Fréttablaðið - 22.11.2004, Blaðsíða 57

Grátandi sjálfsmynd þjóðarinnar
Guðmundur Steingrímsson skrif-
aði skemmtilegan bakþankapistil
um mikið alvörumál sem birtist
hér í blaðinu á laugardaginn var,
undir heitinu þjóðsöngurinn. Þar
lýsir hann þeirri staðreynd að
tengsl þjóðsöngs og þjóðar í okk-
ar kalda landi eru súrrealísk. Það
er alveg satt. Hvert sinn sem við
reynum að syngja þennan söng
líður okkur eins og við séum að
falla á prófi og vanmáttarkenndin
kúplar sig saman við þetta dular-
fulla „grátandi smáblóm“ sem
bara „tilbiður Guð sinn og deyr“.
Það skiptir máli að þjóðsöngur
sé merkingarbær. Þjóðsöngur tjá-
ir sjálfsmynd þjóðar, eða ætti
alltént að gera það. Annað hvort
verðum við að ná vitrænum og til-
finningalegum tengslum við þjóð-
sönginn okkar, eða við verðum að
skipta um þjóðsöng.
Ég álít að íslenski þjóðsöngur-
inn sé mikil gæfa. Eins og það
annars er fyndið hjá Guðmundi,
að halda því fram að sérstaða
hans sé í því fólgin að textinn sé
„eins og drafandi óráðsíuhjal og
(með) laglínu sem fær flesta til að
gera sig að fífli á almannafæri“,
þá tel ég sérstöðuna öllu heldur
vera þá, að okkar þjóðsöngur er
sálmur. Á meðan aðrar þjóðir
syngja ýmist landi sínu eða ver-
aldarvaldinu lof í sínum þjóð-
söngvum, þá syngjum við Guði
lof.
Ef þjóðsöngur tjáir sjálfsmynd
þjóðar, þá tjáir okkar söngur þá
afstöðu að í stað þess að byggja
sjálfsmynd okkar á samanburði
við aðra, þá horfir okkar litla þjóð
á sig úr þeirri fjarlægð sem gerir
allar þjóðir smáar og alla menn
auðmjúka. „Ó, Guð vors lands, ó,
lands vors Guð. Vér lofum þitt
heilaga, heilaga nafn. Úr sólkerf-
um himnanna hnýta þér krans
þínir herskarar, tímanna safn.“
Og á meðan aðrar þjóðir eiga sína
löngu sögu, þá sjáum við okkar
sögu ekki í samanburði, heldur í
ljósi þess að „Fyrir þér er einn
dagur sem þúsund ár, og þúsund
ár dagur, ei meir“.
Þegar við hugsum til lands og
þjóðar þá hugsum við til Guðs
sem gaf.
Í stað þjóðarstolts kemur
þakklæti. Í stað herkvaðar kemur
bæn: „verði gróandi þjóðlíf með
þverrandi tár, sem þroskast á
Guðsríkisbraut“.
Þetta finnst mér vera merk-
ingarbært.
Þjóð sem á slíkan þjóðarsöng
þarf ekki að selja samvisku sína í
hendur blóðvarga og fara með
hernaði á hendur öðrum þjóðum.
Slík þjóð selur heldur ekki frá sér
landið, því hún veit að hún á það
ekki. Guð lánar landið. Þjóð sem
þorir að sjá sig sem „grátandi
smáblóm með titrandi tár“ í víð-
áttu rúms og tíma, hefur það sem
þarf til að rækta frið og þroska
með sér réttæti.
Já, Guðmundur, höldum söngn-
um. ■
17MÁNUDAGUR 22. nóvember 2004
Ættu að segja af sér
Brot Ingibjargar og R-listans er því mest
hvað snertir kjósendur. Enginn hefur
svikið kjósendur meir og jafnkalt í póli-
tík borgarinnar en R-listinn. Af þeim
sökum ættu þeir sem sáu um ráðningu
Þórólfs að segja af sér, allir með tölu, og
sjá sóma sinn í því að láta ekki sjá sig í
stjórnmálum framar. Þeir hafa allir gert
sig seka um aðgerðarleysi eða yfirhylm-
ingu sem er á allan hátt verra og meiri
trúnaðarbrestur en Þórólfur hefur
nokkurn tíma gerst sekur um.
Gísli Kr. Björnsson á ufl.xf.is
Búbót en ekki nóg
Hækka á barnabæturnar um 2.4 millj-
aðra á árunum 2006 og 2007. Vissulega
búbót fyrir margar barnafjölskyldur. Rétt
er þó að hafa í huga við þetta útspil
stjórnarflokkanna að barnabætur hafa
lækkað verulega að raungildi frá því
sem þær voru á árinu 1995, þegar þessi
ríkisstjórn tók við. Á árunum 1995-2004
eru útgjöldin um 10 milljörðum lægri
en þau hefðu verið ef raungildi þeirra á
þessum árum hefði haldist óbreytt frá
því sem það var á árinu 1995. Allt og
sumt sem ríkisstjórnin er nú að gera er
að á árunum 2006 og 2007 mun hún
skila innan við fjórðungi þess sem
barnafólk hefur verið hlunnfarið um í
barnabótum á s.l. 10 árum.
Jóhanna Sigurðardóttir á
althingi.is/johanna
Konum allir vegir færir
Condolezza Rice er annáluð fyrir gáfur
og góða menntun. Hún er herská mjög,
hörð í horn að taka og ákveðin í fram-
göngu allri. Þrátt fyrir að hafa orð á sér
fyrir að vera köld og fjarlæg nýtur hún
mikilla vinsælda og stendur nú uppi
sem næsti utanríkisráðherra Bandaríkj-
anna. Einstæð, barnlaus, miðaldra
blökkukona sem ólst upp við viður-
styggð kynþáttaaðskilnaðar í suðurríkj-
um Bandaríkjanna. Segið svo að konum
séu ekki allir vegir færir.
María Sigrún Hilmarsdóttir á tikin.is
Skattalækkanir
Skattar eru langstærsti útgjaldaliður
flestra heimila í landinu. Með lægri
sköttum aukast tækifæri einstakling-
anna og fjölskyldnanna til þess að öðl-
ast fjárhagslegt sjálfstæði sem er hverj-
um manni dýrmætt og stuðlar um leið
að öflugra efnahagslfí. Það er mikils vert
að ríkisstjórnin sýni þessum sjónarmið-
um skilning og virðingu með því að
halda áfram að draga úr skattheimtu.
Að auki er það mikilvægt að ríkisstjórn-
ir á hægri vængnum nýti færi sín til
slíkra aðgerða því þannig verður erfið-
ara fyrir vinstristjórnir að snúa við blað-
inu auk þess sem ofþenslu ríkisins eru
settar skorður.
Ritstjórn á deiglan.com
BJARNI KARLSSON
SÓKNARPRESTUR Í LAUGARNESKIRKJU
UMRÆÐAN
ÞJÓÐSÖNGURINN
BRÉF TIL BLAÐSINS
SENDIÐ OKKUR LÍNU
Við hvetjum lesendur til að senda okk-
ur línu og leggja orð í belg um málefni
líðandi stundar. Greinar og bréf skulu
vera stutt og gagnorð. Eingöngu er tek-
ið á móti efni sem sent er frá Skoðana-
síðunni á visir.is. Þar eru nánari leið-
beiningar. Ritstjórn ákveður hvort efni
birtist í Fréttablaðinu eða Vísi eða í
báðum miðlunum að hluta eða í heild.
Áskilinn er réttur til leiðréttinga og til
að stytta efni.
B E S T U S Æ T I N F Y R I R Þ I G 2 0 0 4
Í stað þjóðarstolts
kemur þakklæti. Í
stað herkvaðar kemur bæn:
„verði gróandi þjóðlíf með
þverrandi tár, sem þroskast
á Guðsríkisbraut“.
,,