Morgunblaðið - 04.12.2005, Síða 68

68 SUNNUDAGUR 4. DESEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
SÖNGKONAN Sólveig Sam-
úelsdóttir, eða Solla eins og hún er
kölluð, er svo gott sem óskrifað blað
þegar tónlistarferill hennar á al-
mennum tónlistarmarkaði er skoð-
aður. Hún hefur aldrei gefið út plötu
eða sungið inn á eina slíka fyrr og
þegar hún var við nám í Verslunar-
skólanum segist hún ekki einu sinni
hafa tekið þátt í nemendasýningum
skólans. Þrátt fyrir það er Solla eng-
inn byrjandi á tónlistarsviðinu. Fyrir
þremur árum lauk hún áttunda stigi
frá Söngskóla Reykjavíkur og nú síð-
ast útskrifaðist hún frá tónlistardeild
Listaháskóla Íslands, með áherslu á
söng. Yngri bróðir hennar, Samúel J.
Samúelsson, hefur hins vegar farið
geyst undanfarin misseri með hljóm-
sveit sinni Jagúar. Þar fyrir utan hef-
ur hann tekið þátt í mýmörgum tón-
listarverkefnum, bæði sem hljóð-
færaleikari og útsetjari, og þykir nú
einn af okkar færustu tónlist-
armönnum. „Við skulum samt að-
allega tala um Sollu,“ segir Sammi og
við því verður undirritaður að sjálf-
sögðu.
Meðalvegurinn fundinn
Solla segist ekki finna fyrir neinum
kvíða þrátt fyrir að vera að gefa út
sína fyrstu plötu, Melodíu, og þar
með stíga sín fyrstu spor á tónlist-
arsviðinu svo eftir sé tekið.
„Sjálfstraustið kemur bara með
aldrinum og auknum þroska þannig
að mér líður bara ágætlega með
þetta í dag.“
„Við systkinin erum það sem kall-
ast „late bloomers“ en við eldumst
líka vel, eins og góð vín,“ bætir
Sammi við og Solla skýtur því að að
Sammi hafi í raun ekki byrjað að
koma fram að neinu ráði fyrr en eftir
menntaskóla.
Hún segir að þau hafi gengið út frá
því fyrst og fremst að hafa falleg lög
á plötunni en einnig lög sem alla
jafna heyrðust ekki á plötum sem
þessum. „Þau urðu að innihalda góð-
ar melódíur og þaðan kemur titill
plötunnar.“
„Við reyndum líka að finna lög sem
höfðuðu til okkar beggja,“ bætir
Sammi við. „Við komum úr mjög ólík-
um áttum og því var þessi með-
alvegur fundinn sem er hvorki klass-
ísk tónlist né sú tónlist sem ég hef
verið að spila, heldur þessi vandaða
poppklassík sem menn eins og John
Barry, Henry Mancini og Burt Bach-
arach sömdu. Með áherslu samt á
það að þau væru tiltölulega óþekkt.“
Engin jólaplata, og þó …
Þrátt fyrir að þau systkinin hafi
verið viðriðin tónlist allt sitt líf segja
þau að ekkert ýkja langt sé síðan sú
hugmynd kom upp að þau gerðu
plötu saman.
„Sú spurning hefur að vísu oft
komið frá foreldrum okkar og ætt-
ingjum hvort það væri nú ekki kom-
inn tími til að við gerðum eitthvað
saman og maður hefur nú yfirleitt
bara leitt það hjá sér en nú var bara
kominn tími á þetta,“ segir Sammi og
lítur á systur sína.
„Já og ef maður vinnur við það að
syngja, eins og ég geri, þá er það
óneitanlega sniðugt að hafa gefið út
plötu svo fólk þekki mann. Þessi
plata er svona smákynning á mér.“
„Já, þetta er bara byrjunin og við
vorum þess vegna ekkert að reyna að
gera ódauðlega plötu, heldur bara
góða plötu þar sem Solla sýnir hvað í
henni býr.“
„Já, næst geri ég kannski eitthvað
allt, allt annað. Mér fannst ekki kom-
inn tími fyrir íslensku einsöngslögin
eða óperuaríur en það er nokkuð sem
ég hef verið að fást við hingað til.“
Aðspurð hvort þau hafi haft hlið-
sjón af jólamarkaðnum segja þau að
svo hafi ekki verið.
„Tónlistin passar samt vel inn í
jólastemninguna, því þetta er svona
skammdegisplata; snjókorn, rauðvín
og arineldur. Góð til að hlusta á ef
fólk vill ná sér niður eftir allt jóla-
stressið. En vonandi nær hún nú að
lifa fram yfir jólin.“
Stigið á klassískar bremsur
Þau systkini eru næst spurð út í
ítalska tónskáldið Ennio Morricone
sem kemur þónokkuð fyrir á plöt-
unni.
„Við erum bæði miklir aðdáendur
Morricone,“ segir Sammi. „Og ég hef
verið aðdáandi hans síðan ég heyrði
tónverkið við kvikmyndina The Good,
the Bad and the Ugly. Svo eftir að ég
byrjaði að kaupa fleiri Morricone-
plötur uppgötvaði ég hina hliðina á
honum sem er mjög ljúf og melódísk.
„Sammi átti svona tvöfaldan safn-
disk sem ég var alltaf að fá lánaðan –
án þess að hann vissi kannski – þann-
ig að við höfum lengi verið samstiga í
aðdáun okkar á honum.“
Um samstarfið við gerð plötunnar
segja þau að það hafi gengið eins og í
sögu.
„Mér fannst mjög gott að hafa
Samma þarna mér við hlið, því að
hann veit alveg hvað ég get og stopp-
aði mig líka af ef ég fór að sýna of
„lærðar“ hliðar.“
„Maður varð stundum að afskóla
hana,“ skýtur Sammi inn í glottandi,
„– stíga á klassísku bremsuna á
nokkrum stöðum.“
„Og við fórum oft nokkrar leiðir að
lögunum til að finna þá bestu fyrir
hvert og eitt, eins og heyrist kannski,
því ég nota ekki sömu raddbeitingu í
þeim öllum.“
„Já, hvert lag kallar á ákveðna
nálgun og ég held að okkur hafi tek-
ist það nokkuð vel að finna þá nálgun
sem hentaði lögunum best. Sum lög
kölluðu á klassíska tækni en önnur
ekki og það held ég að hafi verið mjög
góður skóli fyrir Sollu – að finna hvað
hentaði hverju sinni.“
Listagenið ríkt í fjölskyldunni
Talið berst að fjölskyldu systk-
inanna og uppruna þessa tónlist-
argens sem þau virðast bæði svo
ríkulega bera.
„Það er mikið sungið og leikið,
bæði í móður- og föðurætt. Allir mjög
lagvissir og listhneigðir án þess þó að
það sé mjög áberandi.“
„Við erum fimm systkinin,“ heldur
Sammi áfram, „og öll erum við viðrið-
in listina á einn eða annan hátt. Yngri
bróðir okkar, Þórhallur Gísli, stundar
nám í upptökutækni í Hollandi. Hann
verður líkast til í stóru viðtali hjá
ykkur eftir nokkur ár. Önnur systir
okkar er í myndlist og svo er elsti
bróðir okkar, Kjartan, ljósmyndari [á
Morgunblaðinu] og hann tók meðal
annars myndirnar fyrir umslag plöt-
unnar.“
„Þar fyrir utan eru í fjölskyldunni
óperusöngvarar, danshöfundar, text-
ílhönnuðir og svo framvegis og fram-
vegis – en líka læknar og verkfræð-
ingar …“
„… það verður einhver að borga
undir alla þessa listamenn.“
„En foreldrar okkar hafa verið
mjög duglegir við að styðja við bakið
á okkur.“
Úr tannsmíði í tónlist
„Ég tók að vísu U-beygju frá list-
inni eftir að ég útskrifaðist frá Versl-
unarskólanum,“ heldur Solla áfram.
„Fannst eins og ég þyrfti að verða
eitthvað og gera eitthvað annað en að
syngja og spila á píanó. Og ég er
þannig gerð að ef ég tek mér eitthvað
fyrir hendur klára ég það. Ég fór
þess vegna í tannsmíðar og stofnaði
svo eftir námið tannsmíðastofu í
Garðabænum. Ég hélt þó allan tím-
ann áfram að læra söng og þegar ég
var að klára áttunda stigið áttaði ég
mig á því að tónlistin var það sem ég
vildi vinna við. Þá seldi ég hlut minn í
stofunni og fór í Listaháskólann.“
„Ég tek ofan fyrir fólki sem situr í
vinnunni sinni og áttar sig svo á því
einn daginn að það er ekki á réttri
hillu,“ segir Sammi. „Þetta sannar
fyrir mér að það er aldrei of seint að
breyta til og uppfylla draumana
sína.“
„Ég vissi að ég yrði aldrei sátt við
sjálfa mig á tannsmíðastofu án þess
að hafa prófað þetta fyrst. Ég get
alltaf horfið aftur til þess að smíða
tennur en núna ætla ég að einbeita
mér að tónlistinni.“
Tónlist | Sólveig Samúelsdóttir nýtur hjálpar bróður síns á plötunni Melódíu
Aldrei of seint að breyta til
Eftir Höskuld Ólafsson
hoskuldur@mbl.is
Útgáfutónleikar Sollu verða haldn-
ir í Iðnó 13. desember.
www.solla.is
Morgunblaðið/Golli
Systkinin Sólveig og Samúel Samúelsbörn taka höndum saman plötunni
Melódíu sem nú er komin út.