Tíminn - 07.11.1992, Síða 20

20 Tíminn
Laugardagur 7. nóvember 1992
Ada Landsbergen var myrt vegna smávægilegra mistaka morðingjans. Þegar ástæðan fyrir morðinu varð Ijós var
hún svo fáránleg að annað eins hafði aldrei heyrst.
Myrt vegna mistaka
Arnold Lensbergen var nýgiftur og hamingjusamur maður. Hann
bjó í borginni Delft í Hollandi og starfaði þar við postulínsfram-
leiðslu. Hann og kona hans, Ada, bjuggu í sambýlishúsi í útjaðri
borgarinnar.
Þann 5. februar 1971 var Landsbergen á leið heim úr vinnu og
hlakkaði til að hitta konu sína. Þegar hann kom heim, svaraði kona
hans ekki er hann hringdi dyrabjöllunni. Það var óvenjulegt, því að
í hinu stutta hjónabandi þeirra hafði hún tekið fagnandi á móti hon-
um á kvöldin.
Hann opnaði því sjálfur með lykli,
en þegar inn var komið sá hann hvar
kona hans lá meðvitundarlaus á
gólfinu. Hann hraðaði sér til henn-
ar, en um leið og hann laut yfir hana
sá hann blásvört fingraför á hálsi
hennar og honum varð ljóst að kona
hans var látin.
Myrt af ókunnri
ástæðu
í skelfingu sinni hringdi Lands-
bergen í lækni sem hann þekkti og
lækninum tókst loks að fá upp úr
honum gegnum símann hvað gerst
hafði. Læknirinn hringdi á lögreglu
og sjúkralið, sem þegar kom á stað-
inn.
Hari van Strien lögregluforingja
brá heldur betur í brún þegar hann
fékk fregnir af
morðinu, því
hann bjó hann
sjálfur í húsinu
þar sem morðið hafði verið framið.
Ibúðin hans var á hæðinni fyrir neð-
an.
Rannsókn Ieiddi í Ijós að ekki hafði
verið brotist inn í íbúðina, engu ver-
ið stolið og Ada Landsbergen hafði
ekki verið beitt kynferðislegu of-
beldi. Dánarorsök var kyrking með
berum höndum og hafði morðið
verið framið um hálffjögurleytið
þann 5. nóvember.
Lögreglan gat alls ekki ímyndað sér
hver orsökin kynni að hafa verið fyr-
ir morðinu. Landsbergen og kona
hans höfðu enga óvini átt svo telj-
andi væri. Þau höfðu verið saman
frá því í gagnfræðaskóla, þannig að
varla gat verið um vonsvikinn elsk-
huga að ræða, þannig að morðið
virtist gjörsamlega tilgangslaust og
engar vísbendingar að hafa.
Morðinginn fór
hæðavillt
Nokkrum dögum síðar hringdi
morðinginn sjálfur í lögregluna og
gaf skýringu á gerðum sínum. Hann
kvaðst hafa myrt
Ödu Landsbergen
fyrir óheppileg
mistök!
Þegar morðinginn hringdi bað
hann sérstaklega um að fá að tala við
Hari van Strien. Þegar það var feng-
ið skýrði hann frá því að ætlunin
hefði verið að myrða konu lögreglu-
foringjans. En honum hafði orðið
það á að ýta á rangan hnapp í lyft-

■XjgSM- ■ .Ci'
Marjike ræstitæknir réöst á moröingjann og varö til þess aö hann náöist.
unni og ekki gert sér mistökin ljós
fyrr en of seint.
„Ég veit að þið eruð að reyna að
rekja símtalið núna. En þegar þið
komið verð ég farinn veg allrar ver-
aldar," sagði morðinginn. „En eitt
skaltu vita, lögregluforingi, að þó ég
dræpi ekki konu þína að þessu sinni
er ekki þar með sagt að ég sé hættur
við það.“
Dagblöðunum voru gefnar ná-
kvæmar upplýsingar um allt sem
morðið varðaði og konur borgarinn-
ar, einkum eiginkonur lögreglu-
manna, varaðar við því að morðóður
maður væri á ferli.
Morðinginn hélt uppteknum hætti
og hringdi alltaf öðru hverju í lög-
regluna með ögranir og hótanir um
að hann kynni að myrða konur
þeirra. Símtölin voru ávallt rakin,
en höfðu komið úr símaklefum hist
og her um borgina.
Blóm á kostnað lög-
reglunnar
Þegar Ada Landsbergen var jarðsett
kom blómahafið í kirkjunni flestum
á óvart, þar á meðal eiginmanni
hennar. Kirkjan var hreinlega troð-
full af dýrum og glæsilegum blóma-
skreytingum og krönsum, þannig að
helst mætti ætla að verið væri að
jarða þjóðhöfðingja. En skýringin á
blómunum kom von bráðar.
í ljós kom að morðinginn hafði
hringt í hverja einustu blómaversl-
un í bænum og kynnt sig sem yfir-
mann hinna ýmsu deilda lögregl-
unnar. Hann pantaði krans eða
skreytingu af dýrustu gerð og lét
senda reikninginn til lögreglunnar,