Fréttablaðið - 02.11.2007, Blaðsíða 68

Fréttablaðið - 02.11.2007, Blaðsíða 68
Ígrunnskólum lands-ins er kennd náms- grein sem samkvæmt Aðalnámskrá grunn- skóla nefnist „kristin fræði, siðfræði og trú- arbragðafræði“. Af lestri námskrár- innar sést fljótt að einkum er átt við kristilega siðfræði. Hér er því ekki hlutlaus kennsla í siðfræði, t.d. eins og hún birtist í mannrétt- indasáttmála SÞ eða hjá grísku heimspekingunum. Kristið sið- gæði sem byggir á vilja Guðs, ekki þörfum mannsins, og hlýtur því alltaf að vera takmarkað. En skoð- um dæmi. Námsbók 6. bekkjar hefst á synda- fallinu. Nemendur lesa biblíutext- ann, fyrstu Mósebók 3:1-23, sög- una af Adam og Evu. Í umfjöllun um textann er fjallað um óhlýðn- ina og að Adam og Eva þorðu ekki að kannast við glæp sinn. Síðan fylgir stutt smásaga sem á að ger- ast í samtíma nemenda þar sem aftur er fjallað um hlýðni og að játa á sig syndir sínar. Loks er hugleiðing þar sem fjallað er um að við þurfum öll að velja og berum öll ábyrgð á okkar eigin lífi. Af því að við erum hluti af sköpunarverkinu þurf- um við að halda okkur óspilltum eins og við viljum að náttúran sé. Hér er siðferðið skilgreint sem ábyrgð mannsins gagnvart Guði. Við eigum að fylgja skipunum Hans, annars erum við að syndga. Námsefnið fjallar ekkert um aðkomu Guðs í dæmisögunni um Adam og Evu, sem væri þó mergurinn málsins ef um „hlutlausa“ dæmisögu væri að ræða. Af hverju vildi Guð ekki að við værum eins og hann? Af hverju sagði hann Adam og Evu að þau myndu deyja? Af hverju brást hann svona harkalega við út af einu epli? Eilíf fordæming og útskúfun hlýtur að vera ógnvekj- andi í huga 12 ára barns. Í bókinni er málverk þar sem Adam felur andlit í greipum sér í ævarandi skömm en Eva veinar eins og skynlaus skepna. Var refsingin í samræmi við glæpinn? Hver var glæpurinn? Var Guð vondur eða góður? Hvað meinar Guð þegar hann segir: „Sjá, maðurinn er orðinn einn af oss, þar sem hann veit skyn góðs og ills. Aðeins að hann rétti nú ekki út hönd sína og taki einnig af lífsins tré og eti, og lifi eilíflega!“ (I Mos, 3.22) Námsefnið tekur aðeins á litl- um hluta þeirra siðferðilegu álita- mála sem felast í sögunni og margir nemendur taka eflaust eftir. Siðferðileg nálgun náms- efnisins er í samræmi við guð- fræðilega túlkun kristinna á sög- unni, markmið námsefnisins er að efla kristinn skilning en ekki almennt siðgæði. Í námsefni sem miðað er við 4. bekk grunnskóla er sagt frá því þegar Móses, með aðstoð Guðs, drekkti Faraó og hermönnum hans í Rauða hafinu. Myndin sem fylgir er dökkt og drungalegt málverk sem sýnir Ísraelslýð fagna og þakka Drottni á meðan Egyptar drukkna. Námsefnið leggur líka áherslu á gleði Ísraelsmanna. Mirjam nokkur dansar um og slær á bumbur, lofar Drottin „því hann hefur sig dýrlegan gjört, hestum og riddurum steypti hann í hafið“. Þessi setning er tvítekin í náms- efninu svo nemendur taki örugg- lega vel eftir. Hvernig taka kennslubókar- höfundar á þessum atburði? Strax á eftir frásögninni er kafl- inn búinn með setningunni „Þannig björguðust Ísraelsmenn undan Egyptum“. Fjöldadráp á hermönnum Faraós er ekkert rætt. Siðferðilegum spurningum sem gætu vaknað í huga 10 ára barns er ósvarað: Er rétt að drepa fólk? Er fjöldadráp á öllum óvin- um rétta leiðin til að vinna stríð? Er rétt að fagna þegar óvinir deyja? Er Guð góður þegar hann drepur vont fólk? Er rétt að beita ofbeldi til að ná því fram sem maður vill? Hefði ekki verið betra að loka hafinu fyrir framan Egypta og forða þeim þannig frá dauða eða vildi Guð hefna sín – og var það gott og rétt? Eins og sést er námsefnið veru- lega hæpið frá siðferðilegu sjónarmiði. Umfjöllun námsbókar- höfunda er langt í frá fullnægj- andi. Niðurstaðan, í mínum huga, er veruleg hætta á skertri sið- ferðisvitund áhrifagjarnra nem- enda enda gengur námsefnið út frá forsendum ævagamallar trúarbókar en ekki þörfum nútímans. Höfundur er með BS í tölvufræð- um og stundar nám í sagnfræði við HÍ. Spillir trúarbragðakennsla siðferðiskennd barna? Ég fór ásamt fjölda manns að skoða und- urfagrar myndir af blómjurt- um í villtri íslenskri náttúru eftir Egg- ert Pétursson á Kjarvalsstöðum. Þetta voru málverk en ekki eftir- myndir af náttúrunni eins og hún er í dag, það er ekki hægt, því hún er rúin af blómgróðri vegna beitar búfjár um aldir. Jafnvel á örfáum friðuðum smá- blettum, svo sem í Þjóðgarðin- um og Skaftafelli, hafa ótal blómjurtir horfið á meðan þar var beitt. Þetta eru staðreyndir, sem eru til hjá Náttúrufræði- stofnun sem gaf út vandað myndskreytt rit um íslenskar blómjurtir fyrir nokkrum árum, eftir margra ára rannsóknir. Þegar það var kynnt, kom í Morgunblaðinu grein sem bar nafnið „Váskýrsla“ þar var sagt frá því að ótal blómjurtir væru horfnar úr beitilandinu og á annað hundrað þyrftu gjörgæslu við. Er þetta ekki sorgleg stað- reynd? Nú skyldi maður halda að ráðamönnum sem létu okkur borga þessa dýru rannsókn, brygði ónotalega við og gerðu strax ráðstafanir til að koma í veg fyrir útrýmingu fleirri blómjurta, eða til hvers var rannsóknin? Tóm sýndar- mennska? Ekkert hefur verið gert öll þessi ár svo nú hafa fleiri blómjurtir óhjákvæmilega horfið úr gróðurríkinu. Allt er þetta heimsku okkar og íhalds- semi að kenna að stunda enn þann dag í dag miðalda rán- yrkjubúskap á þrautpíndu land- inu. Hvernig geta ráðamenn horft á sinn feril með góðri sam- visku vitandi hvað verið er gera afkomendum okkar sem taka við stöðugt rýrari og snauðari landgæðum. Er ekki landið sem við búum á undirstaðan undir góðu lífi bæði fyrir líkama og sál? En það mætir alltaf afgangi, öll orka fer í fjármál sem eru auðvitað nauðsynleg en þeim má alltaf breyta og lagfæra. En gróðurinn og gróðurmoldin sem tapast við þetta aumkunarverða sinnuleysi kemur aldrei aftur og er töpuð að eilífu. Mér datt í hug á sýningunni að þessar myndir yrðu e.t.v.eina sönnunin fyrir komandi kyn- slóðir fyrir því að á þessu landi hafi áður fyrr verið fallegur blómgróður með þúsundum ólíkra tegunda, en við hefðum fórnað þeim í sauðfjárbeit af rænuleysi. Falleg eftirmæli það! Ráðamenn þið vitið þetta allt. Finnst enginn meðal ykkar sem hefur kjark til að koma þessum málum í mannsæmandi horf? Hans yrði minnst í sögunni sem hetju, en hinir eins og hingað til hverfa smám saman með skömmina á bakinu. Höfundur er leikkona og fyrrverandi formaður Lífs og lands. Blómin sem hurfu
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96

x

Fréttablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.