Tíminn - 27.03.1975, Blaðsíða 32
LAUSA TÖNNIN
Palli var orðinn sex
ára. Hann hafði séð eldri
krakkana missa tennur
og aðrar stórar tennur
koma i staðinn, en aldrei
gert sér grein fyrir þvi
að hans eigin tennur
færu eins. Einn morgun,
þegar hann var að borða
morgunmatinn áður en
hann fór i skólann, þá
fann hann að ein tönnin
hans var laus. Hann gat
sveigt hana fram og
aftur. Þetta var hálf
óþægilegt. — Ég verð að
gæta min að tönnin
hrökkvi ekki ofan i mig,
hugsaði Palli og hætti að
borða matinn sinn.
Nú fór hann i skólann
og var hugsandi út af
lausu tönninni. — Ætli
það sé sárt þegar hún
dettur? hugsaði hann.
Kannski blæðir úr gat-
inu eftir hana. Æi, þvi
get ég ekki fengið að
hafa minar tennur
áfram, og Palli stundi
þunglega.
í friminútunum voru
krakkarnir að sötra
ávaxtasúrmjólkina sina
úti i góða veðrinu. Þá
kom Anna vinkona Palla
til hans og spurði hvers
vegna hann væri ekki að
drekka eins og hinir
krakkarnir. — Ég get
það ekki, sagði Palli,
það gæti hrokkið ofan i
mig tönnin sem er laus.
Sjáðu bara, hún ruggar
öll til ef ég kem við
hana.
Fimmtudagur 27. marz 1975,
— Nei, sko! sagði
Anna. Það er engin tönn
laus i mér. Og það var
ekki laust við öfundar-
tón i röddinni.
Inni i skólastofunni fór
Palli til kennarans og
sýndi lausu tönnina.
Enginn af krökkunum i
bekknum hafði áður
misst tönn, svo að þetta
var stórviðburður.
Kennslukonan notaði
tækifærið, þar sem allir
krakkarnir voru að
hugsa um tönnina i
Palla, og fór hún nú að
fræða þau um hvað þau
ættu að gera til þess að
fá fallegar og heilbrigð-
ar fullorðins-tennur. Svo
var talað um Karius og
Baktus, sælgætisát, sem
skemmir allar tennur og
fleira og fleira. Að sið-
ustu teiknaði kennarinn
á töfluna stóra mynd af
Kariusi og Baktusi, sem
voru að bora sér holu i
tönn. Sumir krakkarnir
teiknuðu eins og var á
töflunni, en þau máttu
lika teikna eitthvað ann-
að i sambandi við tenn-
DAN
BARRY
Ný ævintýri i næstu
viku.
r nnBr.nr*