Réttur - 01.08.1961, Blaðsíða 40

264
R É T T U H
son, sem lengi hafði verið hjá honum pakkhúsmaður, með-
an hann var ekki orðinn forstjóri heldur aðeins yfirrafvirkj-
unarmeistari.
Kláus Kláusson forstjóri ræskti sig lítið eitt, en alveg háv-
aðalaust og fyrirmannlega. Honum hafði jafnan gefizt vel
að beita hógværðinni til að ná þeim rétti sem honum bar.
Þótt ræskingu forstjórans væri stillt svo í hóf að hún heyrð-
ist varla, lét hún víst eitthvað kunnuglega í eyrum Kláusar
gamla pakkhúsmanns, það var einsog við manninn mælt,
hann reis óðar úr sæti sínu með dálítið fátkenndum hreyf-
ingum, greip með sér pottlokið sitt, hnippti í konu sína og
gaf henni merki um að standa upp og fylgja sér. Kláus Klá-
usson forstjóri heilsaði þeim báðum með ljúfmannlegri
hneigingu um leið og þau hjónin tóku sér sæti í bekknum.
Það varð ekki séð af neinu að Kláusi Jónssyni pakkhús-
manni þætti þetta nema sjálfsagt, enda hafði hann ekki lært
þá aðferð unglinganna í strætisvögnunum að sitja sem fast-
ast og látast hvorki sjá né heyra, ef einhvern vantaði sætið
hans. Þetta var ekki nema sjálfsagt, jafnvel þó ekki hefði átt
í hlut fyrrverandi yfirmaður hans, því hann var nú búinn
að sitja þarna í hlýjunni og láta fara vel um sig í hálftíma,
meðan Kláus Kláusson forstjóri gerði skyldu sína og stóð
úti í gaddinum.
0, seiseijá. En einsog hans var von og vísa, hafði hann
haft fyrirhyggju til að koma nógu tímanlega karlinn og náð
sér í sæti á góðum stað, því konan hans kunni nú alltaf held-
ur betur við það. Hann mátti líka þakka sínum sæla, því ein-
mitt vegna þess gat hann gert Kláusi Kláussyni forstjóra
þann greiða að láta hann fá sæti á sæmilegum stað einsog
honum bar. Hann gerði sér það alveg ljóst, að með þessu
hafði hann afstýrt hálfgerðu hneyksli í kirkjunni. Þannig
varð það til happs að hann reiknaði þetta dálítið skakkt út
í byrjun, gat ekki séð fyrir svona mikið fjölmenni í öðru