Tíminn - 13.07.1975, Blaðsíða 30

30
TÍMINN
Sunnudagur 13. júli 1975.
ÓANÆGÐUR
MEÐ PLÖTU-
DÓMA
„Ágætt Nú-tlmi!
Ég ætla bara aö láta þig vita
það, að þú ert bezti poppþátt-
ur, sem um getur i islenzkum
dagblöðum. (Þökkum hrósið.
Innsk. Nú-timinn).
Það er aðeins eitt, sem ég er
ekki ánægður með. Það eru
plötudómarnir. Það eru nær
eingöngu soul- og country-
rokkplötur, sem þið dæmið, og
i þau fáu skipti, sem þið fjallið
um aðrar plötur, fá þær litið
annað en skit og skömm.
Éger sammála G.S. i þvi, að
það hafa fá séni komið fram i
tónlistinni siðan 1970. Ég er
lika sammála þvi, að Jim
Croce geti talizt einn þeirra
fáu, en ef þau Browne og
Ripperton eru séni, — ja, þá
held ég að séniin séu anzi
mörg. Ég get nefnt nokkra,
sem eru snillingar á sinn hátt
og á sinu sviði, og eiga það
örugglega betur skilið að kall-
ast séni en þau Browne og
Ripperton. Þeir eru: Ron
Mael, Rick Wakeman, Mike
Oldfield, Kevin Ayers, Leo
Sayer og félagarnir i' 10 cc.
Enginn þessara kalla er i sér-
stöku uppáhaldi hjá mér, en
ég virði þá.
Að lokum vil ég lýsa yfir
stuðningi minum við
zeppelinska alþýðumanninn,
hann er zeppelinskri alþýðu til
sóma. Einnig lýsi ég frati á
hinn súra hr. Rjóma. ÞAÐ ER
EKKI AÐEINS ÞAÐ, AÐ LED
ZÉPPELIN ER BEZTA
HLJÓMSVEIT I HEIMI,
HELDUR ER HÚN SVO
MIKLU BETRI HELDUR EN
HVER SVO SEM KANN AÐ
VERA NÚMER TVÖ. (Og
Cream er sko ekki einu sinni
númer tvö). Zeppi”.
Nú-tírhaviðtal
við Pétur
Kristjánsson,
söngvara
°í Paradís
er ekki að
keppa við Pelican
„Ómar Oskarsson og Björg-
vin Gislason eru beztu laga-
smiðir sem island hefur átt og
allir strákarnir, sem ég var með
i Pelican cru mjög góðir hljóð-
færaleikarar. Ef þcssir fjórir
haida áfram að leika saman, er
ég öruggur um, að Pelican ná
heimsfrægð í ár. Það er hins
vegar að minum dómi spurning,
hvort þeir eiga nokkuð að vera
að þvælast hér á landi.”
Þetta eru orð Péturs
Kristjánssonar, söngvara I
hljómsveitinni Paradis, fyrrum
söngvara I Pelican, en eins og
öllum Nú-timalesendum ætti að
vera kunuugt var Pétur rekinn
úr Peiican ekki alls fyrir löngu,
og stofnaði hann þá hljómsveit
sina Paradis, sem hefur vaxið
mjög að vinsældum siðustu vik-
ur, enda hreinræktuð „stuð”-
hljómsveit.
Nút-timinn arkaði á fund Pét-
urs i vikunni og spjallaði um
stund við hann. ,,Ég byrjaði i
hljómsveit daginn eftir að ég
fermdist, það var i' april 1966”,
sagði Pétur, þegar hann var
spurður að þvi, hvenær hann
hefði fyrst byrjað i hljómsveit.
„Það var með hljómsveitinni
Pops, sem ég byrjaði og þeir,
sem voru með mér i þeirri
hljómsveit fyrst, voru Bireir
„Ég er i eðli minu bjartsýnismaður og ég lét
þau orð falla i blaðaviðtali skömmu eftir að ég
var rekinn, að ég ætlaði mér að stofna hljóm-
sveit, sem væri meiri stuðhljómsveit en Peli-
can, —og það virðist hafa tekizt”. Hér er Para-
dís — t.f.v. ólafur, Gunnar, Pétur, Ragnar og
Pétur.
Hrafnsson Jón Ragnarsson,
Gunnar Fjelsted. Ég lék á bassa
i þá daga og allan þann tima,
sem ég var I Pops, — eða allt
fram til ársins 1970, en þá hættu
Pops og ég fór yfir i Náttúru.
Þegar Pétur fór yfir i Náttúru
lagði hann bassann á hilluna og
sneri sér eingöngu að söng. Þeg-
ar Pétur gekk til liðs við Nátt-
úru voru þar fyrir, Rafn Har-
aldsson, Sigurður Rúnar Jóns-
Tati hefur uppgötvarö þessa tvo pilta, sem heita Ron og
Ross Mael og skipa hljómsveitina Sparks.
Bowie i hlutverki sinu i kvikmyndinni
„The Man Who Fell To Earth’L
Kvikmyndir virðast hafa mikiö
aödráttarafl á popptónlist-
armenn, ef marka má áhuga
margra þeirra á kvikmyndum
og kvikmyndagerð. Nokkrir
popparar eru vel þekktir I kvik-
myndaheiminum, og nægir aö
nefna Kingo Starr, Keith Moon
og David Essex, þvi til sönnun-
ar. Margir fleiri popptónlistar-
menn hafa fengiz.t við kvik-
myndaleik, og sifellt bætast
íleiri við.
Nýlegar fregnir herma, að
brezki poppjöfurinn Ilavid
Bowie hafi snúið sér að kvik-
myndaleik, cn hann hefur oft
látið i það skina, að kvikmyndir
heilli hann. Kvikmyndin sem
Itowie mun leika f nefnist „Mað-
urinn sem fcil til jaröar” („The
Man Who Fell To Earth”), og
mun Bowie leika aöalhlutverkiö
I myndinni. Kvikmyndatakan
hófst I júni, og leikstýrir henni
mjög kunnur bandariskur leik-
stjóri, nefnilega Nicholas Roeg,
en hann hefur m.a. leikstýrt
„Walkabout” (var sýnd í Nýja
biói fyrir u.þ.b. tvciinur árum),
„Don’t Look Now” (var sýnd i
Háskólabíói fyrir tæpu ári) og
mynd, sem Mick Jagger, söngv-
ari Rolling Stones, lék i og
nefndist „Performance”.
En þaðeru fleiri brezkir i
arar en Bowie sem hafa snúið
sér að kvikmyndum. Þeir
félagarnir i brezku hljómsveit-
inni Sparks, Russ og Ron Mael
hafa gengið i lið meö e
ómerkari manni en franska
kvikmyndasnillingnum Jacques
Tati (Hulot frænda), en velflest-
ir þekkja myndir hans s.s.
„Playtime” og „Traffic” sem
báöar hafa veriö sýndar hér.
Kvikmyndin, sem Ross og
Iton munu leika i, nefnist
„Confusion” (Ituglingur) — og
hafa þeir félagar einnig unniö
með Tati við gerð kvikmynda-
handritsins.
Að lokum má minna á, að
ektakvinna Bowies, Angie
Bowie, mun fara með aðalhlut-
verk I kvikmynd, sem gera á um
hina óhamingjusömu Ruth
Ellis, — en saga hennar birtist i
Timanum s.l. sunnudag.
son, Björgvin Gislason og Sig-
urður Arnason. „Með þessari
liðsskipan lékum við i tæp tvö
ár, eða þar til öll hljóðfærin
brunnu inni i Glaumbæ”, sagði
Pétur.
— Eftir brunann vissum við
ekki, hvað við áttum að gera,
Sigurður Rúnar vildi hætta og
við vorum byrjaðir að æfa með
Áskeli Magnússyni, og Jóhanni
G. hafði verið boðið i hljóm-
sveitina. Jóhann G. var að visu
ekki byrjaður að æfa með okk-
ur, þegar ég sagði upp i Nátt-
úru. Astæðan fyrir þvi, að ég
hætti var sú, að mér leizt hrein-
lega ekkert á tónlistarstefnuna,
sem hljómsveitin var að taka.
Það átti t.d. að taka lag með
Pink Floyd, sem hefði tekið um
hálftima i flutningi. Þá sagði ég
upp og stofnaði Svanfriði, enda
hafði ég alltaf löngun til að leika
tónlist eins og Svanfriður var
með.
Pétur Kristjánsson fékk Birgi
Hrafnsson og Sigurð Karlsson
úr Ævintýri til fylgis við sig og
úr Tilveru tók hann Gunnar
Hermannsson, bassaleikara.
Svanfriður lifði i eitt og hálft ár,
en þá var Birgi og Sigurði boðið
i Change, — og þar með gal
Svanfriður upp öndina „Rétt áð-
ur en Svanfriður hætti stóð til,
að Björgvin Gislason kæmi yfir i
hljómsveitina, sem annar gitar-
leikari hlióm sveitarinnar
og píanóleikari, — og ég er þess
fullviss, að þannig skipuð hefði
Svanfriður orðið mjög góð
hljómsveit,” sagði Pétur.
Svanfriði tókst á sinni stuttu
ævi að gefa út LP-plötuna,
„What’s hidden there”,en á
henni er að finna fyrsta keiminn
af Pelican-,,sándinu” sem
nokkrum árum siðar hóf Peli-
can upp til skýjanna. „Nei, plat-
an seldist ekki vel”, sagði Pét-
ur, þegar við spurðum hann um
viðtökur fólks við Svanfriðar-
plötunni. „Þegar platan kom út
var Svanfriður ein af þremur
vinsælustu hljómsveitunum, —
en svo gerðum við sjónvarps-
þátt'. Og hann likaði misvel er
mér óhætt að segja, annað hvort
fannst áhorfendum hann
brumugóður eða þeir hreinlega
þoldu hann ekki og fengu siðan
óbeit á hljómsveitinni fyrir vik-
ið. Ég tel, að sjónvarpsþáttur-
inn hafi átt sinn þátt i þvi, að
platan seldist frekar illa.”
En hvað gerðist daginn eftir
að Svanfríður hætti?
Jú, þá var Pelican stofnuð
„Við Gunni Hermanns vissum,
að Björgvin Gislason hafði á-
huga á að koma með okkur i
hljómsveit, og einnig fengum
við með okkur Ómar Óskarsson
og Ásgeir óskarsson, báða úr
Ástarkveðju. Þannig var upp-
hafið af Pelican,” sagði Pétur.
Pétur kvað lagið „The Mexi-
can” með hljómsveitinni Baby
Ruth raunar hafa komið Pelican
á toppinn, en það lag hefði verið
mjög vinsælt i flutningi Peli-
cans. Sagði Pétur, að það hefðu
opnast margar „nýjar leiðir,”
þegar Pelican var stofnuð, þvi
gitarleikararnir hefðu verið
tveir og eins hefði pianóið komið
til sögunnar. „Nú, ég nefndi
„The Mexican” sem dæmi um
lag, sem átti mikinn þátt í vel-
gengni okkar.. Auðvitað áttu
önnur lög lika þátt i vinsældum
okkar. Ég nefni „Lady Rose”
sem var mjög vinsælt allan tim-
ann meðan ég var i hljómsveit-
inni”.
— Tveggja laga platan með
„Silly Piccadilly” og „Lady
Rose” hefur samt ekki selzt vel.
— Nei, að visu, en það verður
að hafa það ihuga, að þegar hún
kom út, var Pelican ekki lengur
vinsæl hljómsveit. Þegar við
komum heim úr siðustu Banda-
rikjaförinni, höfðum við ekkert
nýtt að bjóða islenzkum gestum
okkar. Við lékum bara gamla
prógrammið og islenzkir áheyr-
endur létu ekki bjóða sér slikt,
—- svo hljómsveitin féll niður á
„vinsældarlistanum” og óá-
nægja myndaðist milli okkar i
hljómsveitinni.
— Uppteknir og litla platan
með „Jenny Darling” seldust
vel, enda gátum við leikið öll
lögin á plötunum á dansleikjum,
og ég hygg, að það hafi fyrst og
fremst verið ástæðan fyrir þvi,
hvað þær plötur seldust vel.
Eftir tveggja ára samstarf við
Björgvin, Ómar, Ásgeir og Jón,
— var Pétri Kristjánssyni til-
kynnt að hann hafi verið rekinn
úr Pelican. Við spyrjum Pétur,
hvort það hafi ekki yfirleitt ver-
ið gott samstarf og samvinna i
Pelican.
— Jú, það var mjög gott allan
timann, ef frá er dreginn sá
timi, eftir að við komum heim
úr siðustu ferð okkar til Banda-
rikjanna, þ.e.a.s. þann tima,
sem okkur fór að ganga illa.
Vinsældir hljómsveitarinnar
höfðu aukizt jafnt og þétt með
hverjum mánuðinum, en þegar
vindurinn blés á móti okkur, var
eins og allir veigruðu sér við að
leysa þau vandkvæði sem þá
sköpuðust. Það var ekkert gert
til að reyna að leysa þau, — hver
og einn faldi sig i eigin byrgi,
sem varð til þess, að við urðum
allir óánægðir.
Af óviðráðanlegum orsökum, er
þvi miður ekki hægt að birta sið-
ari hluta sögu Rogers McGuinn I
þættinum i dag, eins og ráð
liafði verið fyrir gert. Siðari
hluti sögunnar bíður þvi næsta
sunnudags.
Ritdeilurnar I Nú-timanum
liggja að mestu niðri i dag, en
næsta sunnudag birtum við bréf
l'rá ónefndum manni, sem hefur
tekiö upp hanzkann fyrir hr.
Rjóma, — og nú má zepplinski
alþýöumaðurinn fara að vara
sig!!