Tíminn - 29.07.1973, Qupperneq 39

Sunnudagur 29. júll 1973.
TÍMINN
39
0) Barnasagan
hann kom niður. En
aldrei náði ég boltanum.
Þetta þótti mér fjarska
skemmtilegur leikur.
Loks varð ég þreyttur
á að hoppa og hlaupa.
Svo var ég lika orðinn
ósköp þyrstur. Ég fór
fram i eldhús til þess að
fá mér mjólk að drekka.
En hugsið ykkur. Haldið
þið ekki að Björn hafi
gleymt að láta mjólk i
skálina mina. Það var
ekki dropi i henni. Og ég
var svo þyrstur. Ég var
alveg frávita. Ég fór til
Björns, mjálmaði og bað
eins fallega og ég gat um
eitthvað að drekka. En
Björn skildi ekki neitt.
Hann hristi bara höfuðið
og hélt áfram að lesa.
Þá néri ég mér upp við
fætur hans og bað:
„Viltu gefa mér mjólk
að drekka, viltu gefa
mér svolitla mjólk að
drekka? „En Björn
varð alveg hissa á þvi,
hvernig ég lét. Hann
skildi ekki neitt. Og svo
fór hann upp i herbergið
sitt.
Og þarna stóð ég með
þurrar kverkarnar. Ég
var alveg að sálast úr
þorsta. Og enginn skildi
mig.
Þá datt mér i hug að
fara inn i borðstofu. Það
var nýbúið að leggja á
borðið — og viti menn! Á
borðinu stóð kanna full
af mjólk. Og ég var ekki
seinn á mér þá. Ég stökk
i einu vetfangi upp á
borðið, læsti klónum i
röndina á könnunni — og
drakk. Ó, hvað ég drakk.
En allt i einu kom
mamma Björns inn i
borðstofuna. Og
svipurinn á henni. Hann
var ljótur. Hún leit
hvasst á mig og sagði:
„Kisa þó! Þú ættir að
skammast þin.
Þjófurinn þinn, ferðu
upp upp á borð og
stelurðu mjólk úr
könnunni. Aldrei hefði
ég trúað þessu á þig. Út
með þig, ólánið þitt!”
Svo þreif hún mig og
kastaði mér út fyrir
dyrnar. Og þarna mátti
ég standa úti,
mjálmandi og grátandi,
i meira en heila klukku-
stund. Og þegar ég
loksins fékk að stiga
minum fæti inn fyrir
dyrnar, byrjaði Björn að
skamma mig. Ég reyndi
að skýra þetta allt
saman fyrir honum. En
ekkert dugði. Hann
skildi ekkert. Svo skreið
eg i hlýjuna við arininn.
Mér leið voðalega illa.
Ég var alveg
eyðilagður.
Allt i einu kom
mamma Björns framan
úr eldhúsinu og sagði
heldur byrst:
„Björn! Þetta er allt
þér að kenna. Þú átt sök
á þessu öllu saman. Ég
hefði átt að reka þig út,
en ekki kisu. Það var
ekki að undra, þótt
kattargreyið fengi sér
mjólkurdropa. Þú hefur
gleymt að láta mjólk i
skálina hennar”.
Ég varð glaður, þegar
ég heyrði þetta. Svo
sannarlega varb ég
feginn.
Björn tók mig nú i
fangið, klappaði rnér og
strauk. Hann bað mjg
fyrirgefningar á þessum
ósköpum. Svo gaf hann
mér lika fiskbúðing og
eins mikla mjólk að
drekka og ég gat i mig
látið. Mikið leið mér vel.
Þegar ég var búinn að
borða mig saddan, stökk
ég upp á hnén á Birni og
fékk að liggja þar,
meðan Björn var að lesa
lexiurnar sinar. Hann
klóraði mér bak við
eyrun og strauk mér
öllum hátt og lágt. Ég
malaði af ánægju.
Það eru ekki margir
kettir, sem liður eins vel
og mér. Það er ég viss
um.
Björn lofaði mér þvi,
að han skyldi aldrei
gleyma að gefa mér
mjólk að drekka. Svo
spurði hann mig, hvort
ég vildi lofa þvi að stela
aldrei oftar mjólk.
„Mjá!” sagði ég.
Og þessi loforð höfum
við báðir haldið alla tið
siðan.
0 Ballett
mjög fáir góðir ballettskólar. Það
verður þvi að fá dansara annars
staöar frá. Ballettflokkar og/eða
leikhús eru starfandi i nánast
hverjum bæ, þannig að atvinnu-
möguleikarnir fyrir ballettdans-
ara i Þýzkalandi eru geysimiklir.
— Það var t.d. dálitið broslegt,
segir Sveinbjörg, hvað snertir
framlag Þjóðverja til hátiðarsýn-
ingarinnar („Fanfare for
Europe”), sem haldin var i Man-
chester i tilefni inngöngu Breta i
Efnahagsbandalag Evrópu. Fjór-
ar þjóðir þ.e. England, Danmörk,
V-Þýzkaland og Holland áttu að
sýna ballett á þessari hátið. Var
Gray boðið að semja tvidans, sem
vera skyldi framlag V-Þýzka-
lands. Það gerði hann, og dansaði
ég i þessum tvidansi með Ung-
verja sem mótdansara. Aðstand-
endur hins „þýzka framlags”
voru sem sagt Nýsjálendingur,
Islendingur og Ungverji!
Dansaði Júliu i Bonn
Ákveðin að vera áfram
Þess má geta, að ballettflokkn-
um i Manchester leizt svo vel á
verk Grav Veiedons, aö hann hef-
ur boðiö honum að koma og semja
fyrir sig dansa. Að sögn Vere-
don s hefur hann ekki tekið
ákvörðun um það boð enn þá. Þá
hefur honum boðizt að semja
dans fyrir ballettflokk á Filipps-
eyjum og einnig að setja á svið
„Moses und Aron” i Hamborg i
vetur. Vinnur hann að þvi verk-
efni um þessar mundir, — ásamt
fleiri verkefnum.
— Hvað um þig, Sveinbjörg,
hefur þú fengið einhver danstil-
boð?
— Það er ekki mikið um það. Ég
hef valið mér sjálf störf og starfs-
vettvang. I nóvember á siðasta
ári dansaði ég þó i boði ballettsins
i Bonn hlutverk Júliu i „Rómeó og
Júlia” og auk þess dansaði ég þar
i 3 ballettum á siðastliönu ári.
— Einnig var mér fyrir tveim
árum boðið starf sem sólódans-
mær við ballettflokk i Munchen. I
vor bauð John Neumeier, stjórn-
andi Frankfurt-ballettsins, mér
að dansa sólóhlutverk i óperunni
„Tannhauser” á þekktustu
óperuhátið Þýzkalands,
„Wagner-hátiðinni”, i Beiruth i
sumar. En ég afþakkaöi boðið, —
fannst meira viröi og nauösyn-
legra að fá sumarfri á tslandi.
— Og ykkur likar þaö vel við
ballettinn i Köln, að þið hyggist
vera viö hann áfram?
— Já, okkur likar mjög vel
þarna og erum ákveðin i þvi að
vera áfram. Þaö væri of sterkt til
oröa tekiö að segja ,,um ókomna
framtlö ”, þvi aö i starfi sem
þessu eru miklár hræringar, segir
Sveinbjörg.
— Viö það bætist, skýtur Vere-
don inn i, — að okkur er mjög um-
hugað um að sjá þennan ballett-
flokk, sem við áttum þátt i að
stofna, þróast og dafna.
Engin Prímadonna
/,Demókratí"!
— Hvað er segja um „toppa” i
flokknum. Hafið þiö primadonnu?
— Nei, um slikt er ekki að ræða
hjá okkur, segir Veredon. — Við
leggjum aftur á móti höfuð-
áherzlu á „demokratisk” vinnu-
brögð, byggjum mest upp á heild-
inni. Við reynum þannig i nær öll-
um okkar verkum að leggja
áherzlu á, að öll hlutverkin séu
jafn þýðingar- eða veigamikil.
Engu að siður hefur höfuðþunginn
oftast hvilt á Sveinbjörgu. Ef til
vill á þetta jafnræði, ásamt sam-
blandi ýmissa þjóða, hvað mest-
an þátt i þvi að skapa hið góða
andrúmsloft, sem rikir i flokkn-
um.
— Er starf ykkar vel borgað?
— Nei, ekki er hægt að segja
það. Alla vega er það ekkert til að
auðgast af, en maður kemst vel af
af þvi.
— Hvernig verjið þið ykkar fri-
stundum? Hafið þið einhver önn-
ur áhugamál en ballettinn?
— Ballettinn er og verður okkar
aðaláhugamál, enda er ekkert
rúm fyrir annað, segir Svein-
björg. Maðurinn er að vinna
frá 10 til 10 og á öörum timum er
hann oftast önnum kafinn við
undirbúning að nýjum verkefnum
eða að semja. Þá þurfum við
einnig tima til að sinna heimili
okkar i Köln og barni. Sem sagt:
ballettinn og heimilið, — það næg-
ir okkur alveg.
— Hvar teljið þið, að ballettinn
sé þróaðastur og beztur i heimin-
um i dag?
— Það er alltaf matsatriði,
„hver sé beztur”. En bæði
skólarnir og dansflokkarnir i New
York, Rússlandi og London hljóta
að teljast i fararbroddi i heimin-
um i dag. Kaupmannahafnar-
ballettinn var mjög framarlega,
en hefur heldur hrakað á siðari
árum. Þýzki ballettinn stendur og
framarlega.
— Og innan Þýzkalands?
— Ef nefna ætti nokkra þá beztu
i V-Þýzkalandi, yrðu það að
likindum ballettarnir i Suttgart,
Berlin, Frankfurt og Köln.
Koma þau „74"?
— Svo að viö snúum okkur litið
eitt að Islandi. Hafið þið séö Is-
lenzka dansflokkinn?
— Nei, segir Sveinbjörg, — við
erum rétt komin úr ferð utan af
landi og höfum þvi ekki komið þvi
við að sjá hann. En við höfum
mjög mikinn áhuga á þvi og ætl-
um að sjá hann áður en við förum
út. Og það er afar gleðilegt til
þess að vita, að hér sé loks búið að
skapa aðstöðu fyrir sýningum á
ballett, þvi þá fyrst getur hann
farið að þróast.
—-Gætirðu hugsað þér að koma
heim i framtiðinni og starfa við
islenzkafi ballett?
— Ef aðstaða verður fyrir
hendi, er fyllilega mögulegt, að til
þess gæti komiö.
— Megum við ef tii vill eiga von
á Tanz-Forum i heimsókn ein-
hvern tima i náinni framtið,
Sveinbjörg?
— Þvi kki það? Við hjónin höf-
um alla vega mjög mikinn áhuga
á þvi að koma hingað og sýna á
næsta ári, þjóðhátiðarárið. Þessa
daga, sem við höfum dvalið hér
heima, hefur Gray reynt að
kynna sér tónlist eftir ung, islenzk
tónskáld, klassiska, elektróniska,
beat og yfirleitt hvers konar tón-
list með það i huga að sem ja dans
tileinkaðan þjóðhátiðarárinu, og
yrði efni hans þá með þjóðlegu
sniði. Enn eru þetta aðeins hug-
myndir okkar og langanir, hvað
sem verður, segir Sveinbjörg að
lokum.
—Stp
Aðstoðarstúlka óskast
við rannsóknir
til hjálpar gestkomandi kanadiskum
prófessor, frá 7. september i 2-3 vikur all-
an daginn, og siðan öðru hverju hluta úr
degi.
Starfið felur i sér nokkur ferðalög um ís-
land, söfnun á gróðursýnishornum,
skýrslugerð og túlkun á ensku og islenzku.
Laun greidd ásamt útgjöldum. Ákjósan-
legur aldur frá 21-35 ára. Varðandi viðtal,
þá sendið bréf með upplýsingum til:
Dr. C. Pfeiffer
Faculty of Medicine,
Memorial University of Newfoundland,
St. John's, Newfoundland, Canada.

KALT BORÐ
í HADEGINU
BLÓMASALUR
LOFTLBÐIR

VlKINGASALUR
■\
BORÐAPANTANIR I SIMUM
22321 22322
BORÐUM HALDIÐ TIL KL. 9.