn 23. desember 1959
kvæntist Arngrímur Erlu Clau-
sen, f. 23. mars 1931, frá Eski-
firði. Foreldrar hennar voru Ing-
olf Rögnvald Klausen frá
Eskifirði og Herdís Jónatans-
dóttir Klausen úr Skagafirði.
Arngrímur og Erla eignuðust
fimm börn: Þau eru: Þórdís, f. 30.
október 1953, eiginmaður henn-
ar er Stefán Jón Bjarnason, f.
1948, þau eru búsett í Njarðvík,
börn þeirra eru Hafrún Ösp, f.
1971, Bjarni Jakob, f. 1976, og
Berglind Arna, f. 1983, sambýlis-
maður Kristinn Örn Agnarsson,
f. 1983. 2) Örn, f. 26. desember
1956, eiginkona hans er Kristín
Magnúsdóttir, f. 1954, þau eru
búsett á Húsavík, börn þeirra eru
Magnea Dröfn, f. 1973, eiginmað-
ur hennar er Sigurður Helgi
Ólafsson, f. 1971, og eiga þau
fimm börn, og Arn-
grímur, f. 1978. 3)
Sigrún, f. 23. júlí
1959, búsett á
Húsavík, dóttir
hennar er Erla Ýr,
f. 1978. 4) Huld, f.
14. janúar 1964,
eiginmaður hennar
er Jónas Ásgríms-
son, f. 1964, þau
eru búsett á Hafra-
læk í Aðaldal, börn
þeirra eru Kristín
Ósk, f. 1984, Haf-
steinn, f. 1990, og
Helga Sigrún, f. 1996. 5) Brynja,
f. 14. janúar 1964, eiginmaður
hennar er Sigurður Hálfdánar-
son, f. 1963, þau eru búsett á
Hjarðarbóli í Aðaldal, sonur
þeirra er Benedikt, f. 1989.
Arngrímur bjó alla tíð á Húsa-
vík, fyrst í foreldrahúsum í
Skuld. Arngrímur og Erla hófu
búskap á Borgarhóli um haustið
1953 og bjuggu þar í sex ár.
Haustið 1960 keyptu þau sér hús
á Mararbraut 9b og hafa búið þar
síðan. Lengstan hluta ævinnar
stundaði Arngrímur sjómennsku,
bæði á vertíðum á Suðvestur-
landi og á síldveiðum sem háseti.
Síðar gerði hann út mótorbát frá
Húsavík ásamt tveim félögum
sínum. En frá 1966 gerði hann út
trillu frá Húsavík en vann með
því ýmis verkamannastörf í
landi. Eftir að hann hætti að
sækja sjóinn starfaði hann á
netagerðinni á Húsavík.
Útför Arngríms fór fram frá
Húsavíkurkirkju 26. október í
kyrrþey að ósk hans.
Nú ertu farinn, vinur minn. Minn-
ingin um þig mun alltaf verða mér
mikils virði og stuðningur þinn í orð-
um sem athöfnum, en oftar bara með
nærveru þinni gleymist aldrei. Bar-
átta þín við erfiðan sjúkdóm var stutt
en hörð og erfið og varðst þú að láta í
minni pokann. En þú tókst á við hann
á sama hátt og svo margt annað í líf-
inu, með kyrrð, hógværð, æðruleysi
og stundum svolítilli kímni, án þess
að kvarta nokkurn tímann.
Þegar ég set hugsanir mínar á blað
fyllist hugurinn minningum sem
fyrst og fremst eru hlýjar og ljúfar.
Minningar þar sem þú breytist úr
föður unnustu minnar, í tengdaföður
og síðar í afa barnanna minna, sem
þú fylgdist alltaf með vakinn og sof-
inn, og síðast en ekki síst í vin, sem
með árunum varð mér svo mikils
virði.
Margar stundir áttum við hvor sín-
um megin við eldhúsborðið á Mar-
arbrautinni, yfir kaffibolla. Þar var
ýmislegt skrafað og oftar en ekki í
léttum dúr. Rætt var um landsins
gagn og nauðsynjar, eða það sem var
að gerast neðan við Bakkann á hverj-
um tíma.
Ég vil nefna hér og þakka vormán-
uðinn sem ég var með þér á hand-
færum á Hrönninni. Þær stundir eru
ógleymanlegar. Þær samanstóðu af
fróðleik, kennslu, og ekki síst var það
munaður að vera með þér í þögninni
á Skjálfandaflóa þegar búið var að
drepa á Saabnum og leggjast við
stjóra. Þú varst ótrúlega góður og
fengsæll fiskimaður, enginn þekkti
betur miðin á Skjálfandaflóa og veð-
urglöggur varstu með afbrigðum.
Margar stundir áttum við fjöl-
skyldan með þér og ömmu á Bakk-
anum og ekki var síður gaman að fá
ykkur hingað suður yfir heiðar eftir
að við fluttum frá Húsavík.
Þegar ég ók þér upp á sjúkrahús í
síðasta sinn kvaddi ég þig með þess-
um orðum: „Við sjáumst fljótlega,
Aggi minn,“ og þú svaraðir með
hægð: „Þú heldur það, vinur minn.“
Þetta var það síðasta sem okkur fór á
milli og lýsir það vel æðruleysi þínu.
Erla mín, ég bið Guð að vera með
þér og styrkja þig í sorg þinni og
söknuði.
Aggi minn, þakka þér fyrir allt og
allt.
Þinn einlægur tengdasonur og vin-
ur,
Stefán Jón.
Hann afi Aggi er dáinn. Hvíldinni
feginn eftir erfið veikindi og laus frá
þjáningum. Þetta veit ég, en hjartað
neitar að skilja það, söknuðurinn er
svo sár.
Hugurinn leitar til baka og mynd-
irnar skjótast upp í hugann. Afi að
leyfa mér að eiga ryksuguna með
ömmu af því hún fékk stærsta pakk-
ann við jólatréð. Vera leidd niður á
bryggju með litlu höndina mína í
stóru grófu hendinni hans og fá að
kyssa á hrjúfan vangann til að votta
með honum að hann þyrfti ekkert að
raka sig.
Afi sem var alltaf til í að rölta með
mér í búðina þegar ég var „svöng í
ís“. Halda með Hakkinen með afa í
Formúlunni. Láta hann hreinsa fisk-
inn fyrir mig og grínast með það að ef
einhver þyrfti smekk þá værum það
við. Afi sem hafði engar áhyggjur af
sífjölgandi gloppunum í íslenskunni
hjá mér – það myndi jafna sig þegar
ég flytti heim – bara ef ég gleymdi
ekki rússneskunni! Það hefði verið
gaman ef hann hefði getað heimsótt
mig þangað en það kom aldrei til tals
af hans hálfu. Honum afa fannst ekk-
ert spennandi að ferðast og leið alltaf
best heima hjá sér í rólegheitum.
Nú hefur honum hlotnast eilíf ró.
Um leið og ég votta ömmu og öll-
um öðrum aðstandendum samúð
mína vil ég líka þakka starfsfólki
Heilbrigðisstofnunar Þingeyinga al-
úð þeirra í garð afa og góða aðhlynn-
ingu síðustu mánuðina.
Hvíldu í friði, elsku afi minn, þú lif-
ir í minningunni.
Þín
Hafrún.
ARNGRÍMUR
GÍSLASON
LEGSTEINAR
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is
Ástkær faðir minn, tengdafaðir, sambýlismaður
og afi,
GESTUR BERGMANN MAGNÚSSON,
Laugabraut 21,
Akranesi,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn
11. nóvember klukkan 15.00.
Berglind Gestsdóttir, Víðir Pétursson,
Ágústa Samúelsdóttir
og barnabörn.
Ástkær eiginkona mín og systir,
MARGRÉT HAFSTEINSDÓTTIR,
andaðist á Heilbrigðisstofnuninni á Blönduósi
mánudaginn 7. nóvember.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Kjartan Hörður Ásmundsson,
Stefán Hafsteinsson,
Erla Hafsteinsdóttir
og aðrir aðstandendur.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR
frá Stóruvöllum, Bárðardal,
síðast til heimilis að
Ási í Hveragerði,
lést miðvikudaginn 2. nóvember.
Jarðsungið verður frá Hveragerðiskirkju laugar-
daginn 12. nóvember kl. 13.00.
Birgir Pálsson, Sigurbjörg Ólafsdóttir,
Geirþrúður Pálsdóttir,
Sveinn Pálsson, Sigrún Arndal,
Jón Páll Haraldsson, Björk Ragnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Dóttir mín,
FINNBORG GUÐMUNDA SIGMUNDSDÓTTIR
(Boggý),
andaðist á heimili sínu í Green River, Wyoming,
laugardaginn 5. nóvember.
Sigmundur Hansen
og aðstandendur.
Okkar kæra,
SÓLVEIG BENEDIKTSDÓTTIR
frá Erpsstöðum,
áður til heimilis
á Bárugötu 21,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Eir mánudaginn
7 . nóvember.
Elísabet Benediktsdóttir,
Ragnheiður Benediktsdóttir,
Halldóra Benediktsdóttir,
Kristjana Pálsdóttir, Hannes Flosason,
Líney Pálsdóttir,
systkinabörn og aðrir aðstandendur.
Ástkær móðir okkar,
ÞÓRUNN Þ. GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Skálum
á Langanesi,
andaðist á Garðvangi, Garði, sunnudaginn
6. nóvember.
Fyrir hönd aðstendanda,
Guðbjörn Ragnarsson, Stefanía Finnsdóttir,
Georg H. Ragnarsson,
Olga Ragnarsdóttir, Kristján G. Valdimarsson.