Fréttablaðið - 22.11.2004, Blaðsíða 56

SELT Á HÖFUÐBORGARSVÆÐINU*
*Þinglýstir kaupsamningar, heimild Fasteignamat ríkisisins.
8/10 - 14/10 15/10 - 21/10 22/10 - 28/10 29/10 - 4/11
FJÖLDI
TÍMABIL
0
50
100
150
200
250
300
298 263231 255 240
5/11 - 11/11
264
Þó að bekkirnir í borginni séu þaktir snjó geta þeir freistað vel búins göngumanns til
að hvíla lúin bein. Vetrarsólin kastar löngum skuggum og birtan er á undanhaldi í
mánuð í viðbót, en fegurð vetrarins er hrein og tær og kallar á kyrrðarstundir í ljósa-
skiptunum.
BEKKIRNIR
í borginni
Draumar
um hús
„Heima“ er eitt þessara hugtaka
sem kveikja sterkar tilfinningar og
kenndir, hugtak sem tengist heim-
inum – og himninum að því leytinu
til hvernig minningin um „heima“
eða draumurinn um „heima“ litar
oft heimsmyndina og verður viðmið
allra hluta.
Hótelherbergi virðast hönnuð
með það fyrir augum að forðast
minningar, forðast ummerki um
gestinn á undan. Þau eru yfirleitt
innréttuð í ópersónulegum stíl og
sniðin í einu og öllu að smekk hins
hlutlausa, nafnlausa. Þar er ekkert
sem hugsanlega getur tengt mann
við staðinn, bundið mann tilfinn-
ingaböndum, aftrað manni frá því
að gleyma um leið og stigið er út um
dyrnar.
Heimili eru ekki til án minninga,
sögu. Sum hús virðast eiga auðveld-
ara en önnur með að ramma inn eða
taka við tilfinningum. Sums staðar
finnur maður það um leið og komið
er inn fyrir dyrnar: Hér! Hér vil ég
vera! Hér líður mér vel! Slíka staði
yfirgefur maður ekki án söknuðar.
Þeir lifa jafnvel með manni löngu
eftir að þeir voru yfirgefnir og
grunnur að nýju heimili er lagður
annars staðar. Önnur hús ná aldrei
lengra en að vera hlutlaust húsa-
skjól um líkamlegar þarfir manns.
Hvernig er annars hægt að til-
einka byggingu hlýleika, minni,
huglægar víddir? Hvaðan kemur sú
tilfinning að finnast maður eiga
heima einhvers staðar? Er yfirleitt
hægt að byggja svo óefniskenndar
stærðir inn í veggi húsanna, inn í
rýmin sem ramma inn líf manna,
heimili þeirra, dvalarstað?
Og er mögulegt að hugsa sér
heimili án þessara þátta? Hvort
heldur í öguðu samhengi eða óheftu
frelsi ná slík rými gjarnan út fyrir
veggi og lóðir, múra og girðingar.
Gluggarnir, útidyrnar, heimreiðin,
húsin raðast á götur í hverfi sem
tengjast umheiminum hver með
sínum hætti: í þéttri mynd borgar,
þar sem hálfháir steyptir garðmúr-
ar tengja þá sem við götuna búa,
frekar en að skilja þá að - eða í
dreifðri byggð úthverfis, þar sem
víðáttan er krefjandi og háar girð-
ingar beina tengslum fólks stund-
um frekar um gervihnetti út í enda-
lausan geiminn heldur en yfir lóða-
mörkin til nágrannans.
Kannski er það eitt helsta hlut-
verk heimilis: að veita dagdraum-
um skjól. Ekki ósvipað helli sem
veitir vernd og öryggi, næði til að
dreyma og hugsa án þess að þurfa
að hafa áhyggjur af nokkrum sköp-
uðum hlut úti í heiminum. Fastur
staður, þegar rignir án afláts eða
sólin skín of fast. Persónulegt at-
hvarf þeirra sem þar búa, sem
minnir þá á hverjir þeir eru, hverju
þeir tilheyra, hvaðan þeir koma.
Hvar þeir eiga heima.
Höfundur er arkitekt.
GUJA DÖGG HAUKSDÓTTIR
HÚSIN Í BÆNUM
12/11 - 18/11