Tíminn - 28.11.1976, Blaðsíða 7

Sunnudagur 28. nóvember 1976
7
Ragnheiður Sveinbjörnsdóttir:
Hvað höfðingjarnir
hafast að
„Viö lifumá erfiðum timum”,
mælti skáldið Steinn Steinarr.
Sjálfsagt hefði hann itrekað
þessi ummæli sin nú, væri hann
enn á meðal vor, enda löngum
verið lenzka að tala um siðustu
ogverstu tima. Og siðustu miss-
eri höfum við átt við ýmsan
vandann að etja, verðbólgu,
óþurrka, lögbrot, setuverkföll
og sitt hvað fleira.
„Með lögum skal land byggja,
en meö ólögum eyða”, segir
máltækið. Fólk er óánægt meö
kjör sin, vissulega oft ekki að
ástæðulausu. En getur kennari,
sem leggur niður vinnu aö geð-
þóttaákvörðun, tyftað krakka,
sem skrópar næsta dag? Helzt
þetta ekki nokkurn veginn i
hendur? Þarf annars nokkur að
undrast, þóttalmennir borgarar
gripi til þess, sem kallaðar eru
ólögmætar ráðstafanir til þess
að vekja athygli á kjörum sin-
um, þegar alþingismaður, einn
af handhöfum löggjafarvalds-
ins, lætur taka af sér mynd
ásamt lambhrútsgreyi, sem
ekkert hefur gert á hluta hans,
mælandi eitthvað á þessa leið:
„Hrút þennan skal ég sjálfur
skjóta með eigin hendi og köldu
blóði, þvert ofan i gildandi lög
og reglur, ef ekki verður oröið
við kröfum minum.” „Hvaö
höfðingjarnir hafast að, hinir
ætla sér leyfist það.”
Um allar sagnir hallaði
hann mjög til
A siðasta sumri fór ég um
söguslóðir Njálu, kom meðal
annars að Svinafelli i öræfum,
þar sem blikar ei lengur á vopn,
og bæjarlækur Flosa hefur veriö
brúaður. Skyldum við annars
gera okkur eins grein fyrir
þvfbgvert er, hvilikt afrek is-
lenzk þjóð hefur unnið með gerð
hringvegarins og beizlun jökul-
fljótanna? Ég hef siðan verið að
velta þvi fyrir mér. Hve sagan
endurtekursig. Einsog öllum er
kunnugt, er i Njálu á meistara-
legan hátt fjallað um róg, sögu-
burð og uppspuna, sem þar olli
miklum örlögum. Við iöju þessa
bar hæst Mörð Valgarðsson, og
hafði hann af nokkra vegsemd
um tima, en fordæmingu sög-
unnar. Fleiri höfðu þar þann
sannleika, sem þeim sjálfum
kom bezt, svo sem Gunnar
Lambason, en um frásagnar-
máta hans segir svo: ,,Um allar
sagnir hallaði hann mjög til, en
lófrá viða.” Nú undanfarið hef-
ur það verið iþrótt ýmissa, að
feta i fótspor þeirra Marðar og
Gunnars Lambasonar, sumpart
fyrir fé en sumpart til þess að
vinna sjálfum sér metorðalegt
brautargengi.
Hafa þessir sálufélagar ekki
ætið ráðizt á garðinn, þar sem
Ragnheiður Sveinbjörnsdóttir.
hann er lægstur, svo sem
þindarlausar árásir þeirra á
dómsmálaráðherra landsins
sanna. Dómsmálaráðherra er
maður heiðarleika og virtur af
verkum sinum og manndómi.
Hann er einnig óumdeilanlega
mestur foringi islenzkra stjórn-
málamanna i dag og vekur það
öfund i flokkum, sem þjást af
forustufátækt. Þegar af þeirri
ástæðu er ýmsum ósárt um, að
nokkur blettur falli á nafn hans.
Sú mun art þeirra, er gjalda
óhróðurspennunum fé fyrir af-
reksturinn, og kaupa þá jafnvel
milli blaða. Efalaust blandast
hér i sú hyggja sumra þeirra fé-
laga, að fái þeirslikum manni á
kné komið, hljóti þeir að fá þar
af nokkra frægð og vegsemd.
Þannig nota þeir marðariþrótt
sina sem pólitiska mannbrodda
sjálfum sér til handa. Nú nýlega
bárust af þvi fregnir, að upp-
boðspenni þeirra hefði hlotið at-
kvæðamagn i flokkssamtökum
sinum umfram ýmsa reynda og
spaka menn þar innan dyra.
Var það eitthvað þvi likt, sem
Vilhjálmurfrá Skáholti átti við i
hendingunum?
„En hvern þann sem að hrell-
ir mest og blekkir heldur fólkið
jafnan beztan mann.” Sem bet-
ur fer, eiga þessar hendingar
ekki við nema fátt fóík, og þótt
einhverjir hrifist um sinn, má
spá þeim völtu veraldargengi,
er skjóta kollinum upp á sjónar-
sviðið á þennan máta.
Betra væri að byr ja þar
Ég minntist áðan i þessu
spjalliá hringveginn og beizlun
jökulánna austur á söndum.
Þessi nýju mannvirki minna
okkur á, aö við erum enn að
nema landið og byggja það upp.
Við eigum yndislegt land, auð-
ugt af orku og ýmsum náttúru-
gæðum, og við ættum öll aö eiga
það sameiginlega markmið, að
lifa i sambúð við land okkar
þannig, sem bezt kemur bæði
landi og þjóð. Hér eru ótal verk-
efni óunnin og vonandi tekst aö
halda svo á málum, að okkar og
barna okkar biði farsæl framtiö
i landi, sem viö höfum með-
höndlað af gætni og skynsemi,
og i þjóðfélagi, sem við getum
með sanni kallað velferðarþjóö-
félag. En sliku marki náum við
aldrei með þvi að klóra augun
hvert úr ööru i málefnasnauðu
og mannskemmandi þrasi.
Sliku marki náum við aldrei
með þvi, að krefjast alls af öðr-
um, en einskis af sjálfum okkur.
Sliku marki náum við aldrei
með þvi að kalla þau samtök
fólksi landinu, sem eiga mestan
þátt i jákvæðri byggðastefnu i
reynd, auðhring, og ekki með
þvi að sverta okkar beztu menn.
Alltaf verða skiptar skoöanir
um leiðir að marki. En frum-
skilyrði er, að vinna af sam-
vinnuhug og málefnalega, jafna
ágreining með samningum og
finna skynsamlegar leiöir að
sameiginlegum markmiðum.
„Betra væri að byrja þar
en brjóta niður stoðimar.”
ERIMFfeAH
ínýtt
húsnæði við
Strandgötuna
Önnumst alla almenna bankaþjónustu.
Höfum tryggingaumboð fyrir
Samvinnutryggingar g.t. og
Líftryggingafélagið Andvöku.
Opið alla daga kl. 9.30 — 12.30 og
13.00—16.00 nema laugardaga.
Ennfremur á föstudögum kl.17.30-18.30
Nýtt símanúmer:
5-39-33
Samvinnubankinn
STRANDGÖTU 33, HAFNARFIRÐI SÍMI 53933
Auglýsingadeildin