Fréttablaðið - 20.05.2006, Blaðsíða 32

20. maí 2006 LAUGARDAGUR32
Það er allt með ró og spekt á heimili Örnu Daggar Ein-arsdóttur læknis og Dags B.
Eggertssonar borgarstjóraefnis í
Þingholtunum og ekki virðist
fyrir stressinu að fara þótt ekki
sé nema vika til kosninga.
„Álagið er svo sannarlega
mikið, bæði á Dag og fjölskyld-
una,“ áréttar Arna þó áður en
blaðamaður fer að gera sér hug-
myndir um annað. „Við förum
eldsnemma á fætur og Dagur sést
ekki fyrr en seint á kvöldin. Í
prófkjörinu tók ég og stórfjöl-
skyldan beinan þátt í baráttunni
en núna reyni ég fyrst og fremst
að veita honum andlegan stuðn-
ing og sjá um heimilið þannig
hann þurfi ekki að hafa áhyggjur
af því. Þetta er gríðarlegt álag
sem er lagt á einn mann og ég
reyni losa hann sem mest undan
skyldum heimilisins, sem við
sinnum venjulega til jafns, og
draga úr samviskubitinu sem
fylgir að vera lítið með fjölskyld-
unni. En við erum svo heppin að
foreldrar mínir ætla að koma frá
Svíþjóð og hjálpa okkur með
börnin á meðan á þessu stendur,
þannig að ég get vonandi bætt
smá krafti við hjá honum, því þótt
þetta sé erfitt er þetta líka mjög
skemmtilegt.“
Ræturnar á Íslandi
Arna og Dagur eiga saman tvö
börn, Ragnheiði Huldu, tveggja
ára og Steinar Gauta sem er að
verða átta mánaða, en í júní byrj-
ar Arna aftur að vinna eftir fæð-
ingarorlof.
Hún ólst upp í Svíþjóð; flutti
fimm ára gömul út með fjölskyldu
sinni og bjó þar næstu 20 árin.
„Svíþjóð hefur því alltaf verið
mitt annað heimili, en ég alltaf
litið á mig sem Íslending og vissi
að hér myndi ég búa í framtíðinni.
Núna líður mér líka eins og ég
hafi fundið ræturnar aftur.“ Arna
er læknisdóttir en ung að árum
ákvað hún að feta ekki í fótspor
föður síns, þótt raunin hafi orðið
önnur. „Ég reyndi svo að komast í
arkitektúr, en þegar það tókst
ekki ákvað ég að kýla á lækna-
námið og sé ekki eftir því í dag.“
Leidd saman af grænu hári
Hún er ekki aðeins læknir og
læknisdóttir heldur líka læknis-
frú og þótt hún og Dagur lærðu í
sitthvoru landinu, leiddi námið
þau óbeint saman. „Ég lærði í Sví-
þjóð en systir mín á Íslandi. Hún
var á sama ári og Dagur og þau
voru góðir vinir. Sumarið 1998 var
ég í sumarvinnu hjá Íslenskri
erfðagreiningu og Hulda systir
var alltaf að segja mér að ég yrði
að hitta þennan Dag vin sinn. Svo
ákvað hún loksins að bjóða honum
í mat og kynna okkur. Daginn sem
við ætluðum að hittast fór Hulda í
klippingu og litun en svo illa vildi
til að litunin mistókst svo hræði-
lega að hárið á henni varð hálf-
grænt. Hún var fram á kvöld að
reyna að bjarga því sem bjargað
varð. Það fór því svo að við Dagur
hittumst bara tvö yfir kvöldverði
og áttum saman indæla kvöld-
stund. Eftir það varð ekki aftur
snúið.“
Fyrsta árið voru Arna og
Dagur í fjarsambandi, þar sem
þau bjuggu hvort í sínu landinu.
„Við ferðuðumst mikið á milli og
þetta var mikið púsluspil. Í þrjú
eða fjögur ár bjuggum við ýmist á
Íslandi eða í Svíþjóð. Hann kom
aðeins út í nám og ég tók fimmta
árið mitt í læknisfræði hérna, en
jólin 2003 var ég alkomin heim.“
Alltof mikið af bílum
Arna kveðst vera pólitískt
þenkjandi og eðli málsins sam-
kvæmt ber stjórnmál oft á góma
á heimilinu. „Við ræðum mikið
málin og þótt við höfum svipaða
lífssýn erum við ekki endilega
alltaf sammála. Uppeldið í sænska
velferðarkerfinu hefur ábyggi-
lega haft nokkur áhrif á stjórn-
málaskoðanir mínar.“
Reykjavík er frábær borg að
mati Örnu, en það fer í taugarnar
á henni hversu mikil bílaborg hún
er með tilheyrandi stressi. „Það
er sjálfsagt Svíinn í mér. Þar var
ég vön að hjóla eða ganga allra
minna ferða. Mér finnst það
skelfileg tilhugsun að Reykjavík
sé smám saman að verða eins og
amerísk bílaborg og ég held að
það sé eitt brýnasta verkefni
borgaryfirvalda að taka á því.“
Frábær menningarborg
Ekki gefst mikill tími til tóm-
stunda með tvö ung börn á heimil-
inu en Arna og Dagur eru að henn-
ar sögn miklir listunnendur og
reyna að njóta menningarlífsins í
borginni eins og þau geta. „Við
förum að vísu sjaldnar eftir að
börnin komu en reynum að kom-
ast þegar við getum. Ég hef mik-
inn áhuga á tónlist finnst gaman
að fara á tónleika og ekki síður á
myndlistarsýningar. Í því tilliti er
frábært að vera í Reykjavík því
menningarlífið er mjög fjöl-
breytt.“
Það dregur nær kosningum en
Arna þorir ekki að spá fyrir um
úrslitin og segist ekki sjá borgar-
stjórastólinn í hillingum, enda
snúist kosningarnar síst um titla-
tog. „Ég held hins vegar að enginn
sé betur fær til að gegna því emb-
ætti en Dagur. Hann yrði framúr-
skarandi í því, eins og öllu sem
hann tekur sér fyrir hendur, enda
stjórnmálamaður af nýrri kynslóð
og þá á ég ekki við aldur heldur
vinnubrögð. Þannig borgarstjóra
þarf Reykjavík.“
bergsteinn@frettabladid.is
Úr stofuglugganum á heimili Vilhjálms Þ. Vilhjálmsson-ar og Guðrúnar Kristjáns-
dóttur í Breiðholtinu er frábært
útsýni yfir Reykjavíkurborg. Fyrir
mann sem hyggst stjórna borginni
er þetta útsýni ekki amalegt, borg-
arlandslagið í allri sinni litadýrð
breiðir sig út fyrir framan húsið,
sama í hvaða átt er litið. „Við Villi
göngum stundum hér um dalinn,“
segir Guðrún og bendir yfir Elliða-
árdalinn sem er rétt við útidyrnar.
Kynntust sem skiptinemar
Guðrún og Vilhjálmur hafa verið
par í fimm ár og heimili þeirra er
afar hlýlegt. Gylltur og jarðlitir
skipa þar stóran sess, alveg eins
og í fatavali húsfreyjunnar. „Já, ég
er mikið fyrir jarðliti,“ játar Guð-
rún og strýkur yfir drappað pilsið
um leið og hún rifjar upp söguna
af því hvernig þau Vilhjálmur
kynntust. „Við kynntumst fyrst í
gegnum skiptinemasamtök AFS
þegar ég var sextán ára og hann
átján ára. Hann hafði farið út til
Bandaríkjanna sem skiptinemi og
var svo kominn í stjórn félagsins
þegar ég sótti um að fara út sem
skiptinemi.“ Á þessum tíma voru
þau þó bara kunningjar og leiðir
lágu sitt í hvora áttina. Guðrún
giftist handboltamanninum Ágústi
Svavarssyni og bjó með honum
bæði í Svíþjóð og Þýskalandi.
Saman eiga þau tvö börn og fimm
barnabörn. Vilhjálmur giftist líka
og á hann þrjú börn og þrjú barna-
börn með Önnu Johnsen. „Fyrir
fimm árum hittumst við Villi svo á
Laugaveginum, bæði á miklum
hlaupum. Við ákváðum að taka
kaffibolla saman svona upp á
gamlan kunningsskap. Síðan leiddi
eitt af öðru,“ segir Guðrún bros-
andi og það er greinilegt að henni
finnst ekki leiðinlegt að segja frá
þessu. „Okkur líður afskaplega vel
saman. Við berum mikla virðingu
hvort fyrir öðru og erum ástfangin
upp fyrir haus.“
Guðrún, sem á fjögur systkini,
er fædd á Hellissandi en uppalin í
Reykjavík. Faðir hennar var lengi
skólastjóri í Langholtsskóla og því
sótti systkinahópurinn sína mennt-
un þangað. Úr Langholtsskóla lá
leiðin í Kvennaskóla Reykjavíkur
og þaðan í Kennaraskólann en Guð-
rún lauk prófi þaðan árið 1971. Í
dag starfar Guðrún á bókasafni
Rimaskóla en þar hefur hún verið í
ellefu ár. En er hún sjálf mjög
pólitísk?
„Pabbi var mikill sjálfstæðis-
maður og ég hef lengi verið flokks-
bundin Sjálfstæðisflokkunum þó
að ég hafi ekki verið virk þar. Ég
hef alltaf haft mikinn áhuga á frétt-
um og fólki og hef haft mjög gaman
af taka þátt í stjórnmálastarfinu
með Villa og mæta á fundi með
honum nú í aðdraganda kosning-
anna.“ Hún segir að þau Vilhjálm
greini ekki á um margt þegar pólit-
íkin er annars vegar, það sé miklu
frekar að þau bæti hvort annað upp
í ýmsum málum, t.d. skólamálum
sem Guðrún er vel að sér í.
Sóðaskapur og Sundabraut
Þegar Guðrún er spurð hvað
henni finnist að mætti betur fara
í borginni þá stendur ekki á svari
og hún er fljót að komast á flug.
„Sóðaskapur er orðinn mjög áber-
andi hér í Reykjavík og það þarf
að taka á þeim málum. Ég er einn-
ig fylgjandi betri umferðarmenn-
ingu og vil að Sundabrautinni
komi sem allra fyrst. Síðan finnst
mér að lóðaframboð verði að vera
meira hér í borginni.“ Aðeins
seinni til svars er Guðrún þegar
hún er beðin um að lýsa sjálfri
sér. „Ég tel mig vera mjög skap-
góða og þægilega í umgengni. Ég
er fljót að gleyma leiðindum, er
mikil félagsvera og hef yfirhöfuð
gaman af lífinu.“ Hún bætir við
að hún sé líka mikil fjölskyldu-
manneskja og hafi unun af því að
grípa í handavinnu. Sameiginlegt
áhugamál turtildúfnanna er golf
en í sumar hyggja þau á einhverj-
ar ferðir á völlinn og jafnvel ferð
til Spánar eða Portúgals.
„Mitt lífsmottó er að njóta lífs-
ins, gera eitthvað skemmtilegt og
lifa samkvæmt sannfæringu
minni.“ Hvað kosningarnar varð-
ar segir hún að þær leggist vel í
sig. „Ég styð Villa heils hugar
því hann stendur við það sem
hann segir, enda er hann bæði
traustur og heiðarlegur,“ segir
Guðrún og bætir við að það séu
líka færri sem viti að hann er auk
þess fullur af húmor og alveg
bráðskemmtilegur. „Ef hann nær
kjöri þá hlakka ég til að takast á
við það hlutverk sem fylgir því.
Ég hef afskaplega gaman af því
að kynnast nýju fólki, þó ég geti
reyndar verið alveg hroðalega
gleymin á nöfn.“
snaefridur@frettabladid.is
Nær öruggt má telja að annaðhvort Sjálfstæðisflokkur eða Samfylkingin muni leiða meirihluta borgarstjórnar eftir komandi
kosningar. Borgarstjóraefnin Vilhjálm Þ. Vilhjálmsson og Dag B. Eggertsson þekkja flestir en minna er vitað um konurnar í lífi
þeirra. Fréttablaðið tók hús á Guðrúnu Kristjánsdóttur og Örnu Dögg Einarsdóttur.
ARNA DÖGG EINARSDÓTTIR Flutti fimm ára gömul til Svíþjóðar og bjó þar næstu 20 árin.
Hún hefur þó alltaf litið á sig sem Íslending og vissi alltaf að hér myndi hún búa.
FRÉTTABLAÐIÐ/HÖRÐUR
BETRI HELMINGUR VILHJÁLMS Guðrún Kristjánsdóttir og Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson hafa
verið saman í fimm ár. Guðrún hefur tekið fullan þátt í stjórnmálastarfinu með Vilhjálmi en
í frítímanum spila þau gjarnan golf saman. FRÉTTABLAÐIÐ/VILHELM
Konurnar í lífi borgarstjóraefnanna
„Mitt lífsmottó er að
njóta lífsins, gera eitt-
hvað skemmtilegt og lifa
samkvæmt sannfæringu
minni.“
„Það fór því svo að við
Dagur hittumst bara tvö
yfir kvöldverði og áttum
saman indæla kvöld-
stund. Eftir það varð
ekki aftur snúið.“