Fréttablaðið - 26.10.2003, Blaðsíða 22

22 26. október 2003 SUNNUDAGUR
Vér mótmælum!
Helgi Hóseasson hefur mótmælt í hartnær 40 ár. Flestir kannast við hann þar sem hann stendur með skilti á
Langholtsvegi. Fréttablaðið spurði nokkra valinkunna einstaklinga hvað myndi standa á þeirra skilti,
ef þeir settu sig í spor Helga og færu út á Langholtsveg og mótmæltu. Í ljós kom að viðmælendunum lá margt á hjarta.
Ef ég myndi vilja gerastkverúlant og helga líf mitt
því að mótmæla einhverju
sem böggaði fáa en skipti mig
einhverju máli þá væri það fá-
breytni íslenskra mannanafna.
Færri Kristjána – fleiri Kol-
skeggi! Maður er alltaf að
hitta eitthvað fólk sem heitir
Kristján, eða Stefán eða Guð-
mundur og auðvitað man mað-
ur ekki stundinni lengur hver
heitir hvað. Hins vegar man
maður hver heitir Styr og
hver Röðull. Mér finnst að það
eigi að setja kvóta á manna-
nöfn þannig að ekki megi
nema 20 manns bera hvert
nafn um sig. Ef einhver ætlar
að láta barn sitt heita Krist-
ján, þá fengi sá það einfald-
lega uppgefið að það væri frá-
tekið. „En hérna erum við með
nokkur á lausu, til dæmis.
Hrútur, Svarthöfði og Kol-
skeggur ... Lambi...“ Og þá fer
maður loks að hitta einhverja
sem mögulegt er að muna
hvað heita.“ ■
Eitthvert mikilvægasta mál að berjastgegn í okkar samfélagi er ofbeldi
gegn börnum, hvort sem það er andlegt,
líkamlegt eða kynferðislegt. Ég vil sjá
ráðamenn þjóðarinnar eyða orku í að
fjalla um kjör íslenskra barna og ung-
linga en eyða henni ekki í málefni eins
og aðskilnað ríkis og kirkju. Aðskilnaður
hefur orðið heilmikill á síðustu árum.
Ráðamenn mættu beina sjónum sínum að
því að kirkjan er til dæmis hreyfing sem
hlúir að börnum þessa lands. Í mínu
starfi sem prestur hef ég kynnst því
hvernig fólk getur verið stóran hluta ævi
sinnar að vinna sig út úr sársaukafullri
reynslu sem það varð fyrir sem börn og
sem unglingar. Margir þurfa að glíma
við andlega og líkamlegra sjúkdóma
vegna sálrænna áfalla sem þeir urðu fyr-
ir í æsku.“ ■
Halldór Bragason blúsari:
Hólmfríður Anna Baldursdóttir,
útvarpskona og femínisti:
Við í Bríet notum þetta slagorð á 1. maí ogmér finnst það vísa til heimsins alls. Þegar
maður velur mótmælaskiltið þá finnst mér ekki
nóg að segja bara „launamisréttið verður að
hverfa“ eða eitthvað svoleiðis. Ég vildi láta þetta
ná yfir allan heiminn af því að það er misrétti
úti um allt, bæði hér og annars staðar. Mér
finnst ekki vera kynjajafnrétti neins staðar í
heiminum núna, þannig að það er líka svolítil
„heal the world“-stemning í þessu. Ég vil líka
leggja áherslu á það að femínistar eigi að sam-
einast og með því að setja svona fram er þetta
líka jákvætt, en samt pínu remba í þessu sem
mér finnst líka mjög jákvætt. Síðan vísar þetta
náttúrlega líka til þessarar fegurðarímyndar
sem mér finnst mjög mikilvægt. Femínistar
fegra heiminn og um leið vísar þetta til marg-
breytileika.“ ■
Ellý Ármannsdóttir þula:
Hvað ofbeldið varðar er að mínu mati mjög stutt á millirefsinga og ofbeldis en refsing er jú ákveðin valdbeit-
ing því sá sem beitir ofbeldi niðurlægir fórnarlamb sitt og
veldur því sársauka. Maður ætti að tileinka sér það að
skilja persónuleg vandamál eftir heima og horfast í augu
við þá staðreynd að maður er ekki fær um að efla eigin
þroska nema þekkingu sé hleypt í gegnum skelina, þú skil-
ur... að hjartanu, þar sem hún breytist í væntumþykju og
samkennd.
Þegar það kemur að eineltinu fær Stefán Karl vissulega
þrefalt húrra fyrir að hafa látið í sér heyra með því að
stofna samtökin Regnbogabörn og koma umræðunni af
stað. Börn sem alast upp við umhyggju læra að treysta
öðrum og fá sterka öryggistilfinningu en ef þau upplifa
óöryggi og niðurlægingu er töluverð hætta á að þau verði
varnarlaus og niðurlægi jafnvel skólafélaga sína sökum
þess. Ungt fólk hefur unun af áhrifamiklum og upplýsandi
samræðum og við, foreldrarnir, megum ekki gleyma að
þau þarfnast umhyggjusemi og skilyrðislausrar ástar. Ef
við einbeitum okkur að því að efla samband okkar við
börnin okkar held ég að þau öðlist meira sjálfsálit og hlúi
þar af leiðandi að náunganum.“ ■
Davíð Þór Jónsson,
þýðandi og
skemmtikraftur:
Séra Jóna Hrönn Bolladóttir miðborgarprestur:
Karlmenn eru karlmenn og konur eru konur. Afhverju má það ekki vera svoleiðis? Af hverju
eru konur að reyna að búa til konur úr karlmönnum?
Til dæmis eins og þessi kynlífskönnun. Hversu mikl-
um hluta af þessum 600 milljónum, sem á að vera
hin árlega velta, er eytt af konum í alls kyns dóta-
búðum þar sem seld eru hjálpartæki kynlífsins?
Góður hluti hugsa ég, en samt á að hengja karla.
Óþolandi svona skýrslur þar sem niðurstaðan er gef-
in fyrir fram. Alls konar jafnréttisfulltrúar og
nefndir á opinberu framfæri eru með veiðileyfi inn í
ríki karlmennskunnar. Ég neita að borga þetta. Það
mætti halda að þessar konur hafi lesið Lýsiströtu
einum of oft í menntaskóla, vilja karlmenn úr svefn-
herbergjunum til að sitja einar að hjálpartækjunum.
Þetta vil ég fordæma.“ ■
FRÉTTAB
LAÐ
IÐ
/ALD
A LÓ
A
FR
ÉT
TA
B
LA
Ð
IÐ
/R
Ó
B
ER
T
FR
ÉT
TA
B
LA
Ð
IÐ
/R
Ó
B
ER
T
FRÉTTAB
LAÐ
IÐ
/RÓ
B
ERT
FRÉTTAB
LAÐ
IÐ
/VILH
ELM