Tíminn - 06.04.1975, Page 9

Sunnudagur 6. april 1975.
TÍMINN
9
Manstu gamla daga? Manstu gamla daga? Manstu gamla daga? Manstu gamla daga? Manstu gamla .
BH
RÆÐIR
VIÐ
ALFREÐ
CLAUSEN
UAA
GAMLA
DAGA,
SÖNG
OG
PLÖTUR
OG
Hljómsveit Aage Lorange lék undir á plötu hjá Alfreft. Hérna syngur hann meft hljómsveitinni á hijómplötukynningu I Austurbæjarblói árift
1954.
UPPTÖKUR
OG
FERÐALÖG
OG
MEIRI
SÖNG...
herbergi i húsinu og kröflum
saman eitthvað fimm lög, sem við
svo æfum saman. Þetta gekk
alveg prýðilega og við ákváðum
að æfa og syngja saman — bara
ekki á þessari árshátlð. Það nái
ekki nokkurri átt eftir þennan
undirbúning, við séum alls ekki
nógu samæfðir.
Frægir undirleikarar
i útvarpi
— Það hefur nú verið auðvelt
fyrirykkur að komast hjá henni?
— Neinei,þú hefur bersýnilega
ekki þekkt vin minn Gunnar
Stefánsson. Hann var búinn að
auglýsa okkur, dagskráin var
komin á þrykk I Alþýðublaðinu,
og ekkert undanfæri. Fin dag-
skrá, maður. Róbert Abraham
Ottósson kom þarna með bland-
aðan kór, og svo var hann Ævar
Kvaran með einhvern leikara-
skap. En við Haukur vorum nú
ekki alveg af baki dottnir. Við
heimtuðum inn á sviðið sérstakan
sófa og tvær nótnagrindur, svo að
enginn sá framan I okkur. En það
er skemmst frá þessu að segja, að
það ætlaði allt vitlaust að verða.
Fólk heyrði svo sjaldan sungin
dægurlög, það voru svo fáir, sem
lögðu stund á þetta I þá daga. En
þó maður væri I sæluvfmu yfir
undirtektunum, gleymi ég aldrei
þvl, sem ég var mest upp með
mér af eftir kvöldið, en það var að
heyra framan úr sal: „Mikið spil-
ar hann vel á gitarinn”. Það er
hins vegar ekki prenthæft, sem
Róbert Abraham sagði um okk-
ur!
— Þar með hefur þú verið kom-
inn i söngbransann?
— Já, það má segja það. Ég
var þarna búinn að syngja um
nokkurt skeið, og nokkru áður
söng ég I fyrsta skiptið i útvarpið.
Það voru nú aðstæður, sem sögðu
sex, en manni fannst bara lúxus
þá. Það var bara sungið á grænu
ljósi, pipt beint út i loftið I gamla
salnum á efstu hæð Landsíma-
hússins. Nú, ég kem þarna ark-
andi með gitarinn minn undir
hendinni, en þá eru þeir að æfa
inni I salnum, Bjarni Böðvarsson
og Þórarinn Guðmundsson,
Bjarni var á kontrabassa og Þór-
arinn á pianóið. Ég var að væflast
þarna eitthvað vandræðaleg-
ur, þvi að ég var alltaf nervös,
þegar ég átti að gera eitthvað. Og
þeir taka eftir mér, og þetta voru
svoddan sómamenn, að , þegar
þeir sjá, hvers kyns er, segir Þór-
arinn við Bjarna: „Eigum við
ekki að aðstoða strákræfilinn?”
Bjarni er alveg til i það, og þeir
segja mér að koma með gitarinn
og það á að fara að athuga gripin.
Svo slæ ég fyrsta tóninn. Þá segir
Bjarni: „Helviti, þetta er C-dúr —
ég hef aldrei lent i þessu fyrr
maður þarf að hafa 8 krossa
fyrir!” En auðvitað gekk þetta
allt saman vel, og sem sagt, i
fyrstu upptökunni minni spiluðu
þeir undir fyrir mig, Bjarni
Böðvarsson og Þórarinn Guð-
mundsson!
Máninn skin i
Skálagarði . . .
— Þú hefur sungið með ýmsum
hljómsveitum á þessum árum?
— Já, ég söng með ýmsum
hljómsveitum, en eftir að við
alla upptökuna með mér, allt
heila klabbið!
Kynnist lærlingi
á Alþýðublaðinu
— Það hefur ekki öllum verið
skemmt?
— Neinei, biddu fyrir þér. Það
höfðu svo sem margir lúmskt
gaman af þessu, en hann Vil-
hjálmur S. — sá var ekki hrifinn.
Enda mótmælti hann þvi hástöf-
um, að veizlan byrjaði á þennan
hátt. En ég flýtti mér bara upp
með gitarinn minn, og mér var
tekið áíveg prýðilega. Upp úr
þessu er það, að ég fer að syngja
með hljómsveit Bjarna Böðvars-
sonar.
— Þú minntist á timamót á
söngvaraferlinum i sambandi við
Alþýðublaðið?
— Já, það var nokkru seinna,
ég var þá að syngja i Alþýðuhúss-
kjallaranum með Óskari Cortes. í
þá daga var þetta lausamennska
með hljómsveitunum, nema hvað
ég var með Óskari Cortes, sem
spilaði i Alþýðuhússkjallaranum,
mig minnir, að hann hafi heitið
Ingólfs Café þá, og i Iðnó til skipt-
is. Nú, Alþýðublaðið var þarna á
næstu hæðunum fyrir ofan, og ég
lagði oft leið mina þangað. Og svo
kemur að einhverri hátiðinni,
sem Gunnar vinur minn Stefáns-
son stendur fyrir. Þá fer hann að
segja mér frá lærlingi þarna I
prentsmiðjunni, sem sé bara f jári
sniðugur. Hann heiti Haukur
Morthens, og við ættum að tala
saman. Það var eitt með hann
Gunnar, að þegar hann tók eitt-
hvað að sér, þá gekk hann að þvi
með oddi og egg. Nú, hann vill
endilega, að við æfum eitthvað
saman, og við getum nú ekki al-
mennilega neitað honum um það.
Hann stóð á kafi i undirbúningn-
um, svo að svitinn bogaði af hon-
um, og það eru ekki nema fimm
dagar til stefnu. Við fáum þarna Hulda Stefánsdóttir er eiginkona Alfrefts. Hún er frá Seyftisfirfti, og þau hafa verift gift i 18 ár.
Manstu gamla daga? Manstu gamla daga? Manstu
gamla daga? Manstu gamla daga? Manstu gamla