Fréttablaðið - 07.05.2006, Blaðsíða 90

7. maí 2006 SUNNUDAGUR34
Ólafur býr ásamt eiginkonu sinni, Kristínu Soffíu Þor-steinsdóttur, og börnum
þeirra tveim, þeim Helgu Soffíu, 7
ára, og Einari Þorsteini, 4 ára, í
bænum Ciudad Real. Þau hafa gert
sér fallegt hreiður í þessu 100 þús-
und manna samfélagi þar sem
hraðinn er lítill og fólk tekur lífinu
með stóískri ró. „Þetta er bara
Spánn í sinni tærustu mynd. Þetta
er góður staður og hér líður okkur
ákaflega vel,“ sagði Ólafur sem
kann vel við rólegheitin á Spáni.
Veðrið er honum heldur ekki á móti
skapi.
Ferill Ólafs er orðinn langur og
glæstur en hann hefur blómstrað
hjá öllum þeim liðum sem hann
hefur leikið með. Hann byrjaði
með Val og fékk þar frábæran
grunn í íþróttinni enda hefur ungl-
ingastarf Vals ávallt verið mjög
metnaðarfullt.
„Theodór Guðfinnsson þjálfaði
okkur í öllum yngri flokkunum og
hann var alveg frábær. Hann hugs-
aði líka um félagslega þáttinn og
lét okkur mæta á laugardags-
morgnum svo að menn væru ekki
að djamma. Það var mikið af hæfi-
leikamönnum þarna og margir
hefðu einnig getað orðið öflugir
knattspyrnumenn. Ég var sjálfur
allt í lagi en ég lék á miðjunni og
var kallaður Óli sóli. Var alltaf í því
að leggja upp. Skaut aldrei á mark-
ið eins og í handboltanum,“ sagði
Ólafur og hló dátt. „Valur var á
þessum tíma betra handboltalið en
fótboltalið og fyrirmyndirnar voru
í handboltanum. Þess vegna fór ég
í handboltann.“
23 ára til Þýskalands
Ólafur lék síðan í sex ár með meist-
araflokki félagsins en 23 ára að
aldri hleypti hann heimdraganum
og flutti til Þýskalands. Hann gekk
í raðir Wuppertal sem var á þeim
tíma í næstefstu deild. Félagi Ólafs,
Dagur Sigurðsson, fór með honum
út en þjálfari liðsins var fyrrum
landsliðsþjálfarinn Viggó Sigurðs-
son.
„Ég spilaði mikið frjálsan hand-
bolta hjá Val og ég lærði fullt af
nýjum hlutum hjá Viggó en hann
kenndi mér „strúktúraðan” hand-
bolta og taktískan. Einnig að sækja
í rétt svæði, kíkja á möguleikana
og velja rétt. Einnig fékk ég að
spila vörn hjá honum,” sagði Ólaf-
ur en Wuppertal fór beint upp í
úrvalsdeild með Íslendingana inn-
anborðs og kom verulega á óvart
með því að vera á topp tíu í Bund-
esligunni.
Ólafur var í tvö ár hjá Wupper-
tal en þá var aftur kominn tími á
breytingar og hann samdi við eitt
stærsta lið Þýskalands, Magde-
burg.
Lenti hjá drykkfelldum þjálfara
„Þetta var eðlilegt næsta skref og
ég var að leita að nýrri áskorun.
Hjá Magdeburg fékk ég ekki
jákvætt handboltasjokk heldur
fékk ég lífssjokk því þjálfarinn var
í erfiðleikum með sjálfan sig. Hann
var drykkjumaður og hjartveikur
og kenndi mér ekki neitt þann
skamma tíma sem hann þjálfaði.
Það var frekar sjúkt andrúmsloftið
í félaginu og framkvæmdastjórinn
gerði ekkert í málinu. Menn spil-
uðu meira af ótta en ánægju. Það
eina sem ég lærði var hvernig það
er að líða illa. Þetta var fyrsta mót-
lætið sem ég lenti í en sem betur
fer þá var hann rekinn fjórum
mánuðum eftir að ég kom,” sagði
Ólafur en liðið varð samt Evrópu-
meistari þegar það vann EHF-
keppnina. Alfreð Gíslason var ráð-
inn þjálfari um sumarið og það
líkaði Ólafi vel.
„Það var frábært að fá aftur
íslenskan þjálfara. Það hentaði
ungum leikmanni eins og mér vel
enda er ég líka svolítið viðkvæm
sál. Hefði ég lent á einhverjum
vitleysingi þá er aldrei að vita
hvernig hefði farið. Þetta voru frá-
bær ár með Alfreð og hann kenndi
mér mikið um taktík og styrk.
Alfreð var sérstaklega góður
styrktarþjálfari og mjög faglegur í
öllu sem hann gerði.“
Eftir fimm gjöful ár með Mag-
deburg, þar sem liðið vann meðal
annars Meistaradeildina árið 2002,
ákvað Ólafur að söðla um á nýjan
leik. Hann ákvað ekki eingöngu að
skipta um lið heldur algjörlega um
umhverfi og samdi því við spænska
liðið Ciudad Real.
Rétt ákvörðun að fara frá Magde-
burg
„Eftir á að hyggja er ég mjög feg-
inn að hafa farið á þessum tíma.
Það var kominn tími á mig. Ég var
farinn að þekkja allt, var of náinn
Alfreð og orðinn of mikil hetja hjá
félaginu. Það var í raun ekkert
meira sem ég gat gert hjá Magde-
burg. Mig vantaði nýja byrjun og
ég var alltaf ákveðinn í að yfirgefa
Þýskaland og kynnast nýrri menn-
ingu. Magdeburg jafnaði tilboð
Ciudad þannig að ég fór ekki pen-
inganna vegna,“ sagði Ólafur sem
þekkti lítið til þjálfara liðsins, Juan
de dios Roman. Sá átti ekki eftir að
reynast honum vel og árin tvö
undir hans stjórn voru Ólafi erfið
og höfðu mikil áhrif á andlega
líðan hans.
„Þetta voru tvö mjög erfið ár og
ég er þakklátur fyrir að hafa ekki
farið verr út úr þessum tíma. Þó að
ég hafi orðið spænskur meistari þá
leið mér mjög illa. Hann var með
ömurlegar æfingar og aldrei nein
keppni hjá honum. Þetta var meira
svona leikfimi fyrir eldri borgara
með fullri virðingu fyrir því ágæta
fólki. Menn voru að drepast úr
leiðindum enda voru áskoranirnar
engar. Þetta var mesta djók sem
ég hef upplifað. Það var allt nei-
kvætt og svo skipti hann sér stans-
laust af utanaðkomandi hegðun
eins og hvort við værum ekki
nægilega vel klæddir eða rétt
klæddir. Hann skipti sér líka af
rakstri leikmanna. Eitthvað varð
hann að gera því ekki vissi hann
neitt um handbolta,“ sagði Ólafur
alvarlegur enda sökk hann frekar
djúpt.
Ætlaði að leggja skóna á hilluna
„Ég var við það að hætta. Ofan á
leiðindin lenti ég í alls konar
meiðslum og ég fékk ekki að koma
mér í gang og til að mynda bannaði
kallinn mér að lyfta til að koma
mér í form. Hann var með skrif-
stofuna við hliðina á lyftingasaln-
um og stöðvaði mann ef maður
reyndi að mæta í salinn. Þessu var
ekki hægt að mótmæla því þá hefði
maður örugglega endað á bekkn-
um í kjölfarið. Samt vinnum við
næstum því Meistaradeildina en í
raun vorum við allir að berjast
gegn honum og það þjappaði okkur
saman. Talant var þá miðjumaður
liðsins og leiðtogi og stýrði allri
taktík því ekki kom hún frá þjálf-
aranum. Hann naut mikillar virð-
ingar innan hópsins og það var því
vinsælt að hann skyldi vera gerður
að þjálfara,“ sagði Ólafur sem er
geysilega ánægður með þjálfar-
ann sinn og aðstoðarmann hans
sem er alnafni fyrirliða Real Madr-
id, Raúl Gonzalez, sem Ólafur
segir ekki síður hafa mikið vit á
handbolta og í raun vegi þeir hver
annan upp.
Talant er besti þjálfari sem ég hef
haft
„Talant er algjör snillingur og
langbesti þjálfari sem ég hef haft
enda hefur hann kennt mér ótrú-
lega mikið. Við höfum allir mikla
trú á því sem hann er að predika
og förum eftir hans orðum í einu
og öllu. Við erum sífellt að verða
betri á öllum sviðum handboltans
og þetta lið getur haft yfirburði á
Spáni og í Evrópu á næstu árum,“
sagði Ólafur en það spurðist út á
seinna árinu hans með Roman að
hann væri óánægður.
Í kjölfarið fékk hann tilboð frá
Flensburg og Hamburg meðal ann-
ars en það varð snemma ljóst að
Dujshebaev tæki við af Roman og
eftir að hafa heyrt hvað hann ætl-
aði að gera með liðið var Ólafur
aldrei í vafa um hvað hann ætlaði
að gera. „Hann sýndi mér að hann
SUNNUDAGSVIÐTALIÐ: ÓLAFUR STEFÁNSSON
HEIMILISLEGUR Ólafur aðstoðar við borð-
haldið á heimilinu. FRÉTTABLAÐIÐ/VILHELM
VILDI SÝNA FÓLKINU Í
CIUDAD HVAÐ Í MÉR BÝR
Handknattleikskappinn Ólafur Stefánsson hefur gengið í endurnýjun líf-
daga sem handboltamaður á þessari leiktíð eftir tvö erfið ár þar á undan
sem næstum leiddu til þess að hann hætti handboltaiðkun. Ólafur stendur á
tímamótum á sínum ferli og mun bráðum skrifa undir sinn síðasta atvinnu-
mannasamning ef að líkum lætur. Henry Birgir Gunnarsson hitti Ólaf á
heimili hans í Ciudad Real um síðustu helgi og ræddi við hann um ferilinn,
framtíðina og fjölskylduna.
MYNDARLEGIR KRAKKAR Þeim Einari Þorsteini, 4 ára, og Helgu Soffíu, 7 ára, leiðist ekki
lífið á Spáni og þau eru dugleg að dunda sér í garðinum. FRÉTTABLAÐIÐ/VILHELM
FALLEGT HÚS Ólafur og fjölskylda búa í
fallegu húsi í rólegu hverfi í bænum.
FRÉTTABLAÐIÐ/VILHELM
Í FAÐMI FJÖLSKYLDUNNAR Ólafur er hér með eiginkonu sinni, Kristínu Soffíu Þorsteinsdóttur, og börnum þeirra tveim á heimili þeirra í Ciudad Real. Dóttir þeirra, Helga Soffía, er 7 ára en
sonurinn Einar Þorsteinn er 4 ára. FRÉTTABLAÐIÐ/VILHELM