Fréttablaðið - 26.02.2008, Síða 56

GÓÐAN DAG!
Sólarupprás Hádegi Sólarlag
Reykjavík
Akureyri
Heimild: Almanak Háskólans
SÍMANÚMER FRÉTTABLAÐSINS: 512 5000, fax: 550 5099 Ritstjórn: 512 5313, fax: 512 5301, ritstjorn@frettabladid.is
DREIFING: dreifing@posthusid.is Auglýsingadeild: auglysingar@frettabladid.is Veffang: visir.is
VIÐ SEGJUM FRÉTTIR SMÁAUGLÝSINGASÍMINN ER 512 5000
BAKÞANKAR
Karenar D.
Kjartansdóttur
Í dag er þriðjudagurinn
26. febrúar, 57. dagur ársins.
8.48 13.41 18.35
8.38 13.25 18.14 HEKLA Laugavegi 172-174 · sími 590 5000 · www.hekla.is · hekla@hekla.is
170 hestöfl, hröðun 8,7 sek, togafl 280 Nm, koltvísýringslosun CO2 197 g/km,
meðaleyðsla 8,2 ltr./100 km.
210 hestöfl, hröðun 8,4 sek, togafl 280 Nm, koltvísýringslosun CO2 231 g/km,
meðaleyðsla 9,7 ltr./100 km.
Ég er lessa. Setningin á undan kom fremur óvænt úr munni
æskuvinkonu minnar í matarboði
nokkurra menntaskólavinkenna
minna fyrir skömmu. Við hinar
brostum og sögðum „loksins“.
Ástæða svars okkar var ekki til
komið vegna þess að hún bæri kyn-
uslann utan á sér, þvert á móti. Hún
er ljóshærð, spengileg, kvenleg,
gáfuð og upprennandi ofurlæknir.
Sem sagt ein af vinsælli tálsýnum
karla af hinni fullkomnu konu. Sá
galli er þó á þessari gjöf Njarðar að
hún er til Freyju – fallega vinkonan
hefur ekki sýnt hinum njörðunum
snefil af áhuga um ævina og var það
nú ástæða þess að við vinkonurnar
urðum ekki þrumu lostnar við yfir-
lýsinguna.
Í tilefni játningarinnar ákvað ég að
skella mér út á lífið með vinkonunni
enda sjaldan sem ég á þess kost að
hitta hana þar sem hún er við nám í
öðru og siðmenntaðra landi og ákvað
því að leiða hana um lendur ólifnaðar-
ins. Veit ég fyrir víst að við vorum
síður en svo að sýna öðrum bargest-
um áhuga en fljótlega mættu þó ein-
hverjir ónytjungar að borðinu hjá
okkur og kröfðust athygli. Vinkonan
sagði þeim kurteislega að nærveru
þeirra væri ekki óskað en allt kom
fyrir ekki. Þar sem ég var meira í
glasi og því vitlausari sagði ég þeim
því næst að á borðinu væri ekki spil-
að með báðum liðum og áhugi á karl-
kyni takmarkaður.
REGINMISTÖK hjá þér,“ sagði
vinkona mín og hristi höfuðið í upp-
gjöf eftir að ég hafði upplýst karl-
fjárana um að við hefðum engan
áhuga á þeim. Í belgingslegu yfir-
læti hlömmuðu þeir sér niður við
borðið hjá okkur og spurðu hvernig
stæði á því að sætar stelpur gætu
verið lessur. Því næst vildu þeir fara
út í smáatriði um kynlíf tveggja
kvenna. „Hvað finnst ykkur best að
gera við hvor aðra?“ spurði einn.
„Langar ykkur aldrei að fá karla
með?“ spurði svo næsti.
Í einhverju rugli, tilkomnu af því
hve vel ég er uppalin, þá skallaði ég
ekki fávitana heldur sagði pent að
ég væri nú ekki lesbía heldur vin-
kona mín en ég skildi ekki hvers
vegna hún ætti að þurfa að fara út í
lýsingar á sínum ástarmálum. „Já,
þótt þér finnist lessur í lagi þá viltu
taka fram að þú sért það ekki,“ sagði
einhver áhorfendanna við mig af
djúpri innsýn í líf konunnar. Fljót-
lega drifum við okkur út af staðnum
og vinkonan útskýrði þar fyrir mér
að það væri svo sorglegt að sjálfri
lesbíunni, sem ætti að vera eins laus
undan oki feðraveldisins og hægt
væri, hefði verið stolið af klám-
myndaframleiðendum til að full-
nægja órum karla.
Þegar feðraveldið
stal lesbíunni