Réttur - 01.10.1970, Qupperneq 11

VIÐHORF HINNA
SNAUÐU ÞJÓÐA
Nú á dögum er því haldið fram, að þeim
ríku beri að aðstoða hina snauðu og hjálpa
þeim til sjálfhjálpar. En hver eru annars veg-
ar sjónarmið hinna ríku valdhafa til þróunar-
aðstoðar og hins vegar viðhorf hinna snauðu
til hjálparstarfsins.
Þegar færð eru rök fyrir nauðsyn aðstoðar
í þróunarlöndunum, skírskota menn hér á
Vesturlöndum gjarnan til siðferðilegrar
skyldu okkar. Rætt er um vanræktar skyldur
við þróunarlöndin og það staðhæft að ríki
þriðja heimsins hafi hlotið fullt frelsi með
stofnun sjálfstæðra ríkja á síðustu tveim ára-
tugum. En þegar nánar er athugað kemur í
ljós að frelsið er aðeins á landabréfinu, en
ekki í raun á efnahagssviðinu. Orsakir hung-
urs í þróunarlöndunum eru í umræðum hér
hjá iðnaðarþjóðunum oftast raktar til of örr-
ar fólksfjölgunar, skorts á sérmenntuðu starfs-
liði og skorts á fjármagni til að hefja iðnvæð-
ingu. Aftur á móti er dregið úr hinum víðtæku
áhrifum óhagstæðra verzlunarkjara, sem þró-
unarlöndin lenda í vegna einhliða hráefna-
framleiðslu.
I samræmi við mat á forsendum hungur-
ástandsins í þróunarlöndunum beinist aðstoð
iðnaðarríkjanna einkum að sendingu sérfræð-
inga til þróunarlandanna til að kenna íbúun-
um tækninýjungar. I öðru lagi er vegna fjár-
magnsskorts þróunarlandanna lögð áherzla á
fjárfestingu í þróunarlöndunum, sem erlend
auðfélög sinna aðallega. I þriðja lagi er vegna
fólksfjölgunar gerðar víðtækar fræðsluher-
ferðir og skipulagðar fjölskylduáætlanir,
sem fátækri bændaalþýðu er upp á lagt að
reyna að fylgja. T. d. hefur Alþjóða-
147