Fréttablaðið - 13.10.2007, Blaðsíða 24

Að taka til í bókaskáp er seinleg-
asta vinna sem hægt er að hugsa
sér. Hver einasta skrudda kallar
fram einhverjar minningar. Nú er
komið að því að skiljast við margar
bækur sem hafa fylgt mér lengi. Í
þessari tiltekt verður mörgum
bókum sem hafa staðið lengi
óhreyfðar og áhrifalausar á sínum
stað gefið frelsi og þær sendar út í
heiminn í leit að nýjum lesendum.
Sjónvarpið datt út eina ferðina
enn í gærkvöldi. Viðgerðarmenn
frá Símanum geta ekki komið fyrr
en á mánudaginn. Nú missi ég af
Silfri Egils um helgina.
Kaupréttarruglið, græðgin, æði-
bunugangurinn og hagsmunapotið
hjá Orkuveitunni og REI segir
manni hvílík freisting það er fyrir
kjörna fulltrúa, sem ráða ekki yfir
neinu nema þeim reytum sem ekki
hefur enn tekist að plokka af
almenningi, að setjast við spila-
borðið með þotuliðinu.
Skilja menn ekki mörkin milli
almannafjár og einkafjármagns?
Lýðræðis og einræðis?
Hinn velskrifandi Andrés Magn-
ússon hittir naglann á höfuðið
blogginu sínu og segir:
„Ég sé í anda fund þar sem sitja
annars vegar: Borgarstjórinn í
Reykjavík, Björn Ingi og svo
Bjarni, Hannes
og Jón Ásgeir.
Það er ekki
jafn leikur. Ballett-
dansarar og
súmóglímu-
menn... Ef
þeir Guðmundur Þór-
oddsson og Vilhjálmur Þ.
Vilhjálmsson fara á fund
þeirra Hannesar Smárasonar
og Jóns Ásgeirs Jóhannesonar,
hvort liðið skyldi nú vera lík-
legra til þess að taka snúning á
hinu? Þetta er ámótajafn leikur og
ef Manchester United og Reynir í
Sandgerði skyldu einhverntíman
hittast á vellinum.“
Í dag var alþjóðlegur geðheilbrigð-
isdagur og ég var búinn að lofa að
koma í Perluna og segja nokkur
orð. Þar var heilmikið fjölmenni og
fremst meðal jafnra frú Vigdís
Finnbogadóttir verndari þessa
átaks.
Flestir hafa einhver kynni af geð-
sjúkdómum á lífsleiðinni. Ég hef
haft af þeim margvísleg kynni,
enda segja rannsóknir á tíðni og
útbreiðslu geðsjúkdóma að geð-
veiki sé að finna í að minnsta kosti
fimmtu hverri fjölskyldu.
Þetta segir okkur hversu alvar-
legt heilsufarvandamál geðsjúk-
dómar eru. Þetta segir okkur líka
að geðsjúkdómar eru regla en ekki
undantekning.
Sem betur fer eykst þekking á
geðsjúkdómum og fyrir þekking-
unni víkur óttinn og skömmin sem
áður voru geðsjúklingum og
aðstandendum þeirra jafnþungbær
byrði og geðsjúkdómurinn sjálfur.
Besta forvörnin, næst á eftir
göngutúrum, er að gera samfélag
okkar manneskjulegra, mýkra og
kærleiksríkara. Við þurfum að
leggja áherslu á að allir hafi nóg
handa sér áður en við förum að
keppast við að kraka til okkar meira
en við þurfum.
Við eigum býsna fátt í þessu lífi.
Við eigum sjálf okkur, heilsuna
okkar – og við eigum hvert annað.
Okkur mundi öllum líða betur ef
við værum betri við hvert annað –
og það mundi ekki kosta neitt.
Orkuveitufarsinn sem borgar-
stjórnin okkar hefur samið eða
spunnið af fingrum fram toppar
allt sem Spaugstofan hefur skrifað
síðastliðin 17 ár og hefur þó Spaug-
stofumönnum oft tekist
vel upp.
Úr því að boðorðin tíu
eru ekki í tísku spyr maður
hvort ekki sé til einhver hand-
bók sem hægt væri að hlýða
stjórnmálamönnum
yfir áður en þeir taka
við embættum sínum?
Pukur, ósannsögli,
mikilmennska og
virðingarleysi fyrir
þjónustuhlutverki
stjórnmálamanna er
ekki gott veganesti
fyrir opinbera full-
trúa sem þykjast vera að sinna
hagsmunum almennings.
Viðgerðarmenn frá Símanum
sem ætluðu að koma í dag komu
ekki í dag – en þeir lofa því að koma
á morgun. Það er góð regla að lofa
aldrei meira en maður kemst yfir
að svíkja.
Aumingja Villi borgarstjóri. Nú
er hart að honum sótt. Það er
mikið framboð af hálfum sann-
leika í þessu máli en ég hef því
miður ekki fundið neina tvo
helminga sem passa saman.
Mér rann kalt vatn milli skinns
og hörunds þegar Gísli Baldurs-
son lýsti því yfir með blíðu brosi
á blaðamannafundi í Ráðhúsinu
um að allir í borgarstjórnar-
meirihlutanum væru ofsalega
góðir vinir. Það vantaði bara að
innsigla vináttuna með kossi.
Með svona góða vini þarf Villi
ekki á óvinum að halda.
Nú á allt að snúast um hvort
Villi hefur séð eða ekki séð ein-
hvern lista sem hann segist ekki
hafa séð. Kannski er hann að rugla
listanum yfir kaupréttargæðinga
saman við boðsgestalistann á
súluupptendrunina í Viðey.
Sjálfur held ég að þetta mál
snúist líka um mismunandi stríðs-
gæfu ýmissa Sjálfstæðismanna í
prófkjörum fyrir síðustu borgar-
stjórnarkosningar og alþingis-
kosningar. Um hluti sem eru
geymdir en ekki gleymdir.
Um geymda en ekki gleymda
hluti skrifaði ég greinarkorn í
Fréttablaðið sl. sunnudag. Tveir
ráðherrar og einn fyrrverandi rit-
stjóri hafa ómakað sig til að svara
greininni. Þeir eru á því að það sé
ekkert mark takandi á mér. Svona
höfðingjar fara ekki með fleipur.
Viðgerðarmenn frá Símanum
sem ætluðu að koma í dag ætla
endilega að reyna að koma á morg-
un.
Lauk við að taka til í bókahillun-
um mínum. Tíu kassar fóru í
Sorpu, þrír voru frelsaðir.
Viðgerðarmenn frá Símanum
komu í loksins dag og voru
snöggir að lagfæra bilunina.
Þetta voru fínir karlar. Það er
ekki þeim að kenna að þjónustan
skuli vera svona hjá fyrirtæk-
inu.
Það væri gaman að vita hvern-
ig stendur á því að þeir sem veita
þjónustu hjá fyrirtækjum skuli
yfirleitt vera á lægri launum en
þeir sem verðleggja þjónustuna.
Dagurinn byrjaði á því að
Doris Lessing fékk Nóbels-
verðlaun í bókmenntum. Hún
er glúrin. Í síðustu bókinni
minni, Valkyrjum, úði og grúði
í tilvitnunum í verk hennar
sem hafa verið mér umhugsun-
arefni.
Í dag hafa ekki aðeins orðið
tíðindi í heimi andans heldur
einnig efnisins. Gamli góði
Villi er fallinn af borgarstjóra-
stóli í Reykjavík og við er tek-
inn Dagur B. Eggertsson.
Í dag, 11. október er því D-
dagur REI-listans.
Það hefði verið gaman að labba
niður að Tjörn til að sjá Dag B.
Eggertsson bera Björn Inga í
fanginu yfir þröskuld Ráðhúss-
ins í upphafi þeirra búskapar.
Fréttamenn sögðu að það hefði
verið í frásögur færandi að
þegar gleðskapurinn fyrir utan
Ráðhúsið stóð sem hæst dreif að
róna og útigangsmenn sem halda
til í miðbænum í hópum. Erindið
var samt ekki að bekkjast til við
Villa fyrir að hafa tekið bjórkæl-
inn úr sambandi heldur að rifja
upp fyrir hinni nýju félags-
hyggjustjórn höfuðborgarinnar
að lífskjör sumra borgarbarna
mættu vera manneskjulegri.
D-dagur REI-listans!
Í Dagbók Þráins Bertelssonar er sagt frá lífinu í Norska bakaríinu sem gengur sinn vanagang, síðbúnu Bítlaæði, geðheilbrigði,
græðgi, kaupréttarsvínaríi og styrjöld góðra vina á kærleiksheimilinu í Ráðhúsi Reykjavíkur.