Fréttablaðið - 15.11.2007, Blaðsíða 44

15. NÓVEMBER 2007 FIMMTUDAGUR6 ● fréttablaðið ● kópavogur
Söngkonan og dagskrár-
gerðarmaðurinn Guðrún
Gunnnarsdóttir á heima í
Kópavogi og hefur sterkar
skoðanir á bænum. Hún vill
sjá meiri fjármunum varið í
menntakerfi og fleiri græn
svæði en færri blokkir. Engu
að síður vill hún hvergi annars
staðar búa.
„Ég hef búið hér alla ævi. Flutti
í burtu í þrjú ár í heildina séð
og átti þá heima á Akureyri og í
Reykjavík. Eftir það hef ég búið
hér með börnin mín, sem eru nú
Kópavogsbúar. Maðurinn minn er
úr Reykjavík en mér hefur líka
tekist að gera hann að Kópavogs-
búa,“ segir Guðrún hlæjandi um
mann sinn Valgeir Skagfjörð leik-
ara.
Guðrún segir það hafa verið
gott að alast upp í Kópavogi og
svo sé enn þótt bærinn hafi tekið
miklum breytingum í seinni tíð.
„Ég fór sem krakki í sendiferð-
ir í lakkrísgerðina Drift, þar sem
Smárinn er nú, og keypti lakkrís
í kílóavís fyrir mömmu og skyld-
menni úti á landi. Svo keypti
maður egg af konu í Suðurhlíðun-
um og gjafavöru í Siggubúð, í bíl-
skúr þar sem Samúel Örn og Ásta
B. Gunnlaugsdóttir búa nú. Frek-
ar langt ferðalag fyrir litla mann-
eskju. En þetta er allt saman farið
í dag.“
Guðrún var ekki há í loftinu
þegar hún var farin að þekkja
bæinn eins og lófann á sér og sú
þekking jókst þegar hún byrjaði
í bæjarvinnunni. „Ég malbikaði
hér göturnar, svo ég veit nánast
hvar allar götur eru í Kópavogi,“
segir hún hlæjandi og bætir við
að hún hafi unnið talsvert fyrir
bæinn. Flokkað póstinn um jólin
og fleira.
Eins og fyrr sagði flutti Guð-
rún um tíma úr Kópavogi og var
það ekki fyrr en hún hafði eign-
ast eigin fjölskyldu að hana lang-
aði aftur á heimahagana. „Þá bjó
ég á Skólavörðustíg og fannst það
fáranlegar aðstæður fyrir tvö lítil
börn,“ segir hún. „Mér fannst svo
mikið vesen að klæða þau upp og
þurfa að fara niður í Hljómskála
til að nálgast einhver græn svæði.
Þess vegna flutti ég í Smárann í
Kópavogi. Hverfið var nýtt, allt
fullt af engjum, fíflum, bílastæð-
um og rólegt um að vera. Þar
bjuggum við í tólf ár áður en við
fluttum í gamla austurbæinn.“
Guðrún er ánægð í austurbæn-
um og segist ekki einu sinni geta
hugsað sér að flytja í vesturbæ-
inn, þótt henni þyki vænt um hann.
Sérstaklega þótti henni það afleit
hugmynd þegar til stóð að gera
gagngerar breytingar á Kársnesi.
En þrátt fyrir ánægju með um-
hverfið segist hún engu að síður
sakna grænna svæða, sem fækki á
meðan blokkum fjölgar, og finnst
mikilvægt að halda í þau.
„Það er eins og menn sjái ekki
nógu langt fram í tímann, held-
ur vilji bara græða sem mest á
landinu sem eftir er. Mér finnst
fáránlegt að reisa eitthvað hærra
en þrjár hæðir á Íslandi. Á meðan
er ekki nógu miklum fjármunum
varið í innra líf bæjarins,“ segir
Guðrún og er greinilega mikið
niðri fyrir.
„Til dæmis má bæta þjónustu
í skólum hvað börnin varðar og
verja meiri fjármunum í innra
starf. Ég man bara eftir því sem
krakki þegar ég byrjaði að æfa
hand- og fótbolta með Breiða-
bliki, að það kostaði nánast ekki
neitt. Kópavogur gekk náttúru-
lega undir nafnin félagsmálabær
og ekki að ósekju. Hér ríkti mikil
jafnaðarstefna og það var séð til
þess að börn og unglingar hefðu
það gott.
Ég sakna þess í allri uppbygg-
ingunni. Það koma upp ýmis
vandamál hjá börnum og ungling-
um þegar bæjarfélög vaxa hratt.
Það mætti alveg verja meira fé
í að leysa úr því í skólastarfinu,
ásamt því að gera listgreinum
hærra undir höfði. Svo má alltaf
gera betur við eldri borgara. Vilj-
ann vantar ekki en það þarf mann-
afla til að koma þessu til skila.
Menn hafa svolítið gleymt sér í
steinsteypunni,“ segir hún.
Á heildina litið er Guðrún þó
sátt og segir einstaka samkennd
ríkja í bænum. „Andinn er mjög
góður og ekki óalgengt að fólk
spjalli hvað við annað úti í búð.
Þetta er svo mikill bær, öfugt við
það sem margir halda. Alls ekkert
úthverfi eins og Kópavogur hefur
gjarnan verið stimplaður.“
Guðrún segist efast um að
flytja úr bænum, að minnsta kosti
héðan af. Þó sé best að segja aldrei
aldrei. Hugsanlega gæti henni þó
snúist hugur ríði eitthvert skipu-
lagsslys yfir. Það verði framtíðin
ein að leiða í ljós. - rve
Í bænum ríkir mjög góður andi
Guðrún Gunnarsdóttir ásamt eiginmanni sínum, Valgeiri Skagfjörð, og dætrunum Elísabetu, 13 ára, og Önnu Hjördísi, 15 ára.
FRÉTTABLAÐIÐ/EYÞÓR ÁRNASON