Fréttablaðið - 13.10.2007, Blaðsíða 88

Þetta gerðist allt svo hratt. Skyndilega fannst fólki sjálf-
sagt að segja: „Ég er góð/ur“ í stað-
inn fyrir „sama og þegið“ eða „nei,
takk“. Mánaðarheiti voru skrifuð
með stórum staf og engin ástæða
þótti lengur til að þýða nöfn kvik-
mynda eða sjónvarpsþátta. Dans-
verk hétu nær undantekningarlaust
enskum nöfnum. Engar mótbárur
heyrðust. Loks barst sú ósk frá
banka að enskunni yrði gert enn
hærra undir höfði en nú þegar
hefur verið gert. Ekki hefði átt að
koma á óvart að hún bærist einmitt
úr þeirri átt. Bankagjaldkerar voru
strax í framvarðasveit þeirra sem
tömdu sér kveðjuna: „Eigðu góðan
dag“ – bara svona til að varpa
örugglega skugga á daginn hjá
þeim sem þykir vænt um móður-
mál sitt.
styrkja barna-
tímann hans Sveppa á Stöð 2 og
stendur í auglýsingunum: „Spari-
sjóðirnir færa þér Algjör Sveppi“.
Engin ástæða til fallbeyginga. Þær
eru hvort sem er ekki til í ensku. Í
einum af fyrstu þáttunum með
Sveppa (eða á ég að segja með
Sveppi?) sletti hann ensku með því
að tala um „extremely“ og að eitt-
hvað væri alveg „beyond“. Stöð 2
fékk fyrst sjónvarpsstöðva leikara
til að lesa inn á teiknimyndir en nú
er ætlast til að foreldrarnir sitji við
hlið barnanna og þýði íslenska
skemmtikraftinn.
þjóðar-
innar gagnvart enskunni varð Guð-
mundi Andra Thorssyni rithöfundi
að umfjöllunarefni í pistli hér í
Fréttablaðinu á mánudaginn. Þar
segir: „Þegar tungumál hverfur þá
hverfur með því heill heimur, hugs-
unarháttur, horf við veruleikanum
og sögunni, verklag, heil siðmenn-
ing – auðlegð.“ Við lestur þessara
orða fannst mér íslenskan vera
orðin að lúinni handtösku í ljóði
eftir Steinunni Sigurðardóttur en í
Nokkrar gusur um dauðann og
fleira stendur: „Þegar manneskja
deyr þá deyr með henni heil hár-
greiðsla/og ef það er gömul kona
sem dó þá deyr líka kvenveski lúið/
og handtökin við að opna veskið og
róta í því.“
fara að verða forréttindi fyrir
þessa þjóð að búa að hæfileikaríku
fólki sem kann að leika sér með
tungumálið, getur samið vandað
barnaefni og þýtt erlend mál yfir á
tilgerðarlausa íslensku. Þegar eng-
inn kann lengur að meta þessa hæfi-
leika eigum við eftir að rýna skiln-
ingsvana ofan í skjóðu sem enginn
man lengur hvaðan kom og heyra
berast af botni hennar sömu tvö
orðin og langlífust hafa orðið í Vest-
urheimi; „amma“ og „kleina“.
„…deyr líka
kvenveski lúið“
Lína og Emil leika
lausum hala
Bjarni töframaður
Wally trúður fer á kostum
Fleiri trúðar bregða á leik
Andlitsmálun
ÞAÐ MÁ LEIKA SÉR Í
STOFUNNI OG ALLS STAÐAR!
Við eigum afmæli um helgina
ÓKEYPIS!
Morgunmatur