Tíminn - 28.11.1976, Blaðsíða 33

Sunnudagur 28. nóvember 1976
33
Hærra meðfram fljót-
inu Tigris, var landið
næstum skóglaust, en
hér óx þéttur skógur
beggja megin fljótsins.
Trjátegundin var aðal-
lega dölupálmar. Eru
skógar þessir svo við-
lendir, að á þeim timum
voru döðlur ein bezta út-
flutningsvara Meso-
potamiu (Irak). En
meðferðin á doðlunum
var sóðaleg. Frú Curgon
tók það skýrt fram, að
eftir að hún sá hvernig
döðlurnar voru ,,með-
höndlaðar” i einu þorp-
inu á fljótsbakkanum,
myndi hún aldrei fram-
ar bragða döðlur. Slikan
sóðaskap kvaðst hún
aldrei hafa þekkt.
Þegar lengra kom nið-
ur fljótið, fóru þau fram
hjá nokkrum „tankskip-
um”. Systkinin, Árni og
Berit, æptu af gleði, er
þau sáu norska fánann
blakta við hún á sumum
skipunum. Ofurstinn
sagði þeim, að þessi skip
væru á leið upp i fljótið
Karun, en upp með þvi
fljóti hefðu nýlega fund-
izt miklar oliulindir, og
voru þessi skip á vegum
ensk-persneska oliu-
félagsins að sækja oliu
þangað. Annars sagði
hann, að enska stjórnin
væri aðalhluthafinn i
þessu félagi. Um þetta
leyti hætti enski flotinn
að nota kolakyndingu i
herskipin, en tók oliu-
kyndingu upp i staðinn,
og þess vegna reyndu
þeir að ná tökum á oliu-
námum viðsvegar um
heiminn. Aðalráða-
maðurinn við þessar
framkvæmdir var þá-
verandi flotamálaráð-
herra, Winston Chur-
chill. Það var að hans
ráðum, að enska stjórn-
in gerðist aðalhluthafinn
i þessu oliufélagi.
2.
Loks komu þau út á
flóann. i Það voru við-
brigði að finna svalt
sjávarloftið leika um
andlit sér, en á sigling-
unni niður fljótið var
loftið eins og i vermi -
húsi. Þótt komin væri
nótt, datt engum i hug að
leggjast til svefns, held-
ur sátu allir uppi á þil-
fari og nutu veðurblið-
unnar. Svefnklefamir
niðri lokkuðu engan til
sin i þessari veðurbliðu.
Það var glampandi
tunglsljós. Berit þreytt-
ist aldrei á þvi að horfa á
hvernig skipið skar
öldufaldana, en flugfisk-
amir svifu hálfskelkaðir
yfir öldutoppunum.
Undir morguninn
lagðist skipið við festar i
Bushire. Hér átti ofurst-
inn að dvelja meðan
hann starfaði sem sér-
stakur sendimaður
ensku stjórnarinnar við
Persaflóa. Herskipin
ensku, sem lágu þarna i
höfninni, heilsuðu
ofurstanum með dynj-
andi skothrið, þar sem
hann átti að verða eins
konar herstjóri á þessu
svæði.
Borgin Bushire er á
dálitlum skaga við
Persaflóa, en i kringum
skagann eru svo miklar
grynningar, að skipin
verða að liggja langt frá
landi. Og þótt Bushire sé
aðalhafnarborg Persiu,
þá er borgin litið aðlað-
andi fyrir ferðamenn.
Veldur þar mestu hinn
óþolandi hiti, en auk
þess er borgin sóðaleg
og húsin mörg hrörleg.
Um þennan tima, i lok
aprilmánaðar, var hit-
inn i forsælu 36 stig, og i
júli- og ágústmánuðum
hækkar hitinn oft um 8-
10 stig. íbúar borgarinn-
ar dvelja þá mest i
dimmum kjöllurum,
sem i Bushire eru sjálf-
sagðir undir hverju húsi.
1 þessa kjallara liggur
sérstök loftleiðsla, eins
og reykháfur, sem kall-
ast á máli ibúanna
„badgir”. Ofaná honum
er eins konar „skjól”,
sem snýr sér eftir
vindinum.
Um þetta leyti var hit-
inn ekki meiri en það, að
kvölds og morgna var
hann þægilegur, en litt
þolandi um hádaginn.
Meðal skipanna, sem
lágu þarna, var eitt stórt
herskip með þúsund
manna áhöfn. Strax um
kvöldið, sama daginn og
ferðafólkið kom til Bus-
hire, var þvi boðið á
dansleik út i herskipið.
Allar Evrópukonur, sem
áttu heima þarna — ell-
efu talsins — ætluðu að
sækja dansleikinn. Berit
langaði mikið til að fara
i dansinn, en hún átti
vitanlega engan góðan
kjól. Hún trúði frú Cur-
gon fyrir þessu, og hún
sagðist mundi sjá ein-
hver ráð til að bæta úr
þvi. Þegar komið var
heim i bústað „sendi-
herrans”, sagði einn
þjónninn, að i borginni
væri ein verzlun, sem
hefði flesta hluti á boð-
stólum, og þar á meðal
klæðnaði Evrópumanna.
Eftir dálitla stund höfðu
þær frú Curgon og Berit
fundið þessa verzlun, og
voru svo heppnar, að
rekast þar á fallegan,
ljósleitan kjól. Þegar
Berit mátaði kjólinn,
kom það i ljós, að hann
var henni svo mátuleg-
ur, eins og hann hefði
verið saumaður á hana.
Berit stóð hálffeimin
fyrir framan spegilinn
og hugsaði: „Nei, þetta
er kjóll á fullorðna
stúlku, — skósiður og
allt eftir þvi. Ég lit út
eins og fullorðin stúlka i
þessum kjól! Heldurðu
að ég geti notað þennan
kjól? ’ ’ sagði hún loks við
frú Curgon.
„Jú, sannarlega getur
þú verið i honum”, svar-
aði frúin samstundis.
„Það er engin hætta,
þótt hermennirnir haldi
að þú sért fullvaxin
stúlka. Kjóllinn fer þér
ljómandi vel. Það verða
allir hrifnir af þér i
kvöld. Ef eitthvað þarf
að laga, þá er enginn
lagnari við það en her-
bergisþernan min. Hún
getur lika lagað til á þér
hárið. Ég veit, að henni
er það ánægja, at hjálpa
til að snyrta þig”.
Það fór fyrir Berit,
eins og frúin spáði.
dansleikurinn varð
henni ógleymanlegur.
Strax og hún steig inn i
hina skrautlegu sali
skipsins, var hún um-
kringd af heilum hópi
liðsforingja. Hún dans-
aði og dansaði, meira en
nokkum tima fyrr. Það
var unaðslegt að dansa á
þilfari skipsins, og
aldrei hafði hún dansað
undir slikri dansmúsik.
Maturinn var lika ágæt-
ur, — allt var svo yndis-
legt, að henni fannst.
Þetta var allt likast
ævintýri i „Þúsund og
einni nótt”. Aldrei hafði