Fréttablaðið - 16.09.2006, Side 28

16. september 2006 LAUGARDAGUR28
Í gær var kvikmyndin Börn frumsýnd. Þar er Ólafur Darri Marinó; maður sem glímir við
geðklofa, er haldinn ranghugmynd-
um og ofsóknaræði. Jakob Bjarnar
Grétarsson komst að því í samtali
við Ólaf Darra að honum þykir
vænt um þennan mann. Hvernig
má það vera?
Þrátt fyrir ungan aldur er Ólaf-
ur Darri þaulreyndur kvikmynda-
leikari. Honum var hent út í djúpu
laugina strax eftir útskrift úr Leik-
listarskólanum en hann fór þá með
stórt hlutverk í Perlum og svínum
Óskars Jónassonar sem frumsýnd
var 1998.
Ólafur Darri er einn af eftirtekt-
arverðari leikurum okkar og á að
baki átta kvikmyndir. Marinó er
hans viðamesta kvikmyndahlut-
verk til þessa. „Tími til kominn,“
segir leikstjóri Barna, Ragnar
Bragason. Segir rétt að Ólafur
Darri fái úr miklu að moða og spar-
ar hvergi stóru orðin þegar hann
lýsir sínum manni. „Hann slær í
gegn í þessari mynd. Er stórkost-
legur.“
Leikur ekki heldur er persónan
Ólafur Darri segir að í grunninn
hafi þeir verið að vinna að Börnum
í svona þrjú ár. Stúdera þann heim
sem til umfjöllunar er.
„Hver leikari stúderaði sinn
heim. Leikarinn og leikstjórinn
finna saman persónuna sem þá
langar til að vinna með. Svo hefst
mikil og hörð undirbúningsvinna.“
Sá háttur sem hafður var á í
Börnum er að handritið er sniðið að
þeim persónum sem til umfjöllunar
eru en ekki öfugt eins og algengara
er. Ólafur Darri nefnir sem dæmi
leikstjórana Mike Lee og John
Casavetis sem hafa unnið eftir
þessum aðferðum.
„Já, ég verð eiginlega að segja
þessa aðferð meira gefandi fyrir
mig sem leikara.
Maður á allt sem maður gerir.
Hlutverkið verður svo nálægt
manni. Aðferðin, ef hún heppnast
fullkomlega, gengur út á að leikar-
inn er ekki að leika heldur er per-
sónan. Það er hugsunin á bak við
þetta.“
Að lifa með ranghugmyndum
Og þá fara nú málin að vandast.
Tæplega er þægilegt fyrir leikara
að leika slíka persónu, hvað þá að
setja sig inn í heim hennar með það
fyrir augum að „vera“ hún. Ragnar
Bragason lýsir persónunni svo:
„Marinó er geðklofa, misþroska
og býr hjá móður sinni sem Helga
Margrét Jóhannesdóttir leikur.
Marinó hefur aldrei flutt að heim-
an en faðir hans er dáinn. Býr í
vernduðu umhverfi og vinnur í
matvöruverslun í Skerjafirði hjá
móðurbróður sínum Gunnari sem
Sigurður Skúlason leikur.“
Sagan er svo í stuttu máli á þá
leið að Marinó kemst að því að
móðir hans er að fara á bak við
hann með því að hitta ókunnan
mann á laun. „Einhleyp konan,“
segir Ragnar og fer það fyrir
brjóstið á Marinó sem er með lát-
inn föður sinn á heilanum og safn-
ar minningargreinum um menn
sem hafa fallið frá á miðjum aldri.
„Móðir hans fer til að hitta þenn-
an mann sem er sér aðeins yngri.
Og þá fer Marinó að missa tökin á
veruleikann og fer að fá ranghug-
myndir um hvað sé í gangi í hans
umhverfi.“
Sálrænt erfitt hlutverk
„Já, ég skal alveg viðurkenna að
sálrænt var erfitt að eiga við þetta.
Krefjandi hlutverk og mitt erfið-
asta hingað til. Reyndi á en ögrandi
á réttan máta. Erfitt stundum en
gaman. Hópurinn sem stendur að
myndinni er sá dásamlegasti sem
um getur. Og ég fékk mikla hjálp
til dæmis frá Möggu Helgu og
Sigga Skúla,“ segir Ólafur Darri.
Hann segir, eins sérkennilega og
það hljómar með tilliti til hins erf-
iða viðfangsefnis, að þetta hafi í
rauninni verið skemmtilegasti tími
sem hann hefur upplifað við tökur
„Af hverju ég lagði Marinó til málanna? Kveikjan er
úr mínu nánasta umhverfi. Ég, líkt og svo margir aðrir,
þekki geðklofa. En geðsjúkdómar virðast tabú í þessu
samfélagi. Jafnvel þó árið sé 2006,“ segir Ólafur Darri
Ólafsson leikari.
Þykir vænt um geðklofann sinn
ÓLAFUR DARRI Leikur ekki heldur „er“ geðsjúklingurinn Marinó. FRÉTTABLAÐIÐ/HÖRÐUR
„Þar skynjar maður ægi-
kraft Kína í átt til neyslu-
samfélagsins. Og sýnist
sitt hverjum.“
MEÐ MÖMMU Marinó býr hjá ekkjunni móður sinni. Þegar hún hittir sér yngri mann
byrja ranghugmyndirnar að blómstra.