Fréttablaðið - 16.01.2007, Blaðsíða 34

Kl. 11.00
Færeysku listmálarnir
Edward Fuglø, Astri Luihn,
Sigrun Gunnarsdóttir, Tor-
bjørn Olsen, Eyðun av Reyni
og Ingálvur av Reyni sýna
verk sín í menningarmiðstöð
Hafnarfjarðar í Hafnar-
borg. Sýningin stendur til 4.
febrúar.
Hvað leynist í skúffunum?
Myndlistarmaðurinn Kolbeinn
Hugi Höskuldsson heldur óvenju-
lega sýningu í Nýlistasafninu um
þessar mundir. Yfirskrift hennar
er „Still drinking about you“ en
þar veitir hann gestum sínum
„einstakt tækifæri til að skyggn-
ast inn í íveru listamannsins jafn-
framt því að fjalla á fordómalaus-
an hátt um sjúkan hugarheim
fíkilsins“.
Þetta er fyrsta stóra einkasýn-
ing Kolbeins, sem segist hafa
unnið talsvert með „almenna
ógæfu“ í verkum sínum undanfar-
ið.
Tildrög sýningarinnar rekur
Kolbeinn til fjölmiðlaumfjöllunar
um sitt eigið heimili, en húsið sem
hann býr í komst í fréttirnar fyrir
nokkru og var í Kastljósþætti
bendlað við skuggalegri hliðar
borgarlífsins. Kolbeinn hefur nú
flutt inn í Nýlistasafnið ásamt
samleigjendum sínum og vinum,
Elvari og Jóni Pálmari, og munu
þeir dvelja þar og búa „í sýning-
unni“ um helgar. „Það mætti segja
að allt væri til sýnis en við erum
samt ekki að reyna að skapa neina
„Big Brother-stemmningu,“ segir
Kolbeinn Hugi. „Fólk getur komið
og skoðað okkur ef það vill en við
erum frekar að reyna að skapa
heimilislega íslenska partí-
stemmningu.“
Kolbeinn kveðst vera búinn að
breyta Nýlistasafninu í „dóp-
fantasíu“ með tilheyrandi innan-
stokksmunum og eru áhugasamir
hvattir til þess að kíkja í heim-
sókn. Nýlistasafnið er opið virka
daga milli klukkan 13 og 17 en um
helgar er opið til miðnættis. Næstu
laugardaga verða líka skipulagðar
uppákomur kl. 21 þar sem óhljóða-
tvíeykið Snatan Últra kemur
mögulega við sögu. „Það er frekar
ungt band,“ útskýrir Kolbeinn,
„þeir hafa bara spilað svona
þrisvar eða fjórum sinnum á tón-
leikum áður. Ég myndi segja að
þetta væri „vondasta“ band á
Íslandi - það er einn trommuleik-
ari og annar sem spilar á stereó-
græjur.“
Unnið með almenna ógæfu
Þriðja bókin um Karen Karlottu
eftir Guðrúnu Helgadóttur, Öðru-
vísi saga, rekur eftirminnilegt
sumar og óvenjulegt ferðalag til
Englands. Líkt og í fyrri „Öðruvísi“
bókum höfundarins drífur margt á
daga Kæju og vina hennar en bak-
land sögunnar og forsagan sem les-
endur kynntust betur í fyrri bók-
unum tveimur ná nú ákveðnu
hámarki í sameiningu fjölskyld-
unnar. Sagan stendur þó fyllilega
ein og sér enda eru helstu atriði
fyrri bókanna reifuð í upphafs-
kafla hennar.
Sögumaðurinn Karen Karlotta
er ósköp venjuleg tíu ára stelpa
sem pælir í mörgu, hún er athugul
á umhverfi sitt, gamansöm og
umhyggjusöm enda leitar margt á
hana - hvort sem það er tengt upp-
eldisaðferðum, heimspólitík eða
tilfinningalífi fólksins sem stendur
henni næst.
Bókin er skreytt myndum eftir
Önnu Cynthiu Leplar sem undir-
strika vel víða tíðarandaskírskotun
bókarinnar, myndirnar eru hlýleg-
ar og kómískar og hefðu að ósekju
mátt vera fleiri.
Eitt leiðarstef „Öðruvísi“ bók-
anna er hugmynd barna um stríð
og átök. Nú kynnist Kæja betur
fortíð ömmu sinnar og afa, sem líkt
og fjölskylduvinurinn Elísabet
upplifðu seinni heimsstyrjöldina,
en öll eru þau enn að vinna úr þeirri
reynslu sinni. Önnur stríð koma
einnig við sögu, hvort heldur í
einkalífi eða fréttunum sem Kæja
horfir á. Frásögn Kæju er mjög til-
gerðarlaus enda hefur höfundur-
inn afbragðslag á því að ljá börn-
um raddir í bókum sínum. Kæja er
hrifnæm og tilfinningasöm og það
gerir hana að enn skemmtilegri
sögumanni þó að maður óskaði
þess stundum að hún væri ekki
svona agalega vel upp alin. Sagan
er samt mjög skondin á köflum -
grínið er ekki aðeins fólgið í fyndn-
um aðstæðum heldur getur Kæja
líka verið óttalegur grínisti sjálf án
þess að vita of mikið að því.
Líkt og í sumum fyrri bóka
sinna dregur Guðrún upp fjöl-
skrúðugt persónusafn þar sem
hver og einn fær notið sín. Fjöl-
skylda Kæju er langt því frá að
vera staðalmynduð kjarnafjöl-
skylda - enda er yfirskrift hennar
réttnefni - í fjölskyldunni hafa allir
sína kosti og lesti sem auðga frá-
sögnina og gera hana trúverðugri
fyrir vikið.
Bókin hentar vel ungum lesend-
um og er ég viss um að fólk á þeim
aldri hefur oft leitt hugann að svip-
uðum aðstæðum og Kæja hugsar
um. Hugleiðingar hennar gætu
þannig vakið fleiri spurningar og
veitt kjörið tækifæri fyrir hina
eldri að ræða við hina yngri um
stríðsátök, söguna og ástandið í dag.
Það er margt sem Kæja skilur ekki
enn í bókarlok þó að hún hafi orðið
margs vísari með hjálp fjölskyldu
sinnar, en hún er í það minnsta
bjartsýn á að skilja það einhvern
daginn.
Fólkið í kringum okkur
!

„DAUÐUR, SKÍTUGUR, TÓMUR“
DAGUR VONAR